Dag 80 - Metingen Al Rayyan

Dag 80 – Dinsdag 6 september 2011: Metingen Al Rayyan

Wat ik gisteren vergeten was, maar wat jullie inmiddels al op Karin d’r blog (spikar.waarbenjij.nu) hebben kunnen zien zijn de belevenissen van de kinderen in de indoorkermis van gisteren. Ik heb dit al eerder gezegd: iedere mall heeft hier een kinderspeelparadijs, maar dan wel op z’n Qatarees: groot en overdadig. Smäland past er minstens 10 keer in. Hoe vaak de mannencrèche van IKEA er in past weet ik nog niet. Gisteren hebben we er maar eens aan toegegeven en hebben ze zich heerlijk vermaakt in de vliegtuigjes, op de trampoline, in de draaimolen, in de botsauto’s en wat dies meer zij. Was ook een beetje eigen belang: afmatten die handel. In de mall waar we gisteren waren is het in een soort circussetting geplaatst, met grote olifanten bij de ingang: zie de foto’s! Bij Hyatt Plaza noemen ze het een jungle en is het dus ook in bossfeer gebouwd en bij Villaggio heet dat ding “gondolina” en speelt water (nep of echt) een belangrijke rol. Inderdaad, de kitsch ten top. Maar goed, de kinderen hebben zich vermaakt, en ik geloof dat dat op de foto’s goed te zien is!

Als je in zo’n kinderspeelparadijs rondloopt dan valt ook onmiddellijk op dat er weliswaar veel lokale kinderen rondlopen, maar geen ouders. Vaders helemaal niet (op één Nederlandse met piekhaar en een brilletje na) en een enkele verdwaalde moeder. Bij de andere kinderen loopt de nanny er achteraan. Ik heb het al eerder gezegd: ik blijf dat mensonterend vinden. Het viel Karin ook op dat ze er zo ongeïnspireerd bij lopen. De nanny’s bedoelde ze dan. Vind je het gek? Als ik zo uitgebuit werd had ik ook niet veel zin in mijn werk: werkdagen van een uurtje of 15, daar krijg je dan omgerekend €150 voor en als je één keer iets zegt of doet wat de familie niet bevalt zit je op het vliegtuig naar huis. Ik zou ook niet staan te juichen. Zoals ik al eerder zei: ik wil er ook niet aan wennen. Het kan echter nog erger. Ik heb vanavond metingen gedaan bij Al Rayyan, één van de traditionele topclubs hier. Beetje het Feyenoord van Qatar: op papier een topclub, maar inmiddels al 16 jaar (!) geen kampioen meer geworden. In 1995 voor het laatst, zo bont maken ze het in Rotterdam niet eens. Verder merk je aan alles dat het in z’n vorm nog steeds een topclub is: je kunt de druk bijna van het trainingsveld scheppen, alles moet altijd snel en er lopen verschrikkelijk veel mensen rond zo’n club rond die allemaal vinden dat ze belangrijk zijn en ook allerlei mensen die zich met dingen bemoeien waar ze helemaal geen verstand van hebben, in plaats van zich te concentreren op hun eigen werk. Net Ajax dus. Klinkt cynisch, maar dat is het niet: het zijn gewoon typische (traditionele) topclubs waar dat soort processen gewoon een rol speelt. Doe je volgens mij niets aan, dat gebeurt gewoon. Zal je bij Fortuna Sittard niet gebeuren. Om even een quote te stelen: “Ajax is een lekker wijf. Probleem van een lekker wijf is dat het een bepaald soort mannen aantrekt.” Dank je, Edwin! Sorry, ik dwaal af. Waar ik naar toe wilde: bij alle clubs hier lopen van die mannetjes rond die de was doen, het gras maaien en zorgen dat er flesjes water langs het veld staan. Net zoals overal op de wereld dus, is niets bijzonders aan. Ik liep alleen vanavond per ongeluk hun loods in om te vragen of iemand even een deur voor me open kon draaien. Die loods is ter grootte van een portocabin. Ik verwachtte daar een kantoortje met wat opslag aan te treffen. Ik schrok alleen nogal toen ik bij binnenkomst geen kantoor aantrof maar een ruimte met vijf stapelbedden, een piepklein keukenblokje en een kleine badkamer. En die stapelbedden worden duidelijk dagelijks gebruikt. Ik weet inmiddels wel dat dit de manier is waarop er hier met de onderlaag van de samenleving omgegaan wordt, maar ik schrik er toch iedere keer weer van. Gelukkig maar, dat betekent dat ik er nog steeds niet aan gewend ben. We hebben het namelijk ook niet over kerels in de kracht van hun leven, er lopen mannen van dik in de 60 tussen. Ik ben stilletjes weggeslopen en de deur die ik nodig had bleek gelukkig open te staan dus ik hoefde ook niet terug om een sleutel te gaan vragen. Gelukkig maar, kan hier slecht tegen.

Vanmorgen was eindelijk het gezeik met mijn bank opgelost. Ik had op 24 augustus (!) een bedrag naar Nederland overgemaakt voor de hypotheek enzo en dat zou er na een dag of vijf moeten zijn. Op één september was het er alleen nog niet en als ik ergens een hekel aan heb dan is het aan financieel gedoe. Of nog erger: aan financieel gedoe waar ik zelf geen invloed op heb. Ik heb er al weer dagen over aan de telefoon gezeten en op donderdag zei de mevrouw van QNB doodleuk dat ik daar maandag over teruggebeld zou worden. Het is nou eenmaal Eid en dan werken we hier niet. Maandag is het weekend afgelopen en dan nemen we wel contact met u op. Sorry? Dus ik moet nog vier dagen wachten? Tja, zit niets anders op, meneer. Heb ik niet op gewacht, heb maandagochtend meteen zelf aan de bel gehangen. “Heeft u dat op 23 of 24 augustus overgemaakt, meneer?” Ja, dus. “O, ja, dat is heel vervelend, maar we hebben op die dagen een grote IT-storing gehad waardoor al die overschrijvingen niet verwerkt zijn, maar IT heeft ons gegarandeerd dat het binnen 48 vanaf nu geregeld is.” Bleek vandaag ook inderdaad zo te zijn, maar toen was ik al een paar slapeloze nachten verder. En dat dan nog afgezien van alles wat er rond de komst van Karin en de kinderen geregeld moest worden. Ik weet wel dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen, maar in gedachten zie ik de deurwaarder al op de stoep staan. Nou valt er op dit moment niet veel in beslag te nemen in dat huis, maar toch, ik hou niet van dit soort gelul. Word er zelfs erg zenuwachtig van. Had de hypotheekverstrekker ook al gebeld en de situatie uitgelegd en die deed daar ook absoluut niet moeilijk over: “O, maar dat geeft helemaal niets. Kan allemaal een keer gebeuren, meneer. Belt u even zodra het geregeld is, dan kunt u het gewoon overmaken, anders komen er weer extra kosten bij voor u.”. Ik ben blijkbaar de enige die er niet van slaapt. Nou maar hopen dat het systeem volgende maand wel gewoon in de lucht blijft.

Na de metingen van vanavond heb ik nog een half uurtje naar de training staan kijken en dan zie je toch dat het er anders aan toe gaat dan wat ik bij Ajax gewend was. Let wel: ik oordeel hier niet: anders, niet perse minder! Er werd een partijvorm gespeeld waarbij de spelers volledig de vrije hand hadden. Wat ook opviel: de conditietrainer deed mee (mannetje tekort) en als je heel eerlijk bent was hij eigenlijk de beste man van het veld. Heeft Serie C in Italië gespeeld. Topklasse niveau dus, en dat was ook precies wat ik aan zijn spel herkende: topamateur, meer niet. Niveau waar ik alleen maar van kan dromen, maar geen echte top. En bijna 40. Verder ben ik bij Ajax (en zeker ook bij DWS bijvoorbeeld) dat achter iedere handeling een idee moet zitten en op het moment dat een trainer ziet dat dit niet het geval is wordt het stilgelegd en wordt er besproken wat er dan wel had moeten gebeuren. Hier liet men de boel gewoon gaan. Was misschien ook wel een doel ofzo, maar ik ben dit niet gewend tijdens een training. En er werden nogal wat ballen-zonder-idee gegeven. Schieten van 30 meter enzo. Wat ook opviel: de keepers hadden echt helemaal niets klemvast. En niet omdat alle schoten zo moeilijk waren. Eén van de keepers was duidelijk een omgevormde veldspeler: gleed overal met zijn benen vooruit in, en niet met zijn handen om die bal gewoon te pakken. Bleek nog te kloppen ook: had als veldspeler het niveau niet en was toen gaan keepen. Hoop niet dat zijn veldniveau nog lager was. Aan de andere kant hebben we hem als voorbeeld hoe het hoort naar voren gehaald na de shuttle run: liep continu exact op de piep en op het moment dat hij echt moe werd viel hij terug op zijn looptechniek en ging hij steeds beter lopen. Op die manier hield hij het vele malen langer uit dan menig veldspeler. Hij moet zo langzamerhand jeuk tussen zijn billen gekregen hebben van alle veren die we in zijn kont gestoken hebben. Nou nog leren keepen. Ik begreep van de conditietrainer dat het wel een jongetje is dat heel hard wil werken en vreselijk leergierig is. Dat straalde hij inderdaad ook wel uit. Hij kreeg ook alle aandacht van de keeperstrainer tijdens de partijvorm. En dat zegt ook iets.

Morgen terug voor snelheidsmetingen. Morgenochtend heeft Karin ook de eerste vergadering op haar werk. Ben heel benieuwd wat voor indrukken ze daar opdoet. Betekent ook dat ik pas ’s middags ga werken omdat ik dan bij de kinderen moet blijven. Heb nog genoeg uren open staan om dat te compenseren.

Ga stoppen, tot Snel!

Olav