Dag 53 - Scheepvaart

Dag 53 – woensdag 10 augustus 2011 – Scheepvaart

Zware ochtend vandaag. Aangezien ik gisteravond nogal heb zitten klooien met het plaatsen van het blog (iedereen op de mailinglijst heeft dat gemerkt, volgens mij hebben jullie wel een stuk of 4 meldingen gehad, sorry daarvoor!) lag ik pas tegen 1 uur in bed. Vanmorgen om 7 uur er alweer uit omdat Ed en Willem de airco kwamen maken. Stonden om klokslag 8 uur op de stoep. Kwam nog bij dat ik me niet erg lekker voelde. Hoofd vol watten, rauwe keel, ogen nauwelijks open te krijgen / houden. Normaal gesproken verdwijnt dat wel met douchen, maar aangezien ik hier zittend moet douchen helpt dat ook niet echt. Zal wel een combinatie van raar onregelmatig eten, korte nacht, temperatuur en airco zijn. Aanpassing dus gewoon, zeg maar. Voel me sinds vanmiddag weer prima, maar het was een lange ochtend. Airco’s doen het weer, ook zonder water te lekken deze keer. Ze doen het nu zo goed dat ik vanmiddag alle airco’s beneden uitgezet heb omdat ik het koud kreeg.

Toen ik vervolgens ontbijt stond te maken werd er vanuit de tuin vrolijk door het manusje-van-alles naar me gezwaaid. Was mijn terras (da’s trouwens de hele tuin!) aan het vegen. De vorige bewoner had nogal wat laten staan dat nog opgehaald zou worden en dat heeft-ie gisteravond blijkbaar gedaan. We hadden alles in de tuin gezet, zodat hij daar bij kon. Poort zat niet op slot. Lag verder nog een hele berg afval in de hoek waar de ladder naar het dak uitkomt. Had ik gisteren over gemopperd, lag er duidelijk al jaren. Zeker als je kijkt naar de hoeveelheid stof en zand die erop lag. Vanmorgen was alles weg en werd dus en passent nog even het hele terras geveegd. Hij keek er erg trots bij. Heb hem uitgebreid bedankt. Geen idee wat “dank je wel” in het Nepali is, dus hij zal het met het Engels moeten doen.

Zoals ik gisteren al zei: ik twijfelde een beetje aan de route van onze bagage. Het zou gisteren in Rotterdam opgehaald worden, maar gistermorgen lag ze nog in Antwerpen en aan het einde van de middag werd aangegeven dat ze op weg was naar Southampton, is niet erg in de richting van Rotterdam. Vanmorgen werden mijn zorgen weggenomen: de boel is in Antwerpen aan boord gegaan en niet in Rotterdam. Is in meerdere opzichten een opluchting. Ten eerste betekent dat dat de boel ook echt onderweg is en nog steeds in de pijplijn staat om op 6 september aan te komen. Ten tweede hebben we dan niets in huis dat spontaan “Ketelbinkie” in kan zetten. “Toen wij uit Rotterdam vertrokken…” Je moet er toch niet aan denken! Een Duits schip dat niet naar Rotterdam wil komen. Bij mij kwamen er direct een stuk of 20 grappen opborrelen, ik neem aan dat ik daar niet alleen in sta…

Maar goed, de boel is onderweg en ik ga begin september de agent maar eens bellen om te vragen hoe dat verder gaat. Ik neem aan dat ik transport vanaf de haven moet gaan organiseren en ze zullen de weg naar mijn portemonnee ook wel weer weten te vinden. Met hun ogen dicht waarschijnlijk. Ik weet inmiddels wel waar ze zitten: op de website had ik iets gelezen over “achter het Jeep-gebouw aan Airport Road.” Toen ik me van de week met het zweet in de handen mottig aan het zoeken was naar een tankstation kwam ik opeens langs een gebouw waar heel groot de letters J-E-E-P op staan. En aangezien ik op dat moment parallel aan Airport Road reed ben ik maar vanuit gegaan dat ik daar binnenkort een keer moet zijn. Iets verderop kwam ik een heel groot bord van Mobil tegen. Ik helemaal opgelucht: daar kan ik tanken! Fout. Daar kon je letterlijk ALLES met je auto, behalve tanken. Verzekeren, banden oppompen, banden vervangen, uitlaten vervangen, olie verversen, doorsmeren, nieuwe ruitenwissers: alles kon er. Behalve het belangrijkste: tanken. Ik nog aan zo’n monteur vragen of hij ergens een pomp wist. “We no have, Sir.” Nee, dat had ik zelf ook al gezien, Oppenheimer!

Wat overigens wel lastig kan zijn met het verschepen is het feit dat ik inmiddels ergens anders woon en mijn oude adres op de vrachtbrief staat. Heb ik ze over gemaild, en of ik dan toch maar even het goede adres door wil geven. Tuurlijk. Alleen, wat is hier het adres eigenlijk? Muraikh Village 2, maar hebben ze ook nog een PO Box? De bewaker wist het niet. Is geen verrassing. Overburen gevraagd: o, dat is gewoon het nummer van Aspetar. Maar dat heb je toch niet nodig, op het moment dat de chauffeur gaat rijden belt-ie je en dan zeg je gewoon waar-ie naartoe moet. Moet ff op de bon, maar dat zijn van die Europese regeltjes waar je hier toch niets aan hebt. Heb dus het adres zonder PO Box doorgegeven. Als ze gaan zeuren kunnen ze het nummer van Aspetar krijgen. Ze gaan me er toch niets op sturen. Geef het verder ook aan niemand. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat we hier niet permanent gaan blijven, dus post deze kant op sturen heeft ook niet veel zin.

Ga even eten, daarna nog even een uurtje of twee naar Qatar Sports en als ik terug ben zal ik verder schrijven. Eten bestond vanavond uit pasta met pangafilet en een saus van ricotta, spinazie en nog een kaassoort. Wees gerust: uit een potje. Zo culinair ben ik nou ook weer niet…

Daarna door naar Qatar Sports om bij de hele jeugd (14-19) lengte en gewicht te bepalen. Wat een puinhoop. Probleem was vooral dat iedereen zo ongeveer in één lange rij stond te wachten, en daardoor moesten vooral de A-junioren lang wachten. Die gingen daardoor doen wat jongens van een jaar of 17 dan doen: klieren. Vervelende was vooral dat de conditietrainer die me hielp met getallen invoeren daar aan mee ging doen en ik hem dus een paar keer tot de orde moest roepen. Iets niet horen kan gebeuren, maar als je gewoon doelbewust zit te lullen als ik getallen naar je roep dan gaan mijn nekharen wat overeind staan. Zeker als je er vervolgens gewoon stug mee doorgaat. Heb na afloop meteen met de TD afgesproken dat we dit voortaan anders gaan doen. Was-ie met me eens. Verder nog een tijdje op het veld bij de trainingen staan kijken en contact gelegd met de andere trainers zodat die in ieder geval mijn gezicht kennen en weten wat ik eens in de zoveel tijd kom doen. Kwam alleen niet meer van de fysiotherapeut af. Zeker sinds hij weet dat ik ook ooit fysio was blijft hij maar lullen. Gelukkig (?) raakte er uiteindelijk een speler geblesseerd, zodat ik een excuus had om aan de andere kant van het veld te gaan staan. Weer redelijk laat thuis dus, maar nu dus omdat ik nog een tijd op het veld gestaan heb. Eigenlijk voor de gezelligheid dus. Morgenavond vrij, geen trainingen bij “mijn” clubs.

Heb net nog een stukje van Italië – Spanje zitten kijken, hadden we toch verdorie de eerste plek van de FIFA-ranking kunnen pakken als die Engelsen niet waren gaan rellen. Ik verdenk die Spanjaarden er stiekem van dat ze die rellen georganiseerd hebben! Regeren is vooruitzien…`

Ik heb vanmiddag ook een oplossing voor mijn foto’s gevonden. Die had ik in RG op de muur gespeld, kon daar makkelijk omdat er hele dik behang op de muren zat. Hier zijn ze alleen gespoten en zat dat er dus niet in. Heb ze uiteindelijk maar op de lijst van de spiegel in de kamer geplakt en een aantal tussen de lijst en de spiegel gedrukt. Plastic foto ding paste er precies naast, zie foto’s! kaarten van Doha en Qatar op de muur ernaast en het geheel krijgt zowaar wat uitstraling. De muren met dat wit en grijs zijn ook wel erg saai zo… raak er meer en meer van overtuigd dat we hier niet gaan blijven!

Verdorie, half één geweest, moet zo naar bed. Ga de boel plaatsen en dan slapen

Tot Snel!
Olav