Dag 73 - Een nieuwe lievelingswinkel!

Dag 73 – Dinsdag 30 augustus 2011: Een nieuwe lievelingswinkel!

De facebookers onder ons hebben het al kunnen zien: ik heb een nieuwe lievelingswinkel in Doha! Waarom? Kijk maar bij de foto’s!

Oudhollandsche Calvé Pindakaas inderdaad. Precies één potje trouwens. En niet alleen dat, ook roggebrood, Conimex troep en volgens de verhalen (maar kon het niet vinden) zelfs ontbijtkoek. Prijzen lagen hoger dan in Nederland, maar het viel me uiteindelijk nog mee. €4,50 voor een pot pindakaas. Probeer het daar maar eens voor te bestellen in de heimweewinkel van de Telegraaf (Zie een blog van een paar weken geleden). Drop heb ik niet naar gezocht. Ben ik al geen groot liefhebber van en daarnaast heb ik daar nog een heel pak van liggen in het ziekenhuis. Had Robbart voor me meegenomen uit Nederland, maar om dat nou tijdens de Ramadan uitgebreid op te gaan zitten snoepen vond ik toch wat al te hardop vragen om problemen. Is er dus allemaal nog. Verder melk die te drinken is en zo te zien brood zoals we dat in Europa gewend zijn. Dat vind ik qua eten tot nu toe ook het grootste probleem: het brood. Is duidelijk iets wat ze hier niet gewend zijn. Klef, vaak suiker toegevoegd en in de koelkast hou je het met gemak drie weken goed. Kan nooit gezond zijn. Ik heb nu brood dat wel aardig is, als dat op is zal ik het bij deze winkel eens gaan proberen.

Had een lange dag vandaag, aangezien de elektricien om acht uur op de stoep zou staan. Zou staan, inderdaad. Ben om kwart voor negen maar eens gaan vragen waar hij bleef. “Ik ging net bellen, meneer!” Hoezo, net bellen? Dat heeft je collega toch gisteren al gedaan? Heb het niet gezegd, hij doet zijn best en inderdaad stond binnen de 10 minuten die bedrijfsouwehoer op de stop. Hij had het vervolgens binnen een halve minuut opgelost. De aardlekschakelaars blijken hier drie standen te hebben: aan, uit en midden. Als alles gewoon loopt zoals het hoort staat-ie op “aan”. Bij echt grote problemen klapt-ie door en schiet-ie naar “uit”. Als-ie voor de zekerheid blokkeert gaat-ie naar de middenstand. Daar stonden de twee probleemgevallen nu op. Ik ben gewend om hem dan gewoon weer naar “aan” te klappen en het dan nog een keer te proberen, maar dat lukte dus niet. Hier blijk je ze eerst naar “uit” te moeten klappen om hem te ontgrendelen. Weer wat geleerd. Verlengsnoer bleek ook niets mis mee te zijn, gewoon domme pech. Nog even gevraagd waar dat afdekplaatje bleef dat hij me al tien keer beloofd heeft. Ik geloof dat hij schroeven aan het zoeken is, maar helemaal begrijpen deed ik hem niet. Heb er nog even bijgezegd dat hij op moet schieten omdat mijn kinderen hier over twee dagen zijn. Hij heeft plechtig beloofd om het te gaan regelen. Ook bijzonder om te zien hoe hij controleerde of er weer spanning op de stopcontacten staat. Hij had een gloeilamp waar twee draadjes nogal provisorisch aan vast gemaakt waren

Een lange dag dus, want in verband met de Eid zijn we natuurlijk zes dagen vrij. Ruim de tijd dus om alles voor de aankomst van Karin en de kinderen van donderdag te gaan regelen en mijn to-do-lijstje daarvoor af te werken. Meeste is inmiddels afgevinkt. Dingen als bedden opmaken enzo wacht ik nog even mee tot de schoonmaker geweest is. Die komt morgen en dan kan hij me mooi even helpen om wat bedden te versjouwen. Verder dus alle tijd om de laatste boodschappen te doen en het huis kindproof te maken. Vooral de schoonmaakspullen moeten nog even in een bovenkastje zodat Sara er niet bij kan. In het volgende huis zetten we wel weer klemmetjes op de kastjes. Autostoeltjes staan op de achterbank. Twee wel te verstaan, de derde komt met de rest van de huisraad en zal nu ergens tussen Dubai en Doha zijn. Moet Tom maar even zonder zitje. Zitjes zijn overigens ook niet verplicht. De manier hoe er hier met kinderen in de auto omgegaan wordt is sowieso nogal bijzonder, ik heb ze al schoot bij de chauffeur zien zitten, over de achterbank in de kofferbak zien klimmen, zien springen op de achterbank, met zes tegelijk op de achterbank en ga zo maar door. Meestal staan ze in de auto trouwens.

Waar ik nog wel even achter moet komen is hoe het vanaf nu met de openingstijden zit, want daar ben ik nog niet helemaal uit. Volgens mij zou vanaf Eid alles weer normaal moeten zijn, maar de mall van de pindakaas was nog overwegend gesloten. Ik was daar om een uur of 11, dus te vroeg kan het niet geweest zijn. Het zou ook best kunnen dat men na Eid weer alles normaal doet, maar dan is me weer niet helemaal duidelijk hoe lang dat dan duurt. Wij zijn een week vrij, maar volgens mij is Eid alleen vandaag. Dan zou morgen alles weer normaal moeten zijn, maar ik kan dat nergens vinden. Vreemde is namelijk ook dat bedrijven (en vooral winkels) hier gewoon geen website hebben met dat soort informatie. Er zijn wel yellow pages op internet waar ieder bedrijf wel op te vinden is, maar veel meer dan een postbusnummer en een telefoonnummer staat daar over het algemeen niet op. Als je mazzel hebt staat er een foto bij. Meestal wel een kaartje trouwens, dat is dan wel weer handig in een stad zonder straatnamen!

Verder dus vooral vrij deze dagen. Uitslapen zat er vandaag nog ff niet in omdat de elektricien kwam en morgen niet door de schoonmaker. Donderdag de laatste kans! De rest van de tijd in huis aan de slag en voorbereiden wat we het weekend allemaal kunnen en moeten gaan doen. De stad laten zien, dat natuurlijk sowieso. School voor de kinderen, “nieuwe” compound, werkplek, dierentuin, villaggio (en dan ben ik zo bang dat ze in die gondels willen…), de Corniche, mijn oude huis en al het andere waar ze alleen nog maar foto’s van gezien hebben. O ja, en gitaarspelen, heb ik eindelijk eens ruim de tijd voor!

Ik heb net online de visa voor Karin en de kinderen geregeld. Dat kan voor inwoners van 33 landen (waaronder ook Nederland) ook op het vliegveld en volgens mij kun je er gewoon pinnen, maar dat weet ik niet zeker. En ik durf het niet te gokken dat ze daar straks staan en er niet in komen. Karin d’r creditcard blijkt niet actief te zijn, en kom in Nederland maar eens aan Qatari Riyalen. Nou bedenk ik me nu dat er volgens mij nog voordat je bij de douane komt al een pinautomaat staat, maar ook dat weet ik niet zeker. Gelukkig is er internet en gelukkig bleef het ook werken, want het is weer hopeloos instabiel vandaag. Bevestiging is binnen, er is voor betaald, ze hoeven alleen nog maar uitgeprint te worden. Ging nog bijna mis: ik bleek visa besteld te hebben die alleen geldig zijn als je met Qatar Airways het land in komt. Wist ik veel. Gelukkig vliegen ze daarmee. Was nog een mazzeltje: normaal gesproken kosten die dingen QR100 pp, nu QR250 voor alle vier. Enige wat ik niet begreep was hoe ik verder moest nadat ik de bevestiging binnen kreeg. Bellen maar weer. Kreeg een hele aardige (!) meneer aan de lijn die alle tijd van de wereld nam en ook nog eens prima Engels sprak. Heb hem gecomplimenteerd dat hij me zo goed hielp. Hoorde hem door de telefoon heen blozen. En die mensen op ministeries zijn toch echt gewoon Qatari. Dan val je helemaal van je stoel als ze aardig tegen je zijn. Of zou dat medelijden zijn: daar heb je weer zo’n domme expat die in paniek is, laat ik maar vriendelijk tegen hem doen…

Ik las trouwens net dat men in Amerika becijferd heeft dat de Amerikaanse regering tijdens de oorlog in Irak en Afghanistan 30 miljard dollar ($30.000.000.000,00!) teveel heeft betaald aan particuliere beveiligers. De leden van de onderzoekscommissie die dat uitgerekend hebben stellen dat men dus 30 miljard verspild heeft. Ik vraag me dan meteen af: is niet iedere dollar die je aan een oorlog uitgeeft verspilling? Zeker als het enige doel van die oorlog een persoonlijke vete met de zittende president is. Of ben ik dan naïef? Waarschijnlijk, maar dat hou ik dan lekker zo.

Een kort verhaal vandaag. Da’s het nadeel van zo’n dag vrij: je maakt niet zoveel mee. Had ook geen zin om iets te gaan doen of ergens naar toe te gaan ofzo. Ben moe van al het geregel van de afgelopen tijd en wil gewoon dat het donderdag is. Geloof dat we daar nu alles voor geregeld hebben. Dan is het daarna een paar dagen rustig en vervolgens begint het hele feest weer: huis rondmaken, verblijfsvergunning, rijbewijs, bank en mobiele telefoon voor Karin, school voor de kinderen rondmaken en laten beginnen, housing allowance, school allowance, furniture grant, proeftijd die afloopt, transportkosten en kosten van de tickets terugkrijgen, verhuizen en ga zo maar door. Wat lijkt het me een heerlijkheid als alles gewoon klaar en geregeld is, dan krijg ik misschien weer een beetje rust. O ja, en tussendoor moet er ook nog gewerkt worden. Geen idee waar ik daar nog tijd voor moet vinden…. ;-)

Tot Snel!
Olav