Dag 56 – Al Shamal, Al Ruwais en Al Rayyan
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
14 Augustus 2011 | Qatar, Doha
Dag 56 – Zaterdag 13 augustus 2011: Al Shamal, Al Ruwais en Al Rayyan
Vanmorgen op een redelijk tijdstip eruit, aangezien ik nog voor de lunch naar een aantal winkels wilde zodat ik de middag vrij kan houden. Ontbijten dus en naar Villagio. Het gaat op dit moment vooral om dingen voor Sara: bedje, kinderstoel, autostoeltje, traphekjes en meer van dat soort dingen. Tom en Nina kunnen op gewone stoelen, bedden staan er voor ze en voor in de auto zijn we ook verzien voor ze. Zoals ik gisteren al zei ben ik ook op internet op jacht naar tweedehands dingen, maar wilde me ook even op nieuwe dingen oriënteren, zodat ik in ieder geval weet wat dat soort dingen nieuw kost. Weet je ook meteen wat je er tweedehands voor over hebt. De opbrengst viel nogal tegen, zit een aantal meubelzaken in Villagio, maar die hadden niets, de prenatal heeft alleen babymeubels en die zijn dus te klein en dan zit er nog één babyzaak die wel meubels enzo verkoopt. De Carrefour ook trouwens, maar die heeft op dit moment geen bedden, alleen slechte kinderstoelen en de rest is vrij duur. Over duur klaag ik niet meer sinds ik die andere kinderwinkel gezien heb. Leuk bedje gezien, simpel: blank gelakt hout, geen frutsels over andere ongein. Prijs: 4896QR. Deel het zelf maar door vijf, dan zit je iets te hoog (1€ = 5,25QR). Heb niet eens meer gevraagd of dat inclusief matras was. Of krijg je er ook meteen voor 3 jaar luiers bij? Ik denk dat ik nog even doorzoek op internet. Volgens mij heb ik trouwens al complete kamers voor net 1000QR gezien. Nou zal dat wel het andere uiterste zijn, maar ergens daar tussenin moeten we toch een eind kunnen komen. Ook meteen gereageerd op een aantal dingen, kijken wat er van komt. Die ene die 3200QR voor een bedje wilde hebben kan het in ieder geval op haar buik schrijven. Ben benieuwd wat dat ding dan wel niet nieuw gekost heeft.
Na Villagio naar huis om te lunchen, maar waar heb ik toch in godsnaam mijn auto gelaten. Ik dacht vrij zeker te weten dat ik op de goede plek aan het zoeken was, maar daar stond-ie toch echt niet. Zoeken. Nog een keer zoeken. Nadenken. Nee, eerst schaduw opzoeken. Gejat zal-ie toch niet zijn, als je deze steelt ben je wel een hele sneue autodief, jat dan een echte. Dat doen ze hier ook helemaal niet trouwens, auto’s stelen. Nog een keer nadenken. O ja, ik wilde naar de “the One”, en die zit helemaal achteraan in Villagio. Sta nu ongeveer op één derde, op de plek waar ik meestal parkeer als ik gewoon naar de Carrefour ga. Achterlijk gewoontedier! Was nog een heel eind teruglopen in die brandende zon. Maar ik had natuurlijk ook gewoon binnendoor moeten lopen in plaats van over het parkeerterrein. Dat is namelijk nogal groot…
Na de lunch ben ik in de auto gestapt en gedaan wat ik vorige week van plan was: gewoon naaar het noorden rijden en dan maar zien waar ik terecht kom. Naar het zuiden is dat wat lastiger, want dan zit je verdacht snel in Saudi Arabië. Niet dat je daar zomaar inkomt trouwens. Ook als je het wel zou willen. Dan heb je namelijk niet alleen een visum voor jezelf nodig, maar ook één voor je auto. Zeker als je een huurauto hebt. Zodat ze zeker weten dat je hem ook weer mee terugneemt. Visa enzo moet je al weken van te voren mee beginnen, dus is niet iets wat je even spontaan doet.
Naar het noorden dus, via Highway 1. In de volksmond ook wel Al Shamal Road genoemd omdat-ie naar Al Shamal leidt. Niet zoveel verschil met Nederland dus, waar zeker in Amsterdam de uitgaand wegen ook naar de steden zijn genoemd waar ze naartoe lopen (Haarlemmerweg, Amstelveenseweg, Leidsestraat, Muiderstraat!). En laat ik nou nooit meer iemand horen zeggen dat de A1 naar Enschede lang en saai is. Ik zou zeggen: kom hier eens een stukje rijden. Na precies 77,1 km. had ik de eerste bocht. En als je niet oplet mis je hem ook nog. Weg is prima trouwens: overal achtbaans en prima onderhouden. Met achtbaans bedoel ik trouwens acht banen naast elkaar, ik heb hier niet over die kermisattracties. Alhoewel dat gezien de rijstijl van de gemiddelde Qatari misschien realistischer is. Heb je op de snelweg geen last van, is het te rustig voor en om de één of andere reden doen ze daar wel normaal. Verder valt vooral op dat het doodstil is. Heeft natuurlijk met de Ramadan te maken (iedereen slaapt!) en het feit dat het weekend is, maar volgens mij ook omdat er gewoon niet zoveel verkeer die kant op is. Ik heb er twee keer eerder gereden om naar Al Khor te gaan en toen vond ik het ook doodstil. Als je zo op die snelweg rijdt, dan weet je trouwens weer dat je in de woestijn woont. Heb een filmpje vanaf mijn dashboard gemaakt en op youtube gezet. Misschien moet je de link (staat zondag in de loop van de dag op deze plaats online!) even in de browser kopiëren als het niet meteen werkt. Zo gaat het dus de hele weg. En dat is net geen 100 km. Niet erg inspirerend dus. Vlak voor Al Shamal komt er opeens een soort kasteel in zicht. Groot robuust gebouw met ronde torens op de hoeken (zie foto). Precies de lokale bouwstijl als het om oude verdedigingswerken gaat. En daar zijn er in het noorden aardig wat van bewaard gebleven, dus dit zou er best zo één kunnen zijn. Fout. Het blijkt om het stadion van Al Shamal te gaan. Tweede divisie club die volgens mij op termijn ook deel moet gaan uitmaken van het Football Excellence Programme. Je kunt het maar vast een keer gezien hebben. Is zonder twijfel het origineelste stadion dat ik ooit gezien heb! Nogmaals: zie foto! In Shamal heb ik de bordje “Sea Port” maar gevolgd, wilde immers naar de kust voor de Perzische (officieel al heel lang de Arabische!) golf. Het woord haven heeft misschien een herdefinitie nodig. Er lagen wat Dhows, traditionele Arabische vissers- en vrachtschepen en wat kleine motorbootjes, ook gebruikt om te vissen. Verder wat kantoren en een hele rij speedboten van de kustwacht. En meer niet. Haven is dus enigszins overdreven. Wat er wel was: een geweldig uitzicht! Zie foto’s! Inderdaad, weer. En een hele arrogante aalscholver ide met zijn snavel in de lucht wegzwom toen ik hem eindelijk scherp had. Kreng deed het er gewoon om. Heb er bijna 60 foto’s gemaakt en dat ging heel makkelijk: het was er namelijk volstrekt uitgestorven, dus ook toen ik na de haven nog wat rondjes reed kon ik gewoon stoppen, uitstappen en foto’s maken. Dat was wel bizar trouwens: of je door een spookstad reed, echt helemaal niemand op straat! De foto van de dhow op de rotonde heb ik gemaakt door gewoon voor de rotonde stil te blijven staan. Zat toch niemand achter me. De foto van de rij dadelpalmen heb ik zelfs gemaakt terwijl ik op mijn knieën midden op de weg zat. Opletten op autogeluiden, verder niets aan de hand. Die ben ik misschien nog wel het meest trots op, met die dadels die als het ware een gele streep over het midden van de foto vormen! Het waren uiteindelijk veel teveel foto’s om hier op de site te zetten, dus ik heb ze op skydrive gezet. En dan had ik de minder geslaagden er nog tussenuit gehaald. Zie: https://skydrive.live.com/?cid=3e61fe1d1024adaf#!/?cid=3E61FE1D1024ADAF&id=3E61FE1D1024ADAF%21266&sc=photos!cid=3E61FE1D1024ADAF&id=3E61FE1D1024ADAF%21264&sc=photos.
Wat er ook was: een pompstation. Uit het niets. Ik heb de hele weg tussen Doha en Al Shamal niet één pompstation gezien (aan mijn kant van de weg, wel één aan de andere kant), en dan op het aller noordelijkste puntje staat opeens een pompstation. Natuurlijk is ook daar een foto van. juist om die reden had ik voor vertrek uit Doha nog even snel getankt. Je weet nooit. Nou heb ik maar een kwart tank gebruikt en zat er nog ruim een halve in dus ik was wel thuisgekomen, maar zo midden in de woestijn neem ik de gok liever niet. Precies om die reden had ik ook een fles water en één met sap bij me. Thermosflessen, om de boel koud te houden in dit geval.
Op de terugweg was het zo mogelijk nog stiller dan op de heenweg. De eerste 40 kilometer ben ik precies één vrachtwagen tegengekomen. Vier banen voor jezelf, da’s ook wel eens aardig. Na precies 40 kilometer de tweede vrachtwagen en nog eens 10 kilometer verder de eerste auto. Pas vanaf Al Khor kwam je wat meer auto’s tegen, en dan heb je er al bijna 70 kilometer op zitten. Pas in Doha merk je weer dat je toch niet helemaal alleen op de wereld bent en is er weer de gewone grote-stad-drukte. Ook niet extreem trouwens. Ramadan, inderdaad.
Onze huisraad is inmiddels ter hoogte van Lissabon en als ik een beetje goed gok gaat het morgenochtend lang Gibraltar de Middellandse zee op. Kan me bijna niet voorstellen dat het dan nog vijf dagen duurt voordat ze in Port Saïd zijn, maar daar zal ik me wel in vergissen. Heb misschien wel wat zeemansbloed in me, maar niet veel praktische ervaring.
Vanavond ga ik kennismaken met de technische staf van Al Rayyan en meteen wat korte metingen doen bij de A en B-junioren. Vanmorgen bedacht ik me alleen opeens dat ik dan wel wat dingen van het ziekenhuis nodig heb. En kan ik daar op zaterdag eigenlijk terecht. Darren gebeld, en ja dat kan. Was wel wennen: op schoonmakers en bewakers na was de hele tent uitgestorven. En dat is door de week wel anders. Spullen opgezocht en in 10 minuten weer weg. Ik denk trouwens niet dat ik ooit eerder zoveel schoonmakers bij elkaar gezien heb. In het weekend wordt duidelijk de hele tent grondig gedaan. Nog grondiger dan door de week dus, want dan zie ik ze al de hele dag heen en weer rennen. Wat ook opviel: dit waren grotendeels dezelfde schoonmakers als door de week. Hebben die mensen geen weekend? Zou me eerlijk gezegd niets verbazen. Zijn vooral veel Filippino’s en daar wordt niet al te menselijk mee omgegaan hier. Op zaterdagavond inderdaad, was niet op een andere manier te plannen voor eind augustus. Moet maar, we halen die tijd wel eens in. Ga proberen om de eerste week dat Tom en Nina hier naar school moeten uren op te nemen zodat ik ze kan van school kan halen. Uren genoeg. Waarschijnlijk moet er ook dan ’s avonds het een en ander gedaan worden, dus dan schuiven we gewoon wat met de uren.
Ik ga nu even eten en dan naar Al Rayyan. Maak het verhaal vanavond af!
Ben weer terug. Zal straks over mijn belevenissen bij Al Rayyan schrijven!
Maar eerst voor de nieuwsgierigen onder ons: ik heb mijn huidige compound eindelijk op google maps gevonden. Als je het wilt zien, zoek dan op ‘ “3D-House on mars” Doha’. Geen geintje! Als je die gevonden hebt ga je daar vandaan in een rechte lijn naar beneden tot je op een stuk braakliggend terrein terecht komt. Direct ten zuidoosten hiervan zijn drie kleine compounds te zien, alle drie van één straat. Twee lopen er parallel aan elkaar en de derde haaks op de eerste twee. Mijn compound is de meest linkse van de twee die parallel aan elkaar liggen. Mijn huis is de één na laatste van de bovenste rij (de rij die aan het zwembad grenst!). Zoek ze!
Goed, Al Rayyan dus. Met Al Sadd de traditionele top twee van Qatar. Ondanks het feit dat de laatste titel alweer van 1995 dateert. Het jaar dat wij de Champions League wonnen dus. En dan vinden wij dat zes jaar zonder titel lang is. Oude club van Frank en Ronald de Boer. Onder andere. Alfonso Alves speelt er op dit moment. Je weet wel, die Braziliaan die met zeven goals de nek van Gert Jan Verbeek bij Heerenveen redde.
Het is op dit moment erg behelpen bij Al Rayyan. Zoals bij alle clubs traint iedereen door de Ramadan tegelijk om negen uur. Vanaf het eerste tot en met de onder 14 dus. En dat vergt nogal wat aanpassing en betekende in dit geval dat de onder 14 en onder 15 in de uiterste andere hoek trainden dan de onder 17 en onder 19. In chronologische volgorde heten die hier trouwens de Amaal, Ashbal, Nasheen en Shabab. De laatste niet te verwarren met die Amsterdamse amateurclub. Dat betekent ook dat het godsonmogelijk was om van alle categorieën jongens te meten. Heb me beperkt tot de Nasheen en Shabab 15 tot en met 19 dus. Verder was het vooral een kwestie van veel kennis maken met trainers, managers en materiaalmensen. En uitleggen wie ik ben, wat we komen doen, hoe en vooral waarom we dat doen en wat zij er aan hebben. Vooral bij Al Rayyan is de organisatie nu wat lastig omdat er geen technisch directeur is deuren voor ons kan openen. Ze schijnen inmiddels iemand te hebben, maar die komt pas na de Eid. Dat is de vrije week na de Ramadan. Naast meten en kennismaken ook gewoon voetbal kijken en dan zie je ze hier weer precies dezelfde fouten maken als bij al die andere clubs. Ze hebben het gewoon niet. En je kunt je sterk afvragen of ze het wel ooit gaan krijgen. Maar goed, is niet mijn probleem. Laten wij ons maar druk maken om de fysieke eigenschappen, want ook daar is bij de meesten geen enkele basis aanwezig. Het doet af en toe pijn aan je ogen!
Trainer van de Ashbal (onder 15 dus) is Rob Matthaei. Oud-speler van onder andere Haarlem en de Graafschap. En DWS. Hij kwam daar in het seizoen dat ik naar Ajax vertrok, maar trainde in mijn laatste seizoen al een aantal keer mee. Ik kende hem nog wel. Verbaast me niets, voetballers hebben over het algemeen een werkgeheugen van anderhalve minuut als het om mensen gaat die ze niet direct nodig hebben. Een Nederlandse trainer hier is wel handig voor het contact, dat gaat toch sneller dan in welke andere taal dan ook, want nu heb je twee mensen met dezelfde moedertaal. En dat lult een stuk makkelijker en sneller. Ik heb daar dus ook meteen afspraken met de trainers van de twee jongste ploegen kunnen maken. Verder gewoon even staan bijpraten. Hij vertelde me nog dat ze wel op de hoogte waren van het Football Excellence Programme, maar dat eigenlijk niemand wist wat echt de bedoeling was en dat ik de eerste was die eens rustig de tijd en de moeite had genomen om het één en ander uit te leggen. Zijn ze absoluut niet gewend in dit land. Lijkt me een pluspunt.
Nou bedenk ik me @%#%^^&%$^%#$%^ net dat ik vergeten ben te strijken vandaag. Dat deed ik altijd terwijl Babu beneden aan het schoonmaken was. Nou heb ik gelukkig nog twee gestreken overhemden in de kast liggen, komt de rest morgen wel.
Ik vind het weer genoeg voor vandaag. De videoclip is nog aan het uploaden, morgenochtend staat-ie online! Als de link niet werkt moeten jullie maar even mailen!
Tot Snel!
Olav
Youtube-link: http://www.youtube.com/watch?v=3yMV0n5IDE4
Vanmorgen op een redelijk tijdstip eruit, aangezien ik nog voor de lunch naar een aantal winkels wilde zodat ik de middag vrij kan houden. Ontbijten dus en naar Villagio. Het gaat op dit moment vooral om dingen voor Sara: bedje, kinderstoel, autostoeltje, traphekjes en meer van dat soort dingen. Tom en Nina kunnen op gewone stoelen, bedden staan er voor ze en voor in de auto zijn we ook verzien voor ze. Zoals ik gisteren al zei ben ik ook op internet op jacht naar tweedehands dingen, maar wilde me ook even op nieuwe dingen oriënteren, zodat ik in ieder geval weet wat dat soort dingen nieuw kost. Weet je ook meteen wat je er tweedehands voor over hebt. De opbrengst viel nogal tegen, zit een aantal meubelzaken in Villagio, maar die hadden niets, de prenatal heeft alleen babymeubels en die zijn dus te klein en dan zit er nog één babyzaak die wel meubels enzo verkoopt. De Carrefour ook trouwens, maar die heeft op dit moment geen bedden, alleen slechte kinderstoelen en de rest is vrij duur. Over duur klaag ik niet meer sinds ik die andere kinderwinkel gezien heb. Leuk bedje gezien, simpel: blank gelakt hout, geen frutsels over andere ongein. Prijs: 4896QR. Deel het zelf maar door vijf, dan zit je iets te hoog (1€ = 5,25QR). Heb niet eens meer gevraagd of dat inclusief matras was. Of krijg je er ook meteen voor 3 jaar luiers bij? Ik denk dat ik nog even doorzoek op internet. Volgens mij heb ik trouwens al complete kamers voor net 1000QR gezien. Nou zal dat wel het andere uiterste zijn, maar ergens daar tussenin moeten we toch een eind kunnen komen. Ook meteen gereageerd op een aantal dingen, kijken wat er van komt. Die ene die 3200QR voor een bedje wilde hebben kan het in ieder geval op haar buik schrijven. Ben benieuwd wat dat ding dan wel niet nieuw gekost heeft.
Na Villagio naar huis om te lunchen, maar waar heb ik toch in godsnaam mijn auto gelaten. Ik dacht vrij zeker te weten dat ik op de goede plek aan het zoeken was, maar daar stond-ie toch echt niet. Zoeken. Nog een keer zoeken. Nadenken. Nee, eerst schaduw opzoeken. Gejat zal-ie toch niet zijn, als je deze steelt ben je wel een hele sneue autodief, jat dan een echte. Dat doen ze hier ook helemaal niet trouwens, auto’s stelen. Nog een keer nadenken. O ja, ik wilde naar de “the One”, en die zit helemaal achteraan in Villagio. Sta nu ongeveer op één derde, op de plek waar ik meestal parkeer als ik gewoon naar de Carrefour ga. Achterlijk gewoontedier! Was nog een heel eind teruglopen in die brandende zon. Maar ik had natuurlijk ook gewoon binnendoor moeten lopen in plaats van over het parkeerterrein. Dat is namelijk nogal groot…
Na de lunch ben ik in de auto gestapt en gedaan wat ik vorige week van plan was: gewoon naaar het noorden rijden en dan maar zien waar ik terecht kom. Naar het zuiden is dat wat lastiger, want dan zit je verdacht snel in Saudi Arabië. Niet dat je daar zomaar inkomt trouwens. Ook als je het wel zou willen. Dan heb je namelijk niet alleen een visum voor jezelf nodig, maar ook één voor je auto. Zeker als je een huurauto hebt. Zodat ze zeker weten dat je hem ook weer mee terugneemt. Visa enzo moet je al weken van te voren mee beginnen, dus is niet iets wat je even spontaan doet.
Naar het noorden dus, via Highway 1. In de volksmond ook wel Al Shamal Road genoemd omdat-ie naar Al Shamal leidt. Niet zoveel verschil met Nederland dus, waar zeker in Amsterdam de uitgaand wegen ook naar de steden zijn genoemd waar ze naartoe lopen (Haarlemmerweg, Amstelveenseweg, Leidsestraat, Muiderstraat!). En laat ik nou nooit meer iemand horen zeggen dat de A1 naar Enschede lang en saai is. Ik zou zeggen: kom hier eens een stukje rijden. Na precies 77,1 km. had ik de eerste bocht. En als je niet oplet mis je hem ook nog. Weg is prima trouwens: overal achtbaans en prima onderhouden. Met achtbaans bedoel ik trouwens acht banen naast elkaar, ik heb hier niet over die kermisattracties. Alhoewel dat gezien de rijstijl van de gemiddelde Qatari misschien realistischer is. Heb je op de snelweg geen last van, is het te rustig voor en om de één of andere reden doen ze daar wel normaal. Verder valt vooral op dat het doodstil is. Heeft natuurlijk met de Ramadan te maken (iedereen slaapt!) en het feit dat het weekend is, maar volgens mij ook omdat er gewoon niet zoveel verkeer die kant op is. Ik heb er twee keer eerder gereden om naar Al Khor te gaan en toen vond ik het ook doodstil. Als je zo op die snelweg rijdt, dan weet je trouwens weer dat je in de woestijn woont. Heb een filmpje vanaf mijn dashboard gemaakt en op youtube gezet. Misschien moet je de link (staat zondag in de loop van de dag op deze plaats online!) even in de browser kopiëren als het niet meteen werkt. Zo gaat het dus de hele weg. En dat is net geen 100 km. Niet erg inspirerend dus. Vlak voor Al Shamal komt er opeens een soort kasteel in zicht. Groot robuust gebouw met ronde torens op de hoeken (zie foto). Precies de lokale bouwstijl als het om oude verdedigingswerken gaat. En daar zijn er in het noorden aardig wat van bewaard gebleven, dus dit zou er best zo één kunnen zijn. Fout. Het blijkt om het stadion van Al Shamal te gaan. Tweede divisie club die volgens mij op termijn ook deel moet gaan uitmaken van het Football Excellence Programme. Je kunt het maar vast een keer gezien hebben. Is zonder twijfel het origineelste stadion dat ik ooit gezien heb! Nogmaals: zie foto! In Shamal heb ik de bordje “Sea Port” maar gevolgd, wilde immers naar de kust voor de Perzische (officieel al heel lang de Arabische!) golf. Het woord haven heeft misschien een herdefinitie nodig. Er lagen wat Dhows, traditionele Arabische vissers- en vrachtschepen en wat kleine motorbootjes, ook gebruikt om te vissen. Verder wat kantoren en een hele rij speedboten van de kustwacht. En meer niet. Haven is dus enigszins overdreven. Wat er wel was: een geweldig uitzicht! Zie foto’s! Inderdaad, weer. En een hele arrogante aalscholver ide met zijn snavel in de lucht wegzwom toen ik hem eindelijk scherp had. Kreng deed het er gewoon om. Heb er bijna 60 foto’s gemaakt en dat ging heel makkelijk: het was er namelijk volstrekt uitgestorven, dus ook toen ik na de haven nog wat rondjes reed kon ik gewoon stoppen, uitstappen en foto’s maken. Dat was wel bizar trouwens: of je door een spookstad reed, echt helemaal niemand op straat! De foto van de dhow op de rotonde heb ik gemaakt door gewoon voor de rotonde stil te blijven staan. Zat toch niemand achter me. De foto van de rij dadelpalmen heb ik zelfs gemaakt terwijl ik op mijn knieën midden op de weg zat. Opletten op autogeluiden, verder niets aan de hand. Die ben ik misschien nog wel het meest trots op, met die dadels die als het ware een gele streep over het midden van de foto vormen! Het waren uiteindelijk veel teveel foto’s om hier op de site te zetten, dus ik heb ze op skydrive gezet. En dan had ik de minder geslaagden er nog tussenuit gehaald. Zie: https://skydrive.live.com/?cid=3e61fe1d1024adaf#!/?cid=3E61FE1D1024ADAF&id=3E61FE1D1024ADAF%21266&sc=photos!cid=3E61FE1D1024ADAF&id=3E61FE1D1024ADAF%21264&sc=photos.
Wat er ook was: een pompstation. Uit het niets. Ik heb de hele weg tussen Doha en Al Shamal niet één pompstation gezien (aan mijn kant van de weg, wel één aan de andere kant), en dan op het aller noordelijkste puntje staat opeens een pompstation. Natuurlijk is ook daar een foto van. juist om die reden had ik voor vertrek uit Doha nog even snel getankt. Je weet nooit. Nou heb ik maar een kwart tank gebruikt en zat er nog ruim een halve in dus ik was wel thuisgekomen, maar zo midden in de woestijn neem ik de gok liever niet. Precies om die reden had ik ook een fles water en één met sap bij me. Thermosflessen, om de boel koud te houden in dit geval.
Op de terugweg was het zo mogelijk nog stiller dan op de heenweg. De eerste 40 kilometer ben ik precies één vrachtwagen tegengekomen. Vier banen voor jezelf, da’s ook wel eens aardig. Na precies 40 kilometer de tweede vrachtwagen en nog eens 10 kilometer verder de eerste auto. Pas vanaf Al Khor kwam je wat meer auto’s tegen, en dan heb je er al bijna 70 kilometer op zitten. Pas in Doha merk je weer dat je toch niet helemaal alleen op de wereld bent en is er weer de gewone grote-stad-drukte. Ook niet extreem trouwens. Ramadan, inderdaad.
Onze huisraad is inmiddels ter hoogte van Lissabon en als ik een beetje goed gok gaat het morgenochtend lang Gibraltar de Middellandse zee op. Kan me bijna niet voorstellen dat het dan nog vijf dagen duurt voordat ze in Port Saïd zijn, maar daar zal ik me wel in vergissen. Heb misschien wel wat zeemansbloed in me, maar niet veel praktische ervaring.
Vanavond ga ik kennismaken met de technische staf van Al Rayyan en meteen wat korte metingen doen bij de A en B-junioren. Vanmorgen bedacht ik me alleen opeens dat ik dan wel wat dingen van het ziekenhuis nodig heb. En kan ik daar op zaterdag eigenlijk terecht. Darren gebeld, en ja dat kan. Was wel wennen: op schoonmakers en bewakers na was de hele tent uitgestorven. En dat is door de week wel anders. Spullen opgezocht en in 10 minuten weer weg. Ik denk trouwens niet dat ik ooit eerder zoveel schoonmakers bij elkaar gezien heb. In het weekend wordt duidelijk de hele tent grondig gedaan. Nog grondiger dan door de week dus, want dan zie ik ze al de hele dag heen en weer rennen. Wat ook opviel: dit waren grotendeels dezelfde schoonmakers als door de week. Hebben die mensen geen weekend? Zou me eerlijk gezegd niets verbazen. Zijn vooral veel Filippino’s en daar wordt niet al te menselijk mee omgegaan hier. Op zaterdagavond inderdaad, was niet op een andere manier te plannen voor eind augustus. Moet maar, we halen die tijd wel eens in. Ga proberen om de eerste week dat Tom en Nina hier naar school moeten uren op te nemen zodat ik ze kan van school kan halen. Uren genoeg. Waarschijnlijk moet er ook dan ’s avonds het een en ander gedaan worden, dus dan schuiven we gewoon wat met de uren.
Ik ga nu even eten en dan naar Al Rayyan. Maak het verhaal vanavond af!
Ben weer terug. Zal straks over mijn belevenissen bij Al Rayyan schrijven!
Maar eerst voor de nieuwsgierigen onder ons: ik heb mijn huidige compound eindelijk op google maps gevonden. Als je het wilt zien, zoek dan op ‘ “3D-House on mars” Doha’. Geen geintje! Als je die gevonden hebt ga je daar vandaan in een rechte lijn naar beneden tot je op een stuk braakliggend terrein terecht komt. Direct ten zuidoosten hiervan zijn drie kleine compounds te zien, alle drie van één straat. Twee lopen er parallel aan elkaar en de derde haaks op de eerste twee. Mijn compound is de meest linkse van de twee die parallel aan elkaar liggen. Mijn huis is de één na laatste van de bovenste rij (de rij die aan het zwembad grenst!). Zoek ze!
Goed, Al Rayyan dus. Met Al Sadd de traditionele top twee van Qatar. Ondanks het feit dat de laatste titel alweer van 1995 dateert. Het jaar dat wij de Champions League wonnen dus. En dan vinden wij dat zes jaar zonder titel lang is. Oude club van Frank en Ronald de Boer. Onder andere. Alfonso Alves speelt er op dit moment. Je weet wel, die Braziliaan die met zeven goals de nek van Gert Jan Verbeek bij Heerenveen redde.
Het is op dit moment erg behelpen bij Al Rayyan. Zoals bij alle clubs traint iedereen door de Ramadan tegelijk om negen uur. Vanaf het eerste tot en met de onder 14 dus. En dat vergt nogal wat aanpassing en betekende in dit geval dat de onder 14 en onder 15 in de uiterste andere hoek trainden dan de onder 17 en onder 19. In chronologische volgorde heten die hier trouwens de Amaal, Ashbal, Nasheen en Shabab. De laatste niet te verwarren met die Amsterdamse amateurclub. Dat betekent ook dat het godsonmogelijk was om van alle categorieën jongens te meten. Heb me beperkt tot de Nasheen en Shabab 15 tot en met 19 dus. Verder was het vooral een kwestie van veel kennis maken met trainers, managers en materiaalmensen. En uitleggen wie ik ben, wat we komen doen, hoe en vooral waarom we dat doen en wat zij er aan hebben. Vooral bij Al Rayyan is de organisatie nu wat lastig omdat er geen technisch directeur is deuren voor ons kan openen. Ze schijnen inmiddels iemand te hebben, maar die komt pas na de Eid. Dat is de vrije week na de Ramadan. Naast meten en kennismaken ook gewoon voetbal kijken en dan zie je ze hier weer precies dezelfde fouten maken als bij al die andere clubs. Ze hebben het gewoon niet. En je kunt je sterk afvragen of ze het wel ooit gaan krijgen. Maar goed, is niet mijn probleem. Laten wij ons maar druk maken om de fysieke eigenschappen, want ook daar is bij de meesten geen enkele basis aanwezig. Het doet af en toe pijn aan je ogen!
Trainer van de Ashbal (onder 15 dus) is Rob Matthaei. Oud-speler van onder andere Haarlem en de Graafschap. En DWS. Hij kwam daar in het seizoen dat ik naar Ajax vertrok, maar trainde in mijn laatste seizoen al een aantal keer mee. Ik kende hem nog wel. Verbaast me niets, voetballers hebben over het algemeen een werkgeheugen van anderhalve minuut als het om mensen gaat die ze niet direct nodig hebben. Een Nederlandse trainer hier is wel handig voor het contact, dat gaat toch sneller dan in welke andere taal dan ook, want nu heb je twee mensen met dezelfde moedertaal. En dat lult een stuk makkelijker en sneller. Ik heb daar dus ook meteen afspraken met de trainers van de twee jongste ploegen kunnen maken. Verder gewoon even staan bijpraten. Hij vertelde me nog dat ze wel op de hoogte waren van het Football Excellence Programme, maar dat eigenlijk niemand wist wat echt de bedoeling was en dat ik de eerste was die eens rustig de tijd en de moeite had genomen om het één en ander uit te leggen. Zijn ze absoluut niet gewend in dit land. Lijkt me een pluspunt.
Nou bedenk ik me @%#%^^&%$^%#$%^ net dat ik vergeten ben te strijken vandaag. Dat deed ik altijd terwijl Babu beneden aan het schoonmaken was. Nou heb ik gelukkig nog twee gestreken overhemden in de kast liggen, komt de rest morgen wel.
Ik vind het weer genoeg voor vandaag. De videoclip is nog aan het uploaden, morgenochtend staat-ie online! Als de link niet werkt moeten jullie maar even mailen!
Tot Snel!
Olav
Youtube-link: http://www.youtube.com/watch?v=3yMV0n5IDE4
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
