Dag 91 - Zwemmen en huis!
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
17 September 2011 | Qatar, Doha
Dag 91 – Zaterdag 17 september 2011: Zwemmen en huis!
Zaterdag, en aangezien ik gisteren kon blijven liggen had ik vroege dienst vanmorgen. Had wel een mazzeltje: waar Sara zich gisteren om half zes al meldde en duidelijk maakte ook niet meer van plan te zijn om te gaan slapen was het vandaag 7 uur. Die andere twee had ik om half zeven al terug naar bed gestuurd omdat ze gezellig op het toilet zaten te kletsen. Tom zat op de wc en Nina zat er gezellig bij. Moest ook, maar Tom had nogal tijd nodig. What’s new? Heb haar naar onze badkamer gestuurd en daarna haar bed in gestuurd. Voor acht uur wil ik jullie niet horen. Ze hebben het keurig tot tien voor acht vol gehouden. Eerste vraag daarna was natuurlijk of ze een film mochten kijken. Nou, ga voor de verandering zelf even wat doen zo ’s morgens vroeg. Tekenen, knutselen, ergens mee spelen, maakt me allemaal niet uit, maar even geen film. Uiteindelijk hebben ze heerlijk zitten tekenen. Alle drie zelfs.
Na het ontbijt zijn we op bezoek geweest bij Hans en Judith. Zijn net een dikke week hier, hij werkt bij ons als sportarts. Hebben ook drie kinderen, zoon in de leeftijd van Tom, dochter die een jaar jonger is dan Nina en dan nog een zoontje van twee. Kinderen hadden het erg leuk met elkaar. Ze wonen op Riviera Gardens, in het huis dat naast mijn “oude” huis staat. Oude huis van Velvet en Sam dus. Kon ik eindelijk iedereen laten zien waar ik de eerste zes weken gezeten heb. Velvet en Sam zijn inmiddels naar Beverly Hills Al Rayyan (vanaf nu noem ik dat BHAR, komt straks nog terug) verhuisd. Omdat we daar waren konden we ook weer eens in een fatsoenlijk zwembad zwemmen, is toch heel anders dan die veredelde badkuip die wij hebben. Hier kun je tenmiste echt zwemmen. Voor Sara en hun jongste is er ook nog een echt peuterbadje. We hebben voor Tom gisteren van die dingen gekocht die je moet opduiken, die konden we hier ook mooi meteen uitproberen. Probleem is een beetje dat hun oudste op de derde dag dat ze hier waren zijn arm gebroken heeft, en dus niet mag zwemmen. En da’s toch wel erg zuur als de rest wel lekker aan het zwemmen is. Hij ging dat ook eerder met zijn vader terug naar huis om de lunch te verzorgen. Kinderen hadden geluk: pannenkoeken! Heerlijk gelunched en na de lunch gingen de kinderen boven spelen. En dat was achteraf niet handig. Het begon met gegil van de meiden: de jongens hadden ze opgesloten. Tegen de tijd dat wij boven kwamen hadden ze zichzelf ook opgesloten. Alleen één probleem: ze kregen het slot niet meer open. Van hun eigen deur wel te verstaan. De dames waren inmiddels alweer ontzet. “Nou, gooi de sleutel maar naar beneden dan, dan maken we hem wel vanaf hier open.” Alleen lastig: dat deden ze toen er nog niemand onder het raam stond, en dus heeft niemand gezien waar hij viel. Zoeken. Niet gevonden. Hans uiteindelijk met een ladder naar binnen, eigenlijk met het idee om ze met een ladder naar beneden te halen. Was geen goed idee, daar was de ladder te kort en te wiebelig voor. Deur uit de scharnieren proberen te halen: lukte ook niet. Judith dan toch maar naar de receptie en daar bleken ze nog een mannetje met hele bossen sleutels te hebben. De laatste paste. Uiteraard de laatste. Ze hebben uiteindelijk ruim een uur opgesloten gezeten, maar leken niet erg onder de indruk. Tom maar wel even toegesproken dat dit niet de bedoeling van sleutels is. Zowel niet anderen opsluiten als jezelf.
Na de visite zijn we doorgereden naar BHAR, waar we een afspraak met de makelaar hadden om een huis uit te zoeken. We hebben er vier bekeken en uiteindelijk de laatste uitgekozen. Eigenlijk de enige reden hiervoor was dat de vorige bewoners aan de rand van de tuin een groenstrookje aangelegd hebben, waardoor het er allemaal net even wat vrolijker uitziet. Verder zijn ze allemaal precies hetzelfde. O ja, nog een verschil: deze heeft een tuin op het oosten, waardoor je ’s morgens zon in de tuin hebt. Dat wil je in Nederland niet, maar hier juist wel, dan heb je namelijk ’s zomers aan het einde van de dag je tuin in de koelte van de schaduw liggen en kun je er dus nog heerlijk zitten. Als hij in de zon ligt is het er toch veel te warm. Karin ging nog even twijfelen toen bleek dat één van de beschikbare huizen naast dat van haar collega staat. Die heeft ook kinderen in dezelfde leeftijd. Is natuurlijk makkelijk met oppas en dat soort dingen. De tuin gaf uiteindelijk de doorslag. Voor de nieuwsgierigen onder ons: het is vrij makkelijk te vinden op google maps. Ga daar naartoe, en geef als zoekterm Doha “beverly hills al rayyan” op. Je krijgt dan maar één hit. Switch van “kaart” naar “satelliet” en zoom dan zover in dat je de twee (!) zwembaden duidelijk kunt zien. Wij komen dan aan de oostkant te zitten, ongeveer het achtste huis van onderen. Het zijn blokjes van twee huizen, dus vier blokken tellen. Niet alleen zijn er twee zwembaden op het complex, maar ook nog een tennisbaan, basketbalveld, squashbaan, giga zwembad, twee gyms (mannen en vrouwen gescheiden, blijft Qatar!), bakker, bloemist, winkeltje, restaurant, bar, autoverhuur, kapper, bioscoopzaal (waar je gewoon je eigen films kunt kijken, handig met kinderfeestjes!), een aantal speeltuintjes over het complex en vooral: heel veel mensen om je heen. En dat lijkt me een verademing na waar we nu zitten.
Karin werd al helemaal vrolijk toen we Riviera Gardens opreden: groen, ruim en faciliteiten. Dat is op BHAR nog meer. Niet groener trouwens, moet ik eerlijk zeggen. Vooral de bougainvilles op Riviera Gardens maken dan het verschil. Zie de foto’s uit de eerste week. Dag vier of vijf ofzo.
Verder eigenlijk niets te melden. Weekend zit erop, morgen weer school en werk. En druk genoeg, pak het lijstje van gisteren er maar bij. O ja, en dan moet ik ook nog vakinhoudelijk van alles doen…
Nou ja, nog iets: ik lees net dat ze geprobeerd hebben om de directie van Feyenoord een kopje kleiner te maken. Politie en ME met getrokken pistolen. Je kunt van de kakkerlakken zeggen wat je wilt, maar als ze rellen doen ze het ook goed, dan komt de politie niet met een waterkanon weg, dan moet er ook meteen met zware wapens gewerkt worden. Je moet toch zo langzamerhand wel een vreselijk narcist zijn dat je nog op die stoel blijft zitten als men je zo graag kapot wil maken. Doe het dan lekker zelf, laat maar zien hoe het beter kan. Wat dat betreft is het maar goed dat ze inmiddels met 2-0 voorstaan (nog een minuut of 20 te gaan), anders breekt na afloop helemaal de pleuris uit.
Ga maar eens een lijstje maken wat er morgen allemaal moet.
Tot Snel!
Olav
Zaterdag, en aangezien ik gisteren kon blijven liggen had ik vroege dienst vanmorgen. Had wel een mazzeltje: waar Sara zich gisteren om half zes al meldde en duidelijk maakte ook niet meer van plan te zijn om te gaan slapen was het vandaag 7 uur. Die andere twee had ik om half zeven al terug naar bed gestuurd omdat ze gezellig op het toilet zaten te kletsen. Tom zat op de wc en Nina zat er gezellig bij. Moest ook, maar Tom had nogal tijd nodig. What’s new? Heb haar naar onze badkamer gestuurd en daarna haar bed in gestuurd. Voor acht uur wil ik jullie niet horen. Ze hebben het keurig tot tien voor acht vol gehouden. Eerste vraag daarna was natuurlijk of ze een film mochten kijken. Nou, ga voor de verandering zelf even wat doen zo ’s morgens vroeg. Tekenen, knutselen, ergens mee spelen, maakt me allemaal niet uit, maar even geen film. Uiteindelijk hebben ze heerlijk zitten tekenen. Alle drie zelfs.
Na het ontbijt zijn we op bezoek geweest bij Hans en Judith. Zijn net een dikke week hier, hij werkt bij ons als sportarts. Hebben ook drie kinderen, zoon in de leeftijd van Tom, dochter die een jaar jonger is dan Nina en dan nog een zoontje van twee. Kinderen hadden het erg leuk met elkaar. Ze wonen op Riviera Gardens, in het huis dat naast mijn “oude” huis staat. Oude huis van Velvet en Sam dus. Kon ik eindelijk iedereen laten zien waar ik de eerste zes weken gezeten heb. Velvet en Sam zijn inmiddels naar Beverly Hills Al Rayyan (vanaf nu noem ik dat BHAR, komt straks nog terug) verhuisd. Omdat we daar waren konden we ook weer eens in een fatsoenlijk zwembad zwemmen, is toch heel anders dan die veredelde badkuip die wij hebben. Hier kun je tenmiste echt zwemmen. Voor Sara en hun jongste is er ook nog een echt peuterbadje. We hebben voor Tom gisteren van die dingen gekocht die je moet opduiken, die konden we hier ook mooi meteen uitproberen. Probleem is een beetje dat hun oudste op de derde dag dat ze hier waren zijn arm gebroken heeft, en dus niet mag zwemmen. En da’s toch wel erg zuur als de rest wel lekker aan het zwemmen is. Hij ging dat ook eerder met zijn vader terug naar huis om de lunch te verzorgen. Kinderen hadden geluk: pannenkoeken! Heerlijk gelunched en na de lunch gingen de kinderen boven spelen. En dat was achteraf niet handig. Het begon met gegil van de meiden: de jongens hadden ze opgesloten. Tegen de tijd dat wij boven kwamen hadden ze zichzelf ook opgesloten. Alleen één probleem: ze kregen het slot niet meer open. Van hun eigen deur wel te verstaan. De dames waren inmiddels alweer ontzet. “Nou, gooi de sleutel maar naar beneden dan, dan maken we hem wel vanaf hier open.” Alleen lastig: dat deden ze toen er nog niemand onder het raam stond, en dus heeft niemand gezien waar hij viel. Zoeken. Niet gevonden. Hans uiteindelijk met een ladder naar binnen, eigenlijk met het idee om ze met een ladder naar beneden te halen. Was geen goed idee, daar was de ladder te kort en te wiebelig voor. Deur uit de scharnieren proberen te halen: lukte ook niet. Judith dan toch maar naar de receptie en daar bleken ze nog een mannetje met hele bossen sleutels te hebben. De laatste paste. Uiteraard de laatste. Ze hebben uiteindelijk ruim een uur opgesloten gezeten, maar leken niet erg onder de indruk. Tom maar wel even toegesproken dat dit niet de bedoeling van sleutels is. Zowel niet anderen opsluiten als jezelf.
Na de visite zijn we doorgereden naar BHAR, waar we een afspraak met de makelaar hadden om een huis uit te zoeken. We hebben er vier bekeken en uiteindelijk de laatste uitgekozen. Eigenlijk de enige reden hiervoor was dat de vorige bewoners aan de rand van de tuin een groenstrookje aangelegd hebben, waardoor het er allemaal net even wat vrolijker uitziet. Verder zijn ze allemaal precies hetzelfde. O ja, nog een verschil: deze heeft een tuin op het oosten, waardoor je ’s morgens zon in de tuin hebt. Dat wil je in Nederland niet, maar hier juist wel, dan heb je namelijk ’s zomers aan het einde van de dag je tuin in de koelte van de schaduw liggen en kun je er dus nog heerlijk zitten. Als hij in de zon ligt is het er toch veel te warm. Karin ging nog even twijfelen toen bleek dat één van de beschikbare huizen naast dat van haar collega staat. Die heeft ook kinderen in dezelfde leeftijd. Is natuurlijk makkelijk met oppas en dat soort dingen. De tuin gaf uiteindelijk de doorslag. Voor de nieuwsgierigen onder ons: het is vrij makkelijk te vinden op google maps. Ga daar naartoe, en geef als zoekterm Doha “beverly hills al rayyan” op. Je krijgt dan maar één hit. Switch van “kaart” naar “satelliet” en zoom dan zover in dat je de twee (!) zwembaden duidelijk kunt zien. Wij komen dan aan de oostkant te zitten, ongeveer het achtste huis van onderen. Het zijn blokjes van twee huizen, dus vier blokken tellen. Niet alleen zijn er twee zwembaden op het complex, maar ook nog een tennisbaan, basketbalveld, squashbaan, giga zwembad, twee gyms (mannen en vrouwen gescheiden, blijft Qatar!), bakker, bloemist, winkeltje, restaurant, bar, autoverhuur, kapper, bioscoopzaal (waar je gewoon je eigen films kunt kijken, handig met kinderfeestjes!), een aantal speeltuintjes over het complex en vooral: heel veel mensen om je heen. En dat lijkt me een verademing na waar we nu zitten.
Karin werd al helemaal vrolijk toen we Riviera Gardens opreden: groen, ruim en faciliteiten. Dat is op BHAR nog meer. Niet groener trouwens, moet ik eerlijk zeggen. Vooral de bougainvilles op Riviera Gardens maken dan het verschil. Zie de foto’s uit de eerste week. Dag vier of vijf ofzo.
Verder eigenlijk niets te melden. Weekend zit erop, morgen weer school en werk. En druk genoeg, pak het lijstje van gisteren er maar bij. O ja, en dan moet ik ook nog vakinhoudelijk van alles doen…
Nou ja, nog iets: ik lees net dat ze geprobeerd hebben om de directie van Feyenoord een kopje kleiner te maken. Politie en ME met getrokken pistolen. Je kunt van de kakkerlakken zeggen wat je wilt, maar als ze rellen doen ze het ook goed, dan komt de politie niet met een waterkanon weg, dan moet er ook meteen met zware wapens gewerkt worden. Je moet toch zo langzamerhand wel een vreselijk narcist zijn dat je nog op die stoel blijft zitten als men je zo graag kapot wil maken. Doe het dan lekker zelf, laat maar zien hoe het beter kan. Wat dat betreft is het maar goed dat ze inmiddels met 2-0 voorstaan (nog een minuut of 20 te gaan), anders breekt na afloop helemaal de pleuris uit.
Ga maar eens een lijstje maken wat er morgen allemaal moet.
Tot Snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
