Dag 45 - Jarig

Dag 45 – dinsdag 2 augustus 2011: Jarig.

Twee augustus vandaag en dat betekent dat mijn moeder het 36 jaar geleden erg moeilijk had rond een uur of zes ‘s morgens. Was vandaag een tijdstip waar ik overigens niets van meegekregen heb.
Wakker worden terwijl je alleen in zo’n kast van een huis zit is iedere ochtend vreemd, maar op je verjaardag nog veel vreemder. Ik snap niet dat er mensen zijn die vrijwillig in zo’n absurd groot hok gaan wonen. OK, je kunt lekker rustig aandoen ’s morgens, er hoeft niemand anders ontbijt, aangekleed, tanden gepoetst of naar school gebracht, maar dat betekent ook dat ik vanmorgen geen ontbijt op bed had! Volgend jaar maar inhalen. Ik ben maar niet voor mezelf gaan zingen, dan moet ik toch iets teveel aan Prins Jan in de Disneyversie van Robin Hood denken. “Lang zal ik leven…”. En zo eenzaam ben ik nou ook weer niet. Had mijn zelf aangeschafte cadeautje (zie foto!) ook niet ingepakt trouwens. Zat al plastic omheen. Al met al niet voor herhaling vatbaar… Een ander voordeel van het feit dat het 2 augustus is: minder dan een maand tot dat Karin en de kinderen hiernaartoe komen. Het aftellen is definitief begonnen!

Op het gevaar af dat ik mensen vergeet wil ik hier toch even iedereen noemen van ik via welke elektronische weg dan ook felicitaties ontvangen heb. Ik heb sinds drie uur vanmiddag geen internet meer om heen gehad (waarover verderop meer!), dus als je na dat tijdstip een felicitatie verstuurd hebt ben ik je niet vergeten maar heb ik het gewoon nog niet gelezen. Doe maar alsof je wel in de lijst staat. Daar gaan we dan: Monique, Margriet, Alex, Marcel, Jan (El Presidente!), Jan (Ballenstoppert!),
Patrick, André, Mike, Sirik, Daniëlle, René, Joey, Dennis B., Anitra, Jaime, Tobias, Edgar M., Xandro, Paul, Anneloes, Ineke en Wim, Darren (you are forgiven!), Willem en Rieke (2x), Papa en mama (3x), Dolf en Mia, Coby en Richard. En karin natuurlijk, had een onverwachte DEXA-dienst en per ongeluk mijn laptop bij me, dus had even tijd om even te Skypen. Met een leeg huis op de achtergrond, dat blijft toch wennen. Er was geen fysieke post, maar dat komt hier nogal onregelmatig. Cadeautje dat donderdag binnenkwam was inderdaad geen Lego, overigens…. Wel een verslavend spelletje, heb de eerste drie levels gespeeld, ga het weekend verder. Ik was vanavond door Linda en Charmaine uitgenodigd om te gaan eten in het Belgian Beer Café (zit volgens mij in het Continental Hotel). Dronken zul je daar op dit moment niet worden: tijdens de Ramadan mag er helemaal nergens alcohol verkocht worden, dus ook niet in de hotelbars waar het normaal wel mag. Wat je thuis doet en drinkt moet je zelf weten. Van ervaren Ramadanners om ons heen hoorden we echter dat je dan waarschijnlijk een maand of drie te laat bent met reserveren, dat het een crime is om er te komen door de drukte (ook daarover straks meer) en dat alles helemaal afgeladen is. We hebben het maar vervangen door een etentje bij hun thuis op donderdag. Wat ik wil eten. Als het maar vis is. O ja, en geen chocolade voor het toetje.

Vandaag zijn ook de dozen opgehaald die hier naartoe verscheept gaan worden. 55 in totaal: speelgoed, boeken, CD’s, kleren, beddengoed en keukenspul. Volgende week dinsdag vertrekt de Vienna Expresse en dan zou ze 28 dagen later in Doha moeten zijn, na een tussenstop in Dubai. “Ze” inderdaad: een schip is altijd vrouwelijk! De snelle rekenaars onder ons hebben inmiddels uitgerekend dat het dan 6 september binnen zou moeten komen. Degenen die het uit de eerdere mails onthouden hebben hoefden niet eens te rekenen. Moet er nu vooral nog achteraan hoe ik dat hier verder af moet handelen met de douane en transport enzo.

Twee augustus was voor mijn collega Linda ook een belangrijke dag: ze moest afrijden vandaag. Afrijden op zijn Qatari: dus vanmorgen om half zes melden en dan alles in onderdelen. Ze struikelde over de L-turn. Dat betekent dat je een stukje rechtdoor een berg op moet en dan een bochtje achteruit moet maken. En dat lukte niet in één keer. Kun je in Nederland volgens mij helemaal niet op zakken. Pislink vanmorgen. Dus er zat een ideaal slachtoffer in de auto vanmorgen! Ze zat te mopperen over de rijstijl van de Qatari. “But you know: they càn make a perfect L-turn.”, wreef ik even wat zout in de wond. Charmaine en ik vonden het erg grappig. Linda niet.

De tweede dag van augustus is dit jaar ook de tweede dag van de Ramadan. Dit jaar, want dat verschuift ieder jaar een dag of 10. Komt omdat de islam een maankalender hanteert en geen zonnekalender zoals het christendom. Officieel moet er gekeken worden of het nieuwe maan is, dan start de Ramadan officieel. Is het nog geen nieuwe maan, dan kijken we morgen gewoon weer. Met de huidige moderne technische middelen kun je dat natuurlijk honderden jaren vooruit uitrekenen, maar toch is het oordeel van imam nog steeds beslissend. Grote verschil is dat-ie ongeveer weet wanneer-ie moet gaan kijken en niet iedere avond maar moet hopen dat het zover is. Zelfde geldt voor het einde: als de imam zegt dat het weer nieuwe maan is, is het afgelopen en begint het feest. Suikerfeest bij jullie, hier kan ik maar niet onthouden hoe het heet, maar als ik de staat van de meeste gebitten hier bekijk (en dan vooral die van de kinderen!) gaat er hier ook veel suiker doorheen. Ik heb zelf geleerd van gisteren: ik had twee fruitrepen bij me die ik gewoon in de zakken van mijn jasje kon houden en in het ergste geval op de WC kon opeten. In het openbaar eten of drinken wordt niet gewaardeerd. Sterker nog: in het slechtste geval draai je er de bak voor in. Voordeel daarvan: ik hoefde ook niet te trakteren voor mijn collega’s! uiteindelijk had ik dus DEXA-dienst en zat ik alleen in een kamertje. Deur dicht en opeten die dingen. Lastige is wel dat je niet weet wanneer er iemand op de stoep staat. Ze zullen alleen altijd eerst even kloppen. Maar ik had nog steeds een rammelende honger om drie uur. Tussendoor hield ik het alleen makkelijker vol. Grappig tijdens de DEXA: de eerste naam op de lijst kwam me erg bekend voor. Uit de Nederlandse competitie. Kan natuurlijk geen namen noemen, maar stond eind vorige eeuw bekend als één van de grootste talenten uit het kakkerlakkennest aan de Maas. Nee, niet van Persie, deze was iets eerder. Ik verwelkomde hem met de vraag of hij nog wel Nederlands sprak. “Zo, da’s een lekkere binnenkomer op de vroege ochtend.”, was het plat-Rotterdamse antwoord. Is dan toch grappig dat je professioneel gezien nog even Nederlands kunt praten, zal wel niet zo heel vaak gebeuren.

Vroeg thuis dus, goed geluncht, bijna een uur onder de douche gestaan en daarna gezwommen. Dat douchen was nergens voor nodig, maar stond lekker en had gewoon geen zin om er onderuit te komen, wachtte toch niemand op me. Zwemmen was waardeloos. Het water lijkt wel nog warmer te zijn dan de laatste keer dat ik gezwommen heb. Ben na zes baantjes alweer gestopt, dat zwemmen is toch vooral om even lekker af te koelen en dat lukt op deze manier niet erg. Ga het later deze week nog wel een keer proberen. Het lijkt erop dat iedereen er last van heeft, want je ziet nauwelijks mensen in het zwembad op dit moment. En nu niet alleen de bovenlaag die warm was: gewoon het hele bad. Bah. Ik begreep van de week trouwens opeens waarom er in het weekend zo weinig gezwommen wordt. Er zit een Australische dame die in de weekenden allerlei vrienden uitnodigt die dan met zijn allen zitten te zuipen en te roken bij het bad. Rest van het gedrag is navenant. Nou ik dit opschrijf komt het me opeens bekend voor: als ik dit al een keer verteld heb: sorry!

Maar goed, het internet dus. Zoals ik gisteren al zei: natuurlijk werkte het niet na 24 uur en ook na interventie van de Qtel meneer werd het niet beter. Ik ben om 10 uur inderdaad nog een keer in de auto gestapt, aangezien ik al aan zag komen dat ik anders vandaag in dezelfde positie zou zitten. Volgens de Starlinkmevrouw zijn er twee service centres: één “in de stad” en één vlak bij mijn werk, aan de rand van Doha dus. Dat laatste leek me handiger, gezien de verkeersdrukte. En dat was wel iets om aan te denken gisteravond. Zeker rond die tijd, want dan moeten ze naar de moskee. En we waren gewaarschuwd, maar wat een gekkenhuis op de weg. De hele dag zie je geen hond (op wat christenhonden na, natuurlijk) en ’s avonds komt opeens iedereen uit zijn hol gekropen. Eén groot gekkenhuis, zowel qua drukte als qua rijstijl. Talloze bijna-ongelukken en één echte gezien. Op Salwa Road had de achterliggende partij een Sedan in een Hatchback veranderd. En aan de schade te zien was het met nogal wat snelheid gepaard gegaan. Ik hoop dat er niemand op de achterbank gezeten heeft, want dan had-ie de afdruk van de grill in zijn rug gehad. En de grill zelf ook waarschijnlijk. Verder hoop ik dat er geen kinderen op diezelfde achterbank zaten, want die zitten, liggen, staan en hangen hier gewoon los op de achterbank. Zitjes en gordels doen ze niet aan, die westerse onzin! Leeftijd maakt niet uit. Als ze net geboren zijn wordt de maxi-cosi een tijdje gedoogd, maar zodra ze kunnen zitten gaan ze maar zelf zitten. De meeste kinderen staan dus tijdens het rijden. Als er iemand goed hard van achter inkomt vliegen ze dwars door de voorruit. Dan begrijp je ook meteen waarom verkeersongelukken hier doodsoorzaak nummer 1 is. Ik meen ergens gelezen te hebben dat 28% (!) van de Qatari uiteindelijk aan de gevolgen van een verkeersongeluk bezwijkt. Belachelijk veel dus. En aan de wegen ligt het niet, die zijn prima. Zeker de snelwegen, die zijn de afgelopen jaren pas aangelegd en dus gloednieuw. De lokale wegen wisselen wat dat betreft wat, hangt af van de buurt maar zijn over het algemeen redelijk tot goed. Enige echte problemen van de wegen: geen waterafvoer. Nou is dat ook meestal niet nodig, de laatste regen dateert alweer van maart en de volgende wordt pas weer in november verwacht, maar als het een keer echt hard regent kan de bodem dat niet aan en ontstaan er dus allerlei problemen op de wegen. In Saudi Arabië verdrinken tijdens dat soort buien tientallen mensen. Er kan namelijk bijna niemand zwemmen in deze landen. Maar goed, ik was op weg naar het service centre van starlink. Ik had meegeschreven hoe ik moest rijden en voor de zekerheid de straatnaam (!) van het andere centre opgeschreven. Mocht niet baten: kon ze allebei niet vinden. Ik begon om 10 uur te zoeken, was om 12 uur weer thuis, heb alleen maar rondjes gereden, maar allebei niet kunnen vinden. Vanavond om 8 uur gaan ze weer open, dus ik heb net op de terugweg maar even gekeken waar dat ding dan in de buurt van mijn werk zou moeten zijn en ik denk dat ik nu weet waar ik moet zijn. Mocht dat niet de goede plek zijn, dan weten zij zeker waar ik wel moet zijn. Nou alleen nog hopen dat ze het me ook fatsoenlijk uit kunnen leggen, want dat is het probleem met de telefonische adviezen die ik kreeg: ik versta de helft niet van de Indische Engels. Na drie keer voel ik me dan toch wat bezwaard om het nog een keer te vragen en probeer ik de fragmenten aan elkaar te koppelen. Ik was nu dus één rotonde te vroeg terug gegaan. Ik nog vragen, maar niemand die ook maar een idee had. Vervolgens was ik zo dom om te zeggen dat ik dan wel naar Al Nasr Street zou rijden. “O, mag ik dan meerijden?” Nou, wat denk je zelf? Heb een lulverhaal verzonnen over hier eerst nog een tijdje zoeken en ik geloof dat hij de boodschap wel begreep. Ik wil dat internet nu toch wel een keer kunnen gaan gebruiken, heb het niet voor niets aangeschaft!

Dan kan ik het toch niet laten, gisteren was ik er te moe voor, maar ik heb me weer ouderwets zitten opwinden over de uitspraken van “de legendarische nummer 14” in zijn column van gisteren. Hoe haal je het in je hoofd? Als je alles alleen maar op jouw manier wilt doen moet je ergens alleen de baas worden. Dat noemen we dan een dictator. Zo werkt het niet in grote bedrijven, en al helemaal niet in beursgenoteerde bedrijven. Daar zijn nou eenmaal regels en daar moet ook de RvC zich aan houden. Maar hier blijkt maar weer dat Orwell gelijk had: “all animals are equal, but some animals are more equal than others.” Wie deze laatste zin niet begrijpt moet Animal Farm maar eens lezen. “Ik denk dat ik mijn eigen regels maar eens ga maken.” Mafkees. De wereld is veranderd de afgelopen 30 jaar Johan, maar ik geloof dat dat alleen voor de wereld buiten zijn gedachtengoed geldt. Een RvC werkt met een meerderheid van stemmen en als vier van de vijf je vriendje niet goed genoeg vinden als directeur dan houdt het op. Zelfs als je Cruijff heet en het grootste riool van Nederland als een oude trouwe herdershond achter je hebt staan. En de nieuwe algemeen directeur benoemen heeft niets met voetbaltechnische zaken te maken, sterker nog: op dat laatste punt heeft hij nogal zijn zin gekregen volgens mij.

… (adempauze)

Ik kan nog wel een tijdje doorgaan, maar ik zou een ieder willen aanraden om het stuk in het AD van vanmorgen te lezen (“Met of zonder Cruijff, het eindigt altijd in chaos.”), staat precies in waar het in mijn ogen om gaat. Ik zie inmiddels de rokende puinhopen al langzaam ontstaan en volgens mij hoor ik de eerste slaande deuren al. En als ik dat op 5000 kilometer afstand kan, dan zou je toch zeggen dat de mensen die er met hun neus bovenop zitten dat toch ook moeten kunnen. Of ben ik nou erg naïef?

Ga stoppen, ga eten (pasta met groenten, tonijn garnaaltjes en Parmezaanse kaas!) en dan weer op weg naar het service centre. Zoals gezegd: ik denk nu dat ik weet waar ik moet zijn!

Tot Snel!
Olav

PS: nog even een aanvulling: sinds gisteravond werkt internet thuis! tijdelijke oplossing, als het goed is vandaag een permanente. Inderdaad: Ins'Allah. Praat jullie vanavond verder bij.