Dag 22 - DEXA en airco
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
11 Juli 2011 | Qatar, Doha
Dag 22 – zondag 10 juli 2011: DEXA en airco
Om maar meteen met het slechte nieuws te beginnen: ik denk dat mijn airco het begeven heeft. Het viel me gisteravond al op dat het steeds warmer werd naarmate ik hoger de trap op liep. Nou was dat altijd al zo, maar het verschil was nu wel erg groot. Het was boven sowieso iets warmer omdat ik beneden de airco nog iets lager afgesteld heb dan boven. Gewoon om de beestjes buiten te houden. Toen ik vanmorgen op de thermostaat van de airco keek bleek het 32 graden te zijn in mijn slaapkamer. En dat terwijl dat ding toch echt op een graadje of 15 staat afgesteld. Lijkt me niet te kloppen. Heb het gemeld bij de receptie en er komt zo een mannetje voor langs. Waarschijnlijk dezelfde die een week of twee geleden voor de deur stond om te zeggen dat ik een kapotte airco gemeld had. Helemaal niet, die werkt prima. Vooruitziende blik? We wachten af. Gevolg was wel dat ik vannacht geen oog dicht gedaan heb door de warmte. Maar ook te moe was om eruit te gaan om dan maar wat te gaan doen ofzo. Ongeveer net zo moe als ik me nu voel, zeg maar. Hoop dat dat mannetje snel komt, wil vroeg naar bed.
Over temperatuur gesproken: ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven door de 50 graden heen gegaan, de zomer begint nu echt terrein te winnen hier. De luchtvochtigheid schiet de laatste dagen ook omhoog. Hoe ik dat merk? Aan het feit dat mijn bril iedere keer beslaat als ik naar buiten loop. Had ik tot vandaag één keer meegemaakt: nadat ik uren in het museum doorgebracht had, maar daar stond de airco ook wel erg laag afgesteld. Dacht ik toen nog, maar lijkt toch gewoon de luchtvochtigheid te zijn. Let wel: als je naar BUITEN gaat. Dus niet wat we in Europa voor ’s winters gewend zijn, dat je bril beslaat als je ergens naar binnen gaat. Hier beslaat dat ding dus als je naar buiten loopt. Toevallig kwam het tijdens de pauze op regen: het schijnt hier in maart voor het laatst geregend te hebben en er schijnt over een heel jaar gemiddeld 3 centimeter regen te vallen. Eén van de aanwezigen zei nog dat hij de laatste regenbui niet eens gemerkt had. “Ik knipperde zeker net even met mijn ogen.”
Nog iets anders naar aanleiding van gisteren: iedereen die ik vertelde dat we gezwommen hebben vroeg geschrokken of dat wel verstandig was, het schijnt hier op dit moment het kwallenseizoen te zijn. Geen idee, nergens last van gehad. Het enige wat ons een beetje tegen viel was de temperatuur van het water: pislauw. Je schijnt er nogal last van te hebben als zo’n beestje je prikt dus laten we het er maar op houden dat we geluk hebben gehad. Azijn werkt er overigens prima tegen. Of er overheen plassen.
Ik heb vanmorgen voor het eerst helemaal alleen DEXA-dienst gedraaid. Dat klinkt misschien zwaar, maar ik heb de hele ochtend precies drie klantjes gehad. En van die drie waren er twee voetballers die gekeurd moesten worden, dus dan zit de athlete administration nog achter je aan te jagen voor de verslagen ook. Ja hoor, heb ze klaar, maar de printer doet het niet. Then call IT. Rustig aan, heb ik allang gedaan, komen zo. Van de twee voetballers heette er één Wanderley, en die naam kwam me erg bekend voor. Ik had er een Feyenoord associatie mee. Op proef geweest, in de jeugd gespeeld of gewoon één van die 178.346 spitsen die Don Leo op de één of andere manier heeft geprobeerd binnen te halen. Het jongetje sprak zelf geen Engels, dus maar even bij de zaakwaarnemer geïnformeerd. Nee, Feyenoord had-ie nog nooit van gehoord, is dat een club in Nederland? Geen idee, sorry. Niet verontschuldigen, dat vindt mijn Ajax-hart heerlijk om te horen! Nee hoor, deze jongen heeft alleen maar bij Flamengo gespeeld. En dan ga je op je 22e naar Qatar, bijzonder! Zal niet weer over het geld hier beginnen. Op het moment dat ze wegwaren meteen naar Google, en het bleek in het geval van Feyenoord om Wanderley Luxemburgho te gaan. Dit was gewoon een andere Wanderley. De andere was de spits van de nationale ploeg van Congo. Kijk, dan begrijp ik dat je naar Qatar vertrekt. Zo rijg ik de spitsen aardig aan elkaar: vorige week die van Burkino Faso, vandaag Congo. Nog even en ik heb heel Afrika compleet. De derde deed trouwens aan karate. In dit soort situaties is het goed dat je van te voren weet dat je daar komt te zitten, kun je je laptop meenemen. Drie op een hele ochtend is natuurlijk geen ochtendvullend programma, dan moet je jezelf wel flink vermaken. Kwam wel goed uit, kon ik me eindelijk eens oriënteren op auto’s. Zoals ik al eens heb uitgelegd zal het de eerste tijd een huurauto worden en in eerste instantie bij voorkeur een kleintje. Maar uiteindelijk wil ik er één voor een paar maanden kunnen huren, maar daar moet dan natuurlijk wel de hele familie inpassen. En die zijn toch weer wat prijziger. De traditionele verhuurders hoef je niet bij aan te kloppen, veel te duur. Sixt, Herz, Europcar: ze zitten hier allemaal, maar zijn stuk voor stuk onbetaalbaar. Kwam er één tegen die 7000 QR voor een maand huur vroeg (gedeeld door vijf, dus dat is ongeveer €1400,- Nee, dank je) en dat was niet voor een hele dikke 4x4 of een vette Mercedes. Heel bescheiden middenklassertje. Darren gaf me een bedrijf wat redelijk betaalbaar blijft: QR 3000 per maand voor een 4x4 als je hem 6 maanden afneemt. Valt mee. Binnenkort maar eens gaan praten. Kunnen we later altijd nog besluiten of we er één willen kopen of niet. Ik sta vooralsnog niet te trappelen. We hadden het er gisteren op weg naar het zeilen ook nog over, Robbart heeft zo’n hele grote Toyota Landcruiser. Die dingen hebben een benzinetank van 160 liter (of eigenlijk twee van 80). Hij tankt dus één keer in de twee maanden, zoveel rij je hier nou ook weer niet. Roald wist ook nog een betaalbare bij hem op de compound, ook maar eens informeren. Naast auto’s ben ik ook weer eens naar www.qatarliving.com geweest, zeg maar de Qatari dorpspomp op internet. Ik had daar een paar maanden gereageerd op iemand die een bassist voor zijn bandje zocht, maar nooit meer iets van gehoord. Geeft niets, misschien een verlopen advertentie ofzo of gewoon te laat ofzo. Totdat ik vanmorgen inlogde op die site en bleek dat je berichten niet automatisch doorgelinkt worden naar je privé mail. Waar ik eigenlijk wel op rekenden. De beste man bleek keurig gereageerd te hebben. Ga hem zo even bellen om te kijken of we muzikaal een beetje op één lijn zitten. Wordt wel tijd dat ik hier afspraken over ga maken, want ik zit nu iedere keer hetzelfde te spelen. Heb vooral gisteren weer eens bijna de hele avond gespeeld, was een tijd geleden. Kon me er de afgelopen tijd niet echt toe zetten.
Terwijl ik daar bij de DEXA zat probeerde ik meteen even wat te uploaden en aangezien dat nog niet klaar was toen ik de laatste meting gedaan had liet ik mijn laptop daar staan. Had ik verder toch niet nodig. Toen ik echter om vier uur naar huis wilde, bleek de sleutel spoorloos. Ik weet zeker dat ik hem aan Darren gegeven heb, maar die kon hem niet meer vinden. Geen probleem, ik ga wel even naar de bewaking om die deur open te laten maken. No problem sir, I’ll send the keyman. Ik vast naar boven en de dames in de bus gemeld dat ik wat later kwam, maar dat ze wel op me moesten wachten. Sleutelman was er zowaar al na drie minuten, maar toen hij uit de lift stapte had ik niet het idee dat we met sleutelman de oorlog gingen winnen. Zeker niet op intellectueel gebied. Hij liep met me mee, ik legde de situatie uit en sleutelman keek heel bedenkelijk naar het nummer naast de deur. Natuurlijk, ik had het kunnen verwachten: net van deze ene ruimte had sleutelman geen sleutel. I go down for the key sir, I will be right back, sir. Prima joh, ga jij de reservesleutel maar ff halen. Maar er staat wel een bus vol vrouwen op me te wachten, ik heb geen zin om gelyncht te worden omdat ik ze te lang heb laten wachten. Be right back, sir. Ja. Dat duurde dus een kwartier. Net gedaan alsof ik mijn telefoon niet hoorde toen de bus belde waar ik bleef. Vervolgens kwamen ze met zijn tweeën naar boven. Batman en Robin, zeg maar. Alleen had Batman blijkbaar Robin de eerste keer op pad gestuurd. Nu stonden ze met zijn tweeën moeilijk naar de deur te kijken. Keken elkaar eens aan, keken zo moeilijk dat ik bang was dat het pijn deed en draaiden zich toen naar mij om. En als ik het goed begrepen heb, zit het zo: ze hebben hier twee sleutels van, één daarvan is gewoon op de afdeling Sports Science. Dat is dus de sleutel die wij niet meer konden vinden. Die andere lag niet waar hij hoort te liggen en volgens mij heb ik nu begrepen dat die nou net op die ene dag dat ik hem nodig heb naar de sleutelmaker is om een extra kopie van te laten maken. Je verzint het niet. En als je het wel verzint gelooft niemand je. En nu, vraag ik nog? Nou, de DEXA-room heeft nog een ingang meneer, als u echt wilt kan ik kijken of die wel open wil. Zucht. Doe niet zo moeilijk en draai die deur open. Ja, wilt u dat meneer? Ja, dat wil ik, hoezo? Zit daar een draak achter ofzo? Wat ik het probleem nou eigenlijk? Ze keken er namelijk bij alsof eigenlijk niemand door die deur durft ofzo. Eind goed, al goed: deur open, laptop mee naar beneden en met gevaar voor eigen leven de bus in. Maar ze waren alleen maar blij dat ik na een week avondklussen weer eens meereed, dus ik heb het overleefd.
Verder eigenlijk niets spectaculairs vandaag, we hebben de hele middag over bouwtekening gebogen gezeten om te bepalen hoe we een hele grote ruimte (13 x 24 meter) bij Al Khor ingericht willen hebben. Muurtjes, leidingen, stroom, internet: de hele bende. Is op dit moment een ongebruikte verdieping, die we volgens mij wel voor een deel met de fysio’s moeten delen, maar wij mogen de indeling bepalen. We hebben de helft gereserveerd voor appatuur (Biodex, loopband en sprong-testen), verder een kantoorruimte, een aparte ruimte voor het meten van lichaamssamenstelling en bewegingscoördinatie en we hebben een vergaderruimte gepland waar we de resultaten aan de technische staf en wie het verder maar interesseert kunnen presenteren. Verder natuurlijk totale inrichting, dus bureaus, smartboards, vergadertafel met stoelen en ga zo maar door. De kleuren van de muren en de vloerbedekking hebben we geloof ik niets over te zeggen. Zal me eerlijk gezegd ook zorg zijn. En dat was nog maar één club, bij Al Sadd is het al bijna klaar (op de kantoorinrichting na) en dan moet het dit seizoen bij nog vier of vijf clubs. Genoeg te doen dus!
Ik ga stoppen, verrek van de honger. Ga zo eten en dan maar hopen dat die aircomannetjes vandaag nog kunnen komen, want ik hoop vannacht toch wel fatsoenlijk te kunnen slapen.
Tot snel!
Olav
Om maar meteen met het slechte nieuws te beginnen: ik denk dat mijn airco het begeven heeft. Het viel me gisteravond al op dat het steeds warmer werd naarmate ik hoger de trap op liep. Nou was dat altijd al zo, maar het verschil was nu wel erg groot. Het was boven sowieso iets warmer omdat ik beneden de airco nog iets lager afgesteld heb dan boven. Gewoon om de beestjes buiten te houden. Toen ik vanmorgen op de thermostaat van de airco keek bleek het 32 graden te zijn in mijn slaapkamer. En dat terwijl dat ding toch echt op een graadje of 15 staat afgesteld. Lijkt me niet te kloppen. Heb het gemeld bij de receptie en er komt zo een mannetje voor langs. Waarschijnlijk dezelfde die een week of twee geleden voor de deur stond om te zeggen dat ik een kapotte airco gemeld had. Helemaal niet, die werkt prima. Vooruitziende blik? We wachten af. Gevolg was wel dat ik vannacht geen oog dicht gedaan heb door de warmte. Maar ook te moe was om eruit te gaan om dan maar wat te gaan doen ofzo. Ongeveer net zo moe als ik me nu voel, zeg maar. Hoop dat dat mannetje snel komt, wil vroeg naar bed.
Over temperatuur gesproken: ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven door de 50 graden heen gegaan, de zomer begint nu echt terrein te winnen hier. De luchtvochtigheid schiet de laatste dagen ook omhoog. Hoe ik dat merk? Aan het feit dat mijn bril iedere keer beslaat als ik naar buiten loop. Had ik tot vandaag één keer meegemaakt: nadat ik uren in het museum doorgebracht had, maar daar stond de airco ook wel erg laag afgesteld. Dacht ik toen nog, maar lijkt toch gewoon de luchtvochtigheid te zijn. Let wel: als je naar BUITEN gaat. Dus niet wat we in Europa voor ’s winters gewend zijn, dat je bril beslaat als je ergens naar binnen gaat. Hier beslaat dat ding dus als je naar buiten loopt. Toevallig kwam het tijdens de pauze op regen: het schijnt hier in maart voor het laatst geregend te hebben en er schijnt over een heel jaar gemiddeld 3 centimeter regen te vallen. Eén van de aanwezigen zei nog dat hij de laatste regenbui niet eens gemerkt had. “Ik knipperde zeker net even met mijn ogen.”
Nog iets anders naar aanleiding van gisteren: iedereen die ik vertelde dat we gezwommen hebben vroeg geschrokken of dat wel verstandig was, het schijnt hier op dit moment het kwallenseizoen te zijn. Geen idee, nergens last van gehad. Het enige wat ons een beetje tegen viel was de temperatuur van het water: pislauw. Je schijnt er nogal last van te hebben als zo’n beestje je prikt dus laten we het er maar op houden dat we geluk hebben gehad. Azijn werkt er overigens prima tegen. Of er overheen plassen.
Ik heb vanmorgen voor het eerst helemaal alleen DEXA-dienst gedraaid. Dat klinkt misschien zwaar, maar ik heb de hele ochtend precies drie klantjes gehad. En van die drie waren er twee voetballers die gekeurd moesten worden, dus dan zit de athlete administration nog achter je aan te jagen voor de verslagen ook. Ja hoor, heb ze klaar, maar de printer doet het niet. Then call IT. Rustig aan, heb ik allang gedaan, komen zo. Van de twee voetballers heette er één Wanderley, en die naam kwam me erg bekend voor. Ik had er een Feyenoord associatie mee. Op proef geweest, in de jeugd gespeeld of gewoon één van die 178.346 spitsen die Don Leo op de één of andere manier heeft geprobeerd binnen te halen. Het jongetje sprak zelf geen Engels, dus maar even bij de zaakwaarnemer geïnformeerd. Nee, Feyenoord had-ie nog nooit van gehoord, is dat een club in Nederland? Geen idee, sorry. Niet verontschuldigen, dat vindt mijn Ajax-hart heerlijk om te horen! Nee hoor, deze jongen heeft alleen maar bij Flamengo gespeeld. En dan ga je op je 22e naar Qatar, bijzonder! Zal niet weer over het geld hier beginnen. Op het moment dat ze wegwaren meteen naar Google, en het bleek in het geval van Feyenoord om Wanderley Luxemburgho te gaan. Dit was gewoon een andere Wanderley. De andere was de spits van de nationale ploeg van Congo. Kijk, dan begrijp ik dat je naar Qatar vertrekt. Zo rijg ik de spitsen aardig aan elkaar: vorige week die van Burkino Faso, vandaag Congo. Nog even en ik heb heel Afrika compleet. De derde deed trouwens aan karate. In dit soort situaties is het goed dat je van te voren weet dat je daar komt te zitten, kun je je laptop meenemen. Drie op een hele ochtend is natuurlijk geen ochtendvullend programma, dan moet je jezelf wel flink vermaken. Kwam wel goed uit, kon ik me eindelijk eens oriënteren op auto’s. Zoals ik al eens heb uitgelegd zal het de eerste tijd een huurauto worden en in eerste instantie bij voorkeur een kleintje. Maar uiteindelijk wil ik er één voor een paar maanden kunnen huren, maar daar moet dan natuurlijk wel de hele familie inpassen. En die zijn toch weer wat prijziger. De traditionele verhuurders hoef je niet bij aan te kloppen, veel te duur. Sixt, Herz, Europcar: ze zitten hier allemaal, maar zijn stuk voor stuk onbetaalbaar. Kwam er één tegen die 7000 QR voor een maand huur vroeg (gedeeld door vijf, dus dat is ongeveer €1400,- Nee, dank je) en dat was niet voor een hele dikke 4x4 of een vette Mercedes. Heel bescheiden middenklassertje. Darren gaf me een bedrijf wat redelijk betaalbaar blijft: QR 3000 per maand voor een 4x4 als je hem 6 maanden afneemt. Valt mee. Binnenkort maar eens gaan praten. Kunnen we later altijd nog besluiten of we er één willen kopen of niet. Ik sta vooralsnog niet te trappelen. We hadden het er gisteren op weg naar het zeilen ook nog over, Robbart heeft zo’n hele grote Toyota Landcruiser. Die dingen hebben een benzinetank van 160 liter (of eigenlijk twee van 80). Hij tankt dus één keer in de twee maanden, zoveel rij je hier nou ook weer niet. Roald wist ook nog een betaalbare bij hem op de compound, ook maar eens informeren. Naast auto’s ben ik ook weer eens naar www.qatarliving.com geweest, zeg maar de Qatari dorpspomp op internet. Ik had daar een paar maanden gereageerd op iemand die een bassist voor zijn bandje zocht, maar nooit meer iets van gehoord. Geeft niets, misschien een verlopen advertentie ofzo of gewoon te laat ofzo. Totdat ik vanmorgen inlogde op die site en bleek dat je berichten niet automatisch doorgelinkt worden naar je privé mail. Waar ik eigenlijk wel op rekenden. De beste man bleek keurig gereageerd te hebben. Ga hem zo even bellen om te kijken of we muzikaal een beetje op één lijn zitten. Wordt wel tijd dat ik hier afspraken over ga maken, want ik zit nu iedere keer hetzelfde te spelen. Heb vooral gisteren weer eens bijna de hele avond gespeeld, was een tijd geleden. Kon me er de afgelopen tijd niet echt toe zetten.
Terwijl ik daar bij de DEXA zat probeerde ik meteen even wat te uploaden en aangezien dat nog niet klaar was toen ik de laatste meting gedaan had liet ik mijn laptop daar staan. Had ik verder toch niet nodig. Toen ik echter om vier uur naar huis wilde, bleek de sleutel spoorloos. Ik weet zeker dat ik hem aan Darren gegeven heb, maar die kon hem niet meer vinden. Geen probleem, ik ga wel even naar de bewaking om die deur open te laten maken. No problem sir, I’ll send the keyman. Ik vast naar boven en de dames in de bus gemeld dat ik wat later kwam, maar dat ze wel op me moesten wachten. Sleutelman was er zowaar al na drie minuten, maar toen hij uit de lift stapte had ik niet het idee dat we met sleutelman de oorlog gingen winnen. Zeker niet op intellectueel gebied. Hij liep met me mee, ik legde de situatie uit en sleutelman keek heel bedenkelijk naar het nummer naast de deur. Natuurlijk, ik had het kunnen verwachten: net van deze ene ruimte had sleutelman geen sleutel. I go down for the key sir, I will be right back, sir. Prima joh, ga jij de reservesleutel maar ff halen. Maar er staat wel een bus vol vrouwen op me te wachten, ik heb geen zin om gelyncht te worden omdat ik ze te lang heb laten wachten. Be right back, sir. Ja. Dat duurde dus een kwartier. Net gedaan alsof ik mijn telefoon niet hoorde toen de bus belde waar ik bleef. Vervolgens kwamen ze met zijn tweeën naar boven. Batman en Robin, zeg maar. Alleen had Batman blijkbaar Robin de eerste keer op pad gestuurd. Nu stonden ze met zijn tweeën moeilijk naar de deur te kijken. Keken elkaar eens aan, keken zo moeilijk dat ik bang was dat het pijn deed en draaiden zich toen naar mij om. En als ik het goed begrepen heb, zit het zo: ze hebben hier twee sleutels van, één daarvan is gewoon op de afdeling Sports Science. Dat is dus de sleutel die wij niet meer konden vinden. Die andere lag niet waar hij hoort te liggen en volgens mij heb ik nu begrepen dat die nou net op die ene dag dat ik hem nodig heb naar de sleutelmaker is om een extra kopie van te laten maken. Je verzint het niet. En als je het wel verzint gelooft niemand je. En nu, vraag ik nog? Nou, de DEXA-room heeft nog een ingang meneer, als u echt wilt kan ik kijken of die wel open wil. Zucht. Doe niet zo moeilijk en draai die deur open. Ja, wilt u dat meneer? Ja, dat wil ik, hoezo? Zit daar een draak achter ofzo? Wat ik het probleem nou eigenlijk? Ze keken er namelijk bij alsof eigenlijk niemand door die deur durft ofzo. Eind goed, al goed: deur open, laptop mee naar beneden en met gevaar voor eigen leven de bus in. Maar ze waren alleen maar blij dat ik na een week avondklussen weer eens meereed, dus ik heb het overleefd.
Verder eigenlijk niets spectaculairs vandaag, we hebben de hele middag over bouwtekening gebogen gezeten om te bepalen hoe we een hele grote ruimte (13 x 24 meter) bij Al Khor ingericht willen hebben. Muurtjes, leidingen, stroom, internet: de hele bende. Is op dit moment een ongebruikte verdieping, die we volgens mij wel voor een deel met de fysio’s moeten delen, maar wij mogen de indeling bepalen. We hebben de helft gereserveerd voor appatuur (Biodex, loopband en sprong-testen), verder een kantoorruimte, een aparte ruimte voor het meten van lichaamssamenstelling en bewegingscoördinatie en we hebben een vergaderruimte gepland waar we de resultaten aan de technische staf en wie het verder maar interesseert kunnen presenteren. Verder natuurlijk totale inrichting, dus bureaus, smartboards, vergadertafel met stoelen en ga zo maar door. De kleuren van de muren en de vloerbedekking hebben we geloof ik niets over te zeggen. Zal me eerlijk gezegd ook zorg zijn. En dat was nog maar één club, bij Al Sadd is het al bijna klaar (op de kantoorinrichting na) en dan moet het dit seizoen bij nog vier of vijf clubs. Genoeg te doen dus!
Ik ga stoppen, verrek van de honger. Ga zo eten en dan maar hopen dat die aircomannetjes vandaag nog kunnen komen, want ik hoop vannacht toch wel fatsoenlijk te kunnen slapen.
Tot snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
