Dag 24 - Laatste dag PCMA

Dag 24 – Dinsdag 12 juli 2011: laatste dag PCMA

Om even op gisteren terug te komen: een egg plant is natuurlijk een aubergine en geen courgette. Ik kan die twee nooit uit elkaar houden. Hou het altijd maar op groen en paars. Je bent niet de enige, Paul! Met dank aan iedereen die me even de vertaling gemaild heeft!

Ik ben inderdaad direct na het schrijven van dit stukje gaan zwemmen, maar erg lekker was het niet. Pislauw water, bah. Vergelijkbaar met de temperatuur van de zee van afgelopen zaterdag. Wel 25 baantjes! Sla het zwemmen vanavond even over. Het is hier nu acht uur en ik zit net te eten. En zo “laat” heb ik gewoon geen zin meer om nog te gaan zwemmen.

Was laat thuis omdat ik nog even naar Villagio ben geweest vanuit het werk. Mijn busvriendinnen gingen daar van alles halen en dat kwam me eigenlijk wel goed uit, aangezien ik een paar verse dingen moest hebben (uien en paprika), die ik liever daar haal dan in ons winkeltje. Ben dus ook uitgestapt met de dames. Kwam dubbel goed uit, want dan kon ik meteen even naar de adidaswinkel om naar kunstgrasschoenen te kijken voor het zondag- en dinsdagavond voetballen. Heb ik wel erg veel zin in, maar zonder fatsoenlijke schoenen doe je natuurlijk niet veel. Vond uiteindelijk een paar pumatjes (in de adidaswinkel! Vloeken in de kerk!) voor net twee tientjes. In euro’s dan. Voor nog iets minder een rugzak erbij en we kunnen. Rugzak was wel komisch: ik stond daarbij te kijken en ik vond ze allemaal belachelijk duur. Honderden Riyalen, dus laat maar zitten. Ik liep eigenlijk al weg toen mijn oog opeens op een wat kleiner model viel dat een beetje weggemoffeld hing. 80 QR. Eerste reactie: dat kan niet. Moet een vergissing zijn. Even op de kaartjes van de andere drie die er hingen en verdomd: daar stond het ook op. Steekt in je zak en lult er niet over. Of in dit geval: je mandje. Nog even spannend bij de kassa of het wel echt klopte, maar inderdaad. Dus ik had voor nog geen € 40 een paar schoenen en een rugzak. Wie zei daar dat het hier duur is? Ook grappig: terwijl ik aan het passen was werden er op de TV die boven het schoenenvak hing een compilatie van allerlei WK-doelpunten uitgezonden. Toen ik voor het eerst keek waren we in 2002. Het eerste wat me opviel was het logo in de linkerbovenhoek: onmiskenbaar dat van de NOS! Ik zat dus in Qatar te kijken naar een NOS-compilatie van WK-doelpunten. Ik verbaas me inderdaad nergens meer over. Ik ben mijn nieuwe schoenen nu aan het inlopen en ze zitten erg lekker. Mijn ervaring met dit soort schoenen is dat ze pas na 20x dragen fatsoenlijk zitten, dus ik ben helemaal tevreden. Verder dus nog even boodschappen en weer gezamenlijk naar huis. De pot schaft vandaag pasta met een saus van ricotta en spinazie aangevuld met allerlei groenten, ui, paprika, knoflook, tonijn, zeevruchten en gamba’s. De saus is uit een potje, je moet het ook niet overdrijven. Wederom genoeg voor minstens drie dagen.

Vanmorgen was inderdaad de laatste groep voor de PCMA-metingen, Al Sadd dus. 12 van de hele selectie welgeteld. Komt mede omdat Al Sadd nogal wat internationals levert en die hebben we een paar weken geleden al gezien met de nationale ploeg. Quincy Owusu Abeyie speelt daar ook, dus ik hoopte stiekem om mijn oude jeugdspelertje nog even tegen te komen, maar hij was er niet. Jeugdvriend kan ik hem niet bepaald noemen. Ik heb het nog aan een aantal spelers gevraagd, maar hij speelt er inderdaad nog en volgens die jongens moest hij ook gewoon ergens in het ziekenhuis rondlopen. Kan niet zijn dat hij er niet was omdat hij al met de nationale ploeg getest was, want sinds het begin van deze eeuw heeft meneer weinig interlands meer gespeeld, en al helemaal niet voor Qatar.

Bij terugkomst bij mijn bureau vond ik mijn gebruikelijke kop thee. Ijskoud inmiddels, dat wel. Die wordt gewoon iedere dag door de theemeneer gebracht, of je er nou zit of niet. Hij onthoudt dus ook precies welke beker van wie is en hoe je je thee wilt hebben. Volgens mij doet hij alleen aan thee. Dus als je eenmaal gezegd hebt hoe je het wilt dan krijg je het ook zo. Foutloos. Ik vroeg hem van de week of hij het zakje er voortaan uit wilde halen omdat ik aan het eind van de rit zit en dan een soort koffie krijg. Certainly, Sir. Feilloos sindsdien, keurig zonder zakje en precies op sterkte. Die verborgen werkloosheid hier heeft ook zo zijn voordelen. Hij glimlachte zowaar toen hij ’s middags een volle beker terugvond en ik hem uitlegde dat ik ’s morgens beneden aan het werk was geweest. Kreeg keurig een nieuwe. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik normaal gesproken zo’n volle beker wel even leeg gooi, maar dat was ik vandaag gewoon vergeten. Zal niet meer gebeuren.

Na de metingen druk geweest met honderd kleine dingetjes die bij elkaar goed zijn voor een hele dag werk. Nou ja, een halve, want de andere helft was al opgegaan aan de metingen. Eén van die dingen waren de filmpjes waar ik het gisteren ook al over had. Eén correctie: het was een VLC-speler die er niet geschikt voor was, geen VCR. Valt me toch een beetje tegen dat niemand me gecorrigeerd heeft! Iets anders waar ik me mee bezig gehouden heb was het lezen van het nieuwe HR-beleid. Daar was nogal wat onrust over de afgelopen weken en hij is inmiddels eindelijk verspreid. In zoverre: als je maar lang genoeg zeurt bij HR, dan mag je IT bellen en die zetten dan een snelkoppeling op je werkblad. Die je niet uit kunt printen. En een snelkoppeling doorsturen heeft ook niet zo gek veel zin. Nou hadden ze bij mijn nieuwe buurvrouw een foutje gemaakt, daar hadden ze het hele bestand op haar bureaublad gezet. En die kun je wel doorsturen. Uitprinten nog steeds niet. Nou is dat doorzeuren aan mij natuurlijk ook wel toevertrouwd, maar dit ging een stuk sneller. En ik moet zeggen: het wordt er voor mij niet slechter op. Het basissalaris blijft sowieso bij iedereen intact, er is alleen met de allowances gerommeld. In mijn geval blijven mijn transport en housing allowance hetzelfde, maar de educational allowance voor Tom en Nina gaat omhoog. En hoe! Van 15000QR precies naar 27000 en een beetje. Van nog geen € 3000 naar ruim € 5500,-. Per kind. O ja, en er zou er nog eentje bij kunnen, want het wordt nu voor vier kinderen vergoed. Voorheen was dat voor maximaal drie. Dat klinkt allemaal als belachelijk veel geld (en eigenlijk is dat het ook wel), maar daar krijg je je kind niet een jaar voor naar school. Het nieuwe bedrag is ongeveer 2/3 van het schoolgeld in ons geval, en dan zitten die van ons niet bepaald op een dure school. Integendeel. Voor mij pakt het dus prima uit, ik zou bijna zeggen dat ik niet begrijp waar men over klaagt. Totdat je hoort dat ze bij krachttrainer van Al Sadd 3000QR van zijn housing allowance afgehaald hebben. Da’s veel. In het slechtste geval betekent dat gewoon verhuizen. Er hebben inmiddels al mensen ontslag genomen om dit geintje. Vooral de fysio’s en de fysieke trainers lijken hard geraakt te worden. Op mijn afdeling hebben ik nog geen echte klachten gehoord, hooguit wat mopperend gepruttel. Het is overigens niet alleen salarissen waarin gesneden is, alle regelingen zijn onder de loep genomen en aangepast. Zo hoorde ik dat er twee vrouwelijke fysio’s ontslag hebben moeten nemen omdat ze net bevallen zijn. Ik begreep het niet helemaal, maar als ik het goed gehoord heb zit het zo: je krijgt 60 dagen zwangerschapsverlof na de geboorte. Hoe het daarvoor geregeld is weet ik niet. En daarna moét je weer aan het werk. Full-time. Part time kennen ze hier volgens mij (bijna) niet. En als je dat niet wilt neem je maar ontslag. Slikken of stikken. Ze zijn dus inmiddels vier fysio’s kwijt: twee om principiële redenen en twee omdat ze net bevallen zijn. En ze hadden daar al te weinig mensen. Dan begrijp je de onvrede opeens weer. Ben benieuwd of de verantwoordelijke inmiddels al weer terug is van vakantie of dat-ie zijn verblijft even verlengd heeft.

O ja, ik kreeg ook nog een mailtje over mijn introductiedagen. Die zouden ergens deze maand zijn, maar in verband met de vakantieperiode en aansluiten0064 de Ramadan hebben ze die naar 19 en 20 september verplaatst. Dus ik begin aan mijn introductiedagen op de dag dat mijn proefperiode afloopt. Bijzonder. Ik heb ook geen idee wat ik moet doen op die dagen, heb het nog aan Darren gevraagd, maar die kon het zich eigenlijk niet meer herinneren. Heeft dus in ieder geval geen indruk gemaakt.

Nog geen nieuw nieuws van het ID-front. Normaal gesproken ga je een week na je medische keuring voor je vingerafdrukken en dat zou dan morgen zijn. Ik had eigenlijk vandaag wel een mailtje verwacht over een plek en een tijd, maar ja, daar gaat het dan weer mis hè: als je zelf gaat nadenken. Ik had het daar net met Charmaine over, dingen die volstrekt logisch lijken te zijn worden hier volstrekt tegengesteld aangepakt. Je medische keuring is om te kijken of je geen HIV of TBC meeneemt, de vingerafdrukken om te kijken of je niet in de computers van Interpol staat. Dan lijkt het logisch om iedereen op het vliegveld over een paar vingerafdrukken af te nemen. Kun je meteen terug als het niet deugt. Als ik foute plannen had gehad, had ik inmiddels al bijna een maand de tijd gehad om rottigheid uit te halen. Buiten dat is zo’n medische keuring waarschijnlijk een stuk duurder en duurt het een stuk langer voor de uitslag er is dan die vingerafdrukken. Het is een beetje als in een taxi zitten en je hotel aan je rechterhand zien. Er staat alleen bordje naar links. Je wijst je chauffer nog naar rechts, want dat lijkt de meest logische stap (Nee, geen éénrichtingsverkeer of verboden in te rijden!). Maar hij gaat toch gewoon lekker naar links. Want dat staat nou eenmaal op het bordje. Dat gevoel heb je hier af en toe: hoe logischer het lijkt, hoe groter de kans dat er iets totaal anders gebeurt. Misschien morgen dus een mailtje over de vingerafdrukken, weet het niet. Ins’Allah. Hoop het, dan zou ik begin volgende week mijn ID moeten hebben en kan ik nog voor de Ramadan begint achter dingen als rijbewijs, internet en drankvergunning aan. We wachten af.

Eind deze week ben ik hier een maand en zou Aspetar mijn vervoer niet meer hoeven te regelen. Aan de ene kant wil ik wel aan een auto, omdat je dan meer vrijheid buiten de werktijden hebt. Aan de andere kant is dat autorijden niet echt een hobby van me en kost het natuurlijk ook gewoon een klap geld. Eerst huur, maar dat heb ik al verteld. Het bevalt me eigenlijk wel prima zo, dat opgehaald en teruggebracht worden. En eerlijk gezegd is het meestal ook erg gezellig in de bus. ’s Morgens kost het me wat moeite om het gezellig te vinden. Tenzij ik een slachtoffer ruik natuurlijk. Maar aangezien mijn buurvrouw de komende weken nog recht heeft op vervoer zal niemand er denk ik wat van zeggen als ik ook gewoon in die bus stap. De chauffeur zeker niet, want die zegt nooit wat. Nog geen goedemorgen. De dames die hier al zaten toen ik kwam doen het al weken zo. En de chauffeur stopt keurig bij ze voor de deur. Een ander aspect is hier het verkeer: volgens mij zijn er hier alleen maar volslagen malloten op de weg. En dan moet de Ramadan nog beginnen, dan wordt niet-moslims aangeraden om rond de tijd dat er weer gegeten mag worden (6 uur dit jaar) de weg niet op te gaan: moe, honger, haast, irritatie omdat iedereen op de weg zit en een lage bloedsuikerspiegel. Lijkt me lachen, die combinatie. Het gaat zelfs zover dat ze op de rotondes dadels en water uitdelen aan mensen die vastzitten in het verkeer om hun bloedsuiker wat op te voeren en de honger wat af te laten nemen zodat ze een beetje normaler gaan rijden. Voor zover dat hier bestaat, normaal rijden. O ja, en dan om een uur of tien na de moskee snel naar huis voor de tweede maaltijd. Dan begint het hele feest dus weer opnieuw. We zagen vanmorgen in de bus weer een paar fraaie staaltjes van verkeersdebieliteiten. Op je fiets tegen het verkeer in op de snelweg? Waarom niet? En dan ook nog op een fiets die je midden op de oudezijds zonder slot neer kan zetten. Geen junk die hem meeneemt. Inhalen over de vluchtstrook? Ach… of de klapper van vandaag: op de oprit naar de snelweg je auto in zijn achteruit zetten omdat je de verkeerde oprit genomen hebt. Tuurlijk. Handsfree bellen? Waarom? Kom zeg. En het dan vreemd vinden dat er zoveel ongelukken gebeuren in dit land. Was vanmorgen ook aardig raak, maar gelukkig de andere kant op op de snelweg. Heb voor het eerst een politie auto met zwaailicht gezien. En dan de belangrijkste oorzaak van al die ongelukken de laatste tijd (hou je vast!): chauffeurs die met hun iPad zitten te spelen. Serieus. En dan niet zo serieus als met die pinguïnfilmpjes (als je dit niet begrijp: even op Youtube kijken, zoeken op Doha en pinguin). Heb ze al een paar keer zien rijden met een iPad op schoot. Filmpje kijken. Wordt in de pers inmiddels geschreeuwd om maatregelen.

Fatima zit ook bij ons in de bus en het voordeel van een Arabische (al is ze in London opgegroeid), is dat ze van allerlei culturele dingetjes net wat meer verstand heeft dan wij. Zo valt het me vanaf dag één op dat je hier witte en rood-wit geblokte hoofddoeken ziet. Het kwam er alleen nooit van om te vragen of daar een idee achter zit. Gisteren dacht ik er in de bus opeens aan heb ik het even in de groep gegooid. Ik had al allerlei redenen bedacht: verschillende stammen, verschillende stromingen in de islam, verschillen rangen en standen. Maar nee, hoor: gewoon mode. Zoals ik iedere morgen moet beslissen wat voor kleur overhemd ik aan zal trekken, zo beslissen zij gewoon elke ochtend of ze zin hebben in een witte doek of een geblokte. Wat kan het leven toch heerlijk eenvoudig zijn. Zelfs hier. Er zin binnen de Arabische wereld wel verschillen tussen de dracht van de hoofddoek. Zo dragen Pakistanen ze bij voorkeur als een soort tulband, net zoals de Omani. De Pakistani zijn ook minder gebonden aan wit en geblokt, die doen ook gewoon aan kleuren. Hier op het Arabische schiereiland niet: wit of geblokt. De band die dat ding op zijn plaats houdt verschil dan weer wel. Hier in Qatar hangt er een soort lange veter aan die op de rug gedragen wordt. In Saudi Arabië daarentegen wordt de band zonder die veter gedragen. “Veter” klinkt trouwens wat oneerbiedig, niet zo bedoeld, zo niet weten hoe ik anders moet omschrijven. De Kuweiti doen het weer anders: die dragen het liefst westerse kleding. De mannen dan natuurlijk, we zijn hier wel de moslimwereld. Niet vergeten. Zoals gezegd dragen de Omani hun doek liever wat opgestoken tot een tulband en vooral onder jongeren lijkt hier in Qatar een trend te ontstaan om dat ook te doen. Grappig, want in Oman zijn het juist vooral de ouderen die hun hoofddoek zo dragen. De uitleg over Arabische zeden en gewoonten ging nog even door en werd doorgetrokken richting Noord-Afrika, waar de mannen natuurlijk over het algemeen niet zo hoofddoekerig zijn. Er werd in dit geval dan ook vooral gemopperd dat die niet te verstaan zijn. Egypte en Lybië gaan nog wel, maar Tunesiërs, Algerijnen en Marokkanen zijn echt zo’n beetje de Friezen van de Arabische wereld. Kan me dat van mijn DWS-tijd nog herinneren, we hadden daar toen een aangewaaide Egyptische international rondlopen die alleen maar Arabisch sprak. Dat was lastig communiceren toen hij geblesseerd raakte. Ik één van onze Marokkaanse spelers erbij geroepen om te tolken. Bleek lastig, want dat blijken dus redelijk tegengestelde dialecten te zijn. Hoe dichter je bij Mekka komt, hoe oorspronkelijker het Arabisch is wat gesproken worden. Er zijn overigens drie soorten Arabisch: echt klassiek, wat eigenlijk alleen maar door Imams beheerst wordt en alleen maar in religieuze context gebruikt wordt. Daarnaast zijn er de lokale dialecten en tenslotte het modern standaard Arabisch, wat de basis is voor de regionale dialecten. Dit is het Arabisch dat bijvoorbeeld op Al Jazeera gesproken wordt. Tot zover de les Arabische cultuur!

Tot snel!
Olav