Dag 50 - Verhuizing

Dag 50 – Zondag 7 augustus 2011: Verhuizing

OK, zoals iedereen gisteren heeft kunnen lezen, was het vandaag verhuizen geblazen. Na werktijd. Dat wel. Eerst gewoon werken dus en daar kon ik niet echt voor motiveren. Ik had vannacht waardeloos geslapen door weer eens een kapotte airco. Het was nu zo warm dat ik maar beneden op de bank ben gaan liggen. Nou slaapt een bank al een stuk minder aangenaam dan een bed dus echt lekker slapen was het niet, maar daar kwam ook nog eens bij dat mijn eten om de één of andere reden verkeerd viel gisteravond en ik daardoor een uur tegen de misselijkheid heb liggen vechten. Ik voelde me dus niet echt geweldig toen vanmorgen de wekker afliep. Deze keer was ik wel zo verstandig geweest om de verduisteringsgordijnen dicht te doen, zodat ik niet halverwege de nacht alweer wakker werd omdat de zon alweer opkwam. Voelde me gebroken toen ik vanmorgen richting werk vertrok. Onderweg had ik uiteraard ook nog het één en ander uit te leggen aan mijn meerijvriendinnetjes, want dat ik moet verhuizen betekent ook dat zij ander vervoer moeten gaan regelen. Linda en Charmaine hebben (nog) geen Qatari rijbewijs, van Velvet weet ik dat eigenlijk niet, maar die is hier pas een maand, dus haar eigen rijbewijs zal zeker nog niet omgezet zijn. Heeft ook nog geen auto. Ze gingen Haroun maar weer bellen of die wat kon regelen met één van zijn vele vrienden.

Over vrienden en regelen gesproken: ik had Darren gevraagd om ook even mee te rijden naar de nieuwe compound. Die overigens niet Muraikh Gardens, maar Muraikh Village blijkt te heten. Ik zit in deel twee. Village is wel wat uit de hoogte voor een compound met 10 huizen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe groot Muraikh Village 1 is. Ik had erop gegokt dat één rit met twee auto’s wel genoeg zou zijn om alles mee te nemen, maar dat lukte net niet. Kwam vooral omdat ik de afwasmachine niet goed aangezet had, knop moest nog één tikje verder en daarom was-ie nu niet aangesprongen, terwijl dat voor vertrek vanmorgen wel de bedoeling was. Nu moest ik dus terug om de vaatwasser uit te ruimen, de koelkast leeg te maken en de laatste kleine dingetjes in te pakken. Had ik overigens toch weer twee dozen voor nodig. Verder was ik de strijkplank vergeten en zwierven er zo links en rechts nog wat schoenen rond.

Bij de receptie bleken mijn pakken gelukkig weer terug te zijn, alle drie zelfs, waardoor ik daarvoor niet nog een keer terug hoef. Er bleek vandaag ook post gekomen te zijn, kaarten van Hans en Nicole en Dolf en Mia. Ik weet dat er nog meer post onderweg is, dus ik heb de receptie gevraagd om me te bellen als er nog iets voor villa 18 binnenkomt. Als je het op zo’n korte termijn moet regelen kun je niet alles voor zijn…. Stuur me dus svp niets meer, het adres wat jullie hebben is verlopen, hier heb ik nog geen adres en voor dit moment heb ik niet het idee dat deze compound ons permanente verblijf gaat worden (zie verderop), dus ik ga hier ook geen adresgegevens voor vragen. Zodra we een permanent adres hebben zal ik het doorgeven! Wat me bij de receptie ook opeens te binnen schoot: ik heb borg betaald voor de gaskraan op de gasfles in de tuin. Hoe krijg ik dat terug. O, moet ik even bellen, meneer. Hij komt het vanavond om half acht brengen, meneer, 50QR. Het is op dat moment half zes en ik sta op het punt om mijn sleutels en autosticker in te leveren. Ik heb niet veel zin om over twee uur weer terug te moeten, ik zit al veel te veel in die auto de laatste dagen. Gelukkig is Velvet bereid om het voor me aan te pakken, krijg ik het morgen wel van haar.

Ik ben bewust maar even niet naar housing gegaan, leek me vandaag even verstandiger. Husam belde me vanmiddag om te zeggen dat het huis schoon was en dat ik er in kon. Hij klonk een stuk vriendelijker dan gisteren, heeft blijkbaar toch geholpen dat ik even stevig mijn tanden erin gezet heb. Hij vroeg ook nog of ik morgen even een lijstje in kan leveren wat er in ieder geval moet gebeuren. Wees gerust, dat lijstje krijg je. Ben er al mee bezig! Vooral kleine dingen trouwens: deurbel doet het niet, licht boven de trap ook niet (is vooral lastig omdat de trap hier midden in het huis zit. In het vorige huis zat er een flink raam in het trappenhuis), het deurtje van één keukenkastje ligt los. Dat soort dingetjes. Verder vroeg hij me gisteren of ik in de kamer beneden een slaapkamer wil of een kantoor. Heb om een kantoor gevraagd, dan kunnen we er altijd nog een kamer voor Sara van maken. Als ik om een slaapkamer vraag komt er een tweepersoons bed of twee losse bedden in. Niet geschikt voor een kind van anderhalf in ieder geval. Zo wil ik ook nog even overleggen of ik dat ene tweepersoonsbed van boven kan inruilen voor een eenpersoonsbed. Tweepersoons lijkt me niet nodig voor de kinderen.

Over het algemeen vind ik dit huis iets meer uitnodigen om ook echt in te leven dan het vorige, wat ik toch vooral een toonzaal vond. In dit geval is de benedenverdieping één grote ruimte waar je binnenkomt met rechts een eethoek en links een grote zitruimte met twee banken en twee grote stoelen (met brede leuningen waar je keurig een laptop op kunt zetten!), salontafel en TV-meubel en een TV die niet aangesloten zit. O ja, moet ook op het lijstje! Stereo en DVD-speler heb ik zelf meegenomen. DVD-speler moet ik nog even uitvogelen of hij goed aangesloten zit, morgen even ergens een goedkoop DVD-tje scoren om het te proberen. Achter de woonkamer een klein halletje met de trap naar boven en de eerste badkamer. De eerste inderdaad, we hebben er hier drie. Daarachter de keuken en de kamer die ik als kantoor ingericht wil hebben. Is nu leeg. De keuken is zoals normaal hier niet om aan te zien zo lelijk maar wel ruim. Grootste gemis is een afwasmachine. Wel aanwezig: koel-vries, wasmachine, magnetron, broodrooster, oven en elektrische kookplaat. Waterkoker had ik al. Er is wat vaatwerk achtergebleven, heb ik laten staan waar het staat. Achter de keuken en kamer is de tuin: ongeveer even groot als wat ik in Riviera Gardens, misschien zelfs wel iets groter. Voor het afval staat er een kliko klaar die regelmatig geleegd wordt. Hoe vaak kon de Nepalese beveiliger met niet vertellen, zo goed was zijn Engels nou ook weer niet. Voor Nepali begrippen waarschijnlijk ruim voldoende, voor Westerse begrippen duidelijk niet. Boven zijn drie grote slaapkamers en een tweede woonkamer die nu nog leeg staat. In die kamer moet er eerst even naar de airco gekeken worden, aangezien het in die ruimte nog warmer was dan buiten. Daarnaast ook nog ingericht worden. Muren moeten boven ook allemaal gedaan worden: overal is door kinderen op de muren getekend. Naast de drie slaapkamers dus ook nog twee badkamers. Alle badkamers zijn klein, maar wel compleet. Grootste nadeel: nergens ruimte om een douchegordijn op te hangen, dus het wordt weer dweilen. Ook op het lijstje. Alle kamers hebben bedden en kasten. Stijl is redelijk neutraal, zeker in vergelijking met de vorige compound.

Ik zal van de week foto’s maken en een “Cribbs”-filmpje! Het was vandaag donker voordat ik alles opgeruimd en gegeten had. Eten was overigens een kennismakingscadeautje van de overburen. Zijn de enige die ik hier tot nu toe gesproken heb. Zij Zuid-Afrikaans en collega bij Aspetar (zoals iedereen hier): werkt bij infection control. Hij Engels en het is me niet duidelijk wat hij eigenlijk doet. Drie kinderen (drie meiden: 1,4,6) en nog eentje van 16 die in Europa op school zit. Naast mij blijkt Matt te wonen, één van de cardiologen van de afdeling Sport and Exercise Science. Die ken ik dus al. Zit niet bij ons op de afdeling, heeft ergens in het pand zijn eigen kamer. Weet niet waar. Hij zit weliswaar niet op onze afdeling, maar luncht meestal wel met ons. Lunch… dat was wat tot anderhalve week geleden iedere dag rond een uur of 12 hadden. Die Ramadan begint me zo langzamerhand aardig de keel uit te hangen. Blijkbaar vonden mijn overburen dat ik er nogal ondervoed uitzag, want ik kreeg een blad met eten van ze. En of ik wel te drinken in huis had. Ja hoor, geen probleem. Ik woonde immers al ergens, ik had gewoon eten en drinken in huis! Eten heb ik graag aangenomen: was doodmoe en het laatste waar ik zin in had was koken, alhoewel ik ook daarvoor alles in huis had. Eten smaakte ook nog eens prima: cheese cake, stuk watermeloen en van het andere kan ik niet op naam komen (en google heeft ook geen zin om het me te vertellen): dat Griekse gerecht met laagjes aardappel (soort Lasagne dus, maar dan met aardappel in plaats van deegbladen). In dit geval opgevuld met tonijn. Kreeg niet eens alles op. Heb de bordjes wel keurig afgewassen weer terug gebracht en ze hartelijk bedankt. Watermeloen en cheese cake staan in de koelkast.

Ik vond het te laat worden om nog aan te bellen om kennis te maken met de directe buren, was half 10 tegen de tijd dat ik vond dat ik daar tijd voor had. Doe ik morgen wel als ik thuis kom. Ik zeg wel de directe buren, maar dat is eigenlijk iedereen hier, de compound bestaat namelijk maar uit 10 huizen en daarmee is meteen het grootste nadeel genoemd: het is wel erg klein. Kan een voordeel zijn als je van rust houdt, maar ik vind het een flink nadeel. Tegenover mij zit dus een gezin, maar dat ik ook het enige gezin op de compound. Lijken me wel leuke mensen, trouwens. Zij lijkt hooguit een beetje vreemd. Matt is een aardige vent, weet natuurlijk niet wat er bij hem hoort, moet ik nog kennis mee gaan maken. Omdat de compound zo klein is, zijn de faciliteiten ook beperkt: er is een zwembad en een gym, maar heb ze allebei nog niet bekeken, komt ook van de week wel. Als het hetzelfde zwembad is als wat ik op een online foto zag is het in ieder geval niet groot. Geen winkel of receptie volgens mij. Communicatie loopt via de beveiliging. Misschien ben ik ook wel een beetje verwend in Riviera Gardens, daar was het allemaal wel erg groot en luxe. Ik hoorde van de week iemand vertellen dat Riviera Gardens de absolute top in compounds was toen het gebouwd werd (nu 10 jaar geleden), en dat merk je eigenlijk nog steeds: het is wat ingehaald door de tijd, maar qua grootte en opzet is het nog steeds erg luxe. Ligt vooral een beetje in de middle of nowhere.

Kom er net trouwens achter dat de airco in één van de slaapkamers zo lek als een mandje is. Wordt een aardige lijst zo…

Qua werk stelde het geen reet voor vandaag, gelukkig ook maar, gezien mijn staat van vanmorgen. Ik heb eindelijk dat matlab-bestand afgekregen. Het werkt nu zoals ik wil dat het werkt en de uitkomsten lijken ook te kloppen. Is ook altijd wel aardig! En dat zonder hulptroepen. Had al gebedeld om hulp, maar dat bleek uiteindelijk toch niet nodig te zijn. Ik heb het uiteindelijk gedaan op een manier waar mijn docent op de VU drie weken van op de hartbewaking zou liggen: met de mij kenmerkende omweg! Maar met een omweg kun je ook best op de plaats van bestemming aankomen, het gaat toch uiteindelijk om het eindresultaat! Waren we het nooit over eens. Jammer dan. Het bestand is nu af, dat betekent dat het in de toekomst alleen maar tijd moet gaan opleveren, omdat we de data dan maar één keer hoeven te importeren en het dan ook meteen klaar is.

Volgende klus was het aanmelden van een nieuwe printer op mijn laptop. Aangezien ik matlab alleen op mijn laptop heb staan en niet op de pc van mijn werk moest ik daar op werken. Vervolgens wilde ik de grafieken even afdrukken om ze ook op die manier onder de collega’s te verspreiden, maar dat bleek toch lastiger dan gedacht. Ik kan de netwerkkabel gewoon uit de pc trekken en in mijn laptop stoppen zonder dat het problemen oplevert, dus ik dacht ook die printer wel even toe te kunnen voegen. Gewoon via het startmenu en dan naar “Apparaten en printers”, “printer toevoegen”, etc. ik kreeg vervolgens een lijst van een stuk of 50 printers uit het hele ziekenhuis, maar die van ons zat er natuurlijk niet bij. Fijn. Die grafiek kan ik namelijk niet via mijn gewone pc uitdraaien omdat daar geen matlab op zit. Uiteindelijk heb ik hem maar in een word-bestandje gezet, dat via een USB-stick op de pc gezet en daar vandaan afgedrukt. Het kan allemaal wel, en dan lukt het ook wel, maar het is zo’n gedoe.

Ik ga stoppen, is hier bijna middernacht, wil naar bed. Kijken hoe dat de eerste nacht hier gaat.

O ja, vergeet ik het belangrijkste bijna: gelukkig hebben we onze Rotterdamse vrienden weer afgelost op de eerste plek. Stel je toch voor dat de druk van het bovenaan staan te groot zou worden voor ze! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de boel aardig bij elkaar heb staan vloeken toen de 1-0 voor de Graafschap viel, maar gelukkig is het nog recht gebreeën. Vanavond heb ik hier trouwens gewoon de samenvattingen zitten kijken. Niet om zeven uur (dan is het hier al acht uur!), niet met het bordje op schoot (had ik net op) en ook niet bij de NOS maar op eredivisielive.nl, die zenden de samenvattingen gewoon uit! Laat maar, dat mag vanuit hier niet van de NOS, mag zeker alleen in Nederland, kijk morgen wel of ik het via uitzending gemist terug kan kijken.

Verdorie, toch weer bijna drie bladzijden. En ik wilde het kort houden omdat ik zo moe was. Of eigenlijk ben.

Tot Snel!
Olav

PS: gelukkig bereikt het wereldnieuws me hier ook. Zie foto... Met dank aan Jordi Meester. Mag ik het meesterlijk noemen?