Dag 99 - Rommeldag

Dag 99 – Zondag 25 september 2011: Rommeldag

Het was rommelig vandaag. We waren weer gezegend met een dochter die zich net als gisteren om iets over half zes meldde en als je er al vrij vroeg uit moet ben je daar niet blij mee. Andere twee ging prima. Totdat ik ze achter wilde laten op school. Eerst dikke tranen bij Tom. Oprecht verdrietig. Het is allemaal zo moeilijk en ik kan zo moeilijk wennen en als ik zit te werken denk ik steeds dat ik de opa’s en oma’s zie en ga maar door. Iedere keer als ik hem rustig dacht te hebben en weg zou kunnen ging de kraan weer open. Nina op een gegeven moment uit haar eigen rij om hem ook te troosten. Daar ging het prima mee. Althans, zo leek het. Op het moment dat ze met haar rij naar de klas ging en langs mij liep begon bij haar het gebrul ook, al kon ik me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat het bij haar toch in ieder geval voor een deel een act was.

Bij het ophalen vertelde de juf van Tom heel trots dat het allemaal hartstikke goed gegaan was. Hij had zelfs wat zinnetjes in het Engels verteld. Hij had verteld dat hij zaterdag met mij gezwommen had en dat hij vrijdag Happy Feet op televisie gekeken had. Waarschijnlijk nog niet in volzinnen, maar hij had het de groep wel duidelijk kunnen maken. En dat na net twee weken, erg knap! Bij het ophalen is er sowieso over het algemeen niet veel meer aan de hand: dan stuitert het door de school hoe leuk het allemaal wel niet was geweest. Toch vanmiddag maar weer eens over gepraat: we hebben het allemaal moeilijk en missen allemaal mensen en dingen uit Nederland, maar we moeten ook allemaal ons best doen om het hier leuk te vinden.

Bij Nina beetje hetzelfde verhaal, al denkt die nog steeds dat haar hele klas Nederlands spreekt. “Ik kan gewoon Nederlands tegen iedereen praten, dan verstaan ze me gewoon!” Dat haar klas ongeveer net zoveel nationaliteiten als stoelen telt zeggen we er dan maar niet bij. Waarschijnlijk gaat het zonder dat ze het door heeft gepaard met een hoop gewijs en gebaren. Ook haar juf vertelde dat er helemaal niets meer aan de hand was geweest vanaf het moment dat ik wegging. Dramaqueen. Ook hier een juf inderdaad: ook hier moet je de mannen in het onderwijs met een lichtje zoeken. Er is er volgens mij één: de aardrijkskundeleraar. Hebben ze allebei niet. Nina had vandaag gym en was heel enthousiast aan het vertellen over een heeeeeeeeeeeel nieuw spel: je moet met een pittenzak op je hoofd rondlopen en als de muziek stopt moet iedereen in een hoepel gaan staan, maar daar is er één te weinig van, en als je niet op tijd bent ben je af. “Eh, Nien, dat is toch gewoon een soort stoelendans zonder stoelen?” “O ja… ik dacht al dat ik het ergens van kende!”

Verder was het natuurlijk zondag en was ik vooral druk met heen en weer rijden. Om half twee ophalen, Nina om kwart over drie op het Nederlandse school dumpen en om kwart over zes weer ophalen. Allemaal net te kort om iets fatsoenlijks te kunnen doen en dus is het vooral je tijd uitzitten en proberen zoveel mogelijk zinnigs te doen. Vandaag was dat onder andere het laatste stuk van het WK wielrennen luisteren. Ik vind dat wel mooi: de hele wielerwereld roept al weken dat Cavendish kansloos is omdat het laatste stukje nog een beetje omhoog loopt. Dan kan-ie de sprint nooit winnen! Dat het een sprint zou worden stond immers wel vast, waar moet je in godsnaam in Kopenhagen bergen vandaan halen?? Ik moet dan wel heel hard lachen als diezelfde Cavendish gewoon de hele boel in het pak rijdt en wereldkampioen wordt. Omhoog lopen in dit parcours: dat is toch net zoiets als een bolletjestrui in de ronde van Nederland.

Ik was vanmorgen even bij Dean omdat er een onpraktisch dingetje in het nieuwe administratiesysteem zit. Kleinigheidje, is wel op te lossen. Als het goed is gebeurt dat op dit moment ook. Hij vertelde vervolgens dat de grote HR-baas gezegd had dat ik de aanvraagdatum voor Karin d’r residents permit gewoon mag gebruiken als datum waarop hij toegewezen is en ik dus gewoon de boel in werking kan stellen. Heb mijn vriendinnen van HR dus een mail gestuurd dat ze het rond moeten gaan maken omdat hun baas gezegd heeft dat het mag. En als je dat niet kunt of wilt bel je maar met Dean. En rap een beetje. Er is haast bij, heb dat geld nodig. Van die brief om mijn spullen door de douane te krijgen heb ik ook nog niets gehoord.

Toen ik Nina weer op ging halen heb ik Tom en Sara meegenomen zodat de schoonmaker(!) beneden rustig de vloer kon doen. Meneer is inderdaad nu opeens wel op komen dagen. Stond om half drie op de stoep en hield bij hoog een laag vol dat we toch echt vandaag afgesproken hadden. Nou, snel dan. Ik heb er dan toch moeite mee om zo’n jochie dat nog geen twee tientjes per keer verdient weg te sturen. Als het via een schoonmaakbedrijf ging had ik dat allang gedaan. Op de terugweg even langs een pompstation om één van mijn achterbanden op te (laten) pompen. Laten inderdaad, je doet hier helemaal niets zelf. Was in dit geval wel goed, ik had die band nooit gecontroleerd en dan had ik die spijker er ook niet in zien zitten. Probleem was alleen wel dat hij daar dik een uur over deed en ik dus veel later terug was dan verwacht. Kwam nog bij dat ik Saba naar huis zou brengen en die inmiddels ook al een tijdje zat te wachten. Net als vorige week, maar toen was ik hem gewoon vergeten, nu was het overmacht. Maar goed, voor QR 15 is de band weer gerepareerd. En ik heb gisteren de hele middag voor niets op hem zitten wachten, kan dat halve uurtje er best even af. Wat dan wel vervelend is, is dat hij dus buiten op de stoep gaat zitten wachten en niet gewoon binnen wacht tot ik er weer ben. Verschil moet er blijkbaar zijn.

Verder valt er eigenlijk niet veel te melden vandaag, heb dus de dag gevuld met kleine, bijna zinloze dingen en heb vanavond thuis met een optojump zitten spelen. Da’s een apparaat waar je spronghoogte mee kunt bepalen: twee infraroodzenders tegen over elkaar waar je tussenin gaat staan. Als je springt komen je voeten los en hebben ze dus contact met elkaar. Tijd gaat lopen en als je landt wordt het contact verbroken en stopt-ie met meten. Aan de hand van die tijd kan-ie dan met een integraalvergelijking berekenen hoe hoog je gesprongen hebt. Met je gewicht erbij kan hij dan ook nog een schatting maken van het vermogen dat je daarbij geproduceerd hebt. Ik moet er van de week metingen mee doen en had dit nog niet op mijn laptop staan, dus er moest nog even mee gespeeld worden. Helaas lagen de kinderen toen al in bed, anders weet ik zeker dat ik drie hele enthousiaste proefpersonen had gehad!

Nou vooruit, nog één dingetje dan: we hebben geklaagd tegen de kok vandaag. Niet omdat het eten niet lekker was ofzo, integendeel! We hebben gemopperd dat hij de lekkere dingen wat meer over de week moet verspreiden. Dan kom je dus net van de pan paella af, langs de in teriyaki gemarineerde vis en iets lekkers met groenten (sorry, naam vergeten!) en heb je eigenlijk wel genoeg, ligt er opeens Provençaalse kip en gebakken aardappelen in spinazie met Parmezaanse kaas. Verdomme, blijf je van die lekkere dingen maken?? Verdeel dat eens wat meer over de week. Toetje viel tegen: allemaal dingen met chocola en niet eens verse ananas. Gelukkig maar, hoefde ik me ook niet te beheersen. Heb me beperkt tot de stukjes meloen.

Meer heb ik echt niet te liegen.

Tot Snel!
Olav