Dag 8 - Al Sadd - Reisverslag uit Doha, Qatar van Olav Versloot - WaarBenJij.nu Dag 8 - Al Sadd - Reisverslag uit Doha, Qatar van Olav Versloot - WaarBenJij.nu

Dag 8 - Al Sadd

Door: verslootinqatar

Blijf op de hoogte en volg Olav

27 Juni 2011 | Qatar, Doha

Dag 8 – Al Sadd

Nog steeds geen internet, denk dat de buren op vakantie zijn, of vertrokken. Er zitten hier natuurlijk veel mensen tijdelijk, dus het zou zomaar kunnen dat mijn buren dat ook waren en nu ergens anders naar toe vertrokken zijn. Aan de andere kant viel me net wel op dat er licht brandde in het personeelshuisje in de tuin, dus ze zijn of het licht vergeten uit te doen, of de maid is er gewoon nog. Maar die mag vast alleen in het huis komen om te koken. Ik wil het hier niet over moderne slavernij hebben, maar als ik zie hoe die vrouwen soms behandeld worden, dan schaam je je dat je mens bent. En dan hebben ze het hier nog goed in vergelijking met Koeweit of Saudi Arabië. Volgens mij las ik vanmorgen in het AD weer iets over een hulp die in Saudi Arabië door haar baas onthoofd was. Heb het stuk verder niet gelezen, maar zal wel weer om een futiliteit gegaan zijn. Zo slecht hebben ze het hier niet, maar helemaal eerlijk is het allemaal niet. Ik hoorde toevallig van de week dat die vrouwen nog geen €200 in de maand verdienen. Plus kost en inwoning en één ticket per jaar naar huis, dat dan weer wel. Dat is dan wel weer wettelijk geregeld. En dan moet je je dus realiseren dat dit waarschijnlijk een veelvoud is van wat ze thuis (India, Filippijnen, Vietnam) kunnen verdienen en dat hun hele familie er van leeft. Als je daar over na moet denken heb je het te goed. Tel daarbij op dat ze nogal een bedenkelijke reputatie hebben ten aanzien van stelen en je weet meteen hoe er met die mensen omgegaan wordt.

Maar goed, nog steeds internetloos dus. Ik ga daar niet weer over zitten klagen, maar ik realiseerde me vanmorgen ineens dat ik daardoor niet alleen geen contact met Karin en de kinderen heb (op wat sms-jes na dan), maar ook verstoken blijf van nieuws en iedereen die mij een beetje kent weet wat voor nieuwsjunk ik ben. Normaal gesproken lees ik in Nederland acht kranten per dag. Drie op papier (metro, spits, pers: je zal weten dat je met de trein reist!) en vijf online (AD, volkskrant, telegraaf, parool en NRC) en wat ik daarvan op papier te pakken kan krijgen moet er ook aan geloven. Ik had dus vanmorgen een hoop in te halen. Zo las ik vanmorgen in het AD (vind ik online de prettigste om te lezen, en er staat toch bijna hetzelfde in als in de Volkskrant) dat Tomislav Ivic dit weekend is overleden. De trainer die zelfs Ajax verdedigend liet spelen. Heeft daarna alleen Martin Jol nog voor elkaar gekregen. Dat Mounir El H. inmiddels gewoon niet meer welkom is op de training wist ik wel al, gelukkig houdt mijn vader me nog een beetje op de hoogte in het weekend. Mijn roem is me op dit punt blijkbaar al vooruit gesneld, want iedere morgen leggen de jongens van facilitair de Gulf Times (geloof ik, morgen even kijken) op mijn bureau neer. Schijnen ze alleen bij mij te doen. Komt er alleen niet altijd van om hem te lezen. Ik vind het ook eigenlijk geen krant, heeft wel dat formaat, maar is gedrukt op hetzelfde papier als waar de VI op gedrukt wordt en dat leest toch anders. Heeft wel een heel goed buitenlandonderdeel en de sport is ook wel aardig. Ken de reputatie van de plaatselijke kranten nog niet, dus misschien zit ik wel de wakkere krant van Qatar te lezen, maar die indruk heb ik eerlijk gezegd niet. Te weinig nieuws dat je ook in Hart van Qatar zou kunnen zien. Morgen maar weer eens kijken wat JC in zijn column te melden heeft. Zo gek, maar sinds een paar weken lees ik hem niet meer knikkende knieën. Las vanmiddag wel weer een paar domme opmerkingen van Ling op nu.nl, gelul in de trand van: ik zat me vorig jaar regelmatig kapot te ergeren op de tribune aan het spel. Da’s dus van het eerste, dus moet je de jeugdopleiding (waar ze uit de hele wereld naar komen kijken omdat ze vinden dat we het zo goed doen. “We” ja, nog wel) met zijn allen in de fik steken…. Logisch (doe zelf even Cruijff na op dat laatste woord, ik kan dat niet op papier). En de revolutie moest toch vooral doorgaan, want ja, we verliezen op dit moment zoveel tijd omdat we ons aan allerlei regels moeten houden. Het gaat zo nog echt als een revolutie klinken: we grijpen de macht, sturen iedereen weg die het niet met ons eens is en we schaffen alle regels af. Of nog beter: we maken ze zelf wel. Parlement naar huis, persvrijheid opschorten en een avondklok. Weet iedereen wat er over het algemeen met de initiatiefnemers van een coupe / revolutie gebeurt? Juist.

Soms is dus ook wel lekker om een tijdje zonder nieuws te zitten, kan ik me er ook niet over opwinden. Schijnt niet goed voor je te zijn. Zeggen ze.

Vandaag stond er een bezoek aan Al Sadd op het programma, één van de oudste clubs van Qatar en de ook de meest succesvolle. Beetje Ajax in het zand dus. Ik ben benieuwd of ze ook een Cruijff hebben. De bedoeling van het bezoek was inventariseren waar we onze apparatuur geplaatst willen hebben om volgende week de onder 19 en onder 17 te kunnen testen. Apparatuur is in dit geval een Biodex en een loopband met ademanalyse-apparatuur. Ze zijn hier nogal weg van die Biodex, ondanks zijn beperkingen. Grootste beperking is trouwens dat zo’n ding loodzwaar en onhandelbaar is als je hem wilt verplaatsen en een paar ton kost. Dat laatste is hier niet echt het probleem. Sterker nog, op termijn krijgt iedere club er één in het kader van het NSMP. Ik had al een plattegrond gezien van het stadion waarop duidelijk te zien was dat we de beschikking zouden hebben over zeven kantoorruimten: twee voor artsen, één voor een fysio, moeten alle drie nog aangesteld worden. En een grote ruimte die ook als persconferentieruimte gebruikt zou kunnen worden. Daar zouden wij gaan testen. Ik vroeg me al af waar ze dan de persconferenties zouden gaan houden. Niet alleen Al Sadd, maar op dit moment is bijvoorbeeld het WK 9-ball (pool) in Qatar en dat is ook in dat stadion. Niet op het veld, gewoon in een grote ruimte binnen. En daar zal toch ook iedere dag een persconferentie voor zijn. Daarnaast ving ik iets op over de nationale ploeg van Vietnam die de hele tent afgehuurd had in de voorbereiding op de Asian Games. Dan zullen ze die ruimte toch ook nodig hebben. Bleek ook wel, want natuurlijk kunnen jullie die persruimte gebruiken. De komende twee weken, dan moet alles er weer uit zijn. OK, da’s geen optie, verzin eens een andere ruimte. O, we hebben aan de andere kant van de gang nog iets, loop maar even mee. De gang blijkt daar in een beetje vreemde hoek uit te lopen, waardoor er eigenlijke een prachtige ruimte over is. We stonden al te meten: hier een muur met een deur, luxaflex voor de ramen, daar nog een muur en dan hebben we een ruimte van 4 bij 5. Perfect. Totdat we over die muur begonnen. Muur? Waarom? Dit moet over twee maanden ook weer leeg zijn, dan zijn hier de spelerinterviews na een wedstrijd. Ook geen optie dus. Hé maar, Gregg, we hebben toch nog vier kantoren over? Die zíjn toch gewoon van ons? (Gregg is de “business project manager” van het NSMP en zorgt voor de faciliteiten, bureaus, puntenslijpers en alles wat we verder nodig kunnen hebben.) Ja, die zijn van ons. Als we er daar nou twee vullen met zo’n apparaat, er één als kantoor gebruiken en die vierde open laten voor als er een keer een psycholoog of een diëtist nodig is? Prima, jullie roepen maar, ik ga het regelen. Wij dus kijken bij die kantoren. Twee hebben er prima afmetingen voor de apparatuur, dus geregeld. Zou je denken. Eén is er namelijk gewoon in gebruik als kantoor. Daar zit dus gewoon iemand te werken. Ik heb al met Darren gewed dat die er donderdagochtend nog steeds zit als wij de boel willen gaan versjouwen en inrichten. Om een fles wijn lukte niet, is vrij lastig hier. Waarschijnlijk worden we donderdagmorgen heel glazig aangekeken en weet de beste man van niets. In die andere is alleen wat materiaal opgeslagen, da’s een kwestie van oppaken en wegzetten. Daarvoor hebben we dan weer dr. Mohammed Aloulou, de gewone project manager van het NSMP, en daarmee de enige lokale in het management. Zoals ik al eerder gezegd heb zit er altijd minstens één lokale in de top en dat maakt het functioneren alleen maar makkelijker, zij kunnen namelijk sneller dingen voor elkaar krijgen dan zo’n stelletje westerse gastarbeiders. Inhoudelijk begrijpt hij er niet veel van, maar hij heeft zeker een belangrijke praktische rol. Hij heeft ons verzekerd dat alles geregeld is. Ik heb voor de zekerheid zijn mobiele nummer vast opgeslagen zodat ik hem donderdag kan bellen als dat nodig is. Probleem is wel een beetje dat dit soort mensen ook vaak een bepaalde politieke rol spelen, en waar dit bij deze man een rol speelde had ik binnen een paar uur door. Leg ik nog wel eens uit, maar dat is wel iets waar we heel voorzichtig te werk moeten gaan. Handschoenenwerk! Maar goed, ik ben benieuwd hoe het gaat lopen.

Bij terugkomst van onze bezichtiging nog even over het trainingsveld naar het krachthonk van de jeugd gelopen en sindsdien weet ik echt hoe warm het hier kan zijn. Was een uur of 12 en toen we het veld in de lengte overgestoken waren was ik eigenlijk aan een schoon overhemd toe. Lees: droog. Het krachthonk bleek op slot en toen ik mijn hand tegen het raam legde om naar binnen te gluren brandde ik mijn hand. Letterlijk. Stond de zon vol op en was kokend heet. Darren vertelde me op de terugweg dat hij vorige week zijn telefoon een uurtje in de auto had laten liggen en dat hij toen een melding kreeg dat hij automatisch uitgeschakeld was omdat hij te warm geworden was. Kostte hem een uur in de airco om hem weer koel genoeg te krijgen. Je vergeet de warmte nogal eens omdat je de hele dag in de airco zit, maar ik ben weer even op de hoogte! Vervolgens bij terugkomst lag er een schema voor allerlei testen met clubspelers die we deze week moeten doen. Betekent in de praktijk dat we met z’n drieën vier dingen tegelijk moeten doen. Je hoeft geen wiskundige te zijn om te zien dat dat natuurlijk misgaat, maar volgens het management moet het allemaal lukken. We zullen zien. Ik kan in ieder geval niet tegelijk in het ziekenhuis en in het stadion zijn en mijn collega’s ook niet…. Daarom wilden we morgen eigenlijk de boel al verhuizen in het stadion om donderdag vrij te hebben om te kunnen proefdraaien, maar dat lukt dus al niet meer, want we kunnen pas donderdag verhuizen. Ik heb een vermoeden wat dat voor mijn vrije vrijdag gaat betekenen als we zondag volle bak willen vlammen. Krijgen namelijk niet alleen clubjongens deze week, maar dinsdag ook nog het halve Qatari leger. Of dat ook ff kan. Tuurlijk!

Heb vandaag ook voor het eerste (semi)zelfstandig een DXA-meting gedaan. Ben de exacte betekenis van de afkorting ff kwijt, maar de X betekent in ieder geval dat we met Röntgenstralen te maken hebben. De A zal wel voor Analysis staan. Zal het morgen opzoeken. Dit is een meting waarmee je onder andere botdichtheid, vetpercentage en nog een aantal dingen kunt meten. Botdichtheid is hier vooral van belang, omdat er veel mensen met een vitamine D-tekort rondlopen. Je gelooft het niet in een land waar de zon 365 dagen per jaar schijnt, maar toch wel. Komt omdat de lokalen zo verstandig zijn om zoveel mogelijk uit diezelfde zon te blijven en het sociale leven zich hier vooral ’s avonds afspeelt. De zon gaat hier namelijk al om 7 uur onder. Het is hier nu kwart voor 9 en het is pikdonker. Dit betekent dat van iedere atleet die medisch gekeurd moet worden ook de botdichtheid (onderrug, rechterheup en Total body, laatste is meer voor vet e.d., die andere twee voor botdichteid) bepaald wordt om te kijken of hij misschien aan de vitaminepillen moet. Is leuk om te doen, maar wel redelijk bewerkelijk per meting. Het vetpercentage kun je sneller met een huidplooimeter bepalen. Daar zou ik het niet voor gebruiken. Vanmorgen begonnen met zelf metingen doen, vanmiddag samen de analyse gedaan. Ging best goed. Veel handelingen, maar wel in een bepaalde logica. Dit was één van de redenen om deze kant op te vertrekken: dat ik met apparatuur zou gaan werken waar ik Nederland nooit aan toe zou komen. Tot nu toe lukt dat aardig en dat wordt alleen nog maar meer.

In de tussentijd heb ik ook nog een betalingsvoorstel naar de beoogde school van Tom en Nina gestuurd (zie mail van gisteren), heb voorgesteld om per maand te betalen. Kan me niet voorstellen dat ze ermee akkoord gaan, maar laat ze maar reageren met een tegenbod. Zie het wel. Vandaag nog niets gehoord.

Een beetje tot mijn schaamte merkte ik vanmorgen dat ik al verwend begin te raken met de lunch hier: we zaten met een paar man te mopperen dat de Quiche Loraine toch wel droog was, zo kwam de zalm helemaal niet lekker uit. Denk nou overigens niet dat dit het enige was wat we kregen. Ik had daarnaast ook nog wat gestoomde vis en groenten, wraps met shoarmavlees en groenten (aanrader!), wat rauwkost en koolsalade (sorry Mike, maar deze is lekkerder dan die bij Ajax!). En dan heb ik nog meer dan de helft laten staan. Op het buffet, heb mijn bordje keurig leeg gegeten. O ja, en als toetje aardbeienyoghurt met verse stukjes ananas. Blijkt dat ik me na de eerste dag terecht zorgen maakte om mijn gewicht: ik ben al 2,5 kg afgevallen sinds ik hier ben. Als ik zo doorga zit ik morgen weer onder de 80 kg. En dat ondanks het eten. Volgens mij eet ik namelijk verder wel heel gezond en allemaal redelijk licht verteerbaar spul. Heb bijvoorbeeld nog geen aardappel van dichtbij gezien, en die stukjes shoarma van vandaag was het eerste vlees. Daarnaast probeer ik in ieder geval om de dag te zwemmen, ben gisteren begonnen met 10 baantjes achter elkaar, vandaag 12 en zo verder dus, aangezien mijn conditie toch wel enigszins te wensen over laat. Maar van die paar keer zwemmen kan dat gewichtsverlies niet komen. Zwemmen was tot nu toch vooral heel rustig aan en vooral niet te lang. Brood eet ik ook nauwelijks, ze hebben hier goddelijke muesli in het winkeltje. Met gedroogde papaja en ananas erin. Is ’s ochtends precies genoeg als ontbijt. Met yoghurt natuurlijk. Geen idee hoe vet of vol die is, mijn Arabisch is wat weggezakt. Qua eten mis ik hier één ding, of eigenlijk twee. Wat ik nog niet heb kunnen vinden zijn van die zakken gesneden groenten zoals je die in Nederland hebt. Ook bij de Carrefour heb ik die nog niet kunnen ontdekken. Wel bakjes met wat gesneden spul erin voor door de noedels, maar daar blijft het dan ook bij. Heb het vrijdag geprobeerd, maar kon er niet heel blij van worden. OK, er is nog een variant van, maar die zit vol met stronken broccoli, dus die laat ik even voor wat ze zijn. Dat vind ik wel jammer, zeker aangezien ik op dit moment veel rijst, couscous en pasta maak, dan zijn die toch wel makkelijk. Heb ’s avonds gewoon geen zin om zelf een hele berg groenten stuk te slaan voordat ik ga koken. Nou doe ik dat maar 2 of 3 keer per week, maak nog steeds mijn beruchte porties! Het andere wat ik mis zijn de pakjes met kruidenmix. Pakjes zijn er genoeg, maar ik moet nog even uitvinden wat er nou precies inzit. Pakjes voor kerriesaus ofzo ben ik nog niet tegen gekomen, ben dus zelf aan het proberen. Is me de eerste avond al slecht bevallen bij de massalasaus. Was erg blij met de fles mangosap die binnen handbereik stond….. En ik had er echt maar een klein schepje doorheen gedaan….

Over mijn ID nog geen bericht, ben vanmorgen weer bij de mevrouw van immigration langs geweest om te vragen, maar ze was geloof ik niet erg blij om me te zien. Volgens mij werk de Nederlands strategie hier niet erg. Daar ben ik gewend om gewoon iedere dag langs te lopen of te bellen. Op een gegeven moment zijn ze je dan zo zat dat je met voorrang behandeld wordt. Hier kom je volgens mij dan juist onder op de stapel te liggen. Zal haar een weekje met rust laten. Ze heeft me nu drie keer bezworen dat ze me een dag van te voren een belletje geeft èn me mailt wanneer ik verwacht wordt voor bloed, plas en foto’s. Pas daarna kunnen vingerafdrukken genomen worden. Waarom niet andersom? Ja, waarom gaat de zon onder en wisselen eb en vloed elkaar af? Sommige dingen zijn gewoon zo.

We wachten rustig af!

O ja, nog één ding: ik heb net eindelijk Karin d’r fotoding opgehangen, had hem vrijdag al gevuld met foto’s, maar kon nergens een draadje vinden om hem mee aan het aircorooster te hangen. Ik keek vanmiddag in de tuin en toen bleek ik nog ruim twee meter waslijn over te hebben. Dacht dat ik precies genoeg had, maar had dus nog genoeg over. Nou zitten er aardig wat foto’s van vrouw en kinderen in, maar er is nog ruimte zat (zo’n ding heeft natuurlijk een voor- en een achterkant). Dus als jullie mij nou eens foto’s mailen…. Indien van toepassing graag met gezin! Gewonen 10x15 afbeeldingen graag, dan kan ik die hier laten afdrukken en dat ding vullen. Denk ik ook nog aan jullie. En als ik je wat minder aardig vind dan een ander stop ik je gewoon aan de achterkant….. GRIJNS

Tot snel!
Olav


  • 27 Juni 2011 - 07:04

    Tante Margriet:

    Leuk verhaal weer Olav. Wij hadden het gisteren en hebben het vandaag en morgen tropisch warm. En ik moet het doen met een simpele ventilator. Evengoed moet er toch wat in huis gebeuren want ik heb - gelukkig - weer een druk weekje.
    Ik stuur pas een foto als ik zeker weet dat ik aan de voorkant kom te hangen.

  • 27 Juni 2011 - 08:11

    Anitra:

    Olav wat schrijf je toch geweldige verhalen! Elke dag zit ik er weer aan vast gekluisterd! Erg leuk al die verhalen!

    groetjes de kaantjes

  • 27 Juni 2011 - 08:13

    Dolf En Mia:

    hoy olav wat schrijf je toch leuke verhalen , we hopen dat je je draai vind en je gezinnetje snel die kant op kan komen dat is toch het fijns dan houd de verveling ook op nou lieve groetjes van die 2 van de amethyst

  • 27 Juni 2011 - 08:37

    Karin:

    xx

  • 27 Juni 2011 - 19:24

    Papa:

    Afvallen, wat denk je o.a. van de warmte. Dat helpt ook wel, die ervaring heb ik ook opgedaan in o.a. Singapore en India, of Afrika. Maar goed alle beetjes helpen.Vandaag in het museum geweest en het was erg warm, dus de schaduw maar opgezocht. Wel weer even de tijd genomen om je verhaal te lezen vanavond. Gr. en tot morgenavond We zullen straks wel even zoeken waar je uithangt. pa.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Olav

Actief sinds 17 April 2011
Verslag gelezen: 260
Totaal aantal bezoekers 140373

Voorgaande reizen:

16 Juni 2011 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: