Dag 6 - Weekend!

Dag 6 – Weekend!

Het is vandaag vrijdag en dus de eerste dag van het weekend. In tegenstelling tot Christelijke landen is hier de eerste dag van het weekend de heilige dag en zijn vandaag dus veel (maar zeker niet alle!) mensen vrij. Winkels en musea e.d. zijn overigens gewoon open. Er wordt wisselend gewerkt zodat iedereen vandaag minstens één keer naar de moskee kan. Dat geldt dan overigens voor het werkend personeel, waarvan er volgens mij over het algemeen niet zo gek veel van lokale origine zijn. De gemiddelde Qatari is toch een beetje te rijk om zich met iets banaals als arbeid bezig te houden. Het is hier eigenlijk heel simpel: aan de top staat altijd een Qatari, meestal wel op de één of andere manier familie van de emir. Direct daaronder staan ook lokale mensen, kort daarop gevolgd door de ingevlogen Amerikanen, Australiërs, Europeanen, Libiërs en Libanezen (!). Dan komt er weer een laag met Qatari, meestal “neefjes en zonen van”. Dit zijn vaak de types die òf niet willen deugen òf opgeleid worden om uiteindelijk op een hoge positie terecht te komen. Vooral van de eerste groep heb ik er trouwens al genoeg gezien. Maar die waren dan meestal niet aan het werk. Meest opvallende was een groepje klerelijers die in de Carrefour knuffels in de lucht liep te smijten en koffers door het gangpad liep te schoppen. En dat met een typisch “zeg-dan-wat-dan-zorg-ik-ervoor-dat-je-ontslagen-wordt gezicht”. Ik had die grijns er graag afgeslagen, maar het personeel durfde duidelijk niets te zeggen. Tenslotte is er nog de absolute onderlaag, die meestal bestaat uit Indiërs en Filipino’s. Dat is trouwens wel één van de sympatiekste groepen: hard werken en niet zeiken. En dat voor een hongerloontje. Deze groep vind je terug als schoonmaker, taxichauffeur of in een kutbaantje in de supermarkt.

Werkloosheid bestaat hier trouwens niet, iedereen heeft werk. Maar vraag niet hoe dat in de praktijk gaat. Toen ik van de week op mijn stofzuiger stond te wachten die uit het magazijn gehaald werd viel me dat extra op. Ik was dus op de elektronica afdeling en werd daar keurig geholpen door een meneer die duidelijk best wist waar hij het over had. Net zoals zijn collega bij de strijkbouten vandaag trouwens. Iets verderop was de afdelingen veel-te-grote-televisie en zo te zien sta je een stuk hoger in de pikorde als je daar mag werken. Niet dat dat iets zegt over je behulpzaamheid of vakkennis overigens. Daar stond namelijk negen (9!) man alleen maar TV te kijken en te ouwehoeren. Deden verder helemaal niets en toen hen door een mevrouw iets gevraagd werd, wezen ze allen negen letterlijk naar een ander die het wel zou weten. Vervolgens kreeg de hele groep genadeloos op zijn flikker van iemand met “supervisor” op zijn rug en struikelden ze over elkaar om de betreffende mevrouw alsnog te helpen. Het duurde even voordat mijn stofzuiger er was. En dan heb ik het nog niet eens over de tasjesinpakkers bij de kassa’s, de karretjeshalers op het parkeerterrein (het is namelijk heel normaal dat je je karretje pontificaal laat staan waar je hem uitgepakt hebt. Er komt wel een Indiër om hem op te ruimen) of de vakkenvullers. Allemaal Indiërs. Daar begint men hier zelf absoluut niet aan.

Vanmorgen direct spektakel rond mijn huis: brand! Niet zozeer mijn huis, dan hadden jullie het ongetwijfeld niet via een blog vernomen maar van mij direct. Maar toen ik vanmorgen naar mijn tuinhuisje (dat van die kakkerlakken) liep om de was te doen zag ik opeens een brandweerauto met knipperende zwaailichten pal achter mijn tuin staan (mijn tuinmuur is direct de buitenmuur van de compound). Ben toch maar even snel naar boven gelopen om te kijken of het niet per ongeluk de achterkant van mijn tuinhuis was ofzo, maar dat viel mee. Achter de muur staan twee grote bouwafvalcontainers (van die dingen die Tom van de Playmobil heeft zeg maar) en daar bleek er één van in brand te staan. Zag geen vlammen, maar ze zullen niet voor niets staan te spuiten denk ik dan maar. Daar is water hier toch iets te zeldzaam voor. Bluswerk was zo klaar. De stank duurde iets langer om weg te trekken. Lekker als je net je wasgoed buiten wilt gaan hangen. Toch maar even mee gewacht. Ook daar hetzelfde beeld als in de winkel trouwens: er stond er één te blussen (kon door de helm niet zien of het ook hier een Indiër was) terwijl de rest met zijn handen in zijn zakken stond toe te kijken. Nou heb ik zo’n containerbrandje in Nederland ook wel eens gezien, maar daar gaat het er bij zo’n minibrandje niet veel anders aan toe.

Ik weet eigenlijk niet eens zeker of het nog ochtend was. Heb niet zozeer uitgeslapen (eerste keer wakker om half fucking zeven!), maar ben wel tot een uur of elf blijven liggen. Gewoon niks doen dus! Toen douchen, de badkamer natuurlijk droog weer dweilen, aankleden en ontbijten, dus tegen de tijd dat ik aan die was begon kan het best ook wel na twaalven geweest zijn. Weet het niet meer. Voordeel van die hitte hier is trouwens wel dat je was in een vloek en zucht droog is. Als de tweede was klaar is kan de eerste van de lijn af. Dat werkt wel aardig door. Moet ook wel, want ik denk niet dat mijn waslijn twee wassen houdt.

Na het wassen heb ik gedaan wat ik jullie beloofd heb, namelijk een flinke berg foto’s van de compound maken. Als je die ziet vergeet je soms dat je hier midden in de woestijn zit: alles groen en fleurig. Wat me vandaag ook opeens opviel: duiven! Ik dacht dat die schijtlijsters alleen op de Dam zaten, maar hier zitten ze ook gewoon. Dat verklaart meteen alle vogelpoep op de stoep en gevels. Ik zal een flink aantal van de foto’s op deze website zetten, maar ik zal ook een flink deel via Windows Live met jullie gaan delen. Er kunnen maar 150 foto’s bij dit blog, dus ik zal uiteindelijk foto’s moeten gaan verwijderen, maar daardoor moet ik ook kieskeuriger worden met plaatsen. Moeten de buren trouwens wel hun modem weer aan zetten, zijn vandaag al de hele dag uit de lucht en ik zie het vanavond ook niet meer gebeuren. Het is nu half elf, een de ervaring leert dat ze meestal rond half 10 de stekker eruit trekken. Anders wordt het pas zondag voordat ik het er allemaal op kan zetten, ik heb geen zin om morgen weer naar één of andere mall te moeten om internet te hebben. Hoewel er volgens de dames van de receptie soms een openbaar netwerk te pakken is bij het zwembad. Ik denk dat dat het Linksys-netwerk is wat soms heel zwakjes ook bij mij binnenkomt. Nu ook, maar is te zwak om contact mee te maken. Morgen maar eens proberen met mijn eReader, is minder gesjouw dan mijn laptop meteen meenemen. En zwemmen staat toch al op het programma! Ik ben er inmiddels ook achter hoe de panorama-functie van mijn camera werkt, daar is ook een voorbeeld van te zien op de site.

Vanmiddag heb ik onze chauffeur gebeld om me naar het centrum te brengen, voor een bezoek aan het museum, de souq (volgens het informatieboekje dat ik hier heb ligt dat er recht tegenover!) en één of andere Mall om aan de eisen van mijn schoonmaker te voldoen. Eigenlijk mag je die chauffeur daar niet voor gebruiken, maar toen ik hem gisteren vroeg wat de makkelijkste manier is om bij zo’n Mall te komen zei hij in eerste instantie niets. Toen hij iedereen uit zijn auto had gewerkt kwam hij terug om te zeggen dat ik hem gerust kon bellen als ik geen taxi kon krijgen. En dat laatste blijkt best lastig te zijn in dit deel van Doha. Moet ik nog iemand uitleggen dat ik de taxi niet eens geprobeerd heb? Haroun heeft me keurig opgehaald, naar het museum gebracht en me later bij de Mall weer opgehaald. Heb ik hem trouwens keurig voor betaald. Ik moest zelf maar bepalen hoeveel. Ik was iets te vroeg bij het museum, het blijkt ’s middags weer om twee uur open te gaan en ik was er om 10 voor half 2. Geen probleem, dan loop ik even een rondje door het park wat ervoor ligt. Pal naast het museum worden op dit moment trouwens voorbereidingen getroffen voor de bouw van één van de WK-stadions. In de hele wereld bouwen ze die dingen zo ver mogelijk weg uit het stadscentrum, maar er is één klein dorpje dat stug volhoudt dat het wel kan…. Bijzonder. Ze maken zich hier sowieso nogal zorgen over dat WK, vooral om het supportersgeweld. Kan me er ook nog geen voorstelling hoe ze dat allemaal gaan regelen in een land waar geen druppel alcohol te krijgen is. Zal wel een rustig WK worden. Aan de andere kant zijn ze hier zakelijk genoeg om gewoon een aantal zones in te stellen waar dan wel geschonken mag worden. Getapt is een beter woord denk ik. Er is trouwens maar één ding waar de Qatari zich niet druk om maken t.a.v. het WK: de bondscoach. Men is er heilig van overtuigd dat Frank de Boer dat gaat worden. Nou is 2022 nog een heel eind weg, dus het is misschien toch een beetje voorbarig om daar nu al vanuit te gaan, maar men is er heilig van overtuigd. 2012 is wat dat betreft een stuk dichterbij, en de Olympische ploeg heeft zich net gisteren voor de volgende ronde geplaatst door de play off met India te winnen. Weet niet in welke ronde men nu is, volgens mij in de kwartfinale. Is groot nieuws hier, zo dichtbij is men nog nooit geweest. Ik heb voor volgende week afgesproken met de krachttrainer van die ploeg, is mijn voormalige collega van Real Madrid. Kom je elkaar toch weer in een andere uithoek van de wereld tegen, grappig! Wat dat betreft heb ik al een aantal reacties van collega’s gehad die ook in gesprek geweest zijn voor deze baan en om verschillende redenen afgehaakt of afgevallen zijn.

Maar ik dwaal af. Sorry. Bij het open gaan ben ik meteen naar binnen gegaan en ik kan maar één ding zeggen: indrukwekkend! Iedereen die ooit meer dan één dag in Doha is en er niet naar toe gaat moet eigenlijk voor straf op zijn knieën terug om het alsnog te gaan bekijken. Alleen architectonisch is het al meer dan de moeite waard. Daar heb ik vooral veel foto’s van. Binnen mag je ook alles fotograferen wat je maar wilt, maar ik vind dat altijd nogal een belediging voor het museum, nog afgezien van het feit dat het altijd van die net-niet foto’s worden. Het enige wat ik wel gefotografeerd heb is het ruiter-en-paard harnas, wat ik in de allerlaatste ruimte tegenkwam. Al is het maar voor Tom! Dan ben ik ook weer extra blij met mijn nieuwe camera, daar zit namelijk een speciale museumstand op: dan flitst-ie niet, maar blijft de “sluiter”(voor zover het nog een ouderwets diafragma is op zo’n digitaal ding) gewoon wat langer openstaan. Goed stilhouden dus! Terwijl ik daarmee bezig was hoorde ik trouwens opeens in plat Amsterdams-Marokkaans naast me: “Jongen, mijn batterij is leeg man! Nou kan ik geen foto’s meer maken!” Je moet het Noord Afrikaanse accent er zelf even bij verzinnen. Zat geen woord Arabisch bij. Welkom in de wereld….

Het museum is niet alleen een architectonisch hoogstandje, ook de collectie is geweldig. Vooral veel gebruiksvoorwerpen, maar ook tapijten, Korans, juwelen, wetenschappelijke instrumenten als kompassen en astronomische apparaten en bewerkt hout, steen en glas. En bijna alles van voor 1500. Toen wij elkaar nog met knotsen de hersens insloegen dus. Zeg nog eens wat over een achterlijke cultuur, mijnheer Wilders. Het gaat overigens niet verder terug dan eind 7e eeuw. Het is immers niet voor niets het museum voor ISLAMITISCHE kunst. Wat daarvoor gemaakt is zal ook wel ergens bewaard worden, maar daar is dit gebouw duidelijk niet voor. De collectie is mooi tentoongesteld, maar ook vooral heel rustiek. De zalen zijn groot, maar zijn bewust niet helemaal volgeramd met oude troep, er is heel bewust gekozen voor wat wel en niet getoond wordt. Ik ben ruim twee uur bezig geweest om alle zalen door te struinen. O ja, en voor ons Nederlanders ook niet onbelangrijk: de toegang is nog gratis ook! Het lijkt wel of alles hier normaal te betalen is, behalve de scholen….

Nou we het toch even over die peroxide limbo hebben: ik geniet dan toch weer dat terwijl zo’n beetje half Nederland als Lemmingen achter die griezel aanhobbelt, hij niet even rustig in Amsterdam kan gaan eten. Ik vind de term Nazi de lading wel aardig dekken. Ik ben trots op je, Mokum! En tja, hij had net zelf een rechtszaak over de vrijheid van meningsuiting gewonnen, dus het lijkt me dat hij niet veel poten heeft om op te staan om de roeper aan te klagen. Maar dat zal Grote Geert wel weer anders zien, om over zijn advocaat nog maar te zwijgen. All animals are equal, but some animals are more equal than others, wie zei dat ook alweer? (OK, voor wie het niet meer weet: George Orwell in Animal Farm).

Bij buitenkomst bleek de werking van de airco weer. Niet alleen mijn bril besloeg acuut, de lens van mijn camera deed vrolijk mee. En probeer dan maar eens een panorama opname van het uitzicht te maken. Een losse foto lukt nog wel, maar voor zo’n panorama heb ik het een keer of zes opnieuw moeten proberen voordat het lukte. Je kunt het aan de rechterkant nog een beetje zien, maar is uiteindelijk redelijk gelukt dacht ik! Vanaf het museum ben ik naar de souq gewandeld. Volgens het informatieboekje zou dat er recht tegenover liggen, maar ik stel voor om bij de volgende druk het kaartje wat aan te passen….. bijna 20 minuten lopen. Nou loop je met deze temperaturen ook niet zo snel, maar dan nog. Kwam trouwens ook voor het eerst langs een bushalte, zelfs die hebben airco! De souq zelf viel me wat tegen. Aan de buitenrand nog wel leuk, maar binnenin eigenlijk één grote toeristische trekpleister met allemaal winkeltjes die dezelfde namaaktroep verkopen. Ben er snel weer uitgegaan. Aan de buitenrand zitten trouwens ook heel veel restaurants die er erg aantrekkelijk uit zien. Moet ik ergens de komende toch maar eens proberen. Het was net een uur of half vijf toen ik daar liep en had nog geen trek. Maleisisch, Irakees, Libanees, Italiaans, Mongools, alles zit er wel zo’n beetje. Inclusief Belgisch koffiehuis. Nederlandse coffeeshop durfden ze blijkbaar toch niet. Vreemd. Heb me beperkt tot een Italiaans ijsje. Opvallend: het aardbeienijs smaakte echt naar aardbei! Maak ik niet vaak mee….

Vanaf de souq me met een taxi naar de City Centre Mall laten brengen om boodschappen te doen. Zoals gezegd vooral om Babu tevreden te houden, maar ik had zelf ook nog wat dingen nodig. Dacht ik steeds dat Villagio en Landmark groot waren: deze is nog een keer of vier zo groot. Ongeveer hetzelfde oppervlak, maar dan vier lagen boven elkaar. En overal dezelfde winkels, ze kunnen volgens mij toch onmogelijk allemaal winst maken? Dat moet toch een keer hopeloos misgaan in dit land. Maar ik heb zomaar het gevoel dat dat nog wel een paar jaartjes gaat duren. Ook in deze Mall natuurlijk weer een gigantische Carrefour. Ben er inmiddels achter dat de indeling steeds hetzelfde is: je gaat aan de linkerkant naar binnen, daar is het verse spul (groente, vlees, vis, kaas e.d.) en naarmate je verder naar rechts komt is het minder vers. Eerst nog de gekoelde dingen, dan de rijst en pasta enzo om vervolgens via de schoonmaakmiddelen bij de kleding en het klein huishoudelijk spul uit te komen. De elektronica en de boeken staan het meest rechts. Ook hier weer een krioelende mierenhoop met personeel met vage taken, maar daar zal ik het niet meer over hebben. Het lijstje van Babu had ik vrij snel rond, daarna mijn eigen spul. Leuk: shampoo. Ongeveer 20.000 soorten, maar gewoon shampoo zonder allerlei ellende erin bleek toch een stuk lastiger. Bamboe, allerlei soorten hout, fruit en edelstenen: ik heb het niet nodig, gewoon shampoo wil ik. Bleek lastig uit te leggen. Uiteindelijk wel gevonden, toen door naar het doucheschuim. Bleek nog iets lastiger, gewoon een flesje met spul dat gaat schuimen als je het nat maakt en waar je een beetje lekker van gaat ruiken? Hebben ze hier alleen met goud o.i.d. erin. Gewoon schuim is lastig, vond het uiteindelijk in een uitverkoopbak. Na 35 minuten zoeken en eigenlijk al op weg naar de kassa te zijn. Ze hebben het hier niet zo op simpel volgens mij, als er niet iets bijzonders in zit hoeven ze het niet. Zal ook wel weer komen door het chronische geldoverschot hier. Toen kwam vervolgens het allerleukste: een dekbedovertrek. Keuze genoeg, niet overweldigend, maar wel genoeg. Maar dan de uitvoeringen, je kunt die Arabieren veel kwalijk nemen, maar het hebben van smaak zit daar niet bij. Gatverdamme, wat lelijk. Zal ook wel weer met dat geldoverschot te maken hebben. Rijk en smaak blijken toch vaak niet samen te gaan. Kijk maar in het Gooi. En dan heb ik het er nog niet over dat mijn vrouw op dit punt nogal kritisch is. Ik vond er uiteindelijk twee waar ik zelf geen kippenvel van kreeg èn waarbij ik het gevoel had dat ze niet meteen afgekeurd zouden worden door de wederhelft. Alle twee in de nodige afmetingen te krijgen. Kat-in-het-bakkie. Zou je denken, want toen kwam het meest lachwekkende: wel een dekbedovertrek, maar dan zitten er geen kussenslopen bij. Verpakking drie keer nagelezen, maar staat er niet op. Terwijl het er bij een maatje groter en een maatje kleiner heel nadrukkelijk wel opstond: overtrek en kussenslopen. Dan maar zo’n kansloos blauw polotje erbij gehaald om het me uit te leggen. Ik kreeg zowaar de chef beddengoed en die vertelde me dat er inderdaad geen kussenslopen bijzaten. Ja, dat vond hij ook bijzonder, maar nee, net bij deze afmetingen worden die er niet bijgeleverd. O. Zijn ze dan misschien los te krijgen? Nee, deze kussenslopen hebben we niet, mijnheer. Zo te zien vond hij dat dan weer niet vreemd. Er hangt dus een heel rek met kussenslopen, de één nog meer om overheen te spugen dan de ander, maar net die ik wil hebben ze niet. De chef beddengoed had inmiddels een veilig heenkomen gezocht. En ik weiger toch echt om onder zo’n spuuglelijk geval te gaan liggen. OK, het grootste deel van de tijd dat je erin licht heb je je ogen dicht, maar toch. Het gaat om het idee. Toch maar even in aanbiedingenbak kijken. En zowaar: de maat die ik moest hebben, en compleet met kussenslopen èn een laken! Allemaal in dezelfde kleur. Het kan dus toch, en dat voor nog niet de helft van de prijs van die andere dingen. Vraag maar niet, ik snap het ook niet. De maat was trouwens een redelijk wilde gok. Ik heb het dekbed vanmorgen op de grond uitgespreid en heb met passen de afmetingen proberen te bepalen, leek mij ongeveer 220 bij 240. Dan lijkt mij een hoes van 223 bij 241 wel een aardige gok. Er kan blijkbaar ook nog iets goed gaan vandaag, want het past als een zonnetje! Zal er morgen nog even een foto van nemen, kan het thuis gekeurd worden. Het zijn in ieder geval frisse kleuren, Kaar! Rood, oranje en geel in strepen.

Al met al heb ik net zolang in de Mall rondgelopen als in het museum, en in het museum heb ik wel genoten. Ook in deze mall willen ze toch wel weer erg graag laten zien hoeveel geld ze wel niet hebben. En zoals ik al zei: geld en smaak…. Ook hier natuurlijk weer een kunstijsbaan en indoor speelparadijs waar balorig ernstig bij verbleekt. Net zoals in Landmark ook hier nog een groot bioscopencomplex. Dat vind ik dan weer wel handig, daar is verder gewoon nergens plaats voor in deze stad. Ik wilde ook nog wat foto’s afdrukken voor de plastic fotohanger die ik van Karin meegekregen heb, zodat die op termijn vol zit en het hier nog een beetje eigen wordt. Uiteindelijk een kodak winkeltje gevonden en die dingen rustig af laten drukken. Op de terugweg vond ik er nog drie. Zoals met alles hier, je zoekt je een versuffing om er vervolgens achter te komen dat je er drie voorbij gelopen bent. Bij de Carrefour bleek het ook te kunnen, da’s vier. Onderweg nog even snel de adidas-winkel in. Even kijken welke clubs er hangen. En ze hingen er allemaal, alle clubs die in adidas spelen. Real, Milan, Liverpool, Chelsea, Bayern, Mannschaft, allemaal. Op één na dan. En dat doet dan toch pijn. Heel veel pijn eigenlijk. Ik ga het niet uitspreken. Maar de fotohanger is nu aardig gevuld, heb er ook nog wat oude bijgedaan om hem wat voller te laten lijken. Moet hem alleen nog ophangen, maar daar moet ik nog even wat voor halen. Wat weet ik nog niet precies, wilde hem eigenlijk gewoon met een touwtje aan het aircorooster houden, zodat hij aan de muur recht tegenover mijn bureau hangt, maar touw hadden ze nou net niet in het winkeltje hier, alleen waslijnen. En dat vind ik geen gezicht. Nog iets wat-ie niet had: postzegels. Heb kaarten in het museum gekocht, maar dat kon nog wel eens een flinke onderneming worden, want bij de receptie vertelde ze me dat ik dan naar het postkantoor aan de Corniche moet gaan, da’s dus in het centrum. Zondag maar eens vragen of ik de postkamer van het ziekenhuis kan gebruiken. Het lijkt er dus op dat deze miljoenenstad maar één postkantoor heeft…. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik nog nergens postkantoren of brievenbussen gezien heb. Ben benieuwd hoe dat allemaal gaat lopen en hoe lang het gaat duren voordat ze over zijn…..

Ga ik me morgen weer druk over maken, het is inmiddels half 12 en om 9 uur staat Babu op de stoep. Misschien dat ik daarna nog even terug ga. Internet is er nog steeds niet, dus het zou zomaar zondag kunnen worden voordat ik jullie weer bij kan praten.

Doei!
Olav