Dag 43 - Laatste dag

Dag 43 – zondag 31 juli 2011: Laatste dag

Wees gerust: het is NIET de laatste dag dat ik schrijf. Het is wel de laatste dag voor het begin van de Ramadan en ik word steeds nieuwsgieriger. OK, eten mag dus niet zolang moslims je kunnen zien, alcohol is in het hele land niet meer te krijgen (behalve bij mij thuis dan: jullie zijn van harte welkom! ;-) ) en winkels zijn de hele dag dicht. Betekent wel dat ik vandaag nog een paar kleinigheidjes wil gaan regelen. Ben bijvoorbeeld het weekend vergeten de laatste foto’s af te drukken voor de fotomuur en wil toch nog internet gaan regelen. De hele maand augustus gaat dat er niet meer van komen. Winkels zijn alleen ’s avonds open en daar schijn je dan niet gezien te willen worden. Gekkenhuis, de drie dwaze dagen van de bijenkorf zijn er niets bij. Je merkte de laatste dagen al dat de Ramadan eraan zat te komen, de winkels worden steeds uitbundiger uitgedost, grote aanbiedingen, zenuwachtige kinderen en karrenladingen met boodschappen. Wat je ook merkt: het was vandaag doodstil op de weg. Duidelijk de day before. In Nederland is het op 24 december ook doodstil op straat. Ook hier gaat dat in combinatie met de vakantie, trouwens.

Ze zijn op dit moment druk bezig om mijn TV’s aan te sluiten. Beneden bleek een kwestie van een kabeltje trekken, boven hebben ze inmiddels al iets meer tijd nodig. Wordt allemaal keurig weg gewerkt met oogjes op de plint. Geen klagen. Beneden werkt inmiddels, boven zijn ze nog bezig. Ik heb beneden nu een stuk of 70 zenders, waarvan er maar een stuk of 6 dubbel geprogrameerd zijn. Wat opvalt: 80% is Engelstalig. Paar Franse zenders en de rest Arabisch. Merendeel dus Engels. Veel films, klein beetje sport. In dit geval cricket, atletiek en beachvolleybal. Geen sporten waar ik voor thuis blijf. Wat wel lekker is: CNN en BBC World voor het nieuws. En Al Jazeera natuurlijk. Nou nog voetbal. Boven zijn ze inmiddels ook klaar. Controleer het vanavond wel. Ga nu eerst even naar de mall. Schrijf straks verder!

OK, om een uur of zes naar een mall rijden was misschien niet mijn allerbeste idee van de afgelopen tijd. Maar: dan heb je ook de avondspits een keer meegemaakt. En die is iets anders dan die in Nederland. Als ik het zachtjes uitdruk. Wat een chaos. De rechte wegen gaan wel, de problemen ontstaan op de rotondes. Daar geldt maar een regel en dat is het recht van de sterkste. En aangezien ik met mijn Kia Rio niet erg hoog in de voedselketen sta is dat soms best lastig. Ik win het echt niet van een Toyota Landcruiser. Voordeel is wel dat je zo de regels snel leert. Regel één op een rotonde: blijf zover mogelijk bij de rechterbaan uit de buurt. Die gebruik je alleen als je er op de eerste afslag weer af wilt. Of als je graag dood wilt. Regel twee: hoe langer je op de rotonde moet zijn, hoe verder je naar links gaat. Regel drie: als je eraf wilt ga je gewoon. Hoever je ook naar links zit. Ze stoppen wel. Alleen dat is al een reden om na deze een wat robuuster model te nemen. 4x4 zie ik niet zitten: zijn zelfs voor Qatari begrippen duur om te huren en kopen ga ik zeker op korte termijn niet doen. Daarnaast moeten er drie kinderen op de achterbank en dan graag ook met nog een beetje ruimte. Als je dat in een 4x4 wilt dan zit je al gauw aan zo’n landcruiser vast. En dan heb je het over echt duur. En groot. En lomp. Plus dat je je dan op de parkeerplaats een versuffing zoekt welke eigenlijk van jou is, ieder gezin heeft hier namelijk minstens één Toyota Landcruiser, en daarvan is 95% wit. Ik heb een paar zwarte en een enkele bruine gezien, maar de rest is wit. Met een werkje op de zijkant, dat wel. Net zo lelijk als mijn servies dus. Effen wit mag hier blijkbaar niet, er moet altijd één of ander werkje inzitten. En dan te bedenken dat de Emir onlangs verordonneerd heeft dat alle gebouwen aan de Cornishe ook wit geschilderd moeten worden. Vanwege het uitzicht vanaf zee, is zo lekker authentiek Arabisch. Moeten die dan ook allemaal een werkje krijgen?

Was onderweg naar Royal Plaza. Mall waar ik nog niet geweest was (niet bijzonder met een stuk of 40 malls in Doha), maar waar volgens de overlevering een fatsoenlijke speelgoedwinkel zou moeten zitten. Had hem snel gevonden, parkeren was wat lastiger, maar uiteindelijk kon ik mijn Kia-tje tussen een Maserati en een Porche Boxter kwijt. Volgens mij was het eigenlijk de bedoeling dat ik naar de parkeergarage ging, maar hier was nou eenmaal een plekje. De parkeerindiër van dienst wou er nog iets zeggen, volgens mij stond ik op een VIP-deel ofzo. Een vragende blik in zijn richting was genoeg. De mijne was inderdaad de enige die ver onder de ton kostte. In Euro’s dan. Hoewel, in Riyalen waarschijnlijk ook wel. En dan denk je dat je al luxe gewend bent. Bij binnenkomst moest mijn hele referentiekader weer op de schop. In de overtreffende trap zelfs. Bah. Speelgoedwinkel snel gevonden en inderdaad: een speelgoedwinkel zoals we die in Nederland ook kennen: niet zo groot, maar wel met gewoon LEUK speelgoed: Lego, Playmobil, spelletjes, poppen, knutselspul, puzzels. Niet tegen ze zeggen, maar heb meteen voor alle drie geshopt voor als ze hier komen. Voor Tom was ik zo klaar. Voor Sara ook. Maar ik weet niet wat het met Nina is, maar het kost me altijd onnoemelijk veel moeite om iets voor d’r te vinden. Geen idee hoe dat komt. Zal over een paar jaar met Sara ook wel zo zijn, was nu vrij makkelijk. Nee, ik vertel lekker niet wat. Kan wel zeggen dat ik binnen het budget gebleven ben dat ik mezelf opgelegd had. Ruim zelfs. En dat viel me dan weer mee van mezelf. Door naar beneden, naar de Qtel-winkel, heb zoals gezegd besloten inderdaad toch gewoon voor een jaarabonnement te gaan, dongle en sim-kaart opgehaald. Zou binnen 24 uur geactiveerd moeten worden, zal het doorgeven als het werkt! Hoe ik erachter kom dat het werkt werd me niet helemaal duidelijk. Denk dat ik een sms’je krijg als alles geactiveerd is, maar die mevrouw kon me dat niet echt duidelijk maken.

Toen ik met twee joekels van tassen (en die dongle zat in mijn broekzak, daar lag het niet aan) bij de auto terugkwam bedacht ik me opeens dat er nog een USB-stick met foto’s in mijn broekzak zat. Andere broekzak dan die dongle. Geen zin om terug te lopen, rij wel even langs Landmark. Ik betwijfel ook of ze hier iets burgerlijks als een kodakstalletje hebben. In Landmark kennen ze mijn hele gezin al van de foto’s. Om met Martin Bril te spreken: ik hoef mijn naam niet eens meer te noemen. Nou hoeft dat hier sowieso niet, maar het geeft hetzelfde gevoel. De muur raakt dus meer en meer bedekt met foto’s. Zie foto! Wel vooral van mijn eigen gezin, als ik alle foto’s nog moet krijgen die me beloofd zijn (door jullie!) moet ik om de hoek verder gaan. Dus ik zou zeggen: schiet eens op met die dingen…. Maar anyway: Landmark dus. Kerstavond in Nederland, wat een gekkenhuis. Niet eens druk in aantallen, maar iedereen was vooral nogal hyper. Net als bij ons moet hier alles blijkbaar op het laatste moment. Vooral de parkeerplaats was een ramp. Erop ging nog wel, eraf had ik wat geweld voor nodig. Ik mag dan laag op de voedselketen staan, ik blijf blank en dat geeft me bepaalde privileges als je jezelf tussen een file wachtende auto’s doordrukt. Daar heb ik dan maar misbruik van gemaakt. Is ook niet echt vreemd dat ze allemaal hyper zijn: tot een uur of half vier vannacht mogen ze eten, daarna is het voorlopig ff gebeurd. Ben heel benieuwd de komende tijd. We zullen het gaan merken. In tegenstelling tot de collega’s die alleen maar lopen te mopperen over de openingstijden van de winkels ben ik vooral erg nieuwsgierig. Maar dat heb ik al een keer of tien uitgelegd.

We hebben hier uiteraard ook met spanning naar de loting van de WK-kwalificatie zitten kijken. Of zullen we ons eerst eens druk maken om het EK van volgend jaar? “We” zitten in een poule met Iran, Bahrein en Indonesië (Wim Rijsbergen c.s. dus!) en de algemene opinie is dat het haalbaar moet zijn om de volgende ronde te halen. Eerste twee gaan door, Iran is duidelijk de favoriet in de poule, maar die tweede plaats moet te halen zijn. Frank heeft het ook getroffen met Australië in zijn poule. Volgende ronde inderdaad, stelletje verwende Europeanen: het is hier geen kwestie van dit pouletje ff winnen voordat je de tickets kunt boeken, er zitten volgens mij nog twee rondes achter. En twee rondes voor. Volgens mij is dit de derde ronde al. En zullen we het dan even over het lachertje van de Nederlandse loting hebben? Kom nou niet met het verhaal dat Turkije zo zwaar is, die kunnen niet eens van België winnen. Die hadden we ook als nummer twee kunnen krijgen en dan ben je als Nederlander nooit gelukkig. Ik bedoel: Vertonghen, Alderweireld, Mertens en Vermaelen kennen het Nederlandse voetbal vrij aardig en een Belg wil nou eenmaal altijd van ons winnen. Andere opties: Rusland, Zweden of Frankrijk. Handjes dicht met de Turk dus. En tegen die tijd is Hiddink allang directeur van Ajax, dus hoeven we ons daar bij Turkije ook geen zorgen meer om te maken. De andere landen ben ik zelfs al weer vergeten, zaten Hongarije en Roemenië er niet bij? En Bert noemt dat dan met een serieus gezicht een stugge poule. Ik zou inderdaad ook niet openlijk toegeven dat je samen met Cockie Voorn een tweemanspolonaise hebt ingezet toen de balletjes getrokken waren, maar wat zal er gelachen zijn in huize van Marwijk. Hij schijnt een half uur voor de spiegel geoefend te hebben om het zonder lachen uit te kunnen spreken. Bert Maaldrink wilde wel even wachten. Bij de KNVB zijn de tickets al besteld, hotels wachten ze nog even mee, maar alleen omdat het speelschema nog niet bekend is. “Wilt u daar een annuleringsverzekering bij?” vroeg het reisbureaumeisje nog. Na tien minuten kwam de verantwoordelijke KNVB-er terug aan de lijn en bedankte hij daar vriendelijk voor. Snikkend van het lachen. Of ze die grap nog een keer kon maken, ze stond nu op speaker. De collega’s vroegen zich af wat er zo grappig was geweest.

Vanmorgen voor het eerst met de auto naar het werk. Charmaine en Linda rijden voorlopig mee, totdat ze zelf vervoer hebben. Linda moet dinsdag afrijden, Charmaine moet nog beginnen met lessen. Heeft wel lang in Zuid-Afrika gereden, maar de afgelopen zes jaar heeft ze in Saudi Arabië gewoond en daar mocht ze natuurlijk niet rijden. Helemaal opnieuw beginnen dus. Sta je dan met je 30 jaar rijervaring. Nou moet ik zeggen: als ik haar paniekerig zie doen terwijl ze naast me zit stap ik niet bij haar in de auto. Wat een angsthaas. Ze is er sowieso goed in om alles in het negatieve te zien, maar op de weg gaat dat nog in een extra hoge versnelling. En dan was het vanmorgen dus doodstil op de weg. Kun je nagaan als het een keer echt druk is. Wat ik me ook opeens realiseerde toen ik ging rijden: moet ik verdorie opeens weer schoenen aan. Ik zie hele volksstammen op slippertjes rijden, maar om de één of andere reden zie ik dat niet zitten. Totdat ik die auto kreeg heb ik in mijn vrije tijd precies één keer schoenen aan gehad en dat was toen ik naar het museum en de souq ging. Voor de rest alleen maar slippers.

Vanmorgen een opvallend bericht in de krant vanmorgen. Een van oorsprong Ethiopische meneer is tot één jaar gevangenisstraf en aansluitend deportatie veroordeeld vanwege het beroven van een Indiase collega. Waarom dat opvallend is? Omdat ik in die zes weken dat ik hier ben nog niet één keer iets over veroordelingen gelezen heb. En ik lees de krant toch echt elke dag. Ik bedoel: dit soort veroordelingen haalt in Nederland pagina 6 niet eens. Hier stond het op pagina 2. Volgens mij bewijst dat maar weer eens hoe veilig dit land is. En dat komt volgens mij door twee dingen: ten eerste is iedereen hier dusdanig schathemeltjerijk van geboorte dat er waarschijnlijk alleen maar witte boordencriminaliteit is. Het is ook niet opvallend dat het in dit geval om een gastarbeider gaat, die worden dusdanig uitgebuit dat ze vrij makkelijk in die hoek terecht kunnen komen. Waarmee maar weer eens bewezen is dat armoede (één van) de belangrijkste drijfve(e)r(en) voor criminaliteit is. Waarom zou je het immers stelen als je hetzelfde in tienvoud kunt kopen zonder het te merken op je rekening? Tweede reden is dat dit land dusdanig conservatief islamitisch is dat er niet of nauwelijks drank- en drugsproblemen bestaan. En er op dat punt zero-tolerance is. Nou weet ik niet of dat nou helemaal de oplossing is, maar in deze samenleving werkt het wel.

Nou we het toch over de krant hebben: vanmiddag baalde ik dat ik geen Arabisch kan lezen, er stond een cartoon in het sportkatern waarbij twee Arabieren iets tegen elkaar zeiden terwijl ze TV zaten te kijken. In die TV was een foto van een duel van Rasmus Lindgren (!) met een tegenstander verwerkt. Ik kon helaas de Engelstalige versie van de betreffende krant niet vinden en in de lobby liepen alleen maar expats rond op dat moment. Was erg benieuwd wat er stond, maar kon niemand vinden die het voor me kon vertalen.

Vanmorgen was ik even niet zo blij met mijn bank. Ze vonden het nodig om me om 4:53 wakker te sms’en. Om me te laten weten wanneer de banken tijdens de Ramadan geopend zijn. Dank je wel, maar dat had van mij ook wel een paar uur later gemogen. Was niet de enige, er werd uitgebreid over gemopperd vanmorgen door alle QNB-ers in het ziekenhuis. Eikels. Had geen zin om boze mails te sturen, zullen ze wel genoeg gekregen hebben vandaag.

Nog een sms’je vanmorgen: Darren, of ik DEXA-dienst wilde doen. Prima, moest verder vooral hartslagmeters van afgelopen donderdag uitlezen en dat kan ook prima in de DEXA-ruimte. Erg druk heb je het daar toch niet. Kwamen er vandaag weer precies nul. Kwam goed uit, kon ik even op Skype met de familie. Nog precies een maand, dan komen ze hier naartoe. Nou vooruit, morgen nog precies een maand. Hele rustige ochtend dus, hartslagmeters uitgelezen en verwerkt, verslagje van geschreven en even de weekendmail verwerkt. Daarnaast moeten we beslissen wat we met het plafond bij Al Gharafa willen: dat is te laag voor bepaalde apparatuur en eigenlijk ook voor sprongtesten. Nou zit er een verlaag plafond, dus we kunnen nog een halve meter winnen. Dan komen alleen wel alle buizen van de airco open en bloot te liggen. Heb ik geen moeite mee, maar bij sommige mensen ligt dat wel eens wat gevoelig. Als het goed is halen we nu gewoon een stuk van zes bij vier meter weg, moeten we ruimte genoeg hebben, en dan zouden de buizen keurig uit het zicht moeten komen te liggen. Vanmorgen kwam daar een mailtje van de engineers van QOC bij, of ik de elektrische specificaties van de Biodex even kon mailen voor het verbouwen van de ruimtes bij de clubs. Van de lopende band hadden ze het in de documentatie gevonden, maar van de Biodex konden ze het niet vinden. Prima, ga wel even zoeken. Ik dacht nog heel optimistisch dat ik dat wel in een minuut of tien te pakken zou hebben. En dan was ik nog voorzichtig. Fout. Heb letterlijk àlle specificaties van àlle machines die dat bedrijf maakt kunnen vinden, alleen deze niet. Internet afgezocht, de mappen met gebruiksaanwijzingen doorgespit: onvindbaar. Uiteindelijk maar naar onze biomedische technische jongens gelopen. En waar vind je dit nou altijd het makkelijkste? Inderdaad: op de achterkant van het apparaat. Had inderdaad in vijf minuten klaar kunnen zijn. Vertrouw niet op internet! Toen ik die specificaties uiteindelijk bij Gregg inleverde bleek die al net zo gefrustreerd te zijn, had ook gedacht het wel even op te zoeken. Maar de technische jongens van QOC waren er erg blij mee, en da’s ook wel weer wat waard.

Toen ik met de nieuwe hartslagmeters zat te spelen kwam João binnen, de conditietrainer van Al Sadd. Net terug van een maand (!) trainingskamp in Tsjechië. Hij was er nog van in de war. Ging niet over voetbal, maar over de Tsjechische vrouwen: wat zijn die lang! En mooi! Hij is nog nooit in noordwest Europa geweest. Verder kwam hij met een hele berg aan metingen aanzetten die hij daar gedaan had. Ongeveer tien keer meer dan we ooit verwacht hadden. En hij bleef zich maar verontschuldigen dat het niet zoveel was als hij gewild had. Zeur niet, we zijn hier hartstikke blij mee. Vervolgens hebben we hem even gek gemaakt met de conclusies die wij uit de hartslaggegevens trokken. Vooral omdat die totaal anders waren dan die van hem. Voorbeeldje: ze waren niet tevreden over de gegevens van de rechtsback. Veel te lage waarden. Vraag van onze kant: speelden jullie tegen een stel goedwillende amateurs? Ja. En wat was zijn opdracht? Man uitschakelen en bal inleveren aan iemand die wel kan voetballen? Ja. En dan vinden jullie het vreemd dat hij niet boven de 175 slagen per minuut uitkomt? Die jongen heeft de hele wedstrijd geen reet te doen gehad! Heb je ook data van de wedstrijd tegen Sigma Olomouc (dat is één van de Tsjechische topclubs)? Ja. Totaal anders: toen moest hij opeens continu achter zijn man aan en verloren ze met 4-1. Alle vier de goals waren uit het hartslagprofiel van de keeper te halen, was ook wel grappig. We hebben hem dus maar even uitgelegd dat ze iets voorzichtiger moeten zijn met hun conclusies. We zijn inmiddels met het hele gezin uitgenodigd om bij hem te komen barbecueën, dat dan weer wel!

O ja, als laatste: er kwam vanmorgen een mailtje van IT langs. Of we allemaal even persoonlijke dingen van de Shared Drive wilden halen. Het ding is namelijk vol. Twee vragen: wie zet er in godsnaam persoonlijke dingen op de shared drive? En waarom is dat ding niet gewoon zo groot dat-ie gewoon niet vol kan??? Heb er smakelijk om gelachen!

Help, zit alweer op pagina vier. Ga snel stoppen!

Vanaf morgen ga ik ook weer zwemmen! Beloofd!

Tot Snel!
Olav