Dag 93 - Einde proeftijd!

Dag 93 – Maandag 19 september 2011: Einde proeftijd!

Vanaf vandaag is het officieel: ik ben uit mijn proeftijd. Vorige week heb ik dat natuurlijk al van Dean te horen gekregen, maar vanaf vandaag is het officieel. HR begrijpt namelijk niet dat je dat wel eens zou kunnen vervroegen omdat het toch allemaal prima gaat. En aangezien dat klaar is had ik ook het idee om meteen een hele stapel formulieren in te leveren. Maar dat liep allemaal een beetje anders. Dat zou niet moeten verbazen, maar de manier waarop wel.

Ik was even bij de Rita, de assistent van Dean om wat dingen te laten tekenen. Tickets van de familie ging prima. Alle benodigde papieren erbij, prima. Vervolgens vroeg ik hoe het met de Furniture grant zit. Ik heb dat ding nodig om alles financieel rond te krijgen en had geprobeerd om hem direct aan te vragen, zodat hij nog bij mijn salaris van september zou kunnen. Werd afgewezen op het nieuwe online systeem, ik zou er nog geen recht op hebben. Zou kunnen, misschien is mijn proeftijd nog niet verwerkt. Niets aan de hand. Ik vroeg haar daarom of het dan handig is om het later vandaag nog een keer te bekijken. “Nou, ik bel wel even voor je om de situatie voor te leggen en te vragen of ze een beetje haast voor je kunnen maken. De salarissen moeten immers al vrij vlot de deur uit.” Graag! Vervolgens ben ik helemaal leeggelopen. Ze kunnen / willen (doorhalen wat niet van toepassing is) het nog niet overmaken omdat Karin nog geen residents permit (RP) heeft. En als ik het nu wel aanvraag krijg ik het bedrag wat een niet-getrouwde medewerker krijgt (alles hangt hier af van je huwelijkse staat: getrouwd = meer). Pardon? Ik ben toch gewoon getrouwd? Dat staat ook gewoon in mijn contract, ik heb daar gewoon recht op. Wat is de volgende stap: salaris voor een niet-getrouwde? Ja, sorry, nieuwe beleid. Dus omdat mijn vrouw nog geen RP heeft kan ik geen huis huren, terwijl ik wel uit het huis moet waar ik nu zit. En die RP-aanvraag kan pas vandaag de deur uit omdat ik nu pas door mijn proeftijd ben. Ja, en met een beetje pech moet je nu huur voor dit huis gaan betalen. “Als ze dat flikken neem ik ontslag en ga ik terug naar Nederland.” Dat hielp. Ik ben vervolgens woedend het kantoor van Dean ingestormd om hem erop te zetten. Was er alleen niet. Een minuut later brak ik hem bijna zijn neus omdat ik een deur open smeet waar hij achter stond. “Dean, we moeten nu praten.” Heb hem de situatie voorgelegd en hem ook uitgelegd dat ik “this close from quiting” was. Niet dat dat het oplost, maar het klinkt wel even lekker. Dean net iets minder kwaad dan ik. Ik blijk namelijk de tweede al te zijn die ze dit flikken deze week. Hij is vervolgens naar de hoogste baas van HR gestapt en heeft toegezegd gekregen dat ze voor mij de aanvraagdatum voor de RP van Karin aanhouden en niet de datum van afgifte. Als hij dat morgen nog weet, natuurlijk. Met het advies om dat dus vandaag in gang te zetten. Ben naar huis gereden, heb al het papierwerk opgehaald dat ik maar in theorie nodig zou kunnen hebben (paspoorten, pasfoto’s, geboortecertificaten, trouwcertificaat, trouwboekje in het Nederlands en Engels, diploma universiteit, verklaring omtrent gedrag en twee aanbevelingsbrieven). Je weet maar nooit. Uiteindelijk had ik alleen de laatste twee niet nodig. Probleem is ook nog eens dat de visa van Karin en de kinderen maar een maand geldig zijn en er dus nogal haast achter zit. Ik geloof echter dat ik met mijn woede-uitbarsting wel voor elkaar gekregen dat er nu drie of vier mensen bijna full-time op dit dossier zitten. Eerste stap is om van het toeristen visum van Karin een verblijfsvisum te maken. Die zijn namelijk drie maanden geldig en dat levert iets meer ruimte op. Het is namelijk volgende week al 1 oktober. Je kunt zo’n toeristenvisum wel verlengen, maar dat kost 500QR pp. Best een hoop geld dus. Ze hebben me bij immigration bezworen dat ze er alles aan gaan doen om het voor volgende week klaar te hebben en hopelijk houdt de HR-baas zich ook aan zijn belofte en schiet hij een beetje op met die allowances. Ins’Allah…

Ik was dusdanig van de rel door alle woede en frustratie die er vanmorgen uitkwamen dat ik vanmiddag vrij genomen heb. Nadat ik Rita mijn excuses aangeboden heb voor mijn uitbarsting. Was pure woede, frustratie en onmacht die er in één keer uitkwam en helaas was dat in haar kantoor. Niet persoonlijk bedoeld! Was geen probleem, iedereen moet hier zo ongeveer doorheen en HR weigert gewoon om normaal met andere mensen te communiceren. Ook tijdens mijn eruptie heb ik haar trouwens al verteld dat ik haar niets kwalijk nam…. Don’t shoot the messenger! Volgens Charmaine (zit bij Rita op de kamer) waren chocolaatjes wel op zijn plaats. Bloemen zijn hier niet te betalen en nog van een belabberde kwaliteit ook.

Probleem is ook dat niemand je op dit soort zaken voorbereid. Eigenlijk zou je gewoon een checklist moeten krijgen wat je aan documenten mee moet nemen en hou procedures verlopen voordat je überhaupt in het vliegtuig stapt. Je hoort wel dingen van collega’s, maar niemand weet hoe die procedures precies lopen en ze veranderen ook nog eens per week. Het ergste is misschien ook nog wel dat ik al drie weken slecht slaap omdat ik gewoon al op mijn oud-Hollandsche klompen aan voelde komen dat er nog van alles mis zou gaan. Na drie maanden ken ik de organisatie wel een beetje en dit kwam dan ook eigenlijk niet eens als een verrassing. Artikel 1 van de grondwet is hier de wet van Murphy. En dat is eigenlijk nog het meest treurige… Ik hou mijn hart ook vast over wat er verder nog geregeld moet worden: school allowance voor de kinderen en terugvorderen van transportkosten. En wat er verder nog voorbijkomt natuurlijk.

Vanmiddag zijn ook onze ruimten in Khalifa Stadium opgeleverd. We hebben nog een paar puntjes aangegeven, maar over het algemeen waren we erg blij met wat we te zien kregen. Receptie met wachtruimte, vergaderruimte, zes flinke kantoren met opslagruimte en twee toiletruimten (jongens aan de ene kant en meisjes aan de andere kant van de gang). Mooi meubilair, niet van die standaardtroep die we nu hebben. Mooie notenhouten bureaus en bijpassende kasten. Al gebied de eerlijkheid te zeggen dat er ook nog een paar stalen kasten tussen staan. Als het goed is krijgen we later deze week een stapeltje verhuisdozen bij ons bureau zodat we de boel in kunnen pakken. Kunnen ze het in het weekend overslepen en kunnen we op zondag de boel gaan inrichten. Kleine dingetjes die nog gedaan moeten worden zijn dingen als planken en stopcontacten in de opslagruimten, een koffieautomaat (hoeft van mij niet, maar daar sta ik redelijk geïsoleerd in), een printer, een gootsteen ergens en even stofzuigen. Middagje werk dus. Planten verhuizen we wel mee, zei Kelly. Waarop ik haar verbaasd aankeek: hebben we planten op de afdeling dan? Stuk of 6, naar het schijnt.

Vanmiddag dus vrij genomen en alleen naar Qatar Sports Club om wat afspraken te maken. Niet alleen waren dat vruchtbare afspraken, het was ook nog erg gezellig. Veel gelachen, en daar was ik wel aan toe na vanmorgen. Donderdag overleggen we verder onder het genot van een etentje. We hebben uit voorzorg de TD ook uitgenodigd. Kan de club betalen.

Tot Snel!
Olav