Dag 44 - Dag 1

Dag 44 – Maandag 1 augustus 2001: Dag 1.

Dag 44 = dag 1. Van de Ramadan dan. Dat betekent werktijden van 10 tot 3, uitslapen dus, maar ook: niet eten of drinken op de werkvloer. Voor de echte doordouwers zijn er broodjes, maar die worden pas na drieën geserveerd. En ik kan jullie verzekeren: dan ben je er aan toe ook! Ik presteerde na twee uur helemaal niets meer, omdat ik volkomen leeg was en me niet meer concentreren. Zat als een zombie naar het scherm te staren. Heb ook geen idee hoe die moslims dat volhouden. Ik heb om kwart over 9 uitgebreid ontbeten (uitsmijters met kaas) om een flinke basis voor de rest van de dag te leggen, maar zij hebben sinds half vier vanmorgen al niets meer te eten gehad. En ze moeten nog tot zes uur vanavond. Moet er niet aan denken, we wisten allemaal niet hoe snel we naar huis moesten om drie uur om te gaan eten. En dat was dit nog maar één dag. OK, je lichaam zal er wel aan wennen, maar gezond kan het toch nooit zijn. Maar dat is uiteindelijk ook een beetje de kern van de Ramadan: laten zien wat je allemaal wel niet kunt laten om maar zo vroom mogelijk te zijn. Het is hier nu bijna zes uur, het feest op de weg zou nu moeten beginnen. Ik blijf dus nog even op de compound! Het was vanmorgen en vanmiddag inderdaad doodstil op de weg, de avond voor het begin van de Ramadan schijnt ook nogal groots gevierd te worden, dus een hoop mensen blijven dan even wat langer liggen. Iedere moslim die niet echt hoeft te werken ligt in deze periode sowieso het grootste deel van de dag in bed. Misschien dat dat de manier is om het vol te houden.

Ben vanmorgen maar weer eens bij mijn vriendinnen van de HR helpdesk langs gegaan. Ik heb daar vorige week mijn health card opgehaald, maar ik heb eigenlijk geen idee wat er allemaal binnen die verzekering gedekt is en wat je moet doen als er iets is. Welke dokter bel je als je ziek bent, wat doe ik als ik een nieuwe bril nodig heb, kan ik zomaar naar ieder ziekenhuis, ga zo maar door. Charmaine vertelde me gisteren dat ik er een boek bij had moeten krijgen waar dat allemaal in staat. Niet gehad. Weer naar de derde verdieping dus. Goh, heeft u die niet gehad? Nee. Volstrekt wezenloze blik terug. O ja, die zijn op. Stilte. En wanneer komen die dan weer? Weet ik niet. Ook niet ongeveer? Nee. Is er misschien iemand die dat wel weet? Opluchting in haar ogen: ja, maar die is er nog niet, probeer haar over een paar minuten even te bellen, ze komt zo. Moet je even in outlook kijken, nummer staat achter haar naam. Vanmiddag gebeld, en natuurlijk nam er niemand op. Maar weer eens een mail gestuurd, ben benieuwd wanneer ik antwoord krijg.

Vanmorgen kreeg ik de rekening en de definitieve planning binnen voor het verschepen van onze spullen. Morgen wordt de boel opgehaald, volgende week dinsdag vertrekt de boot en op dinsdag 6 september zou het in Doha moeten zijn. Hoe het daarna verder gaat heb ik eigenlijk nog niet echt een idee van, moet ik toch ook eens naar informeren. Zoals gezegd zat de rekening er ook bij, en die viel me aan alle kanten mee! Voordat je richtwaarden heb ga je wat gokken en ik hield al rekening met een bedrag van ergens tussen de €2000 en de €2500. Weet eigenlijk niet meer waar ik dat ook alweer op baseerde. Na ontvangst van de richtprijzen van dit bedrijf en een eerste gok van hoeveel we zouden hebben kwam ik op een bedrag van een dikke €1200,-. Wat me dus al heel erg meeviel: de helft van het oorspronkelijke bedrag! Vervolgens ga je dozen tellen en met inhouden rekenen en toen ging er weer een flinke hap af. 55 dozen, dat moest volgens mijn rekenvoorbeeld neerkomen op ongeveer €850,-. Weer blij! Nu kwam de rekening en blijkt het in totaal neer te komen op 649 euro en een beetje. Net een kwart van de eerste schatting dus. Dat leert ons in ieder geval dat ik niet kan schatten. Dit in ieder geval niet. Als alles goed gaat wordt het dus morgen allemaal in gang gezet.

Da’s dan ook mooi op tijd: vandaag over precies een maand komen Karin en de kinderen hier naartoe. De spullen dus een paar dagen later. Dan zal het vervolgens nog wel een paar dagen duren voordat de douane alles verwerkt heeft, maar dan is het in ieder geval in het land. Nog een maand dus, dat betekent ook dat we gaan aftellen tot de hereniging. Voordeel is dat ze op de eerste dag na de Ramadan komen en alles dus weer enigszins normaal zou moeten zijn in dit land. Ander voordeel: na de Ramadan zijn we een week tot tien dagen vrij, dus dan hebben we als gezin ook echt tijd voor elkaar. Zal allemaal nog zwaar genoeg worden voor iedereen. Ik heb de kinderen gisteren even gesproken via Skype en er werd hartgrondig geroepen dat ze niet naar Qatar wilden. Zo te horen hadden ze dat met zijn tweeën even besproken en besloten. Jammer jongens, maar in dit geval hebben jullie niet veel te vertellen. Maar dat zal het er allemaal niet makkelijker op maken voor ze.

Ik vertelde gisteren dat er klachten kwamen over het feit dat de shared drive vol en dat ik me daar nogal over verbaasde. Mijn verbazing werd vandaag nog groter toen ik er achter kwam dat die drive dus 600GB groot is. Niet bepaald lullig dus. Ik heb hier 600 uur muziek op mijn laptop en dat komt neer op nog geen 40 GB. Dit is nog 15 keer zoveel. Hoe komt dat in vredesnaam vol? Zo groot is de organisatie nou ook weer niet. We hadden het er eerder vanmiddag even over en er blijken dus mensen in deze organisatie te zijn die hun complete laptop back-uppen op de shared drive. Alle vakantiefoto’s, verjaardagsfilmpjes en mp3’tjes van je laptop op het bedrijfsnetwerk. Ik moet er niet aan denken. Nou is het niet zo dat daardoor ook iedereen automatisch toegang heeft tot die bestanden: iedereen heeft op de shared drive een privé deel en toegang tot die gedeelde mappen waar je voor je functie toegang voor moet hebben. Dat privé deel is uiteraard aan je eigen account gekoppeld en verder voor niemand toegankelijk.

Ik had beloofd dat ik vandaag weer zou gaan zwemmen, maar aangezien ik op de bank in slaap gevallen ben vanmiddag, blog bijwerken, nog een paar boodschappen moest doen, nog moest strijken, nog moet koken en vanavond nog over een huis moet gaan praten gaat dat niet meer lukken. Probeer het morgen weer.

Internet doet het nog niet, zou binnen 24 uur geactiveerd worden. Het is nu bijna zes uur dus ze hebben nog een uur. Zal er wel weer achteraan moeten bellen. Zal het laten weten als het werkt!

Ik ga nu even stoppen, ga die boodschappen doen en koken. Na het eten moet ik naar de makelaar om te kijken hoever hij van plan is te gaan zakken met zijn huurprijs. Als ik terugben zal ik verder schrijven!

OK, terug van de makelaar en het is nu bijna 10 uur. Internet doet het natuurlijk niet en ik heb al van zeven tot kwart voor acht met qtel aan de lijn gezeten. Keurig geholpen moet ik zeggen, alles doorgelopen en alles lijkt goed. Afgezien van het feit dat hij maar blijft zeggen dat hij de SIM-kaart niet herkend. SIM-kaart werkt, heb hem in mijn telefoon gestopt en er kwamen onmiddellijk allemaal welkomst sms-jes binnen. Da’s het mooie van dit systeem: je kunt er ook mee sms-en. Zonder dat je er een rekening van krijgt. En ik blijf wat dat betreft een Hollander. Starlink gebeld, daar heb ik dat ding immers gekocht. We bellen u terug meneer. Tien over half 8 op dat moment. Ik heb om 10 uur zelf maar teruggebeld. Of ik maar even bij de technische dienst langs wil komen. We zijn tot 12 uur open meneer. Maar ik wil eigenlijk zo naar bed en ik wil dat dat ding het gewoon doet. Hoe laat zijn jullie morgen dan open? Van 10 tot 1 meneer, en ’s avonds van 8 tot 12. Joepie. Ik heb nou al een hekel aan die hele Ramadan. Denk dat ik toch nog maar even ga, wil dit geregeld hebben en niet morgenavond met hetzelfde zitten. Laptop mee, dan kan ik het meteen controleren.

Dat ik zo laat thuis was kwam niet alleen door de makelaar, ze bleken naast de hoofdvestiging van Jarir Bookstores te zitten en daar ben ik nog even naar binnen gelopen. Stuk groter dan de vestiging waar ik zaterdag was en nog beter assortiment. Ook op medisch gebied. Wederom niets in mijn vakgebied, maar dat kennen ze hier ook nauwelijks. Bij de makelaar niets concreets afgesproken, anders dan dat ik een woning gereserveerd heb, zodat ik in ieder geval niet het risico loop dat er opeens niets meer beschikbaar is. Zitten verder geen verplichtingen als borg of andere kosten aan vast. Omdat het nog een week of 6 duurt voordat we erin kunnen is het niet handig om nu met zijn baas te gaan onderhandelen, aangezien die nu nog alle tijd heeft om andere huurders te vinden en dus geen haast zal hebben. Eind augustus ligt dat anders. Buiten dat speelt tegen die tijd zoals gezegd de Ramadan een rol in de onderhandelingen. Heb een afspraak voor eind augustus gemaakt om concreet te gaan praten.

Naar aanleiding van zijn uitspraken zou ik hier nu nog een heel epistel over JC kunnen schrijven, maar ten eerste zit ik al op het derde kantje en vind ik dat weer even genoeg en te tweede ben ik gewoon moe en heb ik geen zin meer om me daar nog over op te winden.

O ja, morgen ben ik ook nog jarig.

Tot Snel!
Olav

PS: O ja, René, in antwoord op je vraag van eind vorige week: ik ben net toevallig langs de Fiat-dealer gereden, heb geen Multipla in de showroom zien staan, maar misschien staat er ergens achteraf nog eentje. Je weet nooit!