Update 7 - 5 november 2011

Update 7 – 6 november 2011

Beginnen met het goede nieuws: Paul en Wendy gefeliciteerd met de geboorte van Boris! Alec Boris Charlie om precies te zijn. Bevalling was niet bepaald een ABC-tje volgens de laatste informatie. Met excuses voor het Seth Gaaikemaniveau.

Nog meer goed nieuws: de verblijfsvergunningen zijn binnen! RP’s voor ingewijden. Residents Permits dus. Maakt je leven een stuk makkelijker hier. OF eigenlijk zorgt het ervoor dat je bestaat in dit land. Zonder RP blijf je in dit land toch een soort vluchteling in afwachting van zijn asielstatus. Met dat verschil dat je hier waarschijnlijk niet het land uitgeflikkerd wordt op de dag dat je 18 wordt terwijl je je hele leven in dat land geleefd en gewoond hebt. Ik doel inderdaad op Mauro. Of eigenlijk op de ronduit genante manier hoe het CDA zijn gezicht probeert te redden. Maxime Verhagen en Henk Bleeker voorop. Van de laatste is de carrière natuurlijk definitief over na zijn Twente-PSV actie. Zou hij hem ook op Schiphol gaan uitzwaaien? De eerste zal wel weer heel hard gaan staan te brullen op het volgende congres om de suggestie te wekken dat hij een hart heeft. Ik vraag me nog steeds af wie er vorig jaar met een net geschilde uien onder het spreekgestoelte zat. Uien kan bij het CDA het probleem niet zijn: boeren genoeg. Hoewel je bij Maxime waarschijnlijk aan de hele Nederlandse jaarproductie nog niet genoeg heb om ook maar één traan op te wekken. Ik denk ook nog steeds dat het gewoon het zweet van zijn voeten was dat helemaal omhoog getrokken moest worden. Je moet toch wel erg verslaafd aan de macht zijn als je zelfs nog in het pluche blijft zitten als je ieder beginsel waar je partij voor staat zo verkwanseld om Grote Geert maar niet tegen de pruik in te strijken. Die bruinhemden hebben het hele beleid natuurlijk van harte gesteund. Zullen wel weer bang zijn voor een niet-bestaande Tsunami aan negers als dit goed gevonden wordt. Volgens de laatste gegevens gaat het om 20 kinderen in een vergelijkbare situatie. Het is toch maar goed dat ik al geëmigreerd ben, want in een land dat zo met kinderen omgaat wil ik niet wonen. En dat is voor de verandering eens geen cynisch grapje. Ze zeggen wel eens dat ieder land de regering krijgt die het verdient. Als dat waar is wens ik Nederland veel sterkte de komende tijd. Zoals Marcel van Dam gisteren al in de Volkskrant zei: nog 11 zetels te gaan, Maxime!

In het verlengde van de RP’s kwamen van de week ook de ziekenfondspassen voor Karin en de kinderen. En het mooie was: ik hoefde er alleen maar voor naar HR te lopen om ze op te halen. Ik kreeg er zelfs helemaal uit het niets een mailtje over. Geen geruzie, gescheld of gedreig voor nodig dus, het werd voor de eerste keer sinds ik hier ben zomaar helemaal vanuit HR zelf geregeld. Volgende stap was de School Allowance voor de kinderen. Is inmiddels ook helemaal rond: ik kreeg donderdagmiddag een mailtje van Finance met de bevestiging dat het allemaal overgemaakt was. Heeft maar een maand geduurd, ze gaan dus vooruit. Nou eigenlijk alleen nog een rijbewijs voor Karin, maar dat kunnen we ook zelf. Hebben we alleen een Arabische aanbevelingsbrief voor nodig, maar dat regelen zij dan weer voor ons.

Nog meer goed nieuws: we hebben een hele week vakantie gekregen! Komende week is het hier Eid Ahnan (of iets wat er heel erg op lijkt). Second Eid in de volksmond. Is wat we in Europa kennen als het slachtfeest en is hier vooral voor de mensen die op bedevaart naar Mekka geweest zijn. De Hadji dus. Dat de scholen en ambtenaren een week vrij waren dat wisten we, maar we hadden zelf op hooguit 3 of 4 dagen gerekend. Er ging een gejuich door het hele ziekenhuis op het moment dat het mailtje rondkwam dat we een hele week vrij waren. Zo hard dat we het in het stadion konden horen. Of waren we dat gewoon zelf?

In datzelfde stadion kwam er van de week opeens zwart water uit het plafond in de hoek achter mij. De facebookers onder ons hebben dat al gelezen. Ik heb wel vaker het idee dat ik iets hoor spetteren, maar dat is meestal geritsel van papieren door de airco. Deze keer ging het echter wel erg lang door, dus heb ik me op een gegeven moment toch maar eens omgedraaid om te kijken wat ik toch hoorde. Zwarte regen dus. Volgens Tinus was het olie. Als de donder alles van papier en alles wat op stroom werkt aan de kant geschoven en naar boven gelopen om te kijken waar het vandaan kwam. Ze waren aan het dweilen. Dat gaat hier nogal rigoureus: smijt een emmer water leeg over de vloer die je moet dweilen en daarna trek je met een trekker droog. Zeker in zo’n stadion is er dan altijd wel een trap of een rand waarover je het naar beneden kunt laten lopen. In dit geval zat er alleen ergens halverwege een scheur in het beton waardoor het mijn kantoor in kon lopen. Dit deel van het stadion is ondertussen 40 jaar oud en dan komt er zo links en rechts wel eens een scheurtje in. Het zwarte zal wel een verzameling van 40 jaar vuil zijn dat door dat water losgekomen is.

Ik ben vervolgens maar in het kantoor van één van de collega’s gaan zitten om daar verder te werken. We zitten natuurlijk allemaal op hetzelfde netwerk, dus dan verwacht je dat dat geen probleem is. Fout. Je zit in Qatar. Al je data staat alleen maar op de C-schijf van je eigen pc, en niet op jouw partitie op het netwerk. Lang leven functioneren in de elektronische middeleeuwen. Ik hoorde later iemand vertellen dat de piloot van zijn vlucht naar Doha omriep dat ze nu op Doha International Airport waren en dat iedereen zijn horloge maar even 25 jaar terug moest zetten voordat hij uitstapte. En hij heeft gelijk. Ze hebben hier geld en alle faciliteiten om volledig mee te draaien in de 21e eeuw, maar ze zijn verder het niveau van de jaren 50-60 nauwelijks ontstegen.

Je kunt wel alles als back up op de Shared Drive zetten, zodat je niets kwijt raakt, maar die is om de haverklap vol omdat iedereen daar zijn hele laptop op leeg laat lopen. Alle vakantie- en verjaardagsfoto’s van de kinderen dus. Prompt kwam er eergisteren weer een mailtje van IT langs of iedereen daar weer even iets aan wilde doen.

Ik heb van de week ook nog even een robbertje met één van de collega’s uitgevochten. Ik had maandagmorgen DXA-dienst en hij vroeg of ik een scan van hem kon maken omdat hij nogal wat vocht in zijn benen heeft en hij wil graag monitoren hoe snel dat minder wordt. Aangezien het de collega is die zelf 3000 scans per jaar maakt vond ik het niet nodig om hem uitgebreid te instrueren wat hij moest doen. Vervolgens begon hij mij te vertellen wat ik verder had moeten doen. Is op zich prima, ware het niet dat hij een patiëntenpakje aan had en de volgende patiënt op dat moment binnenkwam. Die zag dus een patiënt mij uitleggen hoe ik mijn werk moest doen. Moet ik iemand nog uitleggen dat ik het verder kon schudden bij deze gozer? Het ergste was nog dat ik al drie keer tegen hem gezegd had dat hij moest stoppen omdat de volgende ieder moment binnen kon komen. En maar doorlullen. Ben later die middag verhaal bij hem gaan halen, was des duivels. Allemaal goed bedoeld, maar de timing was nogal ongelukkig. Hij heeft de volgende dag wel 10 keer zijn excuses aangeboden en heeft vervolgens mijn lunch betaald om het goed te maken. Boodschap is dus over gekomen, al duurde het een hele dag. Dezelfde collega mailde van de week een artikel rond dat hij geschreven heeft over lichaamssamenstelling van atleten en tot mijn stomme verbijstering stond ik bij de mede auteurs. Geen idee dat ik er aan meegewerkt had, maar het is dus wel een gratis publicatie. Hij vond dat ik (met een andere collega) zoveel van die DXA’s in deze studie gedaan had dat hij ons er als mede auteurs bijgezet had. Bij de acknowledgements had ik zelf genoeg gevonden. Heb hem nog even uitgelegd dat ik op dat punt geen ego heb. Maar dat ik hem er wel dankbaar voor ben.

Gisteren was voor Nina natuurlijk een grote dag: zes jaar alweer! We hebben het meteen maar gecombineerd met een house warming: barbecue, taart en drank. Aantal mensen van mijn werk en dat van Karin uitgenodigd. Bij mij kwamen de meesten, bij Karin waren de meesten op vakantie. Even een weekje Seychellen, dat niveau. Al met al hadden we nog steeds dik 30 man over de vloer. Meerderheid kinderen, dus ik denk dat iedereen zich een beeld van het slagveld na afloop kan vormen, zijn geen foto’s voor nodig. Ik zeg trouwens wel drank, maar dat was niet veel. Was donderdag vergeten naar de QDC te gaan om nog even bier en wijn te halen, bedacht me om half acht dat ik daar nog niet naartoe geweest was. Gaat om acht uur dicht en het is nog wel een half uurtje rijden vanaf hier. Jammer dus. Heb ’s morgens even een mailtje rond geknald dat iedereen die aan de drank wilde daar helaas zelf even voor moet zorgen. Is op zich geen probleem, de meeste zijn toch met de auto en mogen toch niet drinken. Absolute zero tolerance hier, en in tegenstelling tot de meeste verkeersregels hier wordt deze ook echt nageleefd: enkeltje gevangenis als je betrapt wordt. Vervolgens gedoe met een rechtzaak die meestal eindigt in een aantal maanden gevangenisstraf en daarna deportatie. Ook na één biertje, zeker als je per ongeluk ook nog tegen iemand anders aanrijdt en dan maakt het niet veel uit of het nou jouw schuld was of niet.

Maar terug naar het onderwerp: Nina was helemaal het stralend middelpunt gisteren. Van ons een fiets en een nieuwe jurk, van oma hier een balletpop, van mijn ouders (via de enige aanwezige oma!) een echte prinsessenjurk, van haar Engelse vriendin roze schoenen met hakken (zie foto’s!) en nog veel meer typische meisjescadeaus. Helemaal goed dus.

Dan nog even iets anders: we hebben deze week toestemming gekregen om ons huis in Hoorn te verhuren. We zijn nu aan het kijken hoe en wat precies, maar het liefst hebben we natuurlijk een huurder die we (direct of via-via) kennen. Mocht je dus iemand in je omgeving hebben die op zoek is naar een huis in Hoorn, denk dan eens aan dat van ons! Kopen kan ook nog steeds, trouwens. Liever dan verhuren zelfs (http://www.funda.nl/koop/hoorn-nh/huis-83463585-poolster-129/)! We weten nog niets definitiefs over verhuurprijzen enzo, maar reken ergens tussen 750 en 1000 euro per maand exclusief. Weet je iemand, mail dan even!

Meer heb ik eigenlijk niet over afgelopen week. Deze week dus de hele week vrij en we zijn van plan om daar flink van te genieten: zwemmen, rond het huis hangen, dierentuin, kermis, circus en ga zo maar door. Niet naar de Seychellen ofzo.

Tot Snel!
Olav


PS: ik heb geprobeerd om wat filmpjes te plaatsen, maar dat lukt om de één of andere reden niet. Probeer het morgen opnieuw!