Update 26 – Zaterdag 18 augustus 2012: Eid-af-Fi
Blijf op de hoogte en volg Olav
18 Augustus 2012 | Qatar, Doha
Update 26 – Zaterdag 18 augustus 2012: Eid-af-Fitr
18 augustus alweer, ik ben alweer ruim twee weken terug in Doha en als ik alle berichten uit Nederland moet geloven is het bij jullie warmer dan bij ons. Sorry, maar dan heb ik nieuws voor jullie: ik denk dat het hier nog een graadje of 10 warmer is. Maar dan zonder de benauwdheid die jullie de das om doet. Als we die hier ook zouden hebben zou je hier helemaal niet meer kunnen leven. Aan de luchtvochtigheid ligt het niet zie ik net: volgens weatherunderground is die in Hoorn op dit moment 56% en in Doha 51%.
Ondertussen heb ik hier alweer vakantie, trouwens. Alweer? Ja, vandaag is de laatste dag van de Ramadan en dus begint morgen Eid-al-Fitr. Suikerfeest in goed Nederlands, maar dan een week lang. En omdat er een weekend voor valt betekent dit dat we best lang vrij zijn. Van Aspetar hebben we 10 dagen gekregen, plus dat weekend wat ervoor viel. We hoeven ons pas weer op de 28e te melden. Dat klinkt heerlijk, maar zoals bij alles hier is niets wat het lijkt. Niet voor ons tenminste. Het is namelijk allemaal leuk en aardig dat Aspetar 12 dagen dicht gaat, maar de clubs waar wij voor werken stoppen maar een dag of vier. Sommige zelfs maar drie. Een enkele gaat wel de hele week op slot, maar dat zijn dan ook niet de clubs waar we ons erg druk om maken. De belangrijkste clubs waar we mee werken (in mijn geval Al Rayyan) gaan tot en met maandag of dinsdag dicht en gaan de dag daarna toch echt weer trainen. En aangezien we sinds dit seizoen voor het eerst echt een substantieel onderdeel van de begeleidingsstaf uitmaken kunnen we het gewoon niet maken om die hele periode ook daadwerkelijk vrij te nemen. In zoverre, zo denken Darren en ik erover, we hebben onze geliefde Italiaan niet eens naar zijn mening gevraagd. Die weten we toch wel.
Dat betekent allemaal alleen wel dat ons op deze manier dus een week vakantie door de neus geboord wordt. Sterker nog: als ik die hele periode vrij was geweest had ik nog op en neer naar Nederland kunnen gaan om samen met Karin en de kinderen terug te vliegen. Ik had het op zich wel geregeld bij Rayyan dat ik een aantal dagen weg kon, maar dan zou het een dag of vier zijn en een ticket op dezelfde vlucht als Karin en de kinderen zou op bijna 2000 euro neerkomen. Het kon ook voor minder dan de helft met Lufthansa, maar dan was het zowel heen als terug een dikke 14 uur vliegen (tegen nog geen 7 uur met de KLM) en zou ik zes uur later in Doha aankomen dan de rest van het gezin en dat was het me allemaal niet waard. Het lastige is ook dat we vorig jaar maar een dag of vier hadden voor Eid. Waarom het nu drie keer zo lang is weet niemand.
We hebben onze grieven inmiddels officieel op papier gezet richting onze leidinggevenden, vooral omdat die nog op vakantie zijn. Ook hier hebben we ons Italiaantje niets gevraagd. Het grootste probleem is namelijk nog niet eens dat we in een officiële vakantie aan het werk zijn: dat moeten er meer, de dokters en fysio’s draaien ook bepaalde uren. Het grootste probleem is dat we deze uren van zijn levensdagen niet meer in gaan halen dit jaar. Ik heb al een dikke 60 uur aan overuren staan en daar komen er op deze manier nog minstens 25 bij. Als we de komende week zes dagen bij de clubs zijn, dan betekent dat meestal 3 uur per avond en de volgende dag ook nog de data die we verzameld hebben verwerken, want dat kun je ook niet twee weken laten liggen. Is toch ook meestal 1,5 – 2 uur werk. Met een beetje pech dus vijf uur per dag, maal 6 dagen is 30 uur extra. En zes dagen is geen idioot hoge inschatting, het kunnen er ook zomaar 7 zijn. Persoonlijk vind ik dat deze uren gewoon betaald moeten worden, maar dat is hier net zo realistisch als dit seizoen met Ajax de Champions League willen winnen. Of zelfs maar overwinteren. We weten het antwoord ook wel: we kunnen niet veel, we wachten op nieuwe mensen en dat kan nog wel even duren, probeer ze later op te nemen, enzovoort… Het is belangrijker om het aangekaart te hebben dan dat we er iets van verwachten. Onze leidinggevenden weten namelijk wel waar de schoen wringt, het gaat meer om de mensen daarboven: die hebben geen idee. Die denken dat je gewoon 40 uur achter hetzelfde bureau zit en hebben geen idee dat er ook andere constructies in het bedrijf zijn.
Maar goed, het is dus inmiddels Eid. Vandaag is er nog gevast, vanaf morgen is het feest. Ik reed gisteren rond een uur of zes naar de mall en toen zag ik iets waar ik wel al over gehoord had, maar nog nooit gezien had: op de grote rotondes werden pakketjes met eten uitgedeeld. Het was net voor de Iftar (als men weer mag eten) en voor de mensen die dan nog onderweg zijn worden er dadels en flesjes water uitgedeeld zodat men in de auto kan eten als men dan nog onderweg is. Geen slecht idee: ze kunnen hier al niet rijden en als je bloedsuiker dan ook nog eens laag is omdat je meer dan 12 uur niets gegeten hebt is dat natuurlijk vragen om ellende.
Ik las net ergens dat Eid morgen ochtend rond half zes met het eerste gebed begint en dan gaat dus de rest van de week door. Er was even wat verwarring of het vandaag of morgen zou beginnen, maar de Imam heeft zelf gisteren verklaard dat er nog geen volle maan zichtbaar was en dat de Ramadan dus nog niet afgelopen was. Nog een dagje geduld svp! Het gaat namelijk allemaal om die volle maan: de moslims hanteren een maankalender en iedere maand begint volle maan. Ramadan is gewoon de negende maand van die kalender en daarvan heeft de profeet ooit bepaald dat er dan gevast moet worden. Inmiddels zou die volle maan er wel moeten zijn. Ik heb het niet gecontroleerd. Het gooide wel mijn planning in het honderd: ik was van plan om vandaag een eind naar het westen te gaan rijden richting Zekreet. Is een deel van Qatar waar ik nog niet eerder geweest ben. Geen idee of het de moeite waard is, maar er is maar één manier om daar achter te komen. Zo ben ik vorig jaar ook een keer helemaal naar het noorden gereden. In de regio rond Zekreet schijnt op zich wel het één en ander te zien te zijn: de regio is al sinds de prehistorie bewoond en ook qua natuurschoon ben ik benieuwd. Een stukje verderop ligt dan ook nog Film City, een nagebouwde stad die voor filmopnamen gebruikt wordt/werd. Al Jazeera schijnt er ook wat beelden geschoten te hebben om wat opstandelingen in andere moslimlanden te steunen las ik ooit in de Gulf Times. Ga het morgen wel zien, ik vond het niet handig om dat vandaag te doen aangezien het dus nog Ramadan is en je niet in het openbaar mag eten. Morgen mag dat wel weer. Zeker als ik een eind van huis ben wil ik daar niet over moeten nadenken. Vanaf Zekreet kun je nog verder naar het westen naar Dukhan, maar dat ligt midden in het grootste gaswinninggebied van Qatar en daar schijnt een heel groot hek omheen te staan. Niet de moeite waard van het proberen dus.
Verder wil ik de komende dagen ’s middags nog een keer naar Katara, kom ik sowieso graag. Al was het maar om foto’s te nemen (hoewel Karin de camera nog in Nederland heeft), maar daar is ’s avonds ook een groot vuurwerk. Ik denk dat ik er in de loop van de middag naartoe ga, daar wat eet en dan voor het vuurwerk blijf. Morgen niet, dan wil ik terug zijn om NEC – Ajax te kijken. Zoals ik nu ook PSV – Roda zit te kijken en straks doorschakel naar Feijenoord - Heerenveen. Geweldig, dat Al Jazeera!
Bij de clubs maken we steeds meer stappen. In zoverre: bij een aantal clubs. Ik heb het al eerder gezegd: niet bij iedereen is men even gemotiveerd en gedreven om er wat van te maken. In mijn geval is Al Rayyan de grote uitzondering. Ik moet zelfs oppassen dat ze me niet iedere dag verwachten. Zou ik op zich geen probleem vinden, maar ik heb al genoeg geklaagd over onze work load. Ik ben tot nu toe vrijwel iedere dag op de club geweest en je merkt dat je gewaardeerd wordt en dat je werk serieus genomen wordt. Ik word ook betrokken bij de planning en heb voor iedere training van de A-junioren even een momentje met de trainer om de planning door te nemen. Aangezien de bovenbouw op dit moment geen conditietrainer heeft is me inmiddels ook gevraagd om daar een rol in te spelen. Zoals ik al zei: ik moet oppassen dat ik daar straks niet 24/7 zit. Er is nog meer te doen. Eén van de voordelen van veel op de club zijn is dat ik inmiddels ook mijn ISAK-accreditatie klaar heb. De fanatieke lezers weten het nog wel: ik heb in maart vier dagen ISAK-cursus gehad over het meten van lichaamssamenstelling en de interpretatie daarvan. Om de accreditatie helemaal af te maken moest ik nog 20 volledig uitgewerkte profielen inleveren en dat is inmiddels klaar. Ik heb gisteren de boel op de mail gezet en kreeg als feedback dat ze er niets op aan te merken hadden. Het is nu even wachten op de officiële accreditatie, maar die zal ongetwijfeld komen. Dat betekent dus dat ik mijn Level 2-accreditatie heb en kan gaan nadenken over een level 3 accreditatie. Dat zou namelijk betekenen dat ik er ook les in mag gaan geven en dat zou voor de toekomst wel eens handig uit kunnen komen. Eerst deze bevestiging maar eens binnen krijgen.
Nog even een laatste puntje: ik lees in de Nederlandse kranten berichten over “kettingrukkers”. Uit het artikeltje blijkt dan dat het gaat om types die de ketting van je nek rukken en er mee vandoor gaan. Vooral invaliden schijnen een geliefd doelwit van deze helden te zijn. Het zal mijn zieke geest wel zijn, maar bij die term denk ik aan iets anders. Beetje in de trant van een kettingroker, zeg maar….
Tot Snel!
Olav
18 augustus alweer, ik ben alweer ruim twee weken terug in Doha en als ik alle berichten uit Nederland moet geloven is het bij jullie warmer dan bij ons. Sorry, maar dan heb ik nieuws voor jullie: ik denk dat het hier nog een graadje of 10 warmer is. Maar dan zonder de benauwdheid die jullie de das om doet. Als we die hier ook zouden hebben zou je hier helemaal niet meer kunnen leven. Aan de luchtvochtigheid ligt het niet zie ik net: volgens weatherunderground is die in Hoorn op dit moment 56% en in Doha 51%.
Ondertussen heb ik hier alweer vakantie, trouwens. Alweer? Ja, vandaag is de laatste dag van de Ramadan en dus begint morgen Eid-al-Fitr. Suikerfeest in goed Nederlands, maar dan een week lang. En omdat er een weekend voor valt betekent dit dat we best lang vrij zijn. Van Aspetar hebben we 10 dagen gekregen, plus dat weekend wat ervoor viel. We hoeven ons pas weer op de 28e te melden. Dat klinkt heerlijk, maar zoals bij alles hier is niets wat het lijkt. Niet voor ons tenminste. Het is namelijk allemaal leuk en aardig dat Aspetar 12 dagen dicht gaat, maar de clubs waar wij voor werken stoppen maar een dag of vier. Sommige zelfs maar drie. Een enkele gaat wel de hele week op slot, maar dat zijn dan ook niet de clubs waar we ons erg druk om maken. De belangrijkste clubs waar we mee werken (in mijn geval Al Rayyan) gaan tot en met maandag of dinsdag dicht en gaan de dag daarna toch echt weer trainen. En aangezien we sinds dit seizoen voor het eerst echt een substantieel onderdeel van de begeleidingsstaf uitmaken kunnen we het gewoon niet maken om die hele periode ook daadwerkelijk vrij te nemen. In zoverre, zo denken Darren en ik erover, we hebben onze geliefde Italiaan niet eens naar zijn mening gevraagd. Die weten we toch wel.
Dat betekent allemaal alleen wel dat ons op deze manier dus een week vakantie door de neus geboord wordt. Sterker nog: als ik die hele periode vrij was geweest had ik nog op en neer naar Nederland kunnen gaan om samen met Karin en de kinderen terug te vliegen. Ik had het op zich wel geregeld bij Rayyan dat ik een aantal dagen weg kon, maar dan zou het een dag of vier zijn en een ticket op dezelfde vlucht als Karin en de kinderen zou op bijna 2000 euro neerkomen. Het kon ook voor minder dan de helft met Lufthansa, maar dan was het zowel heen als terug een dikke 14 uur vliegen (tegen nog geen 7 uur met de KLM) en zou ik zes uur later in Doha aankomen dan de rest van het gezin en dat was het me allemaal niet waard. Het lastige is ook dat we vorig jaar maar een dag of vier hadden voor Eid. Waarom het nu drie keer zo lang is weet niemand.
We hebben onze grieven inmiddels officieel op papier gezet richting onze leidinggevenden, vooral omdat die nog op vakantie zijn. Ook hier hebben we ons Italiaantje niets gevraagd. Het grootste probleem is namelijk nog niet eens dat we in een officiële vakantie aan het werk zijn: dat moeten er meer, de dokters en fysio’s draaien ook bepaalde uren. Het grootste probleem is dat we deze uren van zijn levensdagen niet meer in gaan halen dit jaar. Ik heb al een dikke 60 uur aan overuren staan en daar komen er op deze manier nog minstens 25 bij. Als we de komende week zes dagen bij de clubs zijn, dan betekent dat meestal 3 uur per avond en de volgende dag ook nog de data die we verzameld hebben verwerken, want dat kun je ook niet twee weken laten liggen. Is toch ook meestal 1,5 – 2 uur werk. Met een beetje pech dus vijf uur per dag, maal 6 dagen is 30 uur extra. En zes dagen is geen idioot hoge inschatting, het kunnen er ook zomaar 7 zijn. Persoonlijk vind ik dat deze uren gewoon betaald moeten worden, maar dat is hier net zo realistisch als dit seizoen met Ajax de Champions League willen winnen. Of zelfs maar overwinteren. We weten het antwoord ook wel: we kunnen niet veel, we wachten op nieuwe mensen en dat kan nog wel even duren, probeer ze later op te nemen, enzovoort… Het is belangrijker om het aangekaart te hebben dan dat we er iets van verwachten. Onze leidinggevenden weten namelijk wel waar de schoen wringt, het gaat meer om de mensen daarboven: die hebben geen idee. Die denken dat je gewoon 40 uur achter hetzelfde bureau zit en hebben geen idee dat er ook andere constructies in het bedrijf zijn.
Maar goed, het is dus inmiddels Eid. Vandaag is er nog gevast, vanaf morgen is het feest. Ik reed gisteren rond een uur of zes naar de mall en toen zag ik iets waar ik wel al over gehoord had, maar nog nooit gezien had: op de grote rotondes werden pakketjes met eten uitgedeeld. Het was net voor de Iftar (als men weer mag eten) en voor de mensen die dan nog onderweg zijn worden er dadels en flesjes water uitgedeeld zodat men in de auto kan eten als men dan nog onderweg is. Geen slecht idee: ze kunnen hier al niet rijden en als je bloedsuiker dan ook nog eens laag is omdat je meer dan 12 uur niets gegeten hebt is dat natuurlijk vragen om ellende.
Ik las net ergens dat Eid morgen ochtend rond half zes met het eerste gebed begint en dan gaat dus de rest van de week door. Er was even wat verwarring of het vandaag of morgen zou beginnen, maar de Imam heeft zelf gisteren verklaard dat er nog geen volle maan zichtbaar was en dat de Ramadan dus nog niet afgelopen was. Nog een dagje geduld svp! Het gaat namelijk allemaal om die volle maan: de moslims hanteren een maankalender en iedere maand begint volle maan. Ramadan is gewoon de negende maand van die kalender en daarvan heeft de profeet ooit bepaald dat er dan gevast moet worden. Inmiddels zou die volle maan er wel moeten zijn. Ik heb het niet gecontroleerd. Het gooide wel mijn planning in het honderd: ik was van plan om vandaag een eind naar het westen te gaan rijden richting Zekreet. Is een deel van Qatar waar ik nog niet eerder geweest ben. Geen idee of het de moeite waard is, maar er is maar één manier om daar achter te komen. Zo ben ik vorig jaar ook een keer helemaal naar het noorden gereden. In de regio rond Zekreet schijnt op zich wel het één en ander te zien te zijn: de regio is al sinds de prehistorie bewoond en ook qua natuurschoon ben ik benieuwd. Een stukje verderop ligt dan ook nog Film City, een nagebouwde stad die voor filmopnamen gebruikt wordt/werd. Al Jazeera schijnt er ook wat beelden geschoten te hebben om wat opstandelingen in andere moslimlanden te steunen las ik ooit in de Gulf Times. Ga het morgen wel zien, ik vond het niet handig om dat vandaag te doen aangezien het dus nog Ramadan is en je niet in het openbaar mag eten. Morgen mag dat wel weer. Zeker als ik een eind van huis ben wil ik daar niet over moeten nadenken. Vanaf Zekreet kun je nog verder naar het westen naar Dukhan, maar dat ligt midden in het grootste gaswinninggebied van Qatar en daar schijnt een heel groot hek omheen te staan. Niet de moeite waard van het proberen dus.
Verder wil ik de komende dagen ’s middags nog een keer naar Katara, kom ik sowieso graag. Al was het maar om foto’s te nemen (hoewel Karin de camera nog in Nederland heeft), maar daar is ’s avonds ook een groot vuurwerk. Ik denk dat ik er in de loop van de middag naartoe ga, daar wat eet en dan voor het vuurwerk blijf. Morgen niet, dan wil ik terug zijn om NEC – Ajax te kijken. Zoals ik nu ook PSV – Roda zit te kijken en straks doorschakel naar Feijenoord - Heerenveen. Geweldig, dat Al Jazeera!
Bij de clubs maken we steeds meer stappen. In zoverre: bij een aantal clubs. Ik heb het al eerder gezegd: niet bij iedereen is men even gemotiveerd en gedreven om er wat van te maken. In mijn geval is Al Rayyan de grote uitzondering. Ik moet zelfs oppassen dat ze me niet iedere dag verwachten. Zou ik op zich geen probleem vinden, maar ik heb al genoeg geklaagd over onze work load. Ik ben tot nu toe vrijwel iedere dag op de club geweest en je merkt dat je gewaardeerd wordt en dat je werk serieus genomen wordt. Ik word ook betrokken bij de planning en heb voor iedere training van de A-junioren even een momentje met de trainer om de planning door te nemen. Aangezien de bovenbouw op dit moment geen conditietrainer heeft is me inmiddels ook gevraagd om daar een rol in te spelen. Zoals ik al zei: ik moet oppassen dat ik daar straks niet 24/7 zit. Er is nog meer te doen. Eén van de voordelen van veel op de club zijn is dat ik inmiddels ook mijn ISAK-accreditatie klaar heb. De fanatieke lezers weten het nog wel: ik heb in maart vier dagen ISAK-cursus gehad over het meten van lichaamssamenstelling en de interpretatie daarvan. Om de accreditatie helemaal af te maken moest ik nog 20 volledig uitgewerkte profielen inleveren en dat is inmiddels klaar. Ik heb gisteren de boel op de mail gezet en kreeg als feedback dat ze er niets op aan te merken hadden. Het is nu even wachten op de officiële accreditatie, maar die zal ongetwijfeld komen. Dat betekent dus dat ik mijn Level 2-accreditatie heb en kan gaan nadenken over een level 3 accreditatie. Dat zou namelijk betekenen dat ik er ook les in mag gaan geven en dat zou voor de toekomst wel eens handig uit kunnen komen. Eerst deze bevestiging maar eens binnen krijgen.
Nog even een laatste puntje: ik lees in de Nederlandse kranten berichten over “kettingrukkers”. Uit het artikeltje blijkt dan dat het gaat om types die de ketting van je nek rukken en er mee vandoor gaan. Vooral invaliden schijnen een geliefd doelwit van deze helden te zijn. Het zal mijn zieke geest wel zijn, maar bij die term denk ik aan iets anders. Beetje in de trant van een kettingroker, zeg maar….
Tot Snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
