Dag 78 - Laatste vrije dag.

Dag 78 – Zondag 4 september 2011: Laatste vrije dag

Ik werd vanmorgen om half zeven wakker omdat Sara om mama riep (inderdaad: waarom wordt papa daar dan wakker van??). Karin ging eruit, ik nam me heilig voor om nog vijf minuutjes te blijven liggen en er dan ook uit te gaan en het volgende tijdstip dat ik meekreeg was kwart over 10. Volgens mijn gevoel waren die vijf minuten nog niet eens voorbij, maar het bleek toch echt kwart over 10 te zijn.

Overdag eigenlijk een luie dag gehouden, opruimen, wassen, afwas, spelletjes met de kinderen en voor Nina d’r tekening en foto’s naar Alizée, Roxanne en Fybie gestuurd. Ze heeft me wel tien keer geïnstrueerd dat ik er toch echt bij moest zetten dat er dolfijnen in het zwembad zaten. Op de bodem van dit zwembad staan plaatjes van dolfijnen en die had ze ook in haar tekening gezet. Zie foto’s! Het rode figuurtje aan de bovenkant is Sara in haar nieuwe zwempak. Een zwempak met drijvers rondom, wat overigens geen garantie is voor ook daadwerkelijk goed drijven, ze kantelt nogal. Levert dikke pret op, trouwens!

Het enige actieve wat we verder gedaan hebben is even boodschappen doen bij Hyatt Plaza. Ik moest daar toch mijn pakken bij de stomerij ophalen, dus dat was de makkelijkste plek om meteen maar boodschappen te doen. Ook in deze Mall is natuurlijk weer een kinderparadijs met bijbehorend pretpark / kermis. Ze hebben onze kop gek gezeurd of ze er naartoe mochten en dat was op zich ook prima, maar het was er zo achterlijk druk…. Volgende keer, jongens. Het lijkt erop dat je dat het beste ’s ochtends kunt doen. Als die dingen dan ook open zijn tenminste. Het prijssysteem is trouwens totaal verschillend tussen Hyatt en Villaggio: bij Hyatt koop je een kaartje en ben je verder klaar. Bij Villaggio koop je een soort tegoed kaart waar de kosten per attractie van afgeboekt worden. Als hij leeg is kun je hem weer opladen, waarbij je als lokkertje natuurlijk ook nog een paar Riyalen cadeau krijgt. Marketing in optima forma! Toen we naar binnen wilden kwam Fatima net naar buiten lopen, dus dat is de eerste collega waar Karin en de kinderen kennis mee gemaakt hebben. Kinderen vonden het maar vreemd, zo’n mevrouw die je helemaal niet verstaat. Speelt waarschijnlijk ook nog een rol dat Fatima helemaal traditioneel gekleed is, afgezien van het bedekte gezicht. Dat maakt het extra spannend voor ze.

Na afloop zijn we een vette hap bij de McD gaan halen (omgerekend 10 euro voor twee happy meals en twee gewone menu’s, probeer dat bij de Mac op de Albert Cuyp maar eens!) en terwijl ik daar in de rij stond was het weer duidelijk hoe er hier met de kinderen omgegaan wordt. En dan heb ik het deze keer niet over het overgewicht, al is dat bij de Mac misschien wel een verleidelijke link. Terwijl ik op mijn beurt stond te wachten kwam het ene na het andere jongetje vanuit de indoorkermis met een biljet van 1 QR in zijn hand aanstormen. Vervolgens slaan ze dan een keer met dat bankbiljet op de toonbank en dan moet het personeel maar begrijpen dat ze daar een ijsje voor willen hebben. Is op zich niet ingewikkeld aangezien dat het enige is wat 1QR kost bij de Mac, maar het gaat (zoals bij zoveel hier) om de manier waarop. Ik moet daar iedere keer aan denken als ik weer zo’n maid achter de rest van de familie aan zie sloffen in een soort pyjama (en dat noemen ze dan een uniform) met alle boodschappen in haar handen (of het winkelwagentje). Ik kan daar slecht aan wennen en blijf het een mensonterend gezicht vinden. Ik wil er ook gewoon niet aan wennen. Nog een reden om zelf nooit aan een maid te beginnen. Nog afgezien van het feit dat ik van mijn levensdagen niet iemand 24/7 in mijn huis wil hebben. De kosten hoef je het niet om te laten: voor 700-800 QR schijn je er al één in huis te hebben. Plus kost en inwoning en één keer per jaar een ticket naar huis, dat wel. O ja, en kleding. Vandaar die uniformen.

Nou stond er bij deze Mac een vrouwelijke (!) manager die er korte metten mee maakte: ze negeerde iedereen die niet normaal bestelde en als er iets te lang gedreind werd kreeg het jochie in kwestie een verbale draai om zijn oren. Het waren inderdaad allemaal jongetjes. Die draai was dan ook nog in het Arabisch en daar rekenden ze duidelijk helemaal niet op. Het blijft toch iedere keer hetzelfde: geen enkel respect voor deze laag van de samenleving, zeker niet als ze ook maar in de verste verte een ietwat Aziatisch uiterlijk hebben. Je vraagt je dan toch af hoe dat verder moet als deze generatie straks volwassen is. Of nog sterker: als over een paar decennia het gas op is en ze alles weer zelf zullen moeten gaan doen. Waarschijnlijk houden ze het dan nog wel een paar decennia vol met de inmiddels vergaarde rijkdom, maar als er niets meer binnenkomt droogt dat ook een keer op. Nou zijn ze hier volgens mij iets slimmer dan in Dubai, waar alleen maar op de roze wolk gefeest werd en ze inmiddels hartstikke failliet zijn, door veel te investeren in onderwijs, onderzoek, topsport en lange termijn investeringen. Maar toch, ik kan me niet voorstellen dat het er veel beter op gaat worden als ze het ooit zelf moeten gaan doen. Er is hier een officieel beleid om iedere functie op termijn te laten invullen door een Qatari. Hoe lang die termijn is wordt er overigens niet bij verteld. Wij moeten daar altijd hard om lachen, de enige afdeling waar dat bij ons nu redelijk vorm krijg is namelijk HR en de regelmatige lezer weet dan hoe dat uitgepakt heeft: één grote chaos. Tot vorig jaar zaten er nogal wat Britten en werd het heel behoorlijk vorm gegeven. Voor iedereen die daar vertrok is er een lokaal iemand voor in de plaats gekomen en we hebben de gevolgen gezien.

Eén van de voorbeelden van lange termijn investeringen is natuurlijk de Qatar Foundation. Een gigantische organisatie die inmiddels tentakels over de hele wereld heeft, onder andere als shirt sponsor van Barcelona. Daar blijken de fans alleen zo boos over te zijn dat het bestuur een stemming onder de leden heeft uitgeschreven met de vraag of men dat wel wil, die 165 miljoen aan sponsorinkomsten. Natuurlijk niet, zeker bij Barcelona niet. Maar ja, dat halve miljard aan schuld moet toch op de één of andere manier gesaneerd worden. Ik weet niet of het toeval is, maar die schuld is volgens mij ontstaan vanaf het moment dat ene Cruyff binnen gehaald werd als technisch adviseur. Dat heeft inderdaad een paar Champions Leagues opgeleverd, maar met een half miljard (dat is dus een 5 met 11 nullen, leg dat eens aan een kind uit!) schuld ben je verder in ieder normaal Europees land hartstikke failliet. Haarlem ging op twee miljoen kapot.

Na het boodschappen doen is Karin nog even met Tom en Nina gaan zwemmen. Zwemmen in het donker: dat vonden ze wat! Niet dat het zo laat was, het wordt hier gewoon om zes uur donker en we hadden nogal vroeg gegeten. Ik ben met Sara thuis gebleven en daar was ze het in eerste instantie niet mee eens. Helemaal niet mee eens zelfs. Wilde ook met mama mee. Toen ze donderdag aankwamen wilde ze in eerste instantie helemaal niets met me te maken hebben, en dat zag je eigenlijk tijdens de laatste Skypesessie voor vertrek al. Eerdere keren was ze erg enthousiast kusjes aan het geven en kiekeboe aan het spelen tijdens het Skypen, nu had ze geen interesse. Te lang niet fysiek gezien denk ik. Gillen toen ik haar uit de buggy wilde tillen om in de auto te zetten. Wilde de eerste dagen alleen maar bij mama, die enge vent wilde ze niets mee te maken hebben. Lijkt sinds gisteren iets makkelijker te gaan. Totdat ze dus vandaag met mij achterbleef. Foute boel. Ze was ook erg moe, dus toen ik haar kalm had heb ik haar maar verschoond en een slaapzak aangetrokken. Maar toen nog in bed zien te krijgen. In bed was het punt niet, maar slapen had madame nog geen zin in. Ze heeft een half uur gekrijst en toen ik vervolgens vijf minuten naast haar bedje ging zitten sliep ze. En ik me ondertussen maar zorgen maken dat Karin en de kinderen nog even weg moesten blijven. De deur zat op slot, dus ze moesten aanbellen en dan was het hele circus van voren af aan begonnen. Gelukkig kwamen ze thuis toen ik net weer beneden was en hoorde ik ze aankomen zodat ik de deur open kon doen. Niets meer gehoord!

Foto’s kan even duren, de SD kaart van mijn camera lijkt het begeven te hebben. Kan hem niet openen, kan het niet opnieuw formatteren en kan er al helemaal niets van openen. Volgens google kan zoiets nog wel eens gebeuren als je de foto’s er niet vanaf kopieert maar eraf knipt en dan weer ergens anders plakt. En laat ik dat nou net gisteren gedaan hebben. Kopiëren voortaan dus! Nou heb ik alles wat erop staat en bewaard moet blijven al eerder naar mijn harde schijf gekopieerd, dus er gaat niets verloren, maar het kost wel weer een hoop tijd en gedoe om het allemaal weer voor elkaar te krijgen. Ga er van de week even achteraan.

Morgen weer werken. en ook nog op normale kantooruren, acht uur present dus! Dat klinkt niet alleen vroeg, na een maand om 10 uur beginnen ìs dat vroeg. De eerste stop morgenochtend is op het kantoor van Dean om een hele lijst vragen, wensen en verzoeken met hem te bespreken. En hopelijk meteen wat handtekeningen van hem los te krijgen. Officieel verloopt mijn proeftijd over twee weken, dus ik wil graag van hem weten hoe dat praktisch gezien gaat. Verder hoop ik mijn Furniture grant eerder te krijgen zodat ik die kan gebruiken voor de borg en eerste maand huur van ons nieuwe huis. Tel daar nog de ticket- en transportkosten van de respectievelijk Karin en de kinderen en de huisraad, de educational allowance voor de kinderen bij op en je hebt al een flinke lijst handtekeningen en formulieren waar we door moeten. En dan heb ik vakinhoudelijk ook nog 25 bonnen die getekend moeten worden omdat de originelen verdwenen zijn de afgelopen tijd. Zal-ie blij mee zijn, was gelukkig voordat ik het hele inkoopproces overnam.

Bij de Mac stoppen ze hier op dit moment ook smurfen bij de happy meals, net als in Nederland dus. Ze kregen vandaag allebei muzieksmurf, Sara at met de rest van het gezin mee. Muzieksmurf had een gitaar om zijn nek hangen en begon het la-la-lala van de smurfen te zingen als je zijn rechterhand drukte. Geen gitaar te horen trouwens. Sara wilde ook luisteren. En begon spontaan in haar kinderstoel mee te dansen toen ze het hoorde. Erg enthousiast! Helaas geen bewegende beelden van…

Ga stoppen voor vandaag, morgen weer vroeg de wekker zetten!

Tot Snel!
Olav

PS: Nina d'r tekening komt later deze week. Mijn scanner heeft hem als een .pdf opgeslagen en ik moet daar dus op de één of andere manier een .jpg van maken. Dat het kan twijfel ik niet aan, maar heb nu geen zin om me er in te verdiepen.

Voordat ik weer klachten van mijn schoonmoeder krijg dat de plaatjes er nog niet bij staan.... ***GRIJNS***