Dag 33 - Bier!
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
24 Juli 2011 | Qatar, Doha
Dag 33 – Donderdag 21 juli 2011: Bier!
Het telefoontje van de bank van gisteravond zat me toch niet helemaal lekker. Het eerste wat ik vanmorgen na het opstarten van mijn pc dus deed was naar de QNB-site, inloggen, en controleren of mijn rekening nog wel bestaat. Gelukkig, hij bestaat nog. Zal niet zeggen dat ik er slecht van geslapen heb, maar helemaal lekker zat het me allemaal niet. Vanmorgen belde er nog iemand namens de bank over mijn verzoek voor een creditcard, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geluisterd heb naar wat hij zei. Ik moest hem geloof ik maar terugbellen als ik een salary certificate had. Zal ik doen. Ik moet vanmiddag toch op de bank zijn om mijn ID-nummer door te geven, dus dan vraag ik het daar meteen wel. Je blijkt inderdaad een salary certificate van je werkgever nodig te hebben. Als bewijs dat je ook echt zoveel krijgt als wat je beweert, zeg maar. Zal ik binnenkort wel eens achteraan gaan. Moet via HR, dus dat duurt natuurlijk weer eeuwen voordat je dat voor elkaar hebt. Het kan overigens aan mij liggen, maar zou ik vorige keer indruk op de bankmevrouw gemaakt hebben? Bij binnenkomst noemde ze me direct bij mijn voornaam en kleurde vervolgens tot achter haar oren. Hoop niet dat ze dat bij iedere klant doet. Dit was die van dat te krappe bloesje inderdaad. Had ze niet aan trouwens. Heb het even nagekeken: het is precies vijftien dagen geleden dat ik er geweest ben en ik ben zelf de meeste namen na vijf minuten alweer vergeten. Gezichten meestal na 10.
Toen Dean bij de opening van de vergadering vanmorgen vroeg of iemand nog een mop kende heb ik voorgesteld om mijn ervaring met de bank van de afgelopen dagen te vertellen, maar dat ging ze te lang duren. It would have been funny if it hadn’t been so pathetic. In diezelfde vergadering werd gevraagd of we wisten hoeveel spellers we gezien hebben tijdens die PCMA-metingen, of we even wilden gokken. Ik dacht met 100 al hoog in de boom te zitten en moest me inhouden om niet in lachen uit te barsten toen Darren 300 gokte. Waren er 350. Nooit gedacht dat we zo verschrikkelijk veel gezien hebben. Kun je nagaan hoeveel het er geweest waren als ze allemaal op waren komen dagen. Anyways, we waren daar best trots op. Tijdens de vergadering ging uiteraard weer de meeste tijd op aan de nieuwe HR-policy. Ze zijn nu toch maar eens begonnen om alle begrippen helder gedefinieerd te krijgen. Niemand weet bijvoorbeeld wat nu precies die zeven “casual days” zijn waar iedereen recht op heeft. Zijn dat een soort “rough weekend” days om je roes uit te slapen? Of toch meer bedoeld om in te zetten als je opeens met een ziek kind thuis zit? Niemand die het weet. Vervolgens werd er ook maar eens voorzichtig geïnformeerd hoe het toch met de werktijden zat, in de policy staat immers dat die van half 8 tot half 4 zijn. Tot nu toe had iedereen daar zijn kaken stijf over op elkaar gehouden en volgens Dean moeten we ons daar voorlopig ook maar niets van aantrekken. Pas als er ergens een officiële memo vandaan komt dat het m.i.v. vandaag zo zal gaan gaan we ons er eens druk om maken. Is ook helemaal niet handig: dan kom je dus op een tijdstip binnen dat er geen moer te doen is en zou je weggaan op het drukste moment van de dag. Tenslotte kwam de dress code ter tafel. Die wordt ook genoemd in dat HR-werkstukje, maar het blijft een beetje hangen in vaagheden: “rules of decency and respect in accordance with the Qatari customs.” Zegt niets dus. Als het er maar professioneel uitziet. Werd nog wel even benadrukt dat spijkerbroeken uit den boze zijn. Leg dat dan ook meteen even aan Xavier uit svp, die heb ik nog nooit in iets anders gezien.
Aangezien ik nu mijn ID-kaart heb, ben ik vanmorgen meteen achter een ziektekostenpas aan gegaan. Moet via HR. En dus via zo’n Blackberrymeisje. Fijn. Mag ik weer door een muur van desinteresse worstelen en dan maar hopen dat het op het juiste bureau terecht komt. Ik dus mijn vriendelijkste gezicht opgezet en het heel geduldig drie keer uitgelegd. Of ik daar even een mail over wilde sturen, vroeg ze toen het kwartje gevallen was. Dan zorg ik ervoor dat het bij de juiste persoon terecht komt. Kijk, en daar twijfel ik dan weer aan. Heb het braaf gedaan en zie na het weekend wel of er een reactie op gekomen is. Zal wel niet.
Een ander aspect van het hebben van je ID, is dat je op huizenjacht kan. Of eigenlijk: moet. Zoals ik gisteren al schreef klopten de nummers die op het visitekaartje stonden niet en moest ik dus terug naar housing. Ze blijken hier nog niet zo lang geleden van 7 naar 8 cijfers in het telefoonnummer gegaan te zijn en dat was blijkbaar nog niet aangepast op het kaartje. Moesten zeker eerst van de oude kaartjes af. Slordig. Eerst nog even met Michael overlegd over marges en onderhandelingen en even de gebruikelijke gang van zaken doorgenomen. Maak me daar namelijk een beetje zorgen over: het is gebruikelijk dat je van te voren een maand huur en één maar borg betaald. Twee maanden huur dus voordat je voor het eerst een housing allowance krijgt. Dat gaat bruin ff niet trekken. Zeker aangezien ik in dezelfde periode de tickets voor de rest van het gezin en het zeetransport moet betalen. Krijg ik allebei terug, maar dat zal wel niet van gisteren op vandaag gaan. Nou blijkt het zo te zijn dat je de borg er bij sommige kantoren wel vanaf kan onderhandelen of kunt vervangen door een blanco gedekte cheque. Huur betalen gaat hier sowieso via cheques: voor een huurcontract van 12 maanden geef je bij het tekenen van je contract 12 cheques af en die worden iedere maand geïnd. Lijkt mij een uitstekende borgstelling, volgens mij heb je dan verder geen borg nodig. Je hebt 12 maanden huur in je la liggen die je kunt innen als er problemen zijn. Ook via HR schijnen er wel oplossingen voor deze situatie te zijn. Hoe doen anderen dat eigenlijk? Probleem is natuurlijk ook dat we het huis in Nederland nog hebben, zolang dat niet verkocht is zitten we met dubbele lasten. We moeten ons toch maar eens op verhuren gaan oriënteren. Dus als iemand nog een betrouwbare huurder weet die er een flinke tijd zou willen zitten: we houden ons aanbevolen. Volgende week maar eens met de makelaar overleggen. Nu dus de goede nummers en nu werd er zowaar ook opgenomen. Tenminste: op kantoor, het mobiele nummer dat ik gekregen heb werd nog steeds niet opgenomen. Ze schijnt op vakantie te zijn. Via kantoor een nummer van een collega gekregen, gebeld: natuurlijk wordt er niet opgenomen. Paar keer geprobeerd en tot mijn stomme verbijstering wordt ik 20 minuten later terug gebeld. En dat zonder dat ik daarom gevraagd heb of dat ze het beloofd hebben. Helemaal uit zichzelf! Kan nooit een Qatari zijn. Maar goed, zaterdagmiddag heb ik twee bezichtigingen: één in Beverly Hills Al Rayyan en één in Al Fardan Gardens 3. Mijn favoriet tot nu toe dus. Y-village kreeg ik niet te pakken (nam niet op!) en Al Fardan 5 ligt daarnaast, dus daar hoef ik maar één ritje voor te maken. Over die laatste had ik een collega op vakantie gemaild hoeveel gezinnen met kinderen er zaten, onderhoud enzo. En of er Nederlandse gezinnen zaten. Niet dat ze wist, maar ze kende wel een Noorse familie. Ja, is leuk voor je, maar Noren en Nederlanders begrijpen elkaar even goed als een Congolees en een Rus. Geen idee waar die opmerking vandaan kwam, zal het eens vragen als ze terug is.
Kan iemand me trouwens de mp3 van “Nothing else matters” mailen? Het origineel graag, niet die zeikversie van Laura Jansen. Ik heb voor vertrek the black album nog even snel op mijn harde schijf gezet, maar om de één of andere reden heeft hij dat nummer overgeslagen. Heb nu alleen maar live versies hier en wil mee kunnen spelen op de albumversie. Over meespelen gesproken: ik was net in de Virgin Megastore en kwam er achter dat die ook muziekinstrumenten verkopen: ook basgitaren! En niet eens duur, er stond al een hele behoorlijke voor net €200. Nou heb ik geen nieuwe nodig, maar ze zijn er in ieder geval. Naast gitaren ook versterkers en ook die vielen niet tegen qua prijs. QR1400, dus ruim €200 voor een op het oog heel behoorlijke versterker. In ieder geval één met meer mogelijkheden dan wat ik nu heb. Ga ik de komende tijd eens rustig over nadenken. Er moeten ook twee speciaalzaken voor instrumenten zijn in Doha, ga ik zoeken als ik een auto heb. Probeer het deze maand nog uit te zingen met Aspetarvervoer, zodat ik nog het één ander bespaar. Volgende week zou het salaris moeten komen, ben benieuwd of dat lukt.
Is ook wel nodig, de week daarop verjaar ik immers weer en ik besloten dat volgende week vrijdag bescheiden te vieren. De buren hebben een barbecue in de tuin staan die door de vorige bewoner is achtergelaten die ik wel kon lenen. Moet ik ze uiteraard wel ook uitnodigen, verder de dames die verderop op de compound wonen en Darren. Roald en Robbart zijn op vakantie. We hebben vanavond met diezelfde groep bij elkaar gezeten en was best gezellig. Had nog mazzel ook: ze (Linda en Charmaine) waren een tijdje geleden via-via aan wat bier en wijn gekomen en er was nog bier. Heb de hele voorraad opgedronken. Alle twee de blikjes. Daarom pas laat terug dus. Ook niet gezwommen vandaag, komt morgen wel. Als ik niet de hele dag op Ed en Willem van de airco zit te wachten tenminste. Een aantal collega’s van de wetenschappelijke afdeling had vanmorgen afgesproken om om 6 uur te gaan zwemmen. Vraag me niet waarom je dat zou willen. Ze probeerden ook één van de Fransen van de afdeling ook zo gek te krijgen. Lukte niet. Ah joh, is lekker, ’s morgens vroeg zwemmen. ’s Morgens vroeg? 6 uur is niet ’s morgens vroeg! Dat is ’s avonds laat. Alleen een Fransman kan dat zeggen…. Het âllo-âllo accent moeten jullie er zelf maar bij bedenken.
Vanmorgen kreeg Darren opeens allerlei bestelbonnen po zijn mail binnen. Strekking: we proberen dit nu al twee weken af te leveren, maar ons contactpersoon (Chi Kei) is op vakantie, dus zou jij het misschien aan willen nemen? Er was dus bij de afdelingen die dingen in ontvangst (“material management”) dus niemand op het idee gekomen om dan maar even met de afdeling te bellen waar het voor is of iemand anders even naar beneden kan komen. In eerste instantie drie sets met hartslagmeters. Nieuw speelgoed dus. Heerlijk. Zending klopt zowaar, kan naar de technische dienst op stickertjes op te plakken dat het van ons is en dan kan het volgende week ingezet worden. Vervolgens stond er ook een vrachtwagen vol met krachtapparatuur. Wij allebei geen idee door wie dit besteld is, waar het naartoe moet of wat het idee erachter is. Vervolgens stond dr. Aloulou (onze senior project manager) naast mijn bureau, hij had de bon ook gekregen en of ik wist voor wie dat was. Geen idee, ik ben hier pas een maand en dit is minstens een jaar geleden besteld. O ja. Weet Darren het dan? Die is hier ook pas drie maanden. O ja. Ik denk dat we moeten wachten tot de oude garde terug is, laat ze het voorlopig maar opslaan, wij kunnen er nu niets mee. Wat me wel beviel is dat Aloulou me voor het eerst duidelijk bij beslissingen betrok. Hij kwam vanmorgen na de vergadering ook apart naar me toe of het me allemaal een beetje bevalt en hoe het met me gaat. Is voor het eerst. Heb ik dan inmiddels laten zien dat ik hard genoeg werk? Of heeft hij gewoon even de kat uit de boom gekeken? We gaan zondag naar een aantal clubs toe om dingen te bekijken en op te meten en dan laten we ons samen rijden. Ben benieuwd. Ik merk de laatste dagen ook dat ik niet alleen bij beslissingen betrokken word, maar dat er ook nogal wat dingen rechtstreeks naar mij geschoven worden, waar dat eerst via Darren ging. Lijkt erop dat ik een plek begin te krijgen. Ik probeer het gewoon samen te doen, maar ik heb het gevoel dat een aantal mensen dingen inmiddels liever bij mij neerlegt. Omdat ik ouder ben? Geen idee. Heb zelf nog niet erg het idee dat ik harder werk of dingen beter beheers ofzo.
Tijdens één van de overleggen vandaag een klassiek woordverhaspeling trouwens. Van mij in dit geval. Het ging erom dat één van de ruimtes nogal laag was. Is lastig als je sprongtesten wilt afnemen. Maar gelukkig heeft het een verlaagd plafond. Een “fake ceiling” dus. Bij de evaluatie verhaspelde ik dat tot een fake feeling. Freudiaans? Je gaat het bijna denken… heb maar hard mee gelachen. Overigens niet zo hard als om de meneer van material management. We hadden een aantal formulieren nodig om bestellingen in te vullen en die haal je normaal gesproken bij de assistente van het NSMP. Waren op. Kan gebeuren. Die kun je ook download. OK, stuur ons de link dan even, dan trekken we ze zelf wel van die server af. Server is veranderd, ik bel material management wel even om te vragen waar ik die kan vinden. Eerst de verplichte social talk voordat ze tot de kern doordringt: we zoeken die-en-die formulieren, waar staan die op de server? Hoezo dat weet je niet? Ze hebben me snikkend van het lachen onder een bureau terug gevonden. Op die afdeling vullen ze dat formulier iedere dag ongeveer een miljoen keer in, en dan weten ze niet waar het staat?? Zijn zelf maar gaan zoeken. Hadden het binnen vijf minuten.
Tenslotte was er vandaag een presentatie over de Ramadan en de sociale gevolgen. Werd in de vergadering van vanmorgen sterk aangeraden om er even naar toe te gaan als het je eerste Ramadan is. Tijd was een beetje lastig, maar uiteindelijk redden we het net. Was precies 10 man op afgekomen. Later negen omdat Darren eerder weg moest. Moet ook zeggen dat het wel een flinke zit was, duurde een uur en ging in het begin nogal ver de diepte in over allerlei theologische achtergronden. Goed om een keer te horen, maar ik kan nou niet zeggen dat ik veel verschil hoorde met allerlei andere geloven. Dat zal het probleem ook wel zijn: dat ze zo op elkaar lijken dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Wel nuttig was het laatste deel over de sociale consequenties van de Ramadan. Zo is het dus zo dat je het vasten niet alleen een middel is om dichter bij God te komen, maar ook een doel op zich: vasten en toch normaal blijven functioneren. Dus gewoon werken of naar school en vooral niet klagen of je afreageren! Het als een man dragen zeg maar. De mevrouw die het praatje verzorgde ging hier heel expliciet op door en haalde het voorbeeld aan van scholieren die vinden dat ze geen examens mogen hebben tijdens de Ramadan, zou te zwaar zijn. Volgens haar ben je dan niet bewust genoeg met het hele verhaal bezig: juist tijdens het vasten moet je laten zien dat je normaal kunt blijven functioneren (wat volgens mij onmogelijk is!) en dus het vasten niet als excuus mag / moet gebruiken. Zou een goede zijn voor een aantal voetballers in Nederland die na één dag Ramadan al vinden dat ze geen hele wedstrijd kunnen spelen omdat het vasten zo zwaar is. Ik noem geen namen.
Dan als laatste nog slecht nieuws: ik ben bang dat mijn airco het weer begeven heeft. Het werd alweer akelig warm toen ik bij thuiskomst de trap op liep en de thermometer wist me te vertellen dat het inmiddels 26 graden was boven. Toen ik gedoucht had 27. Ik ben daarna nog een paar uur weggeweest (waarover straks meer) en heb sinds ik terug ben nog niet durven kijken. Vrees het ergste. Zal wel weer een wandeling richting receptie zijn en dan de halve dag wachten wanneer ze een keer komen. Ben toch maar even gaan kijken en het goede nieuws is dat de temperatuur niet verder opgelopen is. Het slechte nieuws is dat het nog steeds 27 graden is boven. Beneden wederom niets aan de hand. Misschien nu eens wat harder mopperen dan vorige week. Vijf keer terugkomen voor hetzelfde lijkt me geen teken van vakmanschap.
Ga stoppen en naar bed, morgen schrijf ik het volgende deel!
Tot snel!
Olav
Het telefoontje van de bank van gisteravond zat me toch niet helemaal lekker. Het eerste wat ik vanmorgen na het opstarten van mijn pc dus deed was naar de QNB-site, inloggen, en controleren of mijn rekening nog wel bestaat. Gelukkig, hij bestaat nog. Zal niet zeggen dat ik er slecht van geslapen heb, maar helemaal lekker zat het me allemaal niet. Vanmorgen belde er nog iemand namens de bank over mijn verzoek voor een creditcard, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geluisterd heb naar wat hij zei. Ik moest hem geloof ik maar terugbellen als ik een salary certificate had. Zal ik doen. Ik moet vanmiddag toch op de bank zijn om mijn ID-nummer door te geven, dus dan vraag ik het daar meteen wel. Je blijkt inderdaad een salary certificate van je werkgever nodig te hebben. Als bewijs dat je ook echt zoveel krijgt als wat je beweert, zeg maar. Zal ik binnenkort wel eens achteraan gaan. Moet via HR, dus dat duurt natuurlijk weer eeuwen voordat je dat voor elkaar hebt. Het kan overigens aan mij liggen, maar zou ik vorige keer indruk op de bankmevrouw gemaakt hebben? Bij binnenkomst noemde ze me direct bij mijn voornaam en kleurde vervolgens tot achter haar oren. Hoop niet dat ze dat bij iedere klant doet. Dit was die van dat te krappe bloesje inderdaad. Had ze niet aan trouwens. Heb het even nagekeken: het is precies vijftien dagen geleden dat ik er geweest ben en ik ben zelf de meeste namen na vijf minuten alweer vergeten. Gezichten meestal na 10.
Toen Dean bij de opening van de vergadering vanmorgen vroeg of iemand nog een mop kende heb ik voorgesteld om mijn ervaring met de bank van de afgelopen dagen te vertellen, maar dat ging ze te lang duren. It would have been funny if it hadn’t been so pathetic. In diezelfde vergadering werd gevraagd of we wisten hoeveel spellers we gezien hebben tijdens die PCMA-metingen, of we even wilden gokken. Ik dacht met 100 al hoog in de boom te zitten en moest me inhouden om niet in lachen uit te barsten toen Darren 300 gokte. Waren er 350. Nooit gedacht dat we zo verschrikkelijk veel gezien hebben. Kun je nagaan hoeveel het er geweest waren als ze allemaal op waren komen dagen. Anyways, we waren daar best trots op. Tijdens de vergadering ging uiteraard weer de meeste tijd op aan de nieuwe HR-policy. Ze zijn nu toch maar eens begonnen om alle begrippen helder gedefinieerd te krijgen. Niemand weet bijvoorbeeld wat nu precies die zeven “casual days” zijn waar iedereen recht op heeft. Zijn dat een soort “rough weekend” days om je roes uit te slapen? Of toch meer bedoeld om in te zetten als je opeens met een ziek kind thuis zit? Niemand die het weet. Vervolgens werd er ook maar eens voorzichtig geïnformeerd hoe het toch met de werktijden zat, in de policy staat immers dat die van half 8 tot half 4 zijn. Tot nu toe had iedereen daar zijn kaken stijf over op elkaar gehouden en volgens Dean moeten we ons daar voorlopig ook maar niets van aantrekken. Pas als er ergens een officiële memo vandaan komt dat het m.i.v. vandaag zo zal gaan gaan we ons er eens druk om maken. Is ook helemaal niet handig: dan kom je dus op een tijdstip binnen dat er geen moer te doen is en zou je weggaan op het drukste moment van de dag. Tenslotte kwam de dress code ter tafel. Die wordt ook genoemd in dat HR-werkstukje, maar het blijft een beetje hangen in vaagheden: “rules of decency and respect in accordance with the Qatari customs.” Zegt niets dus. Als het er maar professioneel uitziet. Werd nog wel even benadrukt dat spijkerbroeken uit den boze zijn. Leg dat dan ook meteen even aan Xavier uit svp, die heb ik nog nooit in iets anders gezien.
Aangezien ik nu mijn ID-kaart heb, ben ik vanmorgen meteen achter een ziektekostenpas aan gegaan. Moet via HR. En dus via zo’n Blackberrymeisje. Fijn. Mag ik weer door een muur van desinteresse worstelen en dan maar hopen dat het op het juiste bureau terecht komt. Ik dus mijn vriendelijkste gezicht opgezet en het heel geduldig drie keer uitgelegd. Of ik daar even een mail over wilde sturen, vroeg ze toen het kwartje gevallen was. Dan zorg ik ervoor dat het bij de juiste persoon terecht komt. Kijk, en daar twijfel ik dan weer aan. Heb het braaf gedaan en zie na het weekend wel of er een reactie op gekomen is. Zal wel niet.
Een ander aspect van het hebben van je ID, is dat je op huizenjacht kan. Of eigenlijk: moet. Zoals ik gisteren al schreef klopten de nummers die op het visitekaartje stonden niet en moest ik dus terug naar housing. Ze blijken hier nog niet zo lang geleden van 7 naar 8 cijfers in het telefoonnummer gegaan te zijn en dat was blijkbaar nog niet aangepast op het kaartje. Moesten zeker eerst van de oude kaartjes af. Slordig. Eerst nog even met Michael overlegd over marges en onderhandelingen en even de gebruikelijke gang van zaken doorgenomen. Maak me daar namelijk een beetje zorgen over: het is gebruikelijk dat je van te voren een maand huur en één maar borg betaald. Twee maanden huur dus voordat je voor het eerst een housing allowance krijgt. Dat gaat bruin ff niet trekken. Zeker aangezien ik in dezelfde periode de tickets voor de rest van het gezin en het zeetransport moet betalen. Krijg ik allebei terug, maar dat zal wel niet van gisteren op vandaag gaan. Nou blijkt het zo te zijn dat je de borg er bij sommige kantoren wel vanaf kan onderhandelen of kunt vervangen door een blanco gedekte cheque. Huur betalen gaat hier sowieso via cheques: voor een huurcontract van 12 maanden geef je bij het tekenen van je contract 12 cheques af en die worden iedere maand geïnd. Lijkt mij een uitstekende borgstelling, volgens mij heb je dan verder geen borg nodig. Je hebt 12 maanden huur in je la liggen die je kunt innen als er problemen zijn. Ook via HR schijnen er wel oplossingen voor deze situatie te zijn. Hoe doen anderen dat eigenlijk? Probleem is natuurlijk ook dat we het huis in Nederland nog hebben, zolang dat niet verkocht is zitten we met dubbele lasten. We moeten ons toch maar eens op verhuren gaan oriënteren. Dus als iemand nog een betrouwbare huurder weet die er een flinke tijd zou willen zitten: we houden ons aanbevolen. Volgende week maar eens met de makelaar overleggen. Nu dus de goede nummers en nu werd er zowaar ook opgenomen. Tenminste: op kantoor, het mobiele nummer dat ik gekregen heb werd nog steeds niet opgenomen. Ze schijnt op vakantie te zijn. Via kantoor een nummer van een collega gekregen, gebeld: natuurlijk wordt er niet opgenomen. Paar keer geprobeerd en tot mijn stomme verbijstering wordt ik 20 minuten later terug gebeld. En dat zonder dat ik daarom gevraagd heb of dat ze het beloofd hebben. Helemaal uit zichzelf! Kan nooit een Qatari zijn. Maar goed, zaterdagmiddag heb ik twee bezichtigingen: één in Beverly Hills Al Rayyan en één in Al Fardan Gardens 3. Mijn favoriet tot nu toe dus. Y-village kreeg ik niet te pakken (nam niet op!) en Al Fardan 5 ligt daarnaast, dus daar hoef ik maar één ritje voor te maken. Over die laatste had ik een collega op vakantie gemaild hoeveel gezinnen met kinderen er zaten, onderhoud enzo. En of er Nederlandse gezinnen zaten. Niet dat ze wist, maar ze kende wel een Noorse familie. Ja, is leuk voor je, maar Noren en Nederlanders begrijpen elkaar even goed als een Congolees en een Rus. Geen idee waar die opmerking vandaan kwam, zal het eens vragen als ze terug is.
Kan iemand me trouwens de mp3 van “Nothing else matters” mailen? Het origineel graag, niet die zeikversie van Laura Jansen. Ik heb voor vertrek the black album nog even snel op mijn harde schijf gezet, maar om de één of andere reden heeft hij dat nummer overgeslagen. Heb nu alleen maar live versies hier en wil mee kunnen spelen op de albumversie. Over meespelen gesproken: ik was net in de Virgin Megastore en kwam er achter dat die ook muziekinstrumenten verkopen: ook basgitaren! En niet eens duur, er stond al een hele behoorlijke voor net €200. Nou heb ik geen nieuwe nodig, maar ze zijn er in ieder geval. Naast gitaren ook versterkers en ook die vielen niet tegen qua prijs. QR1400, dus ruim €200 voor een op het oog heel behoorlijke versterker. In ieder geval één met meer mogelijkheden dan wat ik nu heb. Ga ik de komende tijd eens rustig over nadenken. Er moeten ook twee speciaalzaken voor instrumenten zijn in Doha, ga ik zoeken als ik een auto heb. Probeer het deze maand nog uit te zingen met Aspetarvervoer, zodat ik nog het één ander bespaar. Volgende week zou het salaris moeten komen, ben benieuwd of dat lukt.
Is ook wel nodig, de week daarop verjaar ik immers weer en ik besloten dat volgende week vrijdag bescheiden te vieren. De buren hebben een barbecue in de tuin staan die door de vorige bewoner is achtergelaten die ik wel kon lenen. Moet ik ze uiteraard wel ook uitnodigen, verder de dames die verderop op de compound wonen en Darren. Roald en Robbart zijn op vakantie. We hebben vanavond met diezelfde groep bij elkaar gezeten en was best gezellig. Had nog mazzel ook: ze (Linda en Charmaine) waren een tijdje geleden via-via aan wat bier en wijn gekomen en er was nog bier. Heb de hele voorraad opgedronken. Alle twee de blikjes. Daarom pas laat terug dus. Ook niet gezwommen vandaag, komt morgen wel. Als ik niet de hele dag op Ed en Willem van de airco zit te wachten tenminste. Een aantal collega’s van de wetenschappelijke afdeling had vanmorgen afgesproken om om 6 uur te gaan zwemmen. Vraag me niet waarom je dat zou willen. Ze probeerden ook één van de Fransen van de afdeling ook zo gek te krijgen. Lukte niet. Ah joh, is lekker, ’s morgens vroeg zwemmen. ’s Morgens vroeg? 6 uur is niet ’s morgens vroeg! Dat is ’s avonds laat. Alleen een Fransman kan dat zeggen…. Het âllo-âllo accent moeten jullie er zelf maar bij bedenken.
Vanmorgen kreeg Darren opeens allerlei bestelbonnen po zijn mail binnen. Strekking: we proberen dit nu al twee weken af te leveren, maar ons contactpersoon (Chi Kei) is op vakantie, dus zou jij het misschien aan willen nemen? Er was dus bij de afdelingen die dingen in ontvangst (“material management”) dus niemand op het idee gekomen om dan maar even met de afdeling te bellen waar het voor is of iemand anders even naar beneden kan komen. In eerste instantie drie sets met hartslagmeters. Nieuw speelgoed dus. Heerlijk. Zending klopt zowaar, kan naar de technische dienst op stickertjes op te plakken dat het van ons is en dan kan het volgende week ingezet worden. Vervolgens stond er ook een vrachtwagen vol met krachtapparatuur. Wij allebei geen idee door wie dit besteld is, waar het naartoe moet of wat het idee erachter is. Vervolgens stond dr. Aloulou (onze senior project manager) naast mijn bureau, hij had de bon ook gekregen en of ik wist voor wie dat was. Geen idee, ik ben hier pas een maand en dit is minstens een jaar geleden besteld. O ja. Weet Darren het dan? Die is hier ook pas drie maanden. O ja. Ik denk dat we moeten wachten tot de oude garde terug is, laat ze het voorlopig maar opslaan, wij kunnen er nu niets mee. Wat me wel beviel is dat Aloulou me voor het eerst duidelijk bij beslissingen betrok. Hij kwam vanmorgen na de vergadering ook apart naar me toe of het me allemaal een beetje bevalt en hoe het met me gaat. Is voor het eerst. Heb ik dan inmiddels laten zien dat ik hard genoeg werk? Of heeft hij gewoon even de kat uit de boom gekeken? We gaan zondag naar een aantal clubs toe om dingen te bekijken en op te meten en dan laten we ons samen rijden. Ben benieuwd. Ik merk de laatste dagen ook dat ik niet alleen bij beslissingen betrokken word, maar dat er ook nogal wat dingen rechtstreeks naar mij geschoven worden, waar dat eerst via Darren ging. Lijkt erop dat ik een plek begin te krijgen. Ik probeer het gewoon samen te doen, maar ik heb het gevoel dat een aantal mensen dingen inmiddels liever bij mij neerlegt. Omdat ik ouder ben? Geen idee. Heb zelf nog niet erg het idee dat ik harder werk of dingen beter beheers ofzo.
Tijdens één van de overleggen vandaag een klassiek woordverhaspeling trouwens. Van mij in dit geval. Het ging erom dat één van de ruimtes nogal laag was. Is lastig als je sprongtesten wilt afnemen. Maar gelukkig heeft het een verlaagd plafond. Een “fake ceiling” dus. Bij de evaluatie verhaspelde ik dat tot een fake feeling. Freudiaans? Je gaat het bijna denken… heb maar hard mee gelachen. Overigens niet zo hard als om de meneer van material management. We hadden een aantal formulieren nodig om bestellingen in te vullen en die haal je normaal gesproken bij de assistente van het NSMP. Waren op. Kan gebeuren. Die kun je ook download. OK, stuur ons de link dan even, dan trekken we ze zelf wel van die server af. Server is veranderd, ik bel material management wel even om te vragen waar ik die kan vinden. Eerst de verplichte social talk voordat ze tot de kern doordringt: we zoeken die-en-die formulieren, waar staan die op de server? Hoezo dat weet je niet? Ze hebben me snikkend van het lachen onder een bureau terug gevonden. Op die afdeling vullen ze dat formulier iedere dag ongeveer een miljoen keer in, en dan weten ze niet waar het staat?? Zijn zelf maar gaan zoeken. Hadden het binnen vijf minuten.
Tenslotte was er vandaag een presentatie over de Ramadan en de sociale gevolgen. Werd in de vergadering van vanmorgen sterk aangeraden om er even naar toe te gaan als het je eerste Ramadan is. Tijd was een beetje lastig, maar uiteindelijk redden we het net. Was precies 10 man op afgekomen. Later negen omdat Darren eerder weg moest. Moet ook zeggen dat het wel een flinke zit was, duurde een uur en ging in het begin nogal ver de diepte in over allerlei theologische achtergronden. Goed om een keer te horen, maar ik kan nou niet zeggen dat ik veel verschil hoorde met allerlei andere geloven. Dat zal het probleem ook wel zijn: dat ze zo op elkaar lijken dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Wel nuttig was het laatste deel over de sociale consequenties van de Ramadan. Zo is het dus zo dat je het vasten niet alleen een middel is om dichter bij God te komen, maar ook een doel op zich: vasten en toch normaal blijven functioneren. Dus gewoon werken of naar school en vooral niet klagen of je afreageren! Het als een man dragen zeg maar. De mevrouw die het praatje verzorgde ging hier heel expliciet op door en haalde het voorbeeld aan van scholieren die vinden dat ze geen examens mogen hebben tijdens de Ramadan, zou te zwaar zijn. Volgens haar ben je dan niet bewust genoeg met het hele verhaal bezig: juist tijdens het vasten moet je laten zien dat je normaal kunt blijven functioneren (wat volgens mij onmogelijk is!) en dus het vasten niet als excuus mag / moet gebruiken. Zou een goede zijn voor een aantal voetballers in Nederland die na één dag Ramadan al vinden dat ze geen hele wedstrijd kunnen spelen omdat het vasten zo zwaar is. Ik noem geen namen.
Dan als laatste nog slecht nieuws: ik ben bang dat mijn airco het weer begeven heeft. Het werd alweer akelig warm toen ik bij thuiskomst de trap op liep en de thermometer wist me te vertellen dat het inmiddels 26 graden was boven. Toen ik gedoucht had 27. Ik ben daarna nog een paar uur weggeweest (waarover straks meer) en heb sinds ik terug ben nog niet durven kijken. Vrees het ergste. Zal wel weer een wandeling richting receptie zijn en dan de halve dag wachten wanneer ze een keer komen. Ben toch maar even gaan kijken en het goede nieuws is dat de temperatuur niet verder opgelopen is. Het slechte nieuws is dat het nog steeds 27 graden is boven. Beneden wederom niets aan de hand. Misschien nu eens wat harder mopperen dan vorige week. Vijf keer terugkomen voor hetzelfde lijkt me geen teken van vakmanschap.
Ga stoppen en naar bed, morgen schrijf ik het volgende deel!
Tot snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
