Dag 51 - Avondwerk

Dag 51 – Maandag 8 augustus 2011: Avondwerk

Om te beginnen: Erna, van harte met je 18e! of was het toch je 21e? ;-) André ook van harte, had hem bijna gemist, maar zag het net nog op facebook….

Punt twee: dat Griekse gerecht waar ik gisteren niet op kon komen was natuurlijk mousaka. Bedankt, Dorien!

Punt drie: voor iedereen die één of zelfs twee dagen gemist heeft: check je spamfolder! Ik weet dat dag 49 bij een aantal mensen in de spamfolder terecht gekomen is en dag 50 kwam vandaag pas heel laat als email door. Had hem gisteravond rond een uur of 11 geplaatst, maar bij mij kwam vanmiddag rond één uur de mail pas.

Ik heb net maar eens een “rondje” over mijn nieuwe compound gelopen. Rondje kun je niet echt noemen aangezien het dus één straat is met welgeteld 10 huizen. Aan het begin van de compound is een mini zwembadje, wat eigenlijk alleen maar geschikt is voor hele kleine kinderen, ik ben bang dat mijn oudste twee er binnen een paar weken op uitgekeken zijn. Meer dan een meter of vijf is het niet, bij misschien 2,5 meter. Geen baantjestrekken hier dus. Ik heb ook meteen maar even bij de buren aangebeld, links waren ze thuis. Rechts niet. Is geen ramp, rechts woont Matt. Links wonen twee dames, waarvan er één thuis was. Ze benadrukte nog maar eens dat ze dit huis deelden. Mijn namengeheugen laat me alweer in de steek, merk ik. Ben er twee minuten geleden geweest. Werd meteen uitgenodigd om binnen te komen, net als gisteren bij de overburen trouwens. Zij vertelde me dat er eigenlijk bijna alleen maar gezinnen met kinderen wonen. Geen Nederlanders, maar wel aardig wat Zuid-Afrikanen, die ook allemaal Afrikaans spreken, wat de integratie misschien ook wel weer ten goede zou kunnen komen. Ik heb vandaag met Michael afgesproken dat ik binnen twee weken laat weten of ik hier wil blijven wonen of niet. Ben er nog niet uit. De sfeer lijkt wel heel aangenaam, zo te horen dus veel gezinnen met kinderen, maar het is allemaal wel erg klein en de faciliteiten wel erg beperkt. Als je iets vergeet qua boodschappen dan hang je meteen aan een rit naar Villagio, winkeltje is er namelijk niet. Niet dat een rit naar Villagio nou direct een wereldreis is, maar je moet toch weer met de auto weg.

Terwijl ik buiten rondliep heb ik meteen even wat foto’s van binnen en buiten genomen en toen ontdekte ik iets heel vervelends: ik kan de oplader van mijn camera nergens vinden. Heb inmiddels alle laatjes, kasten en tassen open gehad, maar ik kan hem nergens vinden. En daar kwam ik natuurlijk achter omdat de camera leeg was. De foto’s zijn dus grotendeels met mijn telefoon genomen deze keer. Opladen doet mijn camera volgens mij ook aan de laptop, dus dat probeer ik nu (en dat lijkt te werken), maar ik wil hem toch wel graag normaal op kunnen laden. Ik zal morgen even naar Linda lopen om te vragen of zij even naar de receptie van Riviera Gardens kan lopen, krijg ze telefonisch niet te pakken. Uiteraard niet, blijft Qatar en het blijft Ramadan.

Er zijn dus meteen foto’s bij dit verslag geplaatst, filmpje zal nog even moeten wachten totdat ik weer een volledig opgeladen camera heb. Heb met een paar foto’s geprobeerd even een indruk te wekken, en meer is er ook eerlijk gezegd gewoon niet. Ja, moskeeën hier in de buurt. Je breekt iedere vijf meter je nek over zo’n ding. Waarschijnlijk net zo’n eenheid als de protestanten. Wat dat betreft heeft zo’n seniele dictator in Rome wel zo zijn voordelen. Sorry, Vaticaanstad. Dan zit je tenminste niet met allerlei afsplitsingen. Denk maar aan wat Herman Finkers daar ooit over zei. Zal jullie het citaat besparen. Stel je voor wat dat betekent als al die imams tegelijk oproepen tot het gebed. Ben heel benieuwd, zal ik vrijdag wel merken.

Ik heb vanmorgen mijn wensenlijstje ingeleverd bij Michael, Husan was er niet. Het kwam uiteindelijk op zijn bureau terecht en ik heb hem nog even gebeld om te zeggen dat-ie maar moet bellen als-ie iets niet begrijpt. Kapotte deurbel kan er vanaf, blijkt een schakelaar bij te horen. Hoorde ik net van de buurvrouw. Blijft er nog genoeg over. Michael begon al te informeren of we hier wellicht wilden blijven, met andere woorden: als je toch weggaat doen we niet zoveel. Heb het in het midden gelaten. Volgens de buurvrouw kun je beter met de onderhoudsmeneer bellen, dan is het binnen een paar uur geregeld. Had het nou eenmaal zo met housing afgesproken, en ik zal ze 24 uur de kans geven om het te regelen. Ik hou me wel aan mijn afspraken, laat nu maar zien dat jullie dat ook kunnen. Anders bel ik morgenavond alsnog de onderhoudsmeneer en mag die het oplossen. En volgens mijn nieuwe buren gebeurt dat erg snel en goed. Zij noemde het onderhoud als het grote pluspunt voor deze compound. Ik ben daar nog niet van overtuigd: er staat op mijn slaapkamer een doos met spullen van mijn voorganger en het onderhoudsmannetje dat gisteren een rondje met me liep zei dat hij vanmorgen om negen uur zou komen om die doos naar beneden te halen. Wie er ook kwam vanmorgen, hij niet… Heb er vanmiddag over gemopperd bij de bewaking, maar het Engels van die bewaker was net zo goed als mijn Nepali, dus ik geloof niet dat hij me echt begreep.

Diezelfde Michael zat me overigens smakelijk uit te lachen vanmorgen toen hij hoorde hoe ik naar het ziekenhuis gereden was. Kan ik me volledig voorstellen, ik wist zelf ook wel dat het een gigantische omweg was. Was alleen zo gauw de enige weg die ik uit mijn hoofd wist en ik was er binnen een kwartier. Op de terugweg deed ik er vijf minuten over. Had even op google maps gekeken hoe het dan wel moest en dan doe je het dus drie keer zo snel. Dat kwartier van vanmorgen was de helft van de tijd die het me tot nu toe kostte trouwens.

Ik ben ondertussen aan het koken, maar moet wel wat beter opletten dan van de week. Voordeel is dat ik nu de laptop mee naar de keuken genomen heb, sta er dus dichterbij. Maar ook nu gingen de aardappelen opeens wel erg hard. Niet te hard, dat nog niet. Koken gaat in dit huis trouwens elektrisch, geen gedoe met gasflessen meer dus. O ja: kipschnitzel, krieltjes en sperziebonen. Helaas geen mayo in huis voor bij de krieltjes. En zoals gezegd geen winkeltje waar je even naartoe loopt.

Het is een vreemde werkdag vandaag: vanmorgen van 10 tot drie en vanavond weer verder. We willen de komende tijd veel dingen bij clubs gaan doen, en dat betekent dat we daar afspraken voor moeten gaan maken en in een aantal gevallen zelfs kennis moeten gaan maken. Ik ga vanavond naar Qatar SC (moest eigenlijk zaterdag, zoals ik al eerder zei) om kennis te maken met de trainers en de technisch directeur. Is vanavond wel een goede avond voor, aangezien er op dit moment een bekertoernooi voor jeugdteams gespeeld wordt. Volgens mij alleen voor clubs uit Doha. Probleem: de heren spelen pas om kwart over 10. Jeugd hebben we het nog steeds over, hè? A en B-junioren volgens mij. En dan mopperden ze bij ons vorig seizoen dat ze pas om half negen naar huis gingen. Nou komt dat op dit moment ook door de Ramadan, door al het bidden en eten wat ze de hele dag verplicht moeten doen. En overdag wordt er geslapen. En is het ook gewoon te warm om te voetballen. Hoewel, vandaag valt de temperatuur mee. De gevoelstemperatuur ligt aanzienlijk lager dan gisteren en dat komt vooral door de (relatief) harde wind die er vandaag staat. Het waait veel harder dan de afgelopen dagen en dat maakt het onmiddellijk weer draaglijk. Ik merk het ook aan mijn bril: die beslaat niet meer als ik uit de airco kom. Is nog steeds dik boven de 40 graden, maar het voelt een stuk draaglijker dan de afgelopen dagen. Wat dat betreft had ik dus weer een aangename dag “uitgekozen” om te verhuizen. Deed me denken aan de dag dat Karin bij mij introk op de van Walbeeckstraat,.Dat lijkt overigens een heel mensenleven geleden, maar is toch echt pas negen jaar geleden. Die dag was het ook bloedheet en gaf de thermometer in de auto van mijn vader 36° aan. Extreem voor Nederland dus. En wij maar die trappen op en af lopen. Denk dat Johan het zich ook nog wel kan herinneren, vooral het bed dat naar zolder moest…. Maar goed vanavond Qatar SC dus. Zo laat dat ik daarvoor nog wel even tijd heb om mijn credit card op te halen. Moet ik voor naar de andere kant van Doha, naar mijn eigen bankkantoor sturen schijnt niet te kunnen of niet te mogen. Of niet willen, dat speelt hier ook altijd een behoorlijke rol.

De komende tijd blijft het ook flink in de avonduren werken, aangezien we bij minstens vijf (en het liefst zes) clubs een start willen maken met de metingen. Voorlopig sta ik op de rol voor Qatar SC, Al Rayyan en Al Wakrah. Die laatste twee zijn alle buiten Doha. Vooral Al Rayyan (oude club van Frank en Ronald) valt wel mee, zeker vanaf waar ik nu zit. Maar dan nog: we gaan nogal wat rijden de komende tijd en we weten allebei niet of die kilometers eigenlijk vergoed worden. We krijgen wel een transport allowance, maar volgens mij is dat voor privé vervoer en niet voor “zakelijke” kilometers. Nog een punt waar we het over moeten gaan hebben: telefoonkosten. Valt tot nu toe wel mee, maar ik denk dat we de komende tijd nogal wat moeten gaan bellen met trainers enzo. En volgens het nieuwe HR-beleid hebben we recht op een vergoeding (ik dacht 600 QR) per maand. Zo zijn er nog wel wat puntjes waar we het over moeten gaan hebben. We zijn daar nu munitie voor aan het verzamelen, zodat we eind augustus met een goed onderbouwd verhaal naar Dean kunnen. Dean zal het probleem trouwens niet zijn, maar die heeft ook weer een baas en ik heb geen idee hoe het daar zal vallen. De komende twee tot drie weken wordt het dus veel ’s avonds werken: trainen doen ze ’s avonds en door de Ramadan later dan normaal. Ze mogen pas om zes uur eten, en dan kun je niet verwachten dat ze om zeven uur op het veld staan. Volgens mij moet er dan nog gebeden worden, en zo niet: als je dan gaat trainen kotsen ze alles meteen weer uit. Zeker gezien het type eten en de hoeveelheden die er op dit moment genuttigd worden. Veel en mierzoet! Kan niemand aanraden om naar het gebit van de gemiddelde Qatari te kijken. Dan ben je in staat om direct een tandenborstel te pakken en zijn tanden te gaan poetsen, maar dat zal niet veel meer doen. Rottende tanden is hier geen uitzondering. Bij de mannen vooral, bij de vrouwen speelt het volgens mij veel minder. Aan de andere kant zie ik hier trouwens ook veel volwassenen met beugels, dus er is een groep die er juist veel aandacht aan besteedt.

Ga ondertussen even eten. Kan best eten en schrijven tegelijk. Groot verschil met het vorige huis: deze eettafel nodigt uit om eraan te gaan zitten. Is ook maar een zespersoons, alhoewel je er volgens mij best met acht aan past. Beetje schuiven met de stoelen… betekent dus dat ik gewoon aan de tafel zit te eten die er voor bedoeld is en niet ergens in een achterafkantoortje. Hele nieuwe ervaring! Ook deze tafel blijft erg leeg als je er alleen aan zit te eten, wordt tijd dat-ie gevuld wordt. Nog iets meer dan drie weken…

Ik heb voor vrijdagavond een afspraak om te gaan jammen, had een oproep op Qatarliving.com gezet (heb ik volgens mij verteld, of niet?) en daar kreeg ik twee reacties op. Eén van een Filippino die erg vreemd overkwam. Heb ik niet op gereageerd. De tweede kwam een paar dagen later van een dame wiens man (gitaar) met een vriend (drums) op zoek was naar een bassist om te jammen. Heb hem gemaild dat ik wel wilde en vanmorgen lag er een sms wanneer ik wilde afspreken. Hij had ook gebeld zag ik, maar die had ik even gemist. Dale heet de beste man. Heb nog wel even gemeld dat ik hier nog geen versterker heb, maar dat was geen probleem, basversterker was beschikbaar. Als het goed is gaat mijn versterker morgen met de rest van de huisraad op de boot. Ben op internet aan het kijken of ik ergens het GPS-signaal van dat ding kan volgen. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Laatste positie die ik vanmiddag las was de haven van Antwerpen, daar zou-ie vandaag vertrokken zijn, zal dus inmiddels wel in Rotterdam liggen om morgen via Dubai naar Doha te varen. Planning is 28 dagen. Heb het nog even nagekeken, en hij ligt nu in Antwerpen (zie http://www.marinetraffic.com/ais/nl/default.aspx?mmsi=218355000&centerx=4.263157&centery=51.35073&zoom=10&type_color=7), ligt nog voor anker. Compleet met foto’s, vaarschema en weet ik veel. Is wel een redelijk zware site, kan even duren voordat je hem binnen hebt.

De batterij van mijn camera lijkt inmiddels weer aardig opgeladen te zijn, morgen moet er dus weer het één en ander mogelijk zijn.

Ga er voor nu mee stoppen, moet zo weg om mijn credit card te gaan halen. Zal wel weer zoeken geblazen zijn… Als ik vanavond terugkom en ik heb nog puf dan zal ik mijn ervaringen vanavond nog even delen. Zo niet, dan lezen jullie dat morgen weer!

Tot Snel!
Olav