Dag 17 - Bank en pizza

Dag 17 – Dinsdag 5 juli 2011, Bank en pizza

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: in plaats van alleen ’s avonds zit ik nu al de hele f**king dag zonder internet. Dat mijn buren me nou in de steek laten is nog tot daar aan toe, maar vanmorgen ging de hele boel bij Aspetar ook nog eens plat. Er sijpelde af en toe een emailtje door, maar verder ging het niet. Mail op mijn aspetaradres kwam wel binnen en versturen lukte ook wel, intern konden we ook mailen, maar internet explorer was oorverdovend stil. Ik hoop dat de boel morgen weer werkt.

Niet dat ik veel tijd om uitgebreid te gaan zitten internetten, aangezien we weer de hele ochtend in het ziekenhuis getest hebben en daarna de middag / avond bij Al Sadd. Hadden we er gistermorgen 23, vandaag was het een schokkende 10. Weer de halve ochtend niets doen dus. En dan komt dat internet om de hoek: normaal gesproken pak je dan een draadloos draadje om een beetje op je telefoon de krant te lezen of de laatste voetbalroddels mee te krijgen ofzo. Heb vanmorgen nog net de brand in Hoofddorp meegekregen, maar dat was het wel zo’n beetje. Was ook wel weer genoeg trouwens. Zoals ik al zei weer veel wachten dus, dus vooral veel staan ouwehoeren met de fysio’s die ook stonden te wachten of het gewoon niet zo druk hadden. Werk, weer, de chaos van onze samenleving, vrouwen, auto’s, voetbal, alles is wel langs gekomen. Verder waren we het er roerend over eens dat twee van de zeven dwergen daar op dit moment rondlopen. Grumpy en Doc. Ik kwam er later op de gang nog één tegen, heb hem alleen nog geen naam kunnen geven. Zonder dollen, als ze Sneeuwwitje ook gaan verfilmen kun ze zo naar de audities. Alle drie compleet met baard. Onze Belgische fysio heeft volgens de overlevering liggen te huilen van het lachen toen hij één van die kerels aan het behandelen was en zijn Nederlandse collega langsliep onder het slaken van de kreet “Plopperdeplopperdeplop!” Begrijpen ze hier toch niet. Heerlijk!

Bij één speler die binnenkomt gaat bij mij een lampje branden. Bekend gezicht. Geen Nederlander, dus waar ken ik die gozer dan van? Hij heeft wel wat van Brian Ruiz, maar die zal toch nog wel gewoon bij Twente zitten? Zou hooguit met Preud’homme meegaan naar Saudi Arabië, vast niet naar Qatar. Overleg met Roald: blijkt die Irakees te zijn die destijds bij Twente de bank en de tribune warm hield, geloof niet dat hij veel minuten gemaakt heeft. Kan ook dat niet verifieren zonder internet, maar alle twijfel is inmiddels verdwenen. Hij komt niet op “mijn” apparaat terecht, dus heb hem er verder niet naar gevraagd. Ook weer veelzeggend: komt in een strakke spijkerbroek en op slippers binnen en is hoogst verbaasd als hem gevraagd wordt om even een korte broek aan te trekken. Testen? O. Typisch. Net zo typisch als de laatste twee wijsneuzen die we moeten testen. Iedereen moest om 8 uur aanwezig zijn, maar zij kwamen om 11 uur een keer aankakken. Kan me voorstellen dat je een kwartiertje later bent, maar 3 uur??? Daarnaast moesten ze nuchter zijn voor het bloedprikken en ik kan me niet voorstellen dat je dat tegen die tijd nog bent. Of je moet echt pas om 10 uur uit je bed gerold zijn, en ook dat zou me niet verbazen. Deze types feest over het algemeen tot een uur of 3-4 door en gaat dan maar eens naar bed. Tja, en dan ben je niet om 8 uur op je afspraak. Ook deze heren bleken om 12 uur eerst maar eens naar de lunch gegaan te zijn. Wij dus ook. Kom om 1 uur maar terug. En wat denk je? Te laat. Zij, wij niet. Dat mijn Spaanse collega weer door het lint ging verbaasd me inmiddels al niet meer. Die gaat het hier niet lang volhouden op deze manier. Geloof dat-ie eerder vanmorgen ook nog boos op mij was toen ik hem zei dat ik dat apparaat al gekalibreerd had. Was volgens hem niet zo. Hallo, ik weet toch wat ik hier het afgelopen half gedaan heb? Gepikeerd. Loopt boos weg om de rest van de ochtend niet met mij maar met Giannicola metingen te doen. Moet hij weten. Probleem is dan wel dat ik dan met Emanuele opgescheept zit en die doet geen zak. Totdat blijkt dat hij er van Giannicola alleen maar bij mocht staan en niets mocht doen. Volgens mij moest-ie alle moed in zijn lijf bij elkaar rapen om me te vragen of hij alsjeblieft ook wat in de computer mocht doen, want dat had hij nog nooit gedaan. Het klonk net zo schattig als het er staat. Maak je geen zorgen, als je bij mij komt zal je ook werken, en niet alleen maar toekijken. Ging dusdanig stap voor stap dat ik het gevoel had dat ik het met Tom aan het oefenen was….. Maar ach, tijd zat!

Zoals ik gisteren al zei heb ik gisteren een deel van mijn salaris als cheque geïnd, en die moest natuurlijk vandaag gecasht worden. En denk nou niet dat je dat even doet, want voor het geval je mijn blogs nog niet goed genoeg gelezen hebt: je doet hier niets “even snel”. Er moet eerst minstens een kwartier moeilijk gedaan worden, bedenkelijk kijken, met iemand overlegd die hoger in de pikorde staat, bellen, nog een keer moeilijk kijken, terug naar de hoger gerangde, wijzen om wie het gaat, fluisterend overleggen (alsof ik dat Arabisch versta, kom tot een stuk of vier woorden: dank je wel, klaar, vijf en opschieten: Shoukran, Allas, Hamsa, Jellah! O ja, en Ins’Allah natuurlijk, als je die laatste niet kent moet je ff een paar dagen teruglezen) en dan terugkomen met een non-oplossing. Zo natuurlijk ook vandaag: ik had geen paspoort bij me. Is een kopie dan niet gewoon genoeg? No, Sir, sorry, I need your real ID. Uitleggen: ik heb geen paspoort bij, ik zit namelijk midden in mijn Qatar ID-aanvraag en daarom heeft HR dat ding nodig. I understand Sir, but I really need it. Ja, en ik wil dat geld gewoon innen. Je hebt zo toch ook alle gegevens? No, really Sir, so sorry, but I need your passport. Bellen. Overleggen. Moeilijk kijken. Twijfelen. Baas hakt de knoop door. Sorry Sir. GRRRRR. En als ik nou een rekening bij jullie open? Yes sir, that is possible, You should go to customer care then. Upstairs, Sir. Heb ik dan niet mijn echte paspoort nodig? No Sir, is no problem. Weet je dat zeker? Certainly Sir. Opgeluchte glimlach. Bij haar dan, ik weet het allemaal nog niet. Naar boven. Vragen. Do you have a number Sir? Ja, ze bedoelt echt een volgnummertje. Op de hele afdeling zitten vier mensen te doen alsof ze druk zijn achter een bureau en ik ben de enige klant in de ruimte zo groot als de gemiddelde McDonalds. Je hoeft dus niet echt bang te zijn dat ik voordring ofzo. Moet ik nou echt weer naar beneden en bij de balie hetzelfde verhaal helemaal nog een keer uitleggen? Laat ik ook eens moeilijk kijken. Werkt! Ik mag meteen komen zitten. Hele verhaal nog een keer uitleggen. OK, Sir, no problem, of course you can open an account. Can I have your passport, please? ZUCHT Weer het hele verhaal. OK, Sir no problem, I will try the copy. What is your PO BOX in Qatar? Weet ik veel. Van mijn compound? Or your workplace, Sir. Dan heb je dus net verteld dat je bij Aspetar werkt en als antwoord gekregen dat bijna heel Aspetar bij de Qatari National Bank bankt, dus dan denk je dat ze die wel ergens hebben. Heb je internet op die pc van je? Zoek het dan ff op: www.aspetar.com. En ja hoor, zo onder “contact us” gevonden. Het kan allemaal zoveel vlotter. Wil haar er nog bijna op wijzen dat je blouse misschien wel een maatje te klein is als de knoopjes er bijna vanaf vliegen, maar weet me netjes te gedragen. Drie wandelingen naar haar superieur met evenveel handtekeningen later ga ik naar beneden om die cheque dan maar meteen op mijn nieuw geopende rekening te laten storten. Compleet met pinpas, die erg doet denken aan de oude Postbankpasjes: giroblauw! Ander meisje achter de balie. Can I have your passport, Sir? Ik geloof dat ik nu gek wordt. Nee, lieverd, dat heb ik niet en de kopie die ik bij me had ligt inmiddels boven bij je collega in een la. Ik wil gewoon mijn eigen geld op mijn eigen rekening storten, hoe moeilijk wil je het nou eigenlijk maken?? Ik begin inderdaad mijn geduld te verliezen, nog één stap en ik hef die hele rekening weer op ook. Hoewel, daar zullen wel niet zoveel stappen voor nodig zijn, laat maar. Op dat moment word ik gered door het eerste meisje (had nog wat goed te maken natuurlijk), die inmiddels de situatie kent en genoegen neemt met alleen mijn paspoortnummer. En laat dat nou op het formulier staan dat ik morgen bij HR moet inleveren, zodat mijn salaris daar op gestort kan worden. Ben benieuwd wat dat weer voor avontuur wordt. En o ja, of ik ook mijn Qatar ID-nummer door wil geven tegen de tijd dat ik dat heb. Tuurlijk. Zal er een dagje vrij voor nemen. Ondertussen stond Darren al 20 minuten te wachten om door te gaan naar Al Sadd, ik zou immers alleen even die cheque gaan cashen. Ach, ik heb al twee avonden op hem staan wachten in die IKEA spin-off, nou mag hij een keer.

Door naar Al Sadd dus. Terwijl we in de schaduw op de meneer met de sleutels zitten te wachten (zie foto!) mopperen we bij João wat op de chaos van gisteravond en hij heeft direct twee alternatieven: ten eerste de dokterskamer, die we met een gerust hart als kantoor kunnen gebruiken, blijkt zelfs door Aspetar ingericht te zijn en dus bij uitstek voor ons. Laat maar zien dan. Mooie ruimte, alleen een puinhoop. What’s new. Flink bureau, behandeltafel, twee rolstoelen (?) en wat dozen voorraad. Kamer blijkt ook gebruikt te worden door de fysio die ze helemaal niet hebben voor de jeugd. Althans niet nu. Betekent dus dat we moeten delen, is op zich geen probleem, ware het niet dat fysio’s altijd zoveel ruimte claimen. Mag ik zeggen, spreek uit eigen ervaring. Tape, pleisters, massageolie, op de één of andere manier neemt het allemaal onnoemelijk veel ruimte in. Het liefst zouden we hem zelfs helemaal leegtrappen (op het bureau na) en de meetapparatuur uit het stadion hier naartoe brengen (denk dat Gregg dan een zenuwinzinking krijgt). We hebben namelijk wel de ruimtes in het stadion, maar de jeugd traint net aan de andere kant van het parkeerterrein, waardoor er een soort barrière tussen die twee werelden ligt. Vergelijk het met de situatie bij Ajax: zat ook maar 800 meter tussen Arena en Toekomst, maar waren daardoor twee totaal gescheiden werelden. Ik heb al voorspeld dat we die apparatuur op deze manier heel weinig gaan gebruiken. Tenzij we de boel naar één van deze ruimten kunnen verplaatsen. Moeten we die dokter wel ergens anders kwijt. Nog een optie: een verdieping er bovenop bouwen. Klinkt belachelijk. Is dat eigenlijk niet. Ook dan kunnen we de boel hier naartoe halen en het praktischer inzetten. Ik merk dat ik daarin veranderd ben. Bij Ajax was het eerste wat je dacht bij een nieuw idee wat het zou gaan kosten. Dat dit waarschijnlijk veel te veel zou zijn en dan ging je vanzelf al naar alternatieven zoeken. En dan had ik het bij Ajax nog makkelijk vergeleken met sommige andere clubs. Hier zeggen we gewoon wat we willen, hoe we het willen, wat er allemaal in moet en wanneer we het af willen hebben. Dat laatste is wel lastig, trouwens met al die bobo’s die er over willen meebeslissen. Wat het kost zal ons een zorg zijn. Geld is er toch wel. Daar wordt je financieel niet kritischer van, maar je krijgt dingen wel zoals je het echt wilt. Ik voelde me van de week een beetje zoals de gebroeders Jol en Lindeman die op de Toekomst liepen te wijzen welke muren er dan uit moesten, waar een nieuwe muur moest komen en wie er allemaal zou moeten verhuizen.

De tweede oplossing van João is de kleedkamer van het eerste, of het bijbehorende spelershome. Geen idee waarom dat hier zit, als ze in het stadion trainen, maar dat terzijde. Dat was volgens João een betere oplossing, omdat die dokterskamer nogal vies was. Klopt, de vloer mag wel eens geveegd worden. En opruimen is ook geen luxe. OK, laat maar zien. Prima, vooral de kleedkamer. Staat namelijk voor de douche een muurtje waar we ze voor kunnen filmen tijdens de functional movement screen (als je wilt weten: google!). Mooie egale crème achtergrond, perfect. Eén probleem: in de hele kleedkamer geen stroom. Licht doet het, airco ook, maar er is geen druppel stroom uit te krijgen. En dan niet omdat je het stopcontact niet aangezet hebt, ook dan niet. Niet lachen: je moet hier de stopcontacten aanzetten: zit een schakelaartje op. Wen je snel aan. Is ook wel een goede, want dan kun je bijvoorbeeld je oplader er gewoon in laten zitten, terwijl die normaal gesproken ook stroom kost als je telefoon ofzo er niet aan hangt. Ik heb in de keuken zelfs een hoofdschakelaar voor afzuigkap, oven en elektrische kookplaten. Was in het begin even puzzelen: gas niet aangesloten en de elektrische platen doen het ook niet? Help! Aan de andere kant is de schakelaar zo groot dat je hem gewoon niet kùnt missen. OK, dan maar in het spelershome. Is groot genoeg en er staat een hele lange bank, waar de wachtende spelers op kunnen wachten. Prima. Alleen, schoon? Mwoh. Mijn pak kan naar de stomerij. Geeft niets, was toch al de bedoeling. Het probleem is gewoon dat je hier in de woestijn zit. Dat zand en stof is gewoon niet tegen te houden en gaat overal dwars doorheen, hij groot de tochtstrippen op je deur en ramen ook zijn. Verder zit het natuurlijk ook aan je schoenen en kleren, waardoor je het mee naar binnen neemt. Als je dan nog dagelijks de boel schoon houdt is dat niet zo’n probleem. Wordt bij mij “thuis” één keer per week gedaan en da’s meer dan genoeg, is toch nooit iemand thuis. Een ruimte waar de hele dag iedereen in en uit loopt heeft dat waarschijnlijk iets vaker nodig. Dagelijks ofzo. En geloof mij: dit hok is al maanden niet meer schoon gemaakt. Als het dit jaar al een keer schoongemaakt is!

Ruimte beviel verder eigenlijk prima, dus klaarzetten en beginnen. De onder 15 vandaag, da’s in Nederland dus de C1. Het zijn er wel 11. Is genoeg om mee te voetballen, ware het niet dat er twee keepers bijzitten. Waar de rest is weet niemand. Of ze vertellen het ons niet. Kan ook. O nee, 12. Sorry. Gedrag van de groep is zoals in iedere groep met 14-15 jarigen: er is er één met een grote bek die de ene helft met zich meetrekt en de andere helft zit stilletjes aan de andere kant van de ruimte. Een deel daarvan zit zich te verbijten omdat ze eigenlijk bij die andere groep willen, maar dat niet durven, de rest zit zich er gewoon dood aan te ergeren maar durft er niets van te zeggen. Allemaal hartstikke voorspelbaar. Net zo voorspelbaar als het feit dat die met die grote mond pas als laatste wil als we hem naar voren proberen te halen (zodat we van hem af zijn). Meneer voegt de daad bij het woord en vertrekt met een hoop misbaar naar buiten als hij het idee krijgt dat hij het wel eens van ons zou kunnen verliezen. Prima, je komt toch wel aan de beurt. Als allerlaatste inderdaad. En dan zie je ook iets volstrekt voorspelbaars gebeuren: als hij door al zijn vriendjes “in de steek gelaten” wordt blijft er van die beer van een gozer (1m77 en 98 kilo! 14 jaar!) maar een heel klein, bang en onzeker jongetje over. Ik denk dat we maar één keer op de “juiste” toon iets over zijn gewicht hadden hoeven te zeggen en we hadden hem aan het huilen gehad. Probleemloos. Natuurlijk doen we dat niet. Ik vroeg Darren alleen heel zachtjes of hij nou echt 98 kilo zei tijdens het wegen. Dacht dat ik verkeerd verstaan had. Bij het meten van de huidplooien (als maat voor het vetpercentage) bleek dat hij bijna 3x de norm haalt die we bij Ajax hanteerden. Slik. Hier moet wat aan gedaan worden, anders is het levensgevaarlijk voor dat joch. En snel.

Weer om half negen thuis vandaag, en in tegenstelling tot gisteren heb ik vandaag geen kliekjes meer in de koelkast, dus me maar bij het winkeltje af laten zetten om te kijken of ze iets hebben waar ik snel iets voedzaams van kan brouwen. Uitsmijter ofzo heb ik geen zin in. Probleem is namelijk ook dat het morgen en overmorgen hetzelfde zal gaan. Bij binnenkomst liggen er pizza’s in de vriezer en ben ik snel om. En dat blijkt een vergissing. Wat een ranzige pizza! Als ik daar niet van aan de spuitpoep ga weet ik het ook niet meer. De gesmolten mozzarella is ook echt gesmolten: het is één plak geworden die bij het snijden acuut mee schuift en daaronder zwemt alles in het vet. Kip, paprika en tomatensaus die naar de barbecuesaus van McDonalds smaakt. Iemand nog een hapje? Heb hem opgegeten omdat ik zo’n honger had, maar dat was meteen de laatste pizza hier. Dan maar om half negen nog koken. Ben nu al benieuwd hoe ik dat morgen ga oplossen, hoewel ik natuurlijk met de lunch hier genoeg voedzaams binnen krijg.

Het is hier nu 11 uur (10 uur bij jullie!), ga stoppen en zo naar bed.

Tot snel!
Olav