Dag 28 - Verjaardag!
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
17 Juli 2011 | Qatar, Doha
Dag 28 – zaterdag 16 juli 2011: verjaardag!
HIEPERDEPIEP, HOERA!! Zaterdag 16 juli 2011 en dat betekent dat mijn zoon vandaag 7 geworden is! En da’s best lastig vieren op 5000 kilometer afstand. Cadeautje had ik vorige week al opgestuurd en is gisteren binnengekomen, dus er gaan ook nog dingen goed vanaf hier! Of het past weet ik nog niet, maar hij was erg blij met zijn Cars-shirt. Ik wou eigenlijk een Qatar-shirt opsturen, maar dat waren nou net de enige die nog behoorlijk aan de prijs waren. Alle clubshirts (ongetwijfeld die van vorig seizoen) gaan er hier voor 20 euro uit, maar zelfs de kindermaatjes van Qatar doen nog ruim 40 euro. Nou ja, bijna alle, er ontbreekt er natuurlijk één…
Als verrassing had ik gisteravond het modem van een collega geleend zodat ik Tom vanmorgen zelf kon feliciteren via Skype. Had hier de kamer versierd met ballonnen en piratenslingers. Feesthoedjes hadden ze alleen in shocking pink met prinsessen en paarden, leek me niet het allerbeste idee in dit geval. Bewaren we wel voor 4 november. Natuurlijk ook voor taart met kaarsjes (zeven, natuurlijk!) gezorgd, zodat hij zelf virtueel zijn kaarsjes kon uitblazen. Wat nog een behoorlijke toer was, aangezien drie van de zeven iedere keer weer aangingen. Moesten we vier keer voor blazen. Maar ik heb tenminste taart gehad!
Ik zal vanavond nog even bellen om te vragen hoe de dag geweest is.
16 juli betekent niet alleen dat ik 7 jaar geleden erg moe was na een paar nachten niet slapen, het betekent ook dat mijn eerste maand in Qatar erop zit. Qua werk nog niet, dat is dinsdag pas. En de vraag is dan natuurlijk: En? “So far, so good” zou ik tot nu toe zeggen. Het weer is in ieder geval beter dan in Nederland, en ik moet zeggen dat de warmte me tot nu toe erg meevalt. Vorige week dus een keer voor het eerst door de 50 graden en ik moet zeggen dat het vandaag ook erg warm is. Begint drukkend warm te worden en dat was het tot nu toe niet. Qua werk is het wel duidelijk dat we nog een heel traject te gaan hebben. We zitten duidelijk in de opbouwfase: lokaties bekijken en laten aanpassen, inventarislijsten opstellen, protocollen ontwikkelen en bijstellen. Vooral dat laatste. Erg leuk en soms erg vermoeiend. Maar ja, ik had ook rustig achter mijn bureau in Amsterdam kunnen blijven zitten. Dit is leuker. En ik weet niet of me dat ook wel gegund was sinds die zogenaamde revolutie. Wat ook hier speelt is de politiek achter iedere beslissing, er gaat geen vergadering of bijeenkomst voorbij waar we niet even snel een paar puntjes aftikken om te zorgen dat aan de top iedereen tevreden blijft. Meestal doen we dan toch iets anders. Waar we ook aan moeten werken is duidelijk maken dat we als Football Excellence Programme (FEP) een aparte groep vormen binnen de Sports Science afdeling. Op dit moment lopen we regelmatig het werk van een ander te doen omdat dat beter uitkomt. Er is sprake van dat een deel de NSMP-staff naar het stadion (5 minuten lopen) gaat verhuizen vanwege ruimtegebrek in het ziekenhuis. Eén van de afdelingen die daarbij genoemd werden was het FEP. Darren trok zijn wenkbrauwen op en zei later ook dat-ie daar niet om zat te springen. Ik zou het wel een goed idee vinden, zeker als we daar dan ook onze eigen kantoor- en opslagruimten zouden krijgen. Daarmee laat je duidelijk zien dat je een eigen afdeling bent. Praktisch is het wel lastig dat er ivm de Arab Games (in december) een heel groot hek om het Aspire-complex gebouwd gaat worden. Het enig pand dat niet binnen het hek staat is het ziekenhuis. Dan zou er dus speciaal voor ons een toegangspoort gebouwd moeten worden met bijbehorende accreditatie enzo. Lijkt mij eigenlijk wel cool, maar de project manager slaapt er al weken niet van. Hoewel, ik geloof niet dat Gregg snel ergens wakker van ligt. Belangrijkste in die hele politiek enzo is dat we een fatsoenlijk afdelingshoofd krijgen. Ik zit voorlopig niet op die stoel te wachten (en ik las net in de HR-policy dat je de eerste twee jaar niet in aanmerking komt voor promotie). Eentje die duidelijke lijnen uitzet en ons aanspreekpunt is. Dat eerste doen we gewoon zelf, maar dat tweede is een duidelijk gemis. Ze schijnen wel met mensen bezig te zijn, maar dat zal nog zeker 6 maanden duren voordat er iemand is. Minstens. Tot die tijd houden we die trein zelf wel rijdend. De bij tijd en wijle lachwekkende bureaucratie zal ik het niet meer over hebben. Je blijft lachen in dit land. En dan bedoel ik dat ik het er vandáág niet meer over heb. Morgen mijn vingerafdrukken, ben benieuwd wat dat weer aan ergernis en hilariteit oplevert. En daarna natuurlijk nog rijbewijs, auto, huis, drankvergunning, familie over laten komen en wat dies meer zij. Allemaal genoeg voor een boek vol denk ik.
En ja hoor, daar is ook de airco weer. Gistermiddag leek alles opgelost te zijn, temperatuur daalde keurig tot onder de 30° en het leek allemaal toch nog goed gekomen te zijn. Leek. Ik werd namelijk vanmorgen om half zeven wakker omdat ik mijn bed uit dreef van de warmte. Een blik op de thermometer leerde dat het inmiddels weer 31° was. Terug naar de receptie dus. De mevrouw van de receptie begon al heel vriendelijk, maar wel een beetje moedeloos te lachen toen ik binnenkwam en het woord “AC” liet vallen. Kunnen ze wel vanmorgen komen? Ik wil vanmiddag graag even weg. Certainly, Sir. En het moet gezegd: om half elf stonden ze op de stoep. Het knechtje van gisteren blijkt opgewaardeerd te zijn naar baas vandaag en er is een ander knechtje bij. Eéntje waar-ie volgens mij niet zo over te spreken is, aangezien hij alleen maar tegen hem loopt te blaffen. Zo ging mijn baas niet met me om. Tenzij ik vier poten en een kwispelende staart had, misschien. Ze zijn een tijdje met zijn tweeën op het dak bezig geweest en vervolgens zag ik de dommekracht van gisteren met de fan naar beneden komen. Dezelfde die gisteren dus vervangen is. Toen ik hem verbaasd vragend aankeek liet hij me even zien dat het hetzelfde probleem als gisteren is: hij is van de as afgebroken, dus hij draait niet met die as mee. Nou ben ik dus heel benieuwd of ze nu ook zelf tot de conclusie komen dat dit niet het probleem, maar het symptoom is. Als ze er alleen een nieuwe fan in stoppen ga ik maar even met ze praten. Proberen dan. Ze zijn nu een nieuwe aan het halen. Ik wacht geduldig af. O, daar zijn ze weer. Nieuwe fan en zo te zien een motor. Die ook al eerder deze week is vervangen. Ik probeer voorzichtig een discussie aan te slingeren of oorzaak en gevolg. De dommekracht grijnst beleefd terug, maar begrijpt volgens mij geen ene reet van wat ik zeg. We zullen zien.
Over ergens geen ene reet van begrepen gesproken: ik heb gisteren de formulieren in zitten vullen voor het verschepen van onze spullen hier naar toe. Ik heb het betreffende bedrijf uiteindelijk maar gebeld en ze heel eerlijk gezegd dat ik hier geen ervaring mee heb en er geen reet van begrijp. Gelach aan de andere kant van de lijn. Ja hoor, dat mag best. Dit soort dingen wordt normaal gesproken waarschijnlijk door een planner of manager internationaal transport ofzo ingevuld die de hele dag niets anders zit te doen. Het ging bij mij al mis in de eerste zin, waar ze het hadden over een “directe vertegenwoordiger”, geen idee wie dat dan moest zijn. Blijkt het transport bedrijf te zijn. De hele papierberg die ik in moest vullen ging erom dat ik hun machtig om mijn “directe vertegenwoordiger” te zijn. Vervolgens werd er in artikel 6 om een transporteur gevraagd. Ben ik nou gek, dat zijn jullie toch gewoon? Ja, inderdaad. Dat zijn wij en vullen wij voor u in. Had dat dan meteen gedaan. Zo het hele epistel doorgeworsteld en uiteindelijk geloof ik dat ik alles wel begrepen heb. De boel kan op de fax. O, wacht even: er moet een kopie van mijn paspoort bij en ik blijk niet die van mij maar die van Tom mee naar huis genomen te hebben. Nou, als ik er onder zet dat die kopie er z.s.m. achteraan komt is dat vast wel voldoende. Papieren mee, naar de receptie om te faxen. Stroom hebben ze inmiddels weer (zie gisteren). Of ik dit even zou mogen faxen. In Qatar, Sir? Eh, nee, internationaal alstublieft. O, maar daar heeft u “zo’n kaart” voor nodig. Wat voor kaart? Ja, eh, kijk, nou, eh: hoe heet zo’n ding (naar één van de monteurs die blijkbaar even pauze heeft)? Geen idee. O, hebben ze die hier in het winkeltje? No idea, SIr, I think not. Hmmm, laat maar dan, doe het zondag wel op mijn werk. Moet morgen dus. Even de office manager van de CEO lief aankijken, die kan vast wel internationaal faxen. Betekent rennen en vliegen morgenochtend: wil dat dan graag gedaan hebben voordat ik voor mijn vingerafdrukken moet, aangezien dat wel weer een halve dag zal duren. Ben benieuwd of ik voor de lunch terug ben. Bij de medische keuring lukte dat allemaal net. Maar niet van harte, zoals de trouwe lezers nog wel zullen weten.
Na de mislukte faxpoging afkoelen in het zwembad. Tenminste, afkoelen was de bedoeling, maar het water was net zo pislauw als een paar dagen geleden. Het lijkt erop dat ze hier een driedaagse cyclus hebben voor het water: ik denk dat het één keer in de drie dagen helemaal ververst wordt en het dus in die drie dagen langzaam opwarmt totdat het dus zo vies lauw is als gisteren en eerder deze week. Wel voor het eerst 30 banen gedaan! Moest er eigenlijk 28 na de 26 van eerder deze week, maar wou nou eindelijk die 30 halen. Is dus gelukt, maar ik zat dan ook voor het eerste letterlijk uit te hijgen op een stoeltje na afloop. Ik hou het voor vandaag ook even op 30 banen, doorstoten naar 32 lijkt me niet handig op dit moment gezien de reactie van gisteren. En dan hoop ik maar dat ze het water vannacht weer ververst hebben, anders is het inmiddels op lichaamstemperatuur denk ik.
Ik ga voor nu stoppen, kijken of Jansen en Jansen de boel inmiddels wel voor elkaar hebben. Ik schrijf vanavond verder!
De heren zijn klaar en kijken tevreden. Fan vervangen en iets over de motor wat ik niet versta. Maar die motor is van de week ook al een keer vervangen, die zal toch ook niet weer stuk gegaan zijn? Ik druk iets harder door met mijn zorgen, maar de discussie komt niet echt los. Babu helpt me even. Wordt niet echt gewaardeerd door Ed en Willem. Wel door mij. De motor blijkt inderdaad weer vervangen te zijn. We proberen ze met z’n tweeën duidelijk te maken dat er toch misschien echt meer aan de hand zou kunnen zijn. Zijn de thermostaten bijvoorbeeld wel goed? Ondertussen ben ik op een dressoir geklommen om aan de roosters te voelen en er lijkt toch inderdaad koude lucht uit te komen. Binnen een minuut daalt de temperatuur ook 1°. Hoopvol! Volgens Babu moet de temperatuur binnen een uur weer normaal zijn, zo niet dan is er iets niet goed. Ik geef ze persoonlijk tot einde van de middag, als het dan niet goed is komen ze maar terug, ik ga niet weer een nacht op de bank liggen of mijn bed uit liggen drijven. Ook handig: aangezien Ed (of Willem) toch nog op de trap staat geeft Babu hem meteen even een doekje aan om alle vieze vegen en vingers van het luik te boenen. Gek genoeg wordt daar dan weer niet katterig op gereageerd, dat vinden ze blijkbaar wel normaal om even voor hem te doen. Plafond is dus ook weer schoon. Ik denk bij het afronden behulpzaam te zijn: Ed loopt met een ladder te zeulen, Willem met twee handen vol gereedschap, dus ik pak dat gascilindertje wel even. Helemaal fout. Willem weet niet hoe snel hij achter me aan moet komen om dat ding weer uit mijn handen te rukken. Have it your way, dan help ik niet. Geen idee waarom dat niet de bedoeling is, maar ik heb het al eerder gezegd: “waarom” is het eerste woord dat je hier vergeet.
We zijn nu een paar uur verder en het is 25° boven. Ik twijfel nog steeds, maar wil niet te snel gaan lopen piepen.
Ben net terug van City Centre Mall (die staat inderdaad in het centrum). Ik ging hier naartoe omdat ik er vanuit ging dat er wel een H&M zou zitten. Fout. Nooit ergens vanuit gaan in dit land. Wel een Jack ’n Jones en een Springfield. En die hebben ook linnen broeken. Helaas allebei maar eentje in mjn maat, maar ik kan weer even door. Snel door om foto’s af te laten drukken. Snel omdat ik een tijd met mijn chauffeur afgesproken heb, hij moet om half 5 alweer iemand anders ophalen, dus of wij om vier uur af kunnen spreken. Tuurlijk. Weer vier foto’s erbij, maar er is maar één van buiten het gezin. Ik wacht nog op die karrenvracht foto’s waardoor ik zo’n nieuwe hanger moet gaan kopen. Ik heb er nu vijf (vooruit zes, aangezien Lianne er twee opgestuurd heeft), dus nog lang geen 10! Is maar goed ook, want ik kan nog steeds niet van die hangers vinden hier. Vandaag bij de kodakshop nog even gevraagd en zo waar: deze meneer wist wat ik bedoelde. Maar nee, die bestaan niet in Qatar. “We don’t know how to market that.” Ik moet zeggen: het meest originele argument in tijden. Had ik niets tegenin te brengen. Dat ontslaat jullie er overigens niet van om foto’s op te sturen, dan prik ik ze gewoon zo op de muur. En voordat mijn doosje spelden op is zijn Karin en de kinderen hier al èn zijn we al naar een permanent huis verkast. Ik gok dat er 250 in zitten. Als het er niet meer zijn. Nog even snel eieren en crème fraiche halen en precies tegelijk komen Vipin en ik aan bij de drop off zone. Timing! O ja, tussendoor ben ik nog even naar de Ansar Gallery geweest. Het viel me op dat ik zo ongeveer de enige was die niet met zo’n tasje rondliep, dus mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Zit op de bovenste verdieping, als enige. Dus eigenlijk in een soort Penthouse. Ik kom binnen en weet meteen: vergissing. Wat een mierenhoop. Puinhoop is misschien nog wel beter uitgedrukt. Het is er (zoals overal in deze Mall) uitverkoop en dat betekent vooral dat er aan het plafond zo’n beetje op iedere vrije meter bordje met de hoeveelheid korting hangen. Wat ze er verkopen? Neem een Xenos en een Zeeman, doe daar een vleugje Hema doorheen en vermenigvuldig dat met 10. Je hebt nu een halve Ansar Gallery. Vooral kleding en huisraad dus. Verder nog een beetje speelgoed, koffers / tassen en elektronica. Alles vooral erg goedkoop en overal zo veel mogelijk van. Kwantiteit boven kwaliteit, het lijkt Artis wel. Voorbeeldje: een pak voor 3 tientjes. In Euro’s, dat wel. En de kwaliteit lijkt me niet eens tegen te vallen. Nog belachelijker: voetbalshirts voor een tientje, ManU, Real, Chelsea, Milan, noem maar op. Eerste reactie: dat kan niet. Inderdaad: het kan ook niet, hartstikke namaak. Maar ik moest goed kijken en vooral voelen voordat ik het zeker wist. Verschillen? Kleuren die een fractie afwijken, logo’s die slordig nagemaakt zijn en vooral omdat de stof erg dun aanvoelt. De drie adidasstrepen staan er bijvoorbeeld wel gewoon op, en niet zoals meestal vier slordig er opgedrukte streepjes. Daar ging ik bijna de fout mee in.
Daarna gezondigd: lunch bij McDonalds. Fout. Jammer dan, ik had er opeens zin in. Al die malls hebben food courts waar alle fastfood ketens wel zitten en waar je aan counters besteld. Vervolgens eet je het op in het centrale, gedeelde deel. Quarterpoundermenu. Graag volgende keer wel de deksel goed op de beker doen. Voor ik één slok kon nemen had ik al een halve beker in mijn schoot liggen. En bedankt. Wat ook opvalt: maar drie man personeel en een manager. Maar dan wel zo druk als de Albert Cuyp op zaterdagmiddag. En dan bedoel ik de McDonalds aan de Albert Cuyp. Twee aan de counter, ééntje in de keuken en een manager die op zijn dooie gemak de appeltaartjes in de verpakking staat te doen. Ik heb daar een minuut of 20 in de rij gestaan, maar echt niemand had behoefte aan die appeldingen. Dan lijkt het handiger om even hamburgers om te gaan draaien of patat te gaan scheppen ofzo. Dan zou ik als personeel ook zo’n ongeïnteresseerde houding krijgen.
Ga zo even zwemmen, is inmiddels wel weer redelijk afgekoeld buiten (het is hier nu kwart over 5). Ben benieuwd of er nog een beetje mensen in het bad zijn, ik heb er vandaag de hele dag nog niemand in of naast gezien. Niet dat ik niets beters te doen heb dan het zwembad in de gaten houden, wees gerust, jullie hoeven nog geen geraniums op te sturen! Maar als je dan boven Ed en Willem in de gaten staat te houden en je wilt dat niet al te opvallend doen, dan is het een handige uitvlucht om gewoon naar het zwembad te gaan staan kijken. En er was dus de hele dag niemand! Zelfs die twee Engelsen die er normaal gesproken de hele dag naast liggen zag ik niet. En da’s wel heel bijzonder.
Ik ga zwemmen!
Tot snel!
Olav
HIEPERDEPIEP, HOERA!! Zaterdag 16 juli 2011 en dat betekent dat mijn zoon vandaag 7 geworden is! En da’s best lastig vieren op 5000 kilometer afstand. Cadeautje had ik vorige week al opgestuurd en is gisteren binnengekomen, dus er gaan ook nog dingen goed vanaf hier! Of het past weet ik nog niet, maar hij was erg blij met zijn Cars-shirt. Ik wou eigenlijk een Qatar-shirt opsturen, maar dat waren nou net de enige die nog behoorlijk aan de prijs waren. Alle clubshirts (ongetwijfeld die van vorig seizoen) gaan er hier voor 20 euro uit, maar zelfs de kindermaatjes van Qatar doen nog ruim 40 euro. Nou ja, bijna alle, er ontbreekt er natuurlijk één…
Als verrassing had ik gisteravond het modem van een collega geleend zodat ik Tom vanmorgen zelf kon feliciteren via Skype. Had hier de kamer versierd met ballonnen en piratenslingers. Feesthoedjes hadden ze alleen in shocking pink met prinsessen en paarden, leek me niet het allerbeste idee in dit geval. Bewaren we wel voor 4 november. Natuurlijk ook voor taart met kaarsjes (zeven, natuurlijk!) gezorgd, zodat hij zelf virtueel zijn kaarsjes kon uitblazen. Wat nog een behoorlijke toer was, aangezien drie van de zeven iedere keer weer aangingen. Moesten we vier keer voor blazen. Maar ik heb tenminste taart gehad!
Ik zal vanavond nog even bellen om te vragen hoe de dag geweest is.
16 juli betekent niet alleen dat ik 7 jaar geleden erg moe was na een paar nachten niet slapen, het betekent ook dat mijn eerste maand in Qatar erop zit. Qua werk nog niet, dat is dinsdag pas. En de vraag is dan natuurlijk: En? “So far, so good” zou ik tot nu toe zeggen. Het weer is in ieder geval beter dan in Nederland, en ik moet zeggen dat de warmte me tot nu toe erg meevalt. Vorige week dus een keer voor het eerst door de 50 graden en ik moet zeggen dat het vandaag ook erg warm is. Begint drukkend warm te worden en dat was het tot nu toe niet. Qua werk is het wel duidelijk dat we nog een heel traject te gaan hebben. We zitten duidelijk in de opbouwfase: lokaties bekijken en laten aanpassen, inventarislijsten opstellen, protocollen ontwikkelen en bijstellen. Vooral dat laatste. Erg leuk en soms erg vermoeiend. Maar ja, ik had ook rustig achter mijn bureau in Amsterdam kunnen blijven zitten. Dit is leuker. En ik weet niet of me dat ook wel gegund was sinds die zogenaamde revolutie. Wat ook hier speelt is de politiek achter iedere beslissing, er gaat geen vergadering of bijeenkomst voorbij waar we niet even snel een paar puntjes aftikken om te zorgen dat aan de top iedereen tevreden blijft. Meestal doen we dan toch iets anders. Waar we ook aan moeten werken is duidelijk maken dat we als Football Excellence Programme (FEP) een aparte groep vormen binnen de Sports Science afdeling. Op dit moment lopen we regelmatig het werk van een ander te doen omdat dat beter uitkomt. Er is sprake van dat een deel de NSMP-staff naar het stadion (5 minuten lopen) gaat verhuizen vanwege ruimtegebrek in het ziekenhuis. Eén van de afdelingen die daarbij genoemd werden was het FEP. Darren trok zijn wenkbrauwen op en zei later ook dat-ie daar niet om zat te springen. Ik zou het wel een goed idee vinden, zeker als we daar dan ook onze eigen kantoor- en opslagruimten zouden krijgen. Daarmee laat je duidelijk zien dat je een eigen afdeling bent. Praktisch is het wel lastig dat er ivm de Arab Games (in december) een heel groot hek om het Aspire-complex gebouwd gaat worden. Het enig pand dat niet binnen het hek staat is het ziekenhuis. Dan zou er dus speciaal voor ons een toegangspoort gebouwd moeten worden met bijbehorende accreditatie enzo. Lijkt mij eigenlijk wel cool, maar de project manager slaapt er al weken niet van. Hoewel, ik geloof niet dat Gregg snel ergens wakker van ligt. Belangrijkste in die hele politiek enzo is dat we een fatsoenlijk afdelingshoofd krijgen. Ik zit voorlopig niet op die stoel te wachten (en ik las net in de HR-policy dat je de eerste twee jaar niet in aanmerking komt voor promotie). Eentje die duidelijke lijnen uitzet en ons aanspreekpunt is. Dat eerste doen we gewoon zelf, maar dat tweede is een duidelijk gemis. Ze schijnen wel met mensen bezig te zijn, maar dat zal nog zeker 6 maanden duren voordat er iemand is. Minstens. Tot die tijd houden we die trein zelf wel rijdend. De bij tijd en wijle lachwekkende bureaucratie zal ik het niet meer over hebben. Je blijft lachen in dit land. En dan bedoel ik dat ik het er vandáág niet meer over heb. Morgen mijn vingerafdrukken, ben benieuwd wat dat weer aan ergernis en hilariteit oplevert. En daarna natuurlijk nog rijbewijs, auto, huis, drankvergunning, familie over laten komen en wat dies meer zij. Allemaal genoeg voor een boek vol denk ik.
En ja hoor, daar is ook de airco weer. Gistermiddag leek alles opgelost te zijn, temperatuur daalde keurig tot onder de 30° en het leek allemaal toch nog goed gekomen te zijn. Leek. Ik werd namelijk vanmorgen om half zeven wakker omdat ik mijn bed uit dreef van de warmte. Een blik op de thermometer leerde dat het inmiddels weer 31° was. Terug naar de receptie dus. De mevrouw van de receptie begon al heel vriendelijk, maar wel een beetje moedeloos te lachen toen ik binnenkwam en het woord “AC” liet vallen. Kunnen ze wel vanmorgen komen? Ik wil vanmiddag graag even weg. Certainly, Sir. En het moet gezegd: om half elf stonden ze op de stoep. Het knechtje van gisteren blijkt opgewaardeerd te zijn naar baas vandaag en er is een ander knechtje bij. Eéntje waar-ie volgens mij niet zo over te spreken is, aangezien hij alleen maar tegen hem loopt te blaffen. Zo ging mijn baas niet met me om. Tenzij ik vier poten en een kwispelende staart had, misschien. Ze zijn een tijdje met zijn tweeën op het dak bezig geweest en vervolgens zag ik de dommekracht van gisteren met de fan naar beneden komen. Dezelfde die gisteren dus vervangen is. Toen ik hem verbaasd vragend aankeek liet hij me even zien dat het hetzelfde probleem als gisteren is: hij is van de as afgebroken, dus hij draait niet met die as mee. Nou ben ik dus heel benieuwd of ze nu ook zelf tot de conclusie komen dat dit niet het probleem, maar het symptoom is. Als ze er alleen een nieuwe fan in stoppen ga ik maar even met ze praten. Proberen dan. Ze zijn nu een nieuwe aan het halen. Ik wacht geduldig af. O, daar zijn ze weer. Nieuwe fan en zo te zien een motor. Die ook al eerder deze week is vervangen. Ik probeer voorzichtig een discussie aan te slingeren of oorzaak en gevolg. De dommekracht grijnst beleefd terug, maar begrijpt volgens mij geen ene reet van wat ik zeg. We zullen zien.
Over ergens geen ene reet van begrepen gesproken: ik heb gisteren de formulieren in zitten vullen voor het verschepen van onze spullen hier naar toe. Ik heb het betreffende bedrijf uiteindelijk maar gebeld en ze heel eerlijk gezegd dat ik hier geen ervaring mee heb en er geen reet van begrijp. Gelach aan de andere kant van de lijn. Ja hoor, dat mag best. Dit soort dingen wordt normaal gesproken waarschijnlijk door een planner of manager internationaal transport ofzo ingevuld die de hele dag niets anders zit te doen. Het ging bij mij al mis in de eerste zin, waar ze het hadden over een “directe vertegenwoordiger”, geen idee wie dat dan moest zijn. Blijkt het transport bedrijf te zijn. De hele papierberg die ik in moest vullen ging erom dat ik hun machtig om mijn “directe vertegenwoordiger” te zijn. Vervolgens werd er in artikel 6 om een transporteur gevraagd. Ben ik nou gek, dat zijn jullie toch gewoon? Ja, inderdaad. Dat zijn wij en vullen wij voor u in. Had dat dan meteen gedaan. Zo het hele epistel doorgeworsteld en uiteindelijk geloof ik dat ik alles wel begrepen heb. De boel kan op de fax. O, wacht even: er moet een kopie van mijn paspoort bij en ik blijk niet die van mij maar die van Tom mee naar huis genomen te hebben. Nou, als ik er onder zet dat die kopie er z.s.m. achteraan komt is dat vast wel voldoende. Papieren mee, naar de receptie om te faxen. Stroom hebben ze inmiddels weer (zie gisteren). Of ik dit even zou mogen faxen. In Qatar, Sir? Eh, nee, internationaal alstublieft. O, maar daar heeft u “zo’n kaart” voor nodig. Wat voor kaart? Ja, eh, kijk, nou, eh: hoe heet zo’n ding (naar één van de monteurs die blijkbaar even pauze heeft)? Geen idee. O, hebben ze die hier in het winkeltje? No idea, SIr, I think not. Hmmm, laat maar dan, doe het zondag wel op mijn werk. Moet morgen dus. Even de office manager van de CEO lief aankijken, die kan vast wel internationaal faxen. Betekent rennen en vliegen morgenochtend: wil dat dan graag gedaan hebben voordat ik voor mijn vingerafdrukken moet, aangezien dat wel weer een halve dag zal duren. Ben benieuwd of ik voor de lunch terug ben. Bij de medische keuring lukte dat allemaal net. Maar niet van harte, zoals de trouwe lezers nog wel zullen weten.
Na de mislukte faxpoging afkoelen in het zwembad. Tenminste, afkoelen was de bedoeling, maar het water was net zo pislauw als een paar dagen geleden. Het lijkt erop dat ze hier een driedaagse cyclus hebben voor het water: ik denk dat het één keer in de drie dagen helemaal ververst wordt en het dus in die drie dagen langzaam opwarmt totdat het dus zo vies lauw is als gisteren en eerder deze week. Wel voor het eerst 30 banen gedaan! Moest er eigenlijk 28 na de 26 van eerder deze week, maar wou nou eindelijk die 30 halen. Is dus gelukt, maar ik zat dan ook voor het eerste letterlijk uit te hijgen op een stoeltje na afloop. Ik hou het voor vandaag ook even op 30 banen, doorstoten naar 32 lijkt me niet handig op dit moment gezien de reactie van gisteren. En dan hoop ik maar dat ze het water vannacht weer ververst hebben, anders is het inmiddels op lichaamstemperatuur denk ik.
Ik ga voor nu stoppen, kijken of Jansen en Jansen de boel inmiddels wel voor elkaar hebben. Ik schrijf vanavond verder!
De heren zijn klaar en kijken tevreden. Fan vervangen en iets over de motor wat ik niet versta. Maar die motor is van de week ook al een keer vervangen, die zal toch ook niet weer stuk gegaan zijn? Ik druk iets harder door met mijn zorgen, maar de discussie komt niet echt los. Babu helpt me even. Wordt niet echt gewaardeerd door Ed en Willem. Wel door mij. De motor blijkt inderdaad weer vervangen te zijn. We proberen ze met z’n tweeën duidelijk te maken dat er toch misschien echt meer aan de hand zou kunnen zijn. Zijn de thermostaten bijvoorbeeld wel goed? Ondertussen ben ik op een dressoir geklommen om aan de roosters te voelen en er lijkt toch inderdaad koude lucht uit te komen. Binnen een minuut daalt de temperatuur ook 1°. Hoopvol! Volgens Babu moet de temperatuur binnen een uur weer normaal zijn, zo niet dan is er iets niet goed. Ik geef ze persoonlijk tot einde van de middag, als het dan niet goed is komen ze maar terug, ik ga niet weer een nacht op de bank liggen of mijn bed uit liggen drijven. Ook handig: aangezien Ed (of Willem) toch nog op de trap staat geeft Babu hem meteen even een doekje aan om alle vieze vegen en vingers van het luik te boenen. Gek genoeg wordt daar dan weer niet katterig op gereageerd, dat vinden ze blijkbaar wel normaal om even voor hem te doen. Plafond is dus ook weer schoon. Ik denk bij het afronden behulpzaam te zijn: Ed loopt met een ladder te zeulen, Willem met twee handen vol gereedschap, dus ik pak dat gascilindertje wel even. Helemaal fout. Willem weet niet hoe snel hij achter me aan moet komen om dat ding weer uit mijn handen te rukken. Have it your way, dan help ik niet. Geen idee waarom dat niet de bedoeling is, maar ik heb het al eerder gezegd: “waarom” is het eerste woord dat je hier vergeet.
We zijn nu een paar uur verder en het is 25° boven. Ik twijfel nog steeds, maar wil niet te snel gaan lopen piepen.
Ben net terug van City Centre Mall (die staat inderdaad in het centrum). Ik ging hier naartoe omdat ik er vanuit ging dat er wel een H&M zou zitten. Fout. Nooit ergens vanuit gaan in dit land. Wel een Jack ’n Jones en een Springfield. En die hebben ook linnen broeken. Helaas allebei maar eentje in mjn maat, maar ik kan weer even door. Snel door om foto’s af te laten drukken. Snel omdat ik een tijd met mijn chauffeur afgesproken heb, hij moet om half 5 alweer iemand anders ophalen, dus of wij om vier uur af kunnen spreken. Tuurlijk. Weer vier foto’s erbij, maar er is maar één van buiten het gezin. Ik wacht nog op die karrenvracht foto’s waardoor ik zo’n nieuwe hanger moet gaan kopen. Ik heb er nu vijf (vooruit zes, aangezien Lianne er twee opgestuurd heeft), dus nog lang geen 10! Is maar goed ook, want ik kan nog steeds niet van die hangers vinden hier. Vandaag bij de kodakshop nog even gevraagd en zo waar: deze meneer wist wat ik bedoelde. Maar nee, die bestaan niet in Qatar. “We don’t know how to market that.” Ik moet zeggen: het meest originele argument in tijden. Had ik niets tegenin te brengen. Dat ontslaat jullie er overigens niet van om foto’s op te sturen, dan prik ik ze gewoon zo op de muur. En voordat mijn doosje spelden op is zijn Karin en de kinderen hier al èn zijn we al naar een permanent huis verkast. Ik gok dat er 250 in zitten. Als het er niet meer zijn. Nog even snel eieren en crème fraiche halen en precies tegelijk komen Vipin en ik aan bij de drop off zone. Timing! O ja, tussendoor ben ik nog even naar de Ansar Gallery geweest. Het viel me op dat ik zo ongeveer de enige was die niet met zo’n tasje rondliep, dus mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Zit op de bovenste verdieping, als enige. Dus eigenlijk in een soort Penthouse. Ik kom binnen en weet meteen: vergissing. Wat een mierenhoop. Puinhoop is misschien nog wel beter uitgedrukt. Het is er (zoals overal in deze Mall) uitverkoop en dat betekent vooral dat er aan het plafond zo’n beetje op iedere vrije meter bordje met de hoeveelheid korting hangen. Wat ze er verkopen? Neem een Xenos en een Zeeman, doe daar een vleugje Hema doorheen en vermenigvuldig dat met 10. Je hebt nu een halve Ansar Gallery. Vooral kleding en huisraad dus. Verder nog een beetje speelgoed, koffers / tassen en elektronica. Alles vooral erg goedkoop en overal zo veel mogelijk van. Kwantiteit boven kwaliteit, het lijkt Artis wel. Voorbeeldje: een pak voor 3 tientjes. In Euro’s, dat wel. En de kwaliteit lijkt me niet eens tegen te vallen. Nog belachelijker: voetbalshirts voor een tientje, ManU, Real, Chelsea, Milan, noem maar op. Eerste reactie: dat kan niet. Inderdaad: het kan ook niet, hartstikke namaak. Maar ik moest goed kijken en vooral voelen voordat ik het zeker wist. Verschillen? Kleuren die een fractie afwijken, logo’s die slordig nagemaakt zijn en vooral omdat de stof erg dun aanvoelt. De drie adidasstrepen staan er bijvoorbeeld wel gewoon op, en niet zoals meestal vier slordig er opgedrukte streepjes. Daar ging ik bijna de fout mee in.
Daarna gezondigd: lunch bij McDonalds. Fout. Jammer dan, ik had er opeens zin in. Al die malls hebben food courts waar alle fastfood ketens wel zitten en waar je aan counters besteld. Vervolgens eet je het op in het centrale, gedeelde deel. Quarterpoundermenu. Graag volgende keer wel de deksel goed op de beker doen. Voor ik één slok kon nemen had ik al een halve beker in mijn schoot liggen. En bedankt. Wat ook opvalt: maar drie man personeel en een manager. Maar dan wel zo druk als de Albert Cuyp op zaterdagmiddag. En dan bedoel ik de McDonalds aan de Albert Cuyp. Twee aan de counter, ééntje in de keuken en een manager die op zijn dooie gemak de appeltaartjes in de verpakking staat te doen. Ik heb daar een minuut of 20 in de rij gestaan, maar echt niemand had behoefte aan die appeldingen. Dan lijkt het handiger om even hamburgers om te gaan draaien of patat te gaan scheppen ofzo. Dan zou ik als personeel ook zo’n ongeïnteresseerde houding krijgen.
Ga zo even zwemmen, is inmiddels wel weer redelijk afgekoeld buiten (het is hier nu kwart over 5). Ben benieuwd of er nog een beetje mensen in het bad zijn, ik heb er vandaag de hele dag nog niemand in of naast gezien. Niet dat ik niets beters te doen heb dan het zwembad in de gaten houden, wees gerust, jullie hoeven nog geen geraniums op te sturen! Maar als je dan boven Ed en Willem in de gaten staat te houden en je wilt dat niet al te opvallend doen, dan is het een handige uitvlucht om gewoon naar het zwembad te gaan staan kijken. En er was dus de hele dag niemand! Zelfs die twee Engelsen die er normaal gesproken de hele dag naast liggen zag ik niet. En da’s wel heel bijzonder.
Ik ga zwemmen!
Tot snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
