Dag 34 - Wederom airco
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
24 Juli 2011 | Qatar, Doha
Dag 34 – Vrijdag 22 juli 2011: wederom airco.
Ik realiseer me opeens dat ik gisteren het antwoord van de kijkersvraag vergeten ben. Aan de andere kant heb ik ook van niemand suggesties gekregen. Het antwoord was Hans Kraaij sr., en volgens mij is dat de enige die het bij alle drie technisch voor het zeggen heeft gehad. Als speler deelt Koeman deze eer trouwens met Ruud Geels.
Mijn angstige vermoeden van gisteravond is bewaarheid geworden: de airco heeft het boven wederom begeven. Vanmorgen om 10 uur 28° graden boven, inmiddels 30°. Ik voelde het gisteravond al toen ik thuiskwam en de trap op liep…. Vanmorgen dus direct naar de receptie, want dit begint me aardig te irriteren. En het leek nog wel zo goed te gaan sinds vorige week zaterdag: de hele bovenverdieping net 20-21°, prima temperatuur om in te slapen. Zeker hier. Inmiddels niet meer dus. Gekke is wel dat ik duidelijk koude lucht uit die roosters voel komen, maar zal wel niet hard genoeg blazen om de boel af te laten koelen ofzo.
Ik zeg wel direct, maar daarmee bedoel ik dan wel “direct nadat ik uit bed gekomen ben”. Is me zowaar gelukt om eens uit te slapen, werd om half 10 wakker. Ben nog een half uurtje blijven liggen en toen als de sodemieter naar de receptie, en heb deze keer ook maar eens wat harder staan klagen. Can it please be fixed properly this time? Het is nou de zesde keer in twee weken dat Ed en Willem op moeten komen draven en ik hoop dat het nou een keer voor het laatst is. Ze kunnen die fan wel blijven vervangen, maar als dat nu weer het probleem is lijkt het me toch wel een keer duidelijk dat er een andere onderliggende oorzaak moet zijn, zo’n ding breekt niet zomaar iedere keer. Kon ik ze vorige week niet aan hun verstand peuteren, dus ik heb net bij de receptie ook de nadruk gelegd op de taalbarrière, in de hoop dat ze iemand sturen die gewoon normaal Engels spreekt. Ze komen pas na vieren vanmiddag, vrijdag he? Er moet eerst gebeden worden. Alhoewel de meeste van die jongens hier Indiërs zijn en daarmee vrijwel zonder uitzondering Hindoe. Misschien hebben ze dan toch ook nog recht op een paar vrije uren per week. Dat zou dan zo’n beetje het enige recht zijn wat die mensen hebben. Het kwam toevallig gisteravond nog ter sprake, Sam (man van Velvet) was naar huizen wezen kijken en één van de chauffeurs had hem gebracht. Op de terugweg had die hem verteld hoe hij hier leeft. En dan krijg je toch wat last van plaatsvervangende schaamte. Hij woont met drie anderen in één kamer. Hun flat heeft drie van dat soort kamers en vier verdiepingen. Reken maar uit hoeveel dat er zijn. 48 in één gebouw inderdaad. En dan hebben ze het niet eens extreem slecht, er zijn ook voorbeelden bekend van 8 man op één kamer. En over de grens in Saudi Arabië en Dubai is het nog veel erger. Daar moet natuurlijk ook nog huur over betaald worden en dan is je 1200QR snel op. En het ergste is nog dat ze dan nog steeds een veelvoud verdienen van wat ze in India ooit kunnen verdienen. Uitbuiting? Inderdaad. En aankaarten heeft geen enkele zin, dit is nou eenmaal hoe het hier gaat, hoe het altijd gegaan is en hoe het ook nog wel een tijdje zal blijven gaan. En als tweederangs burger (wij dus) ga je dat echt niet veranderen. Ik kwam gisteren in de mall weer zo’n gezin tegen met zo’n heel treurig kijkende Vietnamese erachter met het boodschappenkarretje die nog net geen halsband om had. De hond van Sam en Velvet kijkt vrolijker.
Voor mij betekent de vrijdag vooral drie wassen draaien (rood, wit en donker!), na één was had ik verdorie een hele waslijn vol (zie foto’s!). Eerlijkheid gebied me te zeggen dat daar het beddengoed bijzat en dat neemt natuurlijk nogal wat ruimte in. Voordeel van het hier buiten hangen is dat het eerste al droog is als je het laatste net opgehangen hebt. Vooral dat beddengoed, dat spul is hartstikke dun en droogt waar je bij staat. Derde was hangt nu buiten, doe wit maar als laatste, zijn bijna alleen maar handdoeken en die hebben de meeste tijd nodig om te drogen. Ik lijkt zo langzamerhand Mien Dobbelsteen wel. De rest is alweer opgevouwen, alleen nog even overhemden strijken, maar dat komt morgen wel.
Wat tijdens de gesprekken ook naar voren kwam was de “Qatarizatie” van Aspetar. Blijkt een officieel standpunt van de directie te zijn: zoveel mogelijk Qatari in dienst nemen. Als je een bedrijf naar de kloten wilt hebben zou ik dat zeker doen, ja. Ik heb de HR-policy er nog maar eens op nageslagen en het staat er inderdaad in: “het is beleid in de AZF [Aspire Zone Foundation, de overkoepelende stichting] om een kader van Qatari te creëren, die in staat zijn om de zakelijke doelen van de AZF op alle niveaus te verwezenlijken. Iedere afdeling moet een jaarlijks Qatarizatieprogramma (drie keer woordwaarde!) opstellen om Qatari aan te nemen en te ontwikkelen.”, vertaling is voor mijn rekening. Had er eerder blijkbaar overheen gelezen. De crux zit hem wat mij betreft in het woord “capable”. Sinds ik dat woord las maakte ik me onmiddellijk geen zorgen meer. “In staat zijn tot”, dat zijn er niet veel in dit land. Tenminste niet met een Qatari paspoort. Daar zijn ze gewoon veel te rijk voor. Binnen het NSMP was er twee weken geleden een Project Manager aangesteld om de supervisie over alle projecten te houden. Een Qatari. Heeft het een dagje aangekeken en heeft vervolgens bedankt voor de eer. Bleek eigenlijk helemaal geen verstand van de materie te hebben. Daar ga je dan met je Qatarizatie. Het vervelende is alleen wel dat allerlei mensen in het ziekenhuis nu allerlei spookverhalen lopen te verspreiden en dat een deel van de collega’s daar in meegaat. Niet zozeer op onze afdeling en de andere afdelingen in onze ruimte, maar vooral onder de fysio’s en het verplegend personeel is nogal wat onrust. Volgens mij hebben ze niet voor niets allerlei buitenlanders voor ingevlogen, dat betekent gewoon dat ze daar hier de mensen niet voor hebben. En die hebben ze morgen ook niet opeens. Enerzijds omdat ze bepaalde banen gewoon niet willen doen (als verpleegster heb je dienende rol en dat wil een Qatari niet, die wil meteen de baas zijn), anderzijds omdat ze het gewoon niet kunnen door gebrek aan kennis en/of ervaring. Zeker vergeleken met de ervaring die wij allemaal hebben. Als ik even naar mijn eigen plek kijk: er is wel een studie sports science op de universiteit van Qatar, maar die bestaat ten eerste nog niet zo lang en ten tweede willen ze hier mensen hebben met ervaring op topniveau. En topniveau op sportgebied bestaat in dit land gewoon (nog) niet. Ik maak me dus niet veel zorgen dat ik opeens te horen zou krijgen dat ze een lokale gevonden hebben die het net zo goed of beter zou kunnen. En in het uiterste geval: dan is er gewoon een opzegtermijn van een maand, wordt alles gewoon doorbetaald en wordt de verhuizing ook gewoon betaald. Ik snap niet waar die mensen zich nou zo’n zorgen om maken. En ieder van ons heeft dan inmiddels wel zoveel ervaring dat er weer een andere baan komt. Ik maak me vooralsnog geen zorgen. En over die nieuwe policy als geheel: als ik Dean moet geloven wordt daar behoorlijk aan geschaafd en gaan daar de scherpe randjes nog wel vanaf. Niet dat ik er veel last van heb.
Het viel me trouwens op dat de huizen toch niet helemaal hetzelfde zijn. Zo is hun keuken 90° gedraaid ten opzichte van de mijne en was hun huis aanzienlijk beter uitgerust. TV is bijvoorbeeld wel aangesloten, en er waren drie (!) stofzuigers aanwezig. OK, er waren er twee stuk. Maar vooral de keuken was veel completer uitgerust: koffiezetapparaat, waterkoker, wavelijzer, goed gevulde bestekla, grotere koelkast, wasmachine in de keuken ipv in het personeelshuisje en een splinternieuwe vaatwasser. Verder wel precies hetzelfde spuuglelijke servies. Enige verschil: dat van mij heeft er blauwe vormpjes opstaan, bij hun zijn die geel/bruin. Ook niet onbelangrijk: de airco functioneert uitstekend.
Ik heb steeds geroepen dat ik onmiddellijk internet laat aanleggen als ik mijn ID eenmaal heb, maar ik heb gisteren toch besloten om daar mee te wachten totdat we in het permanente huis zitten. Ten eerste doe ik al dik een maand zonder en dat heb ik ook overleefd, daarnaast vonden ze het bij Qtel geloof ik toch wel lastig dat ik de boel over twee maanden weer wil verhuizen en duurt het sowieso een week of twee voordat alles aangesloten is. Tijdelijk een dongle is niet echt een optie: kost een vermogen. Zowel bij Qtel als bij Vodafone trouwens, waarbij de dekking van Vodafone hoogste twijfelachtig is. Darren belt via Vodafone en heeft regelmatig geen bereik terwijl ik dan naast hem volledig bereik heb. Internet zal niet veel beter zijn. Het enige betaalbare is een jaarabonnement met een gratis dongle, maar dan zit je er ook een jaar aanvast, terwijl ik het maar 6-8 weken nodig zou hebben. En dat is dan toch ook weer een dikke 60 euro per maand. Dan wacht ik wel tot we verhuist zijn zodat we een mozaicpakket kunnen nemen. Is vaste telefoon, TV en internet ineen voor net €50 per maand. Zenderpakket kun je dan zelfs zelf grotendeels samenstellen.
Ik realiseerde me gisteren ook opeens dat ik de hele week nog geen boodschappen gedaan had. Vorige week vrijdag voor het laatst echt boodschappen gedaan, zaterdag alleen de beruchte kappertjesjacht en de vergeten crème fraiche. Bij de Carrefour waar ik gisteren was hadden ze gewoon schappen vol met kappertjes, en niet alleen in literpotten. Verder de hele week geen winkel van dichtbij gezien. Heb het ook niet gemist. Ik heb ook vorige week zaterdag voor het laatst gekookt, was genoeg om het tot dinsdag vol te houden. Woensdag had ik zin in brood en gisteren zaten we dus met z’n allen bij Linda en Charmaine, waar genoeg eetbaars op tafel stond. Wordt vanavond dus wel weer eens tijd om gewoon normaal, gezond te koken dus. Waarschijnlijk weer voor een dag of drie.
Heb verder voor vandaag helemaal geen plannen, ga straks even zwemmen en de rest van de middag zie ik wel wat ik ga doen. Heb geen zin om weg te gaan, of eigenlijk geen zin om weer vervoer te moeten regelen, dus blijf op de compound. Beetje lezen, gitaar spelen en met de computer klooien, dan vind ik het wel weer goed voor vandaag. En wachten op Ed en Willem, natuurlijk. Morgen een stuk drukker met de huizenbezichtigingen en dan doe ik dus zelf op één dag meer dan we in Hoorn in een paar maanden tijd aan kijkers gezien hebben. Ik heb net een mail voor onze makelaar op zitten stellen met wat vragen over hoe nu verder, Karin en de kinderen komen over vijf weken hier naartoe en dan zitten we dus met een leegstaand huis in Hoorn dat alleen maar geld kost. Verhuren wordt dan toch een steeds serieuzere optie. Met al het gezeur van dien, dat natuurlijk wel.
Kort verhaaltje vandaag, mag ook wel een keer, hè!?
Tot snel!
Olav
Ik realiseer me opeens dat ik gisteren het antwoord van de kijkersvraag vergeten ben. Aan de andere kant heb ik ook van niemand suggesties gekregen. Het antwoord was Hans Kraaij sr., en volgens mij is dat de enige die het bij alle drie technisch voor het zeggen heeft gehad. Als speler deelt Koeman deze eer trouwens met Ruud Geels.
Mijn angstige vermoeden van gisteravond is bewaarheid geworden: de airco heeft het boven wederom begeven. Vanmorgen om 10 uur 28° graden boven, inmiddels 30°. Ik voelde het gisteravond al toen ik thuiskwam en de trap op liep…. Vanmorgen dus direct naar de receptie, want dit begint me aardig te irriteren. En het leek nog wel zo goed te gaan sinds vorige week zaterdag: de hele bovenverdieping net 20-21°, prima temperatuur om in te slapen. Zeker hier. Inmiddels niet meer dus. Gekke is wel dat ik duidelijk koude lucht uit die roosters voel komen, maar zal wel niet hard genoeg blazen om de boel af te laten koelen ofzo.
Ik zeg wel direct, maar daarmee bedoel ik dan wel “direct nadat ik uit bed gekomen ben”. Is me zowaar gelukt om eens uit te slapen, werd om half 10 wakker. Ben nog een half uurtje blijven liggen en toen als de sodemieter naar de receptie, en heb deze keer ook maar eens wat harder staan klagen. Can it please be fixed properly this time? Het is nou de zesde keer in twee weken dat Ed en Willem op moeten komen draven en ik hoop dat het nou een keer voor het laatst is. Ze kunnen die fan wel blijven vervangen, maar als dat nu weer het probleem is lijkt het me toch wel een keer duidelijk dat er een andere onderliggende oorzaak moet zijn, zo’n ding breekt niet zomaar iedere keer. Kon ik ze vorige week niet aan hun verstand peuteren, dus ik heb net bij de receptie ook de nadruk gelegd op de taalbarrière, in de hoop dat ze iemand sturen die gewoon normaal Engels spreekt. Ze komen pas na vieren vanmiddag, vrijdag he? Er moet eerst gebeden worden. Alhoewel de meeste van die jongens hier Indiërs zijn en daarmee vrijwel zonder uitzondering Hindoe. Misschien hebben ze dan toch ook nog recht op een paar vrije uren per week. Dat zou dan zo’n beetje het enige recht zijn wat die mensen hebben. Het kwam toevallig gisteravond nog ter sprake, Sam (man van Velvet) was naar huizen wezen kijken en één van de chauffeurs had hem gebracht. Op de terugweg had die hem verteld hoe hij hier leeft. En dan krijg je toch wat last van plaatsvervangende schaamte. Hij woont met drie anderen in één kamer. Hun flat heeft drie van dat soort kamers en vier verdiepingen. Reken maar uit hoeveel dat er zijn. 48 in één gebouw inderdaad. En dan hebben ze het niet eens extreem slecht, er zijn ook voorbeelden bekend van 8 man op één kamer. En over de grens in Saudi Arabië en Dubai is het nog veel erger. Daar moet natuurlijk ook nog huur over betaald worden en dan is je 1200QR snel op. En het ergste is nog dat ze dan nog steeds een veelvoud verdienen van wat ze in India ooit kunnen verdienen. Uitbuiting? Inderdaad. En aankaarten heeft geen enkele zin, dit is nou eenmaal hoe het hier gaat, hoe het altijd gegaan is en hoe het ook nog wel een tijdje zal blijven gaan. En als tweederangs burger (wij dus) ga je dat echt niet veranderen. Ik kwam gisteren in de mall weer zo’n gezin tegen met zo’n heel treurig kijkende Vietnamese erachter met het boodschappenkarretje die nog net geen halsband om had. De hond van Sam en Velvet kijkt vrolijker.
Voor mij betekent de vrijdag vooral drie wassen draaien (rood, wit en donker!), na één was had ik verdorie een hele waslijn vol (zie foto’s!). Eerlijkheid gebied me te zeggen dat daar het beddengoed bijzat en dat neemt natuurlijk nogal wat ruimte in. Voordeel van het hier buiten hangen is dat het eerste al droog is als je het laatste net opgehangen hebt. Vooral dat beddengoed, dat spul is hartstikke dun en droogt waar je bij staat. Derde was hangt nu buiten, doe wit maar als laatste, zijn bijna alleen maar handdoeken en die hebben de meeste tijd nodig om te drogen. Ik lijkt zo langzamerhand Mien Dobbelsteen wel. De rest is alweer opgevouwen, alleen nog even overhemden strijken, maar dat komt morgen wel.
Wat tijdens de gesprekken ook naar voren kwam was de “Qatarizatie” van Aspetar. Blijkt een officieel standpunt van de directie te zijn: zoveel mogelijk Qatari in dienst nemen. Als je een bedrijf naar de kloten wilt hebben zou ik dat zeker doen, ja. Ik heb de HR-policy er nog maar eens op nageslagen en het staat er inderdaad in: “het is beleid in de AZF [Aspire Zone Foundation, de overkoepelende stichting] om een kader van Qatari te creëren, die in staat zijn om de zakelijke doelen van de AZF op alle niveaus te verwezenlijken. Iedere afdeling moet een jaarlijks Qatarizatieprogramma (drie keer woordwaarde!) opstellen om Qatari aan te nemen en te ontwikkelen.”, vertaling is voor mijn rekening. Had er eerder blijkbaar overheen gelezen. De crux zit hem wat mij betreft in het woord “capable”. Sinds ik dat woord las maakte ik me onmiddellijk geen zorgen meer. “In staat zijn tot”, dat zijn er niet veel in dit land. Tenminste niet met een Qatari paspoort. Daar zijn ze gewoon veel te rijk voor. Binnen het NSMP was er twee weken geleden een Project Manager aangesteld om de supervisie over alle projecten te houden. Een Qatari. Heeft het een dagje aangekeken en heeft vervolgens bedankt voor de eer. Bleek eigenlijk helemaal geen verstand van de materie te hebben. Daar ga je dan met je Qatarizatie. Het vervelende is alleen wel dat allerlei mensen in het ziekenhuis nu allerlei spookverhalen lopen te verspreiden en dat een deel van de collega’s daar in meegaat. Niet zozeer op onze afdeling en de andere afdelingen in onze ruimte, maar vooral onder de fysio’s en het verplegend personeel is nogal wat onrust. Volgens mij hebben ze niet voor niets allerlei buitenlanders voor ingevlogen, dat betekent gewoon dat ze daar hier de mensen niet voor hebben. En die hebben ze morgen ook niet opeens. Enerzijds omdat ze bepaalde banen gewoon niet willen doen (als verpleegster heb je dienende rol en dat wil een Qatari niet, die wil meteen de baas zijn), anderzijds omdat ze het gewoon niet kunnen door gebrek aan kennis en/of ervaring. Zeker vergeleken met de ervaring die wij allemaal hebben. Als ik even naar mijn eigen plek kijk: er is wel een studie sports science op de universiteit van Qatar, maar die bestaat ten eerste nog niet zo lang en ten tweede willen ze hier mensen hebben met ervaring op topniveau. En topniveau op sportgebied bestaat in dit land gewoon (nog) niet. Ik maak me dus niet veel zorgen dat ik opeens te horen zou krijgen dat ze een lokale gevonden hebben die het net zo goed of beter zou kunnen. En in het uiterste geval: dan is er gewoon een opzegtermijn van een maand, wordt alles gewoon doorbetaald en wordt de verhuizing ook gewoon betaald. Ik snap niet waar die mensen zich nou zo’n zorgen om maken. En ieder van ons heeft dan inmiddels wel zoveel ervaring dat er weer een andere baan komt. Ik maak me vooralsnog geen zorgen. En over die nieuwe policy als geheel: als ik Dean moet geloven wordt daar behoorlijk aan geschaafd en gaan daar de scherpe randjes nog wel vanaf. Niet dat ik er veel last van heb.
Het viel me trouwens op dat de huizen toch niet helemaal hetzelfde zijn. Zo is hun keuken 90° gedraaid ten opzichte van de mijne en was hun huis aanzienlijk beter uitgerust. TV is bijvoorbeeld wel aangesloten, en er waren drie (!) stofzuigers aanwezig. OK, er waren er twee stuk. Maar vooral de keuken was veel completer uitgerust: koffiezetapparaat, waterkoker, wavelijzer, goed gevulde bestekla, grotere koelkast, wasmachine in de keuken ipv in het personeelshuisje en een splinternieuwe vaatwasser. Verder wel precies hetzelfde spuuglelijke servies. Enige verschil: dat van mij heeft er blauwe vormpjes opstaan, bij hun zijn die geel/bruin. Ook niet onbelangrijk: de airco functioneert uitstekend.
Ik heb steeds geroepen dat ik onmiddellijk internet laat aanleggen als ik mijn ID eenmaal heb, maar ik heb gisteren toch besloten om daar mee te wachten totdat we in het permanente huis zitten. Ten eerste doe ik al dik een maand zonder en dat heb ik ook overleefd, daarnaast vonden ze het bij Qtel geloof ik toch wel lastig dat ik de boel over twee maanden weer wil verhuizen en duurt het sowieso een week of twee voordat alles aangesloten is. Tijdelijk een dongle is niet echt een optie: kost een vermogen. Zowel bij Qtel als bij Vodafone trouwens, waarbij de dekking van Vodafone hoogste twijfelachtig is. Darren belt via Vodafone en heeft regelmatig geen bereik terwijl ik dan naast hem volledig bereik heb. Internet zal niet veel beter zijn. Het enige betaalbare is een jaarabonnement met een gratis dongle, maar dan zit je er ook een jaar aanvast, terwijl ik het maar 6-8 weken nodig zou hebben. En dat is dan toch ook weer een dikke 60 euro per maand. Dan wacht ik wel tot we verhuist zijn zodat we een mozaicpakket kunnen nemen. Is vaste telefoon, TV en internet ineen voor net €50 per maand. Zenderpakket kun je dan zelfs zelf grotendeels samenstellen.
Ik realiseerde me gisteren ook opeens dat ik de hele week nog geen boodschappen gedaan had. Vorige week vrijdag voor het laatst echt boodschappen gedaan, zaterdag alleen de beruchte kappertjesjacht en de vergeten crème fraiche. Bij de Carrefour waar ik gisteren was hadden ze gewoon schappen vol met kappertjes, en niet alleen in literpotten. Verder de hele week geen winkel van dichtbij gezien. Heb het ook niet gemist. Ik heb ook vorige week zaterdag voor het laatst gekookt, was genoeg om het tot dinsdag vol te houden. Woensdag had ik zin in brood en gisteren zaten we dus met z’n allen bij Linda en Charmaine, waar genoeg eetbaars op tafel stond. Wordt vanavond dus wel weer eens tijd om gewoon normaal, gezond te koken dus. Waarschijnlijk weer voor een dag of drie.
Heb verder voor vandaag helemaal geen plannen, ga straks even zwemmen en de rest van de middag zie ik wel wat ik ga doen. Heb geen zin om weg te gaan, of eigenlijk geen zin om weer vervoer te moeten regelen, dus blijf op de compound. Beetje lezen, gitaar spelen en met de computer klooien, dan vind ik het wel weer goed voor vandaag. En wachten op Ed en Willem, natuurlijk. Morgen een stuk drukker met de huizenbezichtigingen en dan doe ik dus zelf op één dag meer dan we in Hoorn in een paar maanden tijd aan kijkers gezien hebben. Ik heb net een mail voor onze makelaar op zitten stellen met wat vragen over hoe nu verder, Karin en de kinderen komen over vijf weken hier naartoe en dan zitten we dus met een leegstaand huis in Hoorn dat alleen maar geld kost. Verhuren wordt dan toch een steeds serieuzere optie. Met al het gezeur van dien, dat natuurlijk wel.
Kort verhaaltje vandaag, mag ook wel een keer, hè!?
Tot snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
