Dag 77 - Site Seeing

Dag 77 – Zaterdag 3 september 2011: Site Seeing

Eén keer kijk ik niet naar het Nederlands elftal. Eén keer. Zal ik beloven dat ik vanaf hier helemaal niet meer kijk? Lijkt me een garantie voor succes na gisteren. Niet alleen niet gekeken trouwens, ik lag zelfs al in bed toen het begon.

Vanmorgen begon de dag vroeg. Noodgedwongen. Om zeven uur stond er opeens een schilder op de stoep waar ik niets van af wist. Zo zit je dagen te wachten omdat je niet weet of en wanneer hij komt, zo denk je dat hij klaar is en vanmorgen stond hij op de stoep omdat er voor een deel nog een tweede laag overheen moest. Fijn, maar laat dat van te voren ff weten alsjeblieft, dan zorgen dat we wakker en aangekleed zijn. Is ook fijn discussiëren met iemand die geen Engels spreekt. “Zal ik dan over een uur terugkomen, meneer?”. Doe dat maar. Het werd vervolgens acht uur, half negen, kwart voor negen en negen uur, maar geen schilder meer te bekennen. Kwart over negen maar eens gaan vragen. “Ja, die is nu ergens anders aan het werk, meneer.” Dus hij staat om zeven uur onaangekondigd op de stoep, belooft dan een uur later terug te komen en is nu ergens anders aan het werk. Handig, bel daar dan ff over, dan weten we waar we aan toe zijn. Ik ga zelf wel even bellen. Dat hielp. “Natuurlijk komt de schilder, meneer, over vijf minuten breng ik hem bij U.” Mooi, kun je dan ook meteen een loodgieter sturen om een wc te repareren en een nieuwe wc-bril meenemen? WC lekt en de bril is gisteren per ongeluk gebroken. “Loodgieter lukt wel, maar die wc-bril is lastig meneer, zijn bijna niet te krijgen.” Schilder is inmiddels weg, loodgieter is geweest en dat lijkt opgelost en we hadden zelfs de elektricien nog over de vloer om wat blootliggende draadjes af te dekken.

Gisteren overdag riep Tom nog hoe fantastisch hij Qatar wel niet vond, gisteravond was de stemming 180° omgedraaid: dikke tranen over wie en wat hij wel niet allemaal mist hier. Zelfs de meeuwen boven het IJsselmeer en de haan van de kinderboerderij werden erbij gehaald. Overdag lukt het allemaal wel door het bezig te houden, maar zodra de vermoeidheid toeslaat is het over en sluiten. Tom en ik gingen gisteravond nog even een paar boodschappen doen en op de terugweg viel hij in de auto al in slaap. Het is vijf minuten rijden vanaf de Mall naar huis. Zeker de komende tijd zal dat wel zo blijven. Alles is immers nog nieuwe, eng en spannend en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Zeker als ze straks naar school gaan en daar weer alles nieuw en eng is. Hij maakt zich er erg zorgen om dat hij nog geen Engels spreekt. We weten niet of er andere Nederlands (of Vlaamse) kinderen bij ze in de klas zitten. Tijdens het gesprek dat ik met de directrice had vertelde ze me dat er bij Nina waarschijnlijk een Nederlands jongetje in de klas zit, maar ook dat is natuurlijk nog afwachten. Tom is er nog niet van te overtuigen dat er veel meer kinderen op school zullen zitten die geen Engels spreken en dat ze dat allemaal zullen gaan leren of geleerd hebben.

Vandaag hebben we het eerste rondje door Doha gereden: school, nieuwe compound, mijn werk, dierentuin en Villagio. Vooral Villagio was een belevenis op zich: de namaakgondels die door eht kanaal varen, de ijsbaan en het indoor pretpark waren erg indrukwekkend voor ze. Het kostte dan ook erg veel moeite om ze er van te overtuigen dat we daar vandaag even niets gingen doen. Wel een ijsje gegeten! Wat ook opviel: mijn kinderen die een soort attractie zijn hier. Drie van die blonde koppies, dat zijn ze hier niet erg gewend. Terwijl ze bij het kanaaltje naar de gondel stonden te kijken werden er al foto’s van ze gemaakt en gevraagd of Sara even op de arm mocht. Van ons wel, maar Sara dacht daar toch heel anders over. Klemde zich zo stevig aan Karin vast dat ze paars aanliep. Tegen de tijd dat we daar weg gingen was de koek vooral bij Tom helemaal op. Liep overal over te klagen en dan weten we bij hem hoe laat het is. School was natuurlijk beperkt omdat die op dit moment dicht is en ook nog eens achter een hoge muur zit, zoals alles hier. Maar ze weten nu in ieder geval waar het is en dat het best een eind rijden is met de auto. Daarna naar huis om te lunchen en straks nog even zwemmen. Ik ga zo nog even de schoonmaker ophalen, die is om vier uur klaar met zijn werk en komt dan bij ons schoonmaken.

Deze week is overigens ook het World Risk Report van de VN uitgekomen en ook dat had goed nieuws voor ons: Nederland blijkt namelijk in Europa het grootste risico op een natuurramp te lopen als gevolg van de klimaatverandering. Qatar staat daarentegen op de laatste plaats. Nederland staat zo hoog vanwege het risico op overstromingen door de lage ligging. Waarom Qatar laatste staat heb ik niet kunnen achterhalen. Enerzijds waarschijnlijk omdat er geen breuklijnen liggen, het qua ligging in de beschutting van de Emiraten ligt dus weinig te duchten heeft van tsunami’s en er verder geen rivieren door het land lopen die zouden kunnen overstromen. Om meer redenen een goede stap van Nederland naar Qatar te gaan dus.

Ik ga even de schoonmaker ophalen, ben benieuwd of hij er vandaag wel is.

Nee, natuurlijk was de schoonmaker er niet op het afgesproken moment. Ik ook niet trouwens, was een kwartiertje later. Bellen, eigenlijk vooral omdat ik niet wist waar ik hem eigenlijk vooral op moest halen. “Sorry, meneer, ik ben nog niet klaar, nog een half uurtje denk ik.” Zucht. We waren nog even gaan zwemmen voordat ik hem ging ophalen en dus was ik te laat terug in huis, minuut of 10. Had meneer al twee keer gebeld waar of ik bleef. Terwijl ik me aan het omkleden was belde hij voor de derde keer. Ben er bijna! Zal hem vandaag nog een keer ophalen en wegbrengen en daarna neem ik een ander. Of even niet, nu Karin er is hebben we zelf tijd genoeg om het bij te houden. Zeker tot de verhuizing houden we dat nog wel vol. De volgende verhuizing inderdaad. Maandag is Dean terug van vakantie en ga ik maar eens uitgebreid overleggen wat de mogelijkheden zijn voor het vervroegen van allerlei donaties en regelingen.

De schoonmaker is dus inmiddels bezig en ook Sara heeft kennis gemaakt met de lokale manier van schoonmaken. Als de beste man gaat dweilen doet hij dat namelijk niet zoals ik dat gewend ben: dweil in het water, even uitwringen en dan de vloer dweilen. Hier gaat er gewoon een plens water over de vloer en daarmee wordt gedweild. Op zich niets mis mee. Ware het niet dat de bovenverdieping ook zo nat geplensd wordt en er dan een deel van boven aan de trap naar beneden valt. Niet helemaal mijn manier, maar goed, het kan. Probleem was alleen dat Sara net diezelfde trap op probeerde te kruipen en dus die hele plens water als een waterval over zich heen kreeg. Niet huilen, ze keek alleen maar verbaasd. WTF….? Helaas geen camera bij de hand om het vast te leggen. Probleem was ook nog dat ik probeerde te roepen dat hij even moest wachten en de plens water daardoor nog groter was omdat hij haperde.

Vanmiddag wel een camera mee naar het zwembad om daar de eerste activiteiten vast te leggen. Zie de foto’s!

Was het gisteren Tom die dik in tranen was, vandaag was Nina aan de beurt. Ze moesten vanmiddag even iets zelf gaan doen totdat Sara weer wakker werd, daarna zouden we gaan zwemmen. Lukte niet erg. Gezeur, gehang, gepiep en gedrein. Tom lukte nog aardig, Nina bleef maar rondhangen en bij wat meer doorvragen brak de weerstand en was het tranen met tuiten. Ze wilde naar haar vriendinnen! Tuurlijk, dat hadden we allang door, het moest er alleen even uitkomen. Uiteindelijk de boel rustig gekregen door voor te stellen om dan een tekening voor Alizée te maken. En dan hadden we ook nog de mazzel dat er net op dat moment twee tekening van Alizée en Roxanne binnen kwamen, zodat ze daar op kon reageren. Ik was ondertussen met Tom onderweg om de schoonmaker op te halen, was de eerste rit en dus onverrichter zaken terug. Maar zodoende had Nina even alle om een antwoordtekening te maken. Vanavond was het met Tom trouwens een herhaling van zetten van gisteren, maar dan zonder tranen deze keer. De meeuwen en de haan van de kinderboerderij werden er deze keer ook niet aan hun veren bijgesleept.

Morgen nog een rustig dagje, maandag moet ik weer werken. Morgen maar eens een andere Mall onveilig maken. Moet daar toch in ieder geval mijn pakken ophalen bij de stomerij. Kunnen we daar ook weer vertellen dat we niet in ieder indoor pretpark gaan. Die hebben ze namelijk in iedere Mall hier.

Morgen verder…

Tot Snel!
Olav