Dag 58 - Reparaties

Dag 58 – Maandag 15 augustus 2011: Reparaties

De derde maandag van augustus en dan weet iedere Horinees hoe laat het is: lappendag. Iedereen die wel gaat veel plezier! En sterkte morgenochtend…

Gisteravond was het dus Garangao in Qatar, heb er een foto van in de krant gevonden, zie foto’s. Ze lopen dus inderdaad met tasjes om hun nek waar de buit in kan en toen ik die foto zag begreep ik opeens waarom ze de afgelopen dagen ’s avonds steeds met linnen tasjes liepen te leuren. Waarom ze dat op rotondes doen snap ik nog steeds niet. Dat zijn dus de garangaotasjes waar ik in mijn bijdrage van donderdag over had. Tasjes met ingebouwde knipperende lampjes, dat dan weer wel. Die van mij zouden het ook geweldig vinden!

In diezelfde krant (The Gulf Times) vanmorgen een groot stuk op de voorpagina van het economiekatern over de Nederlandse houding ten aanzien van Griekenland en de euro. Een meerderheid schijnt inmiddels maar wat graag van de Grieken af te willen. Vanuit een korte termijn gedachte kan ik dat nog begrijpen, vanuit een breder perspectief niet. Volgens datzelfde artikel willen de Nederlanders ook voor een groot deel terug naar de gulden. Tja. En naar de tijd dat we in gammele bootjes de Noordzee opgingen om Den Spanjaard te verslaan denk ik. Zowel het AD als Maurice de Hond hebben een grote peiling gehouden afgelopen week in de aanloop naar het tweede kamerdebat hierover en hoe de regering toch om zou gaan met de emoties die in het land leven en die op zijn zachtst gezegd nogal afwijken van het regeringsbeleid. Rutten en de Jager werden nog even genoemd. O ja, en ome Geert ook natuurlijk. Dat-ie tegen is. Goh. Ik dacht dat in een krant nieuws staat. Volgens mij is het toch inmiddels zelfs in Qatar bekend dat Grote Geert altijd tegen is als Henk en Ingrid dat op basis van hun onderbuik ook zijn. Zie: http://www.gulf-times.com/site/topics/article.asp?cu_no=2&item_no=452681&version=1&template_id=48&parent_id=28 En een andere link: ik heb het een tijdje geleden gehad over het hotel dat ze hier gedeeltelijk onder water willen gaan bouwen. Het AD meldt er vandaag iets over: http://www.gulf-times.com/site/topics/article.asp?cu_no=2&item_no=452681&version=1&template_id=48&parent_id=28 . Ze gaan binnenkort beginnen met bouwen.

Nu we toch op de oud-Hollandsche tour zijn: ik vond vanmorgen een pak drop op mijn bureau en dat kan maar één ding betekenen: er is iemand terug van vakantie in Nederland. Roald komt pas aan het einde van de maand en verder is Robbart de enige Hollander hier. De collega aan het bureau naast mij wist ook te meldden dat ze “die ene Nederlandse dokter” had zien langslopen. Ik heb hem nog gemaild of die drop in het kader van Garangao was, maar hij wist niet wat dat was. Gezakt voor zijn inburgeringsexamen, blijkbaar. Heb het in het kader van de Ramadangedachte maar in één van mijn laden gestopt. Wat ik me nu opeens bedenk: als het gisteren Garangao was, dan zijn we nu over de helft met die %@%#$%^%@^Ramadan. Betekent ook dat het nog maar twee weken is tot Karin en de kinderen hier naartoe komen. OK, twee weken en drie dagen. Dat zijn er nog maar 17! En dan reken ik de dag van aankomst mee, dus eigenlijk nog maar 16.

Betekent ook dat ik nog het één en ander aan voorbereidingen moet gaan doen, vooral voor Sara. Ik heb gisteren het autostoeltje opgehaald (waarover straks meer) en net een kinderstoel, dus de eerste stappen zijn gezet. Nu nog een bedje en een traphekje. Het autostoeltje was een feest om op te halen. Zoals ik gisteren al zei: de beste man woont op Riviera Gardens, bekend terrein dus. Toen ik bij de slagboom aankwam zonk de moed me al in de schoenen: de bewaker van dienst was “hij met die snor”, zoals we hem noemden toen ik er nog woonde. Vreselijke l*l van een vent die moeilijk doen een nieuwe dimensie geeft. Ik heb al een keer gedreigd om een aanklacht tegen hem in te dienen als hij mij en mijn chauffeur niet heel snel zou toelaten. Chauffeur was zijn ID vergeten en daarom wou hij hem er niet oplaten. En die kreeg ik gisteren even terug denk ik. Meneer wou me er niet oplaten.
“Ik kom even wat ophalen”
“Welke villa?”
“126”
“Hoe heten ze daar dan?”
“Weet ik veel, ik kom even wat ophalen.”
Bellen, blijkt Adrian te heten.
“Hij heet Adrian”.
“Zo heet hij niet.”
Stoom uit mijn oren.
“Ga hem zelf maar uitleggen waarom je zo moeilijk doet.”, en ik geef hem mijn telefoon.
“OK, sir, no problem”, hoor ik hem in de telefoon zeggen, dus ik ga er vanuit dat het geregeld is.
“Sorry, no entry”.
Pardon? Hoor ik dit goed?
“Als je nou niet heel snel die slagboom open doet bel ik je manager!”
“Give me your ID”
“Nee, je krijgt mijn ID niet, je doet dat ding NU open en je laat me erin!” roep ik tegen hem terwijl ik doe alsof ik een nummer op mijn telefoon intoets (en ondertussen naar het busje van het beveiligingsbedrijf kijk alsof ik het nummer noteer). Dat helpt, bij godsgratie gaat de slagboom open en mompelt hij iets over gewoon zijn werk doen. Ik besluit maar niet te reageren. De adrenaline zat aan de binnenkant van mijn bril.

Wat dat betreft was het op de compound waar ik net de kinderstoel opgehaald heb beter geregeld, daar hadden de bewoners zelf een afstandbediening voor de poort.

De aircojongens die gisteren voor niets waren gekomen vertelden dat er vandaag een schilder zou komen (zie gisteren), dus ik zat vanmorgen om 8 uur keurig klaar om hem binnen te laten, maar hij moet nog steeds komen. De elektricien en de loodgieter zijn wel net geweest. Verstopping in de badkamer boven lijkt opgelost te zijn, elektricien komt morgen terug, moet eerst even inkopen doen. 12 lampen, 5 TL-buizen en 3 ventilatoren. Er was best veel stuk op elektrisch gebied. Mijn TV aansluiten kon hij niet, daar moest ik Tony van maintenance maar over bellen, hij was voor de lampen en de ventilatoren. Ik heb de loodgieter maar niet gevraagd of hij er ook voor kan zorgen dat ik de douchekoppen weer op kan hangen, weet het antwoord eigenlijk al. Housing bleek ook niet doorgegeven te hebben dat er een nieuwe bewoner in dit huis zit. De eerste keer worden alle lampen voor je betaald namelijk omdat alles bij binnenkomst goed moet werken. Vanaf de tweede keer moet je het zelf betalen. Op zich logisch, maar zo te zien dacht de vorige bewoner daar toch anders over, anders waren er toch niet zoveel stuk geweest. Zoals de vorige bewoner sowieso wat vreemd met het huis is omgegaan: zoals ik al eerder gezegd heb zitten er overal kindertekeningen op de muren (ook buiten), hangt het plafond vol met resten van slingertjes en zitten er op één van de kinderkamers allemaal dingen op de muur geplakt. Tenslotte staat er nog een half ingestort kastje in mijn tuin. Wat nog wel goed was heeft hij vorige week opgehaald, afval heeft meneer achter gelaten. De tuinset waar hij QR 700 voor wilde hebben staat er ook nog steeds. Heb via de overburen doorgegeven dat ik hem niet wil en dat-ie maar op moet komen halen. Strijkplank en whiteboard mag hij van mij laten staan. Daar heb ik dan weer wel wat aan.

De huisraad is inmiddels ter hoogte van de grens tussen Algerije en Tunesië en vlak bij Lybië is. Laten ze oppassen met die NAVO in de buurt, België bombardeert mee! Bij een nadere bestudering van de pakbon blijkt trouwens dat de boel niet helemaal doorgevaren wordt naar Doha, maar dat Dubai de eindbestemming is. Daar gaat de boel in een vrachtwagen en wordt het naar Doha gebracht. Als het er maar komt, hoe zal me een zorg zijn. Qua tijd kon het wel eens sneller zijn, Dubai – Doha is qua afstand maar een paar uur rijden. Grootste probleem is dat je twee keer de grens over moet: Saudi Arabië in en weer uit. En die schijnen niet zo heel makkelijk te zijn aan de grens.

Gisteravond stond er weer een avond bij Al Rayyan op het programma. Huidplooien meten deze keer. Omdat iedereen tegelijk traint op dit moment kleden ze zich niet om op de club, maar komen ze in hun trainingskleding en vertrekken ze ook weer zo. Beetje als hockeyers in Nederland dus. Meten in een kleedkamer is dan ook lastig, dus ondanks al mijn bezwaren heb ik dat maar naast het veld gedaan. Bij het hek iedereen opgevangen, “moet je nog bidden?” Als het antwoord daarop “ja” was ze eerst naar de moskee laten gaan en daarna bij mij melden. Liep eigenlijk verrassend vlot. Weet wel zeker dat ik niet iedereen gezien heb, maar toch zeker het overgrote deel. De rest halen we wel een keer in. Daarna nog een stukje van de training gekeken en dat deed pijn aan mijn ogen. Zij komen wanneer ze zin hebben, training zou om negen uur moeten beginnen, maar toen was nog maar de helft er. Afbellen kennen ze niet. “Waar was je gisteren?” “Ziek, coach”, “dan kun je vandaag toch ook niet trainen?”, “jawel”. Reden? Heel simpel: morgen is er een wedstrijd en die willen ze spelen. En zo gaat het de halve avond. Opkomst is nog best redelijk, maar dat is-ie bij iedere willekeurige amateurclub ook in de voorbereiding, dan gaat iedereen er nog vanuit dat hij een basisplek heeft. En dan de manier van trainen: slap, ongeïnspireerd, ongeconcentreerd en vooral naar niemand luisteren. Zeker niet naar de conditietrainer. Voor mij is nog wel wat respect omdat ik speciaal voor hen ’s avonds aan het werk ben. Trainer is een ander verhaal, die moet je te vriend houden. Ik zou hier gek worden als trainer. Wat nou niet komen trainen? Dan speel je ook niet. Probleem is dat je er dan na drie weken nog vijf over hebt. Erg gemotiveerd zijn ze namelijk niet. Ouders spelen hier ook geen enkele rol in, die komen niet eens kijken bij wedstrijden en als ze komen dan zitten ze in hun auto te bellen of een film op hun iPad te kijken. En op hun horloge te kijken of het nog lang duurt. Als ondersteunende staf heb ik er niet direct last van of ze komen of niet en lig ik er dus niet wakker van, maar als trainer zou ik gillend gek worden. Afspraken erover maken heeft ook geen zin, ze zijn gewoon niet gewend om zo “Europees” te werken en dat ga je zo ook niet leren. Ik stond even met de Braziliaanse coach van de Shabab (A-junioren) te praten en die vertelde me dat hij pas een planning kon maken tijdens de warming-up. Tot die tijd heb je geen idee hoeveel spelers er zullen komen. Ik dacht mijn Aspetarcollega even te helpen tijdens de warming up omdat hij in zijn eentje een warming up voor een man of 40 moest zien te leiden. Ik kreeg net (bijan 24 uur later dus!) een sms’je waaruit je de conclusie zou kunnen trekken dat hij dat liever niet heeft. Prima, maar zeg dat dan meteen en sla nooit meer zo’n toon tegen me aan. Ik denk dat ik woensdag maar even met hem ga zitten, deze toon accepteer ik van niemand. En nogmaals: ik wilde je helpen, niet je werk overnemen. Vanavond (snelheid) en morgen (hartslagmetingen tijdens wedstrijden) heb ik metingen bij Qatar SC staan, even twee dagen geen Al Rayyan, woensdag weer. Wat trouwens wel opviel: de vetpercentages liggen bij Al Rayyan aanzienlijk lager dan bij de andere clubs tot nu toe. Er zat er zelfs eentje bij met maar 8,5% vet. Wat bij Ajax bij de A en B-junioren net iets onder het gemiddelde was, is hier een uitzondering naar beneden. Een bovengrens bij ik nog niet tegengekomen, maar het heeft geen enkele zin om hier dezelfde 12% als in Nederland te hanteren. Gaan ze niet halen.

Omdat we hier nog steeds midden in de Ramadan zitten mogen we natuurlijk nog steeds niet eten in het ziekenhuis. De meesten lossen dit op door op het toilet even wat naar binnen te werken. Ik ook. Vanmiddag moest ik even iets aan Charmaine gaan vragen en toen ik op de deur van hun kantoor wilde kloppen zag ik Rita (één van haar kamergenoten) net een hap van het één of ander nemen. Toen ik vervolgens nogal dwingend op de deur klopte en de deur ook meteen wijd open gooide werd er snel iets achter de monitor weggelegd. Toen ze zag dat ik het was werd er opgelucht adem gehaald. En daarna hard gelachen trouwens. Ze zitten daar met drie niet-moslims op de kamer dus ze hebben besloten dat ze gewoon kunnen eten op hun kamer, niemand heeft er last van. terecht, maar je hebt een probleem als er één van het management binnenkomt op het moment dat jij net een hap neemt. Zeker als diegene ook nog moslim is. De reactie was dus wel te begrijpen, maar daarom niet minder lachwekkend!

Ik ga koken, eten en dan straks naar Qatar SC, kijken hoe het gaat met die snelheidsmeting, ik heb deze apparatuur nog niet eerder gebruikt.

Tot snel!
Olav