Dag 84 - Verjaardag opa Willem!
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
11 September 2011 | Qatar, Doha
Dag 84 – Zaterdag 10 September 2011: Verjaardag opa Willem!
Allereerst natuurlijk de hartelijke gelukwensen voor mijn schoonvader! Van harte met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd!
Karin en de kinderen hebben met opa geskyped vanmorgen om hem te feliciteren. Ik was toen nog niet wakker. Nou had ik gisteravond al via facebook al gezongen voor hem, dus ik was de eerste om het te feliciteren! Er zijn de afgelopen dagen bergen tekeningen en kleurplaten voor opa gemaakt, die zijn vandaag ingescand en gemaild als verjaardagscadeautje.
Met die verjaardagen is het wel even wennen vanaf hier, als je een kaartje wilt sturen moet je daar ruim een week van te voren aan denken. Post van hier naar Nederland (en vice versa) doet er een week over, en dan heb je nog het geluk dat je het Qatar uit wilt hebben. Post deze kant op komt vaak niet eens aan. Of arriveert hier via Sri Lanka, zoals een deel van mijn verjaardagspost. Nou is het zo dat ik vaak pas een dag of twee van te voren aan verjaardagen denk, en dan komt post dus te laat. Ik denk dat we maar overgaan op Ecards en felicitaties via facebook. Die worden tenminste direct bezorgd. Verder proberen om op de dag zelf met het feestvarken van dienst te skypen.
Vanmorgen werden we verrast door de overbuurmeisjes met chocoladecakes. We hebben maar gedaan alsof het voor opa zijn verjaardag was. De kinderen, Nina vooral, zijn helemaal weg van hun nieuwe vriendinnetjes en praten over bijna niemand anders meer. Het was erg moeilijk voor ze dat we toch echt te laat terug waren om nog met ze te spelen. Wat dat betreft ben ik blij dat het normale leven morgen weer een beetje begint.
Morgen begint de school voor Tom en Nina, en op de één of andere manier heb ik geen lekker gevoel bij. Ik heb de afgelopen twee, drie weken geprobeerd om in contact met ze te komen met vragen over het schooluniform en de betalingen van de rekening, maar dat is niet gelukt. Nou weet ik dat ze van server veranderd zijn en dat daarmee ook de emailadressen veranderd zijn, maar het bevalt me niet dat ik ze niet kan bereiken. Ik heb beide mailadresvarianten geprobeerd, één daarvan kreeg ik terug als zijnde niet bestaand, de andere kreeg ik niet terug en zou dus aangekomen moeten zijn. Bellen ben ik een paar keer vergeten, dat kan ik hun niet kwalijk nemen. Ik ben heel benieuwd hoe dat morgen allemaal gaat. We brengen ze met zijn allen weg, daarna Karin en Sara naar huis en dan ik aan het werk. Voor ’s middags is een chauffeur geregeld. Als het goed is belt dat bedrijf mij morgen terug om afspraken te maken om hier een terugkerend fenomeen van te maken. Op dinsdagmiddag neem ik vrij omdat Karin dan werkt en haal ik ze zelf op, de andere vier dagen hebben we dus een chauffeur nodig. Zeker de eerste maand, want in die tijd heeft Karin haar Qatari rijbewijs zeker nog niet en hebben we dus vervoer nodig voor het ophalen.
Omdat die school morgen begint hadden we vandaag natuurlijk nog de nodige dingen nodig. Pennenbakjes of etuis, potloden, puntenslijpers, gummetjes, brooddoosjes enzo. Karin was van de week bij de vergadering door een collega getipt over de Action van Doha: Al Rawnaq. Als je veel klein spul nodig hebt moet je daar zijn. Opgezocht, moest er één vlakbij het vliegveld zitten. Vrij makkelijk gevonden en daar dus shoppen. Maar wat een puinhoop! De Aldi is er netjes en georganiseerd bij. Stellingen tot aan het plafond, helemaal gevuld met vrijwel alles wat je maar kunt verzinnen en het kost allemaal geen drol. Ik werd er gek. Pakken wat we nodig hebben en wegwezen hier. Nee, we hoeven niet ook nog naar boven, alles wat we nodig hebben lijkt beneden te staan. Gelukkig was Karin het met me eens: wegwezen hier, wat een chaos! Pennenbakjes, potloden, broodtrommeltjes, gummetjes en puntenslijpers gevonden. Voor algemeen gebruik nog wat knutselpapier en lijm en in totaal waren we net een tientje kwijt. Zoals al eerder gezegd: het kost geen drol.
Vanaf daar door naar City Center omdat we voor Nina nieuwe schoenen moesten hebben. Bij het schooluniform moeten ze zwarte schoenen met dichte neuzen dragen en die heeft ze niet. Heel strikt genomen heeft Tom donkerblauwe schoenen, maar zo donker dat we het wel als zwart kunnen verkopen. Als ze het echt niet goed vinden gaan we morgen wel op jacht naar nieuwe. O ja, ze moesten allebei ook nog sokken. Meisjes verplicht witte, jongens donkerblauw of zwart. Voor Nina zijn het uiteindelijk zwarte sandalen geworden, tel daar die witte sokjes bij op en je weet meteen dat je in het Engelse schoolsysteem zit. Veel Engelser krijg je het alleen als ze ook nog rood haar had gehad.
Zei ik dat de vorige winkel een chaos was, de schoenenwinkel waar we waren deed daar niet voor onder. Iedereen heeft op het laatste moment nog snel ff nieuwe schoenen nodig en het was er dus afgeladen. En niet alleen afgeladen, iedereen rukt uit de schappen wat hij nodig denkt te hebben en als dat het toch niet helemaal blijkt te zijn wordt het ergens neergesmeten. Netjes terugzetten is er niet bij. Komt ook bij dat het personeel zelf ook niet erg netjes is en alles neerzet waar maar een beetje plek is. Geen idee hoe ze dit weer netjes krijgen voordat de boel morgen weer open gaat. Maar ach, je went aan dit soort chaos…
Schooluniformen hebben we dus nog niet, want op de mails wordt niet gereageerd. Ga het morgen wel vragen, als het goed is kan dat ter plekke geregeld worden. Het uniform bestaat uit een donkerrode (“Maroon”) polo met donkerblauwe lange of korte broek en zwarte of donkerblauwe sokken voor de jongens en hetzelfde voor de meisjes, maar dan met een rok of “skort” (rokje met een broek eronder) en witte sokken. Uniformen, bah! Kinderen zijn het er ook nog niet over eens of ze het leuk vinden of niet.
Het was eigenlijk de bedoeling om bij de souk te beginnen, in ieder geval om voor opa’s verjaardag taart te gaan eten. Of ijs, dat mocht ook. Bij aankomst was het er echter wel heel erg stil en leken de meeste winkeltjes nog wel erg dicht. We zijn niet eens uitgestapt en meteen maar doorgereden naar Al Rawnaq.
Dat was het voor vandaag, ben heel benieuwd wat er morgen allemaal gebeurt!
Tot Snel!
Olav
Allereerst natuurlijk de hartelijke gelukwensen voor mijn schoonvader! Van harte met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd!
Karin en de kinderen hebben met opa geskyped vanmorgen om hem te feliciteren. Ik was toen nog niet wakker. Nou had ik gisteravond al via facebook al gezongen voor hem, dus ik was de eerste om het te feliciteren! Er zijn de afgelopen dagen bergen tekeningen en kleurplaten voor opa gemaakt, die zijn vandaag ingescand en gemaild als verjaardagscadeautje.
Met die verjaardagen is het wel even wennen vanaf hier, als je een kaartje wilt sturen moet je daar ruim een week van te voren aan denken. Post van hier naar Nederland (en vice versa) doet er een week over, en dan heb je nog het geluk dat je het Qatar uit wilt hebben. Post deze kant op komt vaak niet eens aan. Of arriveert hier via Sri Lanka, zoals een deel van mijn verjaardagspost. Nou is het zo dat ik vaak pas een dag of twee van te voren aan verjaardagen denk, en dan komt post dus te laat. Ik denk dat we maar overgaan op Ecards en felicitaties via facebook. Die worden tenminste direct bezorgd. Verder proberen om op de dag zelf met het feestvarken van dienst te skypen.
Vanmorgen werden we verrast door de overbuurmeisjes met chocoladecakes. We hebben maar gedaan alsof het voor opa zijn verjaardag was. De kinderen, Nina vooral, zijn helemaal weg van hun nieuwe vriendinnetjes en praten over bijna niemand anders meer. Het was erg moeilijk voor ze dat we toch echt te laat terug waren om nog met ze te spelen. Wat dat betreft ben ik blij dat het normale leven morgen weer een beetje begint.
Morgen begint de school voor Tom en Nina, en op de één of andere manier heb ik geen lekker gevoel bij. Ik heb de afgelopen twee, drie weken geprobeerd om in contact met ze te komen met vragen over het schooluniform en de betalingen van de rekening, maar dat is niet gelukt. Nou weet ik dat ze van server veranderd zijn en dat daarmee ook de emailadressen veranderd zijn, maar het bevalt me niet dat ik ze niet kan bereiken. Ik heb beide mailadresvarianten geprobeerd, één daarvan kreeg ik terug als zijnde niet bestaand, de andere kreeg ik niet terug en zou dus aangekomen moeten zijn. Bellen ben ik een paar keer vergeten, dat kan ik hun niet kwalijk nemen. Ik ben heel benieuwd hoe dat morgen allemaal gaat. We brengen ze met zijn allen weg, daarna Karin en Sara naar huis en dan ik aan het werk. Voor ’s middags is een chauffeur geregeld. Als het goed is belt dat bedrijf mij morgen terug om afspraken te maken om hier een terugkerend fenomeen van te maken. Op dinsdagmiddag neem ik vrij omdat Karin dan werkt en haal ik ze zelf op, de andere vier dagen hebben we dus een chauffeur nodig. Zeker de eerste maand, want in die tijd heeft Karin haar Qatari rijbewijs zeker nog niet en hebben we dus vervoer nodig voor het ophalen.
Omdat die school morgen begint hadden we vandaag natuurlijk nog de nodige dingen nodig. Pennenbakjes of etuis, potloden, puntenslijpers, gummetjes, brooddoosjes enzo. Karin was van de week bij de vergadering door een collega getipt over de Action van Doha: Al Rawnaq. Als je veel klein spul nodig hebt moet je daar zijn. Opgezocht, moest er één vlakbij het vliegveld zitten. Vrij makkelijk gevonden en daar dus shoppen. Maar wat een puinhoop! De Aldi is er netjes en georganiseerd bij. Stellingen tot aan het plafond, helemaal gevuld met vrijwel alles wat je maar kunt verzinnen en het kost allemaal geen drol. Ik werd er gek. Pakken wat we nodig hebben en wegwezen hier. Nee, we hoeven niet ook nog naar boven, alles wat we nodig hebben lijkt beneden te staan. Gelukkig was Karin het met me eens: wegwezen hier, wat een chaos! Pennenbakjes, potloden, broodtrommeltjes, gummetjes en puntenslijpers gevonden. Voor algemeen gebruik nog wat knutselpapier en lijm en in totaal waren we net een tientje kwijt. Zoals al eerder gezegd: het kost geen drol.
Vanaf daar door naar City Center omdat we voor Nina nieuwe schoenen moesten hebben. Bij het schooluniform moeten ze zwarte schoenen met dichte neuzen dragen en die heeft ze niet. Heel strikt genomen heeft Tom donkerblauwe schoenen, maar zo donker dat we het wel als zwart kunnen verkopen. Als ze het echt niet goed vinden gaan we morgen wel op jacht naar nieuwe. O ja, ze moesten allebei ook nog sokken. Meisjes verplicht witte, jongens donkerblauw of zwart. Voor Nina zijn het uiteindelijk zwarte sandalen geworden, tel daar die witte sokjes bij op en je weet meteen dat je in het Engelse schoolsysteem zit. Veel Engelser krijg je het alleen als ze ook nog rood haar had gehad.
Zei ik dat de vorige winkel een chaos was, de schoenenwinkel waar we waren deed daar niet voor onder. Iedereen heeft op het laatste moment nog snel ff nieuwe schoenen nodig en het was er dus afgeladen. En niet alleen afgeladen, iedereen rukt uit de schappen wat hij nodig denkt te hebben en als dat het toch niet helemaal blijkt te zijn wordt het ergens neergesmeten. Netjes terugzetten is er niet bij. Komt ook bij dat het personeel zelf ook niet erg netjes is en alles neerzet waar maar een beetje plek is. Geen idee hoe ze dit weer netjes krijgen voordat de boel morgen weer open gaat. Maar ach, je went aan dit soort chaos…
Schooluniformen hebben we dus nog niet, want op de mails wordt niet gereageerd. Ga het morgen wel vragen, als het goed is kan dat ter plekke geregeld worden. Het uniform bestaat uit een donkerrode (“Maroon”) polo met donkerblauwe lange of korte broek en zwarte of donkerblauwe sokken voor de jongens en hetzelfde voor de meisjes, maar dan met een rok of “skort” (rokje met een broek eronder) en witte sokken. Uniformen, bah! Kinderen zijn het er ook nog niet over eens of ze het leuk vinden of niet.
Het was eigenlijk de bedoeling om bij de souk te beginnen, in ieder geval om voor opa’s verjaardag taart te gaan eten. Of ijs, dat mocht ook. Bij aankomst was het er echter wel heel erg stil en leken de meeste winkeltjes nog wel erg dicht. We zijn niet eens uitgestapt en meteen maar doorgereden naar Al Rawnaq.
Dat was het voor vandaag, ben heel benieuwd wat er morgen allemaal gebeurt!
Tot Snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
