Dag 60 – Bedje, hartslag en verzekering

Dag 60 – woensdag 18 augustus 2011: Bedje, hartslag en verzekering.

Het lijstje met kinderspullen dat ik moet aanschaffen wordt steeds korter, zoals al eerder gezegd waren de kinderstoel en het autostoeltje al geregeld, vandaag kan ook het bedje eraf. Heb het nog niet, hij gaat ervoor zorgen dat de bodem iets omlaag gaat en dan kan ik hem als het goed is vrijdag ophalen. Nou alleen nog traphekjes. Heb ik net nog een email overgestuurd om te vragen of ze nog steeds te koop zijn. We schieten op! Nog twee weken en dan zou het klaar moeten zijn dus ik lig mooi op schema. Dan nog een huis er omheen. Zal ook wel lukken, daar heb ik nog iets langer voor.

Gisteravond metingen bij Qatar SC, was alleen nogal lastig om er te komen. De hele weg voor het stadion was verstopt met auto’s, hele parkeerterrein vol. Aangezien de lichten van het stadion ook brandden dacht ik dat het gewoon kwam omdat er een wedstrijd was. Maar dan moet Barcelona wel zo ongeveer op bezoek komen, aangezien de Qatari over het algemeen niet erg warm lopen voor voetbalwedstrijden. Vreemde was ook dat Qatar volgens mij de avond daarvoor nog gespeeld had. Ben maar doorgereden (kon zelfs niet bij de agent komen die het geheel in goede banen probeerde te leiden!) en een rondje om het stadion gereden om zo bij de trainingsvelden te komen. Bleek geen probleem te zijn. Bij het uitstappen viel me al de imam op die vrij nadrukkelijk door een luidspreker te horen was, openluchtdienst dacht ik nog. Fout. Er bleek op het terrein voor de staatsmoskee een demonstratie van Syriërs in Qatar te zijn tegen het bewind van vriend Assad. Nou kan ik me niet voorstellen dat het alleen maar Syriërs waren, want dat zou betekenen dat er duizenden Syriërs in Doha wonen. Zoveel waren het er namelijk wel. Ik ga er toch een beetje vanuit dat het voor een deel ook keurig door het bewind hier georkestreerd is. Zeker gezien de plaats waar het was: vlak voor de grote staatsmoskee, het lijkt me niet dat je daar spontaan een demonstratie op poten zet. De verhoudingen tussen Qatar en Syrië schijnen nooit echt fantastisch geweest te zijn, maar Qatar was ook de eerste die zijn ambassade in Damascus sloot. Vlak voor de VS en Frankrijk. Die drie werden als eerste bestormd door Assad-aanhangers waarop Qatar onmiddellijk iedereen terughaalde. Frankrijk is de oude kolonisator, de VS krijgt gewoon overal de schuld van in de Arabische wereld. Sfeer tijdens de demonstratie was niet vervelend trouwens, veel toespraken, vlag gewapper en geschreeuw van leuzen. Ze doen hun best maar. Na een uurtje of twee was het ook weer afgelopen en ging iedereen weer rustig naar huis.

De metingen gingen gisteravond wonderbaarlijk goed. Ik had dit systeem nog nooit in real time aan de praat gekregen bij Ajax, dus ik was er vroeg om mezelf als labrat te gebruiken. En wat bleek: in één keer goed. Je blijkt er gewoon voor te moeten zorgen dat de banden met hartslagmeters om zijn, apparaat aan staat en dan pas de software openen. Als je van te voren nog even snel iets denkt te veranderen in het programma ben je klaar. Heb de banden van de wedstrijden net uitgelezen en heb ze allemaal terug kunnen halen en kunnen bekijken. Analyseren komt morgen wel, hoef het pas maandag te presenteren. We hebben dus tijdens een bekerwedstrijd de hartslag gemeten van een combinatieteam van de onder 14 en onder 15 en een wedstrijd van de onder 17. B en C-junioren dus. Geen officiële wedstrijd, want dan mag je geen elektronica dragen, maar een semi-officieel toernooi dat in de voorbereiding gespeeld wordt. Maar wel even officieel toestemming aan de scheids vragen dus. Antwoord: “No.” #@% #%^%#$. Heb je net alles geregeld. Gelukkig hoorde een meneer van de organisatie het verzoek en die greep in: “geen probleem!”. Scheids haalde zijn schouders op. Zijn wel scheidsrechters van de bond trouwens, dus die moet zich ook aan de regels houden. Vervolgens was er een assistent-trainer van de C-tjes die even de baas dacht te gaan kunnen spelen. Trainer vond het prima, was alleen wat later, assistent deed het eerste deel van de voorbereiding. Kon allemaal niet, lastig, moeilijk, niet gewend, leidt af. Kortom: al het gezeik dat je maar kunt verzinnen om te laten zien dat je ook wat te vertellen hebt. Heb hem uit laten razen en heb de TD het verder laten regelen. Of ik ze dan niet tijdens de Warming Up om kon doen. Nou, liever niet, dan moeten ze zich daarop concentreren, doe het wel na de warming up. Maar dan zijn ze het niet gewend tijdens de wedstrijd. Conditietrainer erbij, die vond het prima als ik er om de beurt twee uit de warming up haalde om zo’n ding om te doen. Niet mijn voorkeur, maar als jullie dat zo graag willen, vooruit dan maar. Boze trainer naast me. Waarom dat nu moest. ZUCHT. Uitgelegd dat zijn assistent nogal op zijn strepen ging staan en gezegd dat ik het ook liever erna deed. Tuurlijk, doe straks maar, we beginnen wel een minuutje later. Hehe, eentje die mee denkt en niet meteen wil laten zien dat er naar hem geluisterd wordt. Toen moest ik nog naar de scheidsrechter, trouwens.

Het jongetje waar de avond daarvoor zo’n misbaar over gemaakt werd dat hij tijdens het sprinten geblesseerd geraakt was heeft de hele wedstrijd gespeeld, trouwens. Verreweg de beste man van het veld. Sterker nog: de enige die een beetje kon voetballen van de 28 die er in totaal op het veld hebben gestaan. Qatar heeft nog een redelijk ploegje, Al Ahli had er drie opgesteld die volgens mij voor het eerst op een voetbalveld stonden. Wat een niveau.

Om te controleren had ik dus zelf ook zo’n ding omgedaan en in rust zakt mijn hartslag naar een hele rustige 55 slagen per minuut. En ik had nogal wat rust gisteravond. Behalve dan toen de beveiliging iedereen van het veld wilde hebben die er geen officiële rol had. En dat ging met nogal wat theater gepaard, vooral van degenen die weg gestuurd werden. Of ik ook maar even wilde opkrassen. Nee. Ik ben aan het werk met de jongens van Qatar Sports. Dan moet je dus rekenen dat je daar in Qatar SC kleding met een laptop op schoot zit. De foto die ik gisteren geplaatst heb van mij in tenue was trouwens de 1000e foto die ik met deze camera maakte. En dat sinds half mei. Da’s een aardig moyenne. Maar goed, de beveiliger dus. Wat ben je aan het doen en voor wie werk je? Ik werk voor Aspetar en…. Heb je een pasje bij? Nee, natuurlijk niet, mafkees! Dat laatste heb ik alleen gedacht. Ik met handen en voeten uitleggen wat ik aan het doen ben, niet-begrijpend gezicht tegenover me en ik begin me toch een beetje zorgen te maken dat ik strak met laptop en al aan de andere kant van het hek zit. Totdat ik gered wordt door één van de kledingjongens. Het enige dat hij doet is op zijn hart wijzen en “polar” zeggen. Opeens is alles duidelijk en zegt de beveiliger “Ah, Polartest. OK.”, en hij loopt door. Het leven kan zo eenvoudig zijn. Vervolgens heeft hij de hele wedstrijd naast me gezeten en “stiekem” naar mijn scherm zitten kijken. Beetje zoals je in de trein de krant van degenen naast je zit mee te lezen. Als ze jouw kant op kijken kijk je snel de andere kant op. Moest mijn uiterste best doen om niet heel hard in de lach te schieten.

De huisraad lijkt keurig op tijd in Port Saïd aan te gaan komen. Het is nu ter hoogte van de Lybisch-Egyptische grens, dus ze zullen ongetwijfeld morgen wel in Port Saïd aankomen. Geen idee wat dan de volgende halte is, zal morgen wel duidelijk worden.

Ik heb ook gisteren het informatieboekje van mijn ziektekostenverzekering gekregen. Of liever: de oude versie. Heeft Charmaine voor me gekopieerd zodat ik in ieder geval iets weet. Wanneer de nieuwe beschikbaar wordt weet niemand. Er staat ook een website in, dus ben ik daar maar eens gaan zoeken. Je kunt inloggen op die website zodat je je eigen plan en voorwaarden enzo kunt inzien. Mooi, lijkt me handig. Alleen: wat ik mijn gebruikersnaam? Wachtwoord staat er wel bij, dat is de eerste keer je geboortedatum. Er staat dat je gebruikersnaam je “Internet-ID” is. Staat op je pasje. Nou, niet op het mijne. Bellen. Krijg een vent aan de lijn die duidelijk buiten staat en die nauwelijks Engels spreekt. Ik bleef maar uitleggen wat het probleem is en blijft maar onverstaanbare antwoorden prevelen. Totdat ik maar een stilte laat vallen om adem te kunnen halen en om mijn ergernis te laten zakken. Opeens meldt hij zich. Waarom ik eigelijk in wilde loggen. En die schoot verkeerd bij me. “OMDAT IK VERD***E INFORMATIE WIL HEBBEN, DAAROM!” hoor ik mezelf tegen hem schreeuwen. Maar dan in het Engels. Vervolgens krijg ik alleen nog te horen dat ik maar naar de HR van mijn werk moet gaan en hangt hij op. Ik kook van woede. Klacht indienen heeft geen enkele zin, die komt waarschijnlijk op zijn bureau terecht en dan kan ik de eerste paar claims waarschijnlijk wel vergeten. Wel een mail gestuurd met de vraag of iemand me dit even kan uitleggen. Hoor ik waarschijnlijk ook nooit meer iets van.

O ja, nog even de lach van de dag: Linda is weer gezakt voor haar rijexamen. En deze keer niet omdat ze geen L-turn kon maken, een ongeluk veroorzaakte of haar gordel afdeed voor het inparkeren. Niets van dit al. “Inappropriately dressed” was deze keer het argument. Ik moest me aan de trap vasthouden om niet om te vallen van het lachen. En vervolgens rennen voor mijn leven. “Wat had je aan dan? Bikini with high heels?” (dan zou ik het me voor kunnen stellen, ze heeft namelijk helemaal vooraan gestaan toen de boezems uitgedeeld werden!). Waar je iemand al niet op kunt laten zakken. Is allemaal nog erger tijdens de Ramadan, dan wordt daar ook nog meer op gelet dan in de rest van het jaar. Er werd net in Villagio ook heel afkeurend gekeken naar een jongen die voor me liep in een nogal korte broek en een hemdje. Er mag zo min mogelijk vlees te zien zijn tijdens de Ramadan, je zou er eens honger van kunnen krijgen! Of andere gedachten die niet mogen in deze periode.

Vanavond lengte en gewicht meten bij de onder 14 en onder 15 van Al Rayyan. Ze hebben beloofd om een namenlijst klaar te hebben als ik kom. Ben heel benieuwd, zou me verbazen als ze hem ook echt klaar hebben. Blijft toch bijzonder, dit soort dingen zijn in Nederland één bezoekje aan de administratie en dan heb je hem geprint en gemaild. Is hier ook geen onwil, ze hebben het gewoon nog niet. De competitie begint pas in september, dus dan hoeven we die lijst pas te hebben. Alle tijd.

Morgenavond vrij, maar misschien dat ik nog even moet helpen verhuizen. Niet zelf deze keer (hoewel, je weet nooit!). Linda en Charmaine verhuizen morgenavond en hebben twee chauffeurs geregeld, maar heb aangeboden om ook te rijden. Ze zouden bellen als het nodig is. Stiekem hoop ik dat ze niet bellen. Trouwens, dan moet ik Riviera Gardens op zien te komen en gezien mijn aanvaring van maandag zal dat nog niet makkelijk worden.

Tot Snel!
Olav