dag 65 - Internet, stroopwafels en nattigheid

Dag 65 – Maandag 22 augustus 2011: Internet, stroopwafels en nattigheid

Internet werkt weer! Vanmorgen deed alles het weer en hadden ze dus blijkbaar hun storing opgelost.

Nog meer goed nieuws, dacht ik vanmorgen toen ik het AD las: “Nick en Simon uit elkaar?” Het leek me al sterk, aangezien de Tros er dan wel een flinke real life soap omheen gebouwd zou hebben. Bleek allemaal een stuk genuanceerder te liggen. Toch jammer. In dat zelfde AD gaf trouwens een hele beroemde psycholoog een diepgraande analyse van Wesley Verhoek: heeft het moeilijk na zijn afgeketste transfer, daarom wat agressief op het veld. Dat soort lulkoek-van-de-koude-grond. De naam van de psycholoog in kwestie? Guus Meeuwis. Academische titels werden niet genoemd. Misschien omdat-ie ze niet heeft. Ik zou zeggen: schoenmaker… inderdaad!

Soms denk je dat je alles meegemaakt hebt en dat je nergens meer van op kijkt. In Qatar heb ik dat nog niet zo vaak gehad. Ik begon net het gevoel te krijgen dat ik het allemaal een beetje begin te begrijpen, maar sinds vanmorgen weet ik weer dat ik op dat punt terug bij af ben. Wat ik vanmorgen zag geloof je als weldenkend mens niet. Sorry, ik was te verbijsterd om foto’s of film met mijn telefoon te maken. Ik reed richting Aspetar vanmorgen en zag van een afstandje iets vreemds op de ander weghelft. Gewoon de normale, openbare weg dus. Ik dacht in eerste instantie dat het een golfbuggy achterop een pick up was die een beetje scheef stond. Of toch niet? Nee, dat is… nee, dat kan niet, dat zie ik verkeerd. Nog een keer kijken. Ja, toch. Dat was dus een buggy (zo’n open Jeep) die alleen op zijn rechter wielen reed. In een hoek van 45° dus. En niet per ongeluk, de chauffeur zat zijn uiterste best te doen om hem zo te houden. ik wist niet eens dat het kon. Gigantische file erachter natuurlijk, want niemand durft dat ding in te halen. Nogmaals: gewoon op de openbare weg, niet ergens op een landweggetje of een grote parkeerplaats ofzo, nee, gewoon de openbare weg. Zo’n stuk asfalt waar in Europa regels voor gelden zeg maar. Regels hebben ze hier ook wel, alleen worden ze niet gehandhaafd. Zeker niet voor Qatari.

Op dezelfde plek als waar vorige week de Syriërs aan het demonstreren waren was vandaag weer een demonstratie. Alleen nu met alleen maar blije mensen. Libiërs inderdaad. Ze waren zelfs zo blij dat ik op internet gekeken heb of ze de kolonel inmiddels te pakken hadden ofzo. Dead or Alive. Maar nee, het kan dus nog veel mooier worden. Men is hier sowieso erg blij dat het regime daar aan het verdwijnen is. Qatar is bijvoorbeeld het enige Arabische land dat actief meedoet aan het luchtoffensief. Een aantal andere landen verleent wel steun, maar Qatar doet actief mee. Als die kolonel daar dan straks weg is, kunnen we ons vizier dan wat nadrukkelijker op Syrië richten? De internationale gemeenschap lijkt er inmiddels wel klaar voor, de eerste internationale oproepen aan Assad zijn inmiddels gedaan en dat zijn toch meestal de inleidende beschietingen. Alhoewel Assad die in dit geval zelf voor zijn rekening genomen heeft. De kranten hadden vandaag ook grote koppen over het verdwijnen van Ghadaffi. Geen typefout, hier schrijven ze het met een G aan het begin.

Het weer is hier inmiddels niet meer om erg vrolijk van te worden. De temperatuur is nog wel te doen, maar de luchtvochtigheid legt de boel aardig lam. Daar heb je als Europeaan geen idee van, hoe dat je kan verlammen. De luchtvochtigheid was hier vanmiddag 50% en is inmiddels gestegen tot 75%. Vannacht is het zelfs 82% geweest en daar gaat het vannacht weer naartoe. Zelfs de Qatari klagen er op dit moment over. En je zou toch zeggen dat die wel het één en ander gewend zijn. En dat alles met een temperatuur van 34°C en een gevoelstemperatuur van 49°C. Op dit moment, half 12 ’s avonds. En dat lijkt nog niet veel minder te gaan worden de komende dagen. Sterker nog: het gaat alleen nog maar warmer worden, aangezien de bewolking gaat verdwijnen. Het grappige is wel dat er op dit moment ter hoogte van de Emiraten (Dubai / Abu Dhabi) een flinke storing ligt, mogelijk zelfs met neerslag. Dat laatste zit er hier de komende weken nog niet in. Waarschijnlijk in november weer.

Die temperatuur maakt het ook lastig om goed te kunnen testen. We doen het wel, maar moeten daarbij wel heel nadrukkelijk de weersomstandigheden noteren en bijhouden om die invloed ook te kunnen bepalen. De afgelopen twee dagen ben ik dus bij Al Wakra geweest en zoals gezegd kreeg ik zaterdag niet veel hoogte van de trainers daar. Kwamen wat afstandelijk en stug over. Gisteren heb ik dubbele punten gescoord. Ik had meteen de testresultaten van de vorige dag bij me en daar was iedereen nogal verbaasd over. Zo snel, dat zijn ze hier niet gewend. Ik was als eerste aanwezig om de boel voor te bereiden en terwijl ik bezig was kwam de TD ook het veld op, waardoor ik de kans had om een tijdlang met hem te praten zonder dat je continu gestoord wordt. Hij is erg enthousiast over het programma en was erg blij met de resultaten tot nu toe. Als ik iets wilde of nodig had moest ik het maar zeggen. Na afloop van de training ook met de trainers van de Shabab (A-junioren) en Nasheen (B-junioren) gezeten om de boel door te nemen en die werden ook steeds enthousiaster van de gegevens. Nou had ik ook de mazzel dat er in beide groepen één jongen in negatief opzicht uitsprong, waardoor ik ook direct wat aanbevelingen kon geven. Was een erg prettig gevoel, om te zien dat men blij is met wat je doet bij zo’n club. Verder is Al Wakra een club zonder enige ambitie. Men is blij dat men op het hoogste niveau speelt, maar als iedereen maar blij is, is de club tevreden. En dat is erg prettig werken als staf. Gisteren hebben we een shuttle run voor de Ashbal (C-junioren) en Amal (D-junioren) gedaan, en daarbij hebben we de hartslag in real time laten opnemen en weergeven. Men was diep onder de indruk. Dat zoiets kan! Dat het kan verbaasd mij niet, dat het iedere keer werkt wel. Zeker toen ik ook nog op een aantal dingen wees die me direct opvielen was men diep onder de indruk. Inderdaad: dat was makkelijk scoren. Vanavond bij Qatar Sports, daar moesten alleen bij de Shabab nog wat snelheidsmetingen gedaan worden. Ook daar uitgebreid met de TD gesproken en het was wel grappig: ik wist wel wanneer de competitie gaat beginnen. De clubs weten dat officieel nog steeds niet. Er gaan veel geruchten door de wandelgangen, maar zeker weet niemand het nog. De laatste berichten zijn dat ze op 16 september gaan starten, dat het onzalige plan om op dinsdag en vrijdag te gaan spelen inmiddels weer van tafel is en dat ze beginnen in een aantal poules van 6, waar na een halve competitie de bovenste en de onderste drie van elkaar gescheiden worden, waardoor een eerste en een tweede divisie ontstaan. Beide van 10 clubs, dus dan speel je in het seizoen ook nog 18 wedstrijden. Dit is nadrukkelijk nog een plan, want de topclubs liggen al dwars: in die tijd speelt de nationale onder 19 een aantal interlands, dus zijn ze al hun internationals kwijt. De kleinere clubs maken zich daar minder druk om: we zijn in die periode allemaal spelers kwijt, ze moeten niet zo zeuren. De Foeke Booybenadering, zeg maar.

Die stemming kwam de afgelopen dagen ook naar voren toen mijn collega’s bij Al Sadd testen gingen afnemen bij de Shabab. Die hadden we eerder overgeslagen en de fitness coach (João) had voor elkaar gekregen dat ze zaterdag in één trainingssessie alles achter elkaar konden doen. Trainer had al weer dwars gelegen: worden ze eigenlijk wel eerste cardiologisch gescreend voor zo’n maximale test? Voor je weet valt er eentje dood neer. João had daarop terug gekaatst dat zoiets tijdens zijn training ook kan gebeuren en dat ze daarvoor ook niet gescreend worden. De toon was echter weer duidelijk: geen zin in dat getest. Trainers snappen vaak nog niet dat het gewoon onderdeel van hun trainingsprogramma moet gaan worden. Ze denken toch nog vaak dat ze je een plezier doen door hun spelers af te staan maar begrijpen niet dat wij dit voor hun doen en niet zij voor ons. Begrip en interesse ontbreken vaak. En niet alleen hier trouwens, kan in Nederland ook een aardig rijtje opdreunen waar dit voor opgaat. Ze vinden die testen wel belangrijk, maar het mag geen tijd kosten, de spelers mogen niet belast worden en het liefst met één test van vijf minuten waaruit in één keer alle resultaten gehaald kunnen worden. Daarom is de omega wave zo populair bij coaches. Hoe groter de flauwekul, hoe mooier ze het vinden.

Vanmorgen ben ik bezig geweest met het verwerken van de metingen van gisteren en ik blijk inmiddels nogal aan beroepsdeformatie te leiden. Ik herkende namelijk spelers aan hun harslagcurve. Het moet niet veel gekker worden. Bij Ajax had ik dat ook bij een aantal spelers, maar dat waren jongens waar ik jaren van gegevens van had liggen of die bepaalde kenmerkende eigenschappen hadden waardoor ze opvielen. Deze zag ik voor het eerst, maar er waren er drie die ik op basis van hun hartslagprofiel herkende. Niet met naam en toenaam enzo, maar ik had er wel direct een gezicht bij.

Morgenochtend verdorie een vroegertje: als het goed is staat er om 7 uur een schilder op de stoep. De twee dagen erna ook, dus wordt op tijd naar bed. Lukt vandaag al niet meer trouwens. Vanaf morgen heb ik ’s avonds geen afspraken meer en ben ik dus gewoon vanaf drie uur thuis. Ik zeg nadrukkelijk “als het goed is”, want die timmerman van vanmorgen is ook niet geweest. Zou me niets verbazen als die er ook morgenochtend staat. Maar goed, morgenochten om zeven uur dus, en aangezien het hier inmiddels bijna half 1 is, ga ik nu naar bed. Morgen schrijf ik verder!

Goed vanmorgen dus om half zeven opgestaan om er maar zeker van te zijn dat ik klaar ben als die schilder hier om zeven uur is. Het is nu acht uur en drie keer raden. Inderdaad: geen schilder. Ik blijf blijkbaar toch nog redelijk naïef in dit soort dingen. Heb net boos de uitvoerder gebeld. “Als u weg moet kunt u rustig de sleutels bij de beveiliging achterlaten, hoor.” Daar gaat het helemaal niet om, ik ben twee uur eerder dan normaal opgestaan omdat ik een afspraak met een schilder heb die gewoon niet komt. “Ja sorry, hij moet eerst iets anders afmaken.” Is allemaal leuk en prachtig, maar had me dan gisteravond ff gebeld, dan was ik niet zo achterlijk vroeg mijn bed uit gekomen. Wanneer komt-ie dan? “Als hij hier klaar is, laat u de sleutel maar bij de beveiliging.” Ins’Allah, inderdaad. Ik hoef voorlopig nog niet weg. Ik heb me er inmiddels mee verzoend dat het hier allemaal wat minder stipt verloopt dan in Europa, maar als me op zondag tot vier keer aan toe verzekerd wordt dat de beste man om zeven uur komt en om één uur weer weggaat vanwege de Ramadan en me ook nog tot vier keer aan toe gevraagd wordt of dat een probleem is, dan ga je er toch vanuit dat je ook echt een afspraak hebt. Ik zei het al: naïef. Zelfde geldt voor de timmerman van gisteren, is ook nog in geen velden of wegen te bekennen, en de onderdelen voor de satellietschotel: niets meer van gehoord. Ben inmiddels benieuwd of ik er voor het einde van de week nog iets van hoor. Einde van de week is hier op donderdag.

Gisteravond was er een Ifthar diner voor het personeel van de Aspire Zone. Is de overkoepelende organisatie waar wij ook onder vallen. Had ik graag bij willen zijn, maar ik zag gisteren pas dat het ook gisteravond al was. Ik dacht eigenlijk dat het pas volgende week was, omdat het dan het einde van de Ramadan is. Het viel me gisteren opeens op dat je je voor woensdag de 17e had moeten inschrijven. Ik vroeg me opeens af waarom dat eigenlijk zo vroeg moest en toen zag ik pas dat het al deze week was. Vind ik erg jammer, want ik was daar graag naartoe gegaan. Geen idee wat ik me er van voor zou moeten stellen, maar zo’n Ifthar moet nogal een belevenis zijn. Ifthar is de eerste maaltijd die moslims nuttigen na het breken van het vasten tijdens de Ramadan (direct na zonsondergang dus) en is als zodanig een nogal belangrijk sociaal gebeuren. Deze eerste maaltijd is over het algemeen beperkt: volgens de overlevering nam de profeet een oneven aantal dadels en een glas melk en die traditie wordt grotendeels voortgezet, als zijn er grote regionale verschillen. In deze contreien drinkt men er tegenwoordig over het algemeen koffie bij. Vervolgens is er het tweede gebed en daarna wordt er uitgebreid gegeten, waarbij over het algemeen de hele familie- en vriendenkring uitgenodigd wordt.

Nou we het toch over eten hebben: de lasagne van vrijdag is eindelijk op en aangezien ik de komende avonden geen plannen heb ga ik in ieder geval vanavond eens fatsoenlijk koken. Weet nog niet precies wat, maar ik denk dat ik de afdeling verse vis van de Carrefour maar eens met een bezoekje ga vereren. Aardappelen heb ik nog, groenten volgens mij ook nog.

Wat ik gisteren bij diezelfde Carrefour tegen kwam werd ik trouwens erg blij van: stroopwafels! The Original Dutch Caramel Waffels noemen ze die hier. Gewoon van de firma Daelmans uit Vlijmen, trouwens. Duidelijk voor de export gemaakt: Engels en Arabisch opschrift, met een leuk Delfts Blauw achtergrondje, zie foto! Nou nog fatsoenlijke pindakaas en speculaas en het gaat nog als thuis voelen ook! Drop het ik laatst al van Robbart gekregen, maar door de Ramadan heb ik het op mijn werk nog niet kunnen eten. Pindakaas hebben ze hier wel, maar gezien het kleurtje durf ik het niet erg te gokken. Kan me niet voorstellen dat de smaak ook maar in de buurt komt van wat we in Nederland gewend zijn. Ik heb Karin al gevraagd een pot in haar koffer te stoppen volgende week.

Karin heer weer foto’s geplaatst. Kon wel eens de laatste serie vanuit Nederland zijn. Tom en Nina logeren inmiddels bij opa en oma, Sara is nog bij Karin op de camping. Van de week gaan zij ook naar Hoorn voor de laatste dagen. Inpakken, laatste dingen regelen en dan volgende week donderdag hier naartoe. Ondanks de lange tijd alleen kan ik me bijna niet voorstellen dat ik hier al bijna drie maanden zit. Moet er verder ook niet aan denken wat ik verder allemaal nog moet regelen de komende dagen en weken. Huis is nu het belangrijkste, heb ik later deze week een afspraak over met de makelaar.

Schider is er nog steeds niet (half negen inmiddels), en dat had ik eigenlijk ook niet erg verwacht. Ga maar eens ontbijten.

Vanavond ongetwijfeld meer nieuws!

Tot Snel!
Olav