Dag 97 - Bowlen!
Door: verslootinqatar
Blijf op de hoogte en volg Olav
24 September 2011 | Qatar, Doha
Dag 97 – Vrijdag 23 september 2011: Bowlen!
Vrijdag en dus een vreselijk luie dag. Zoals iedere week eigenlijk. Ik heb de vrijdagochtend hard nodig om bij te slapen. Kwart over zes opstaan zal wel nooit mijn hobby worden, en zeker het bijkomende gestress om het hele gevolg om zeven uur in de auto te hebben zorgt niet echt voor een rustige, ontspannen ochtend. Daar komt nog een redelijk gespannen ochtendspits bij waardoor het altijd maar afwachten is of je op tijd op school bent. Is tot nu toe altijd gelukt. Alhoewel ze nog geen dag ook daadwerkelijk om kwart voor acht begonnen zijn. Voor acht uur heb ik nog nooit een groep naar het eigen lokaal zien gaan. Verder natuurlijk de hele week erg druk en de laatste tijd een hoop stress van het regelen en de frustraties van alle tegenvallers die ik de afgelopen tijd voor mijn kiezen heb gehad. Die vrijdagochtend komt dan meestal net op tijd om even bij te slapen. Klokje rond kost over het algemeen geen enkele moeite. Ik werd vanmorgen om een uur of half twaalf wakker gemaakt.
Vervolgens met de jongste in bad. Hoef je niet voor te stellen, zodra er iemand in bad zit begint ze aan haar rompertje te plukken dat ze erbij wil. Zelf openmaken lukt nog niet erg, maar met een beetje hulp zit ze zo bij je. De oudste twee hadden die neiging niet erg: één zat beneden achter de computer, de ander lag in de zelfgebouwde tent op de DS te spelen. Eén en al rust in huis dus!
De rest van de dag dus heerlijk lui gedaan. Op Karin d’r vraag van gisteren “Wat gaan we doen morgen?” antwoordde ik dan ook in alle eerlijkheid “Zo min mogelijk.” Nog geen boodschappen.
Tom vroeg vanmorgen of we vandaag konden gaan bowlen. Prima! Het idee was om dat te doen terwijl Sara sliep zodat niemand haar bezig hoefde te houden. Lukte niet helemaal omdat ik toen nog niet klaar was. Uiteindelijk zijn we dus met zijn allen richting Villaggio gegaan voor het bowlen. Bowlingbanen heb je hier eigenlijk in de meeste malls wel, zeker als er nog zo’n indoor pretpark bij zit. Bij aankomst het eerste “probleem”: ik had wel sokken voor in de bowlingschoenen in de tas gedaan, maar we hadden op het laatste moment besloten om de luiers en fles voor Sara gewoon in Karin d’r tas te doen en niet de hele luiertas mee te nemen. Maar ja, daar zaten wel de sokken in. En op alle bordjes stond heel duidelijk “no socks, no bowling”! Op jacht naar sokken dus. Bij de Marks & Spencers en de H&M hadden ze alleen in megaverpakkingen, bij de Carrefour gelukkig wel in normale verpakkingen. Terug naar de baan, ingeschreven en dan wachten. “Hoe lang is de wachttijd eigenlijk?”. “Drie kwartier tot een uur, Sir!” Oei. OK, wachten dus maar. Na 10 minuten waren ze eigenlijk al niet meer kalm te houden en zijn we eerst maar eens een ijsje gaan halen en een rondje over de kermis gelopen. Ijsjes halen we hier bij de Coldstone, en dat is zeker voor de kinderen iedere keer groot feest. Je mag daar kiezen uit een stuk of 20 smaken, vervolgens zeggen wat je erdoor of er overheen wilt hebben, en dan begint het feest! Suikerspinijs is het favoriete smaakje van Tom en Nina. Dat is zo blauw dat alleen van het kleurtje het glazuur al van je tanden springt, en dan heb ik het nog niet over de mierzoete smaak!
Het ijs wordt hier niet met zo’n bolletjestang uit de bakken geschept, maar met twee lepels, waarmee eerst een flinke bol gemaakt wordt. Vervolgens lopen ze al jonglerend met die ijsbol naar de werktafel, waar de vulling er doorheen gaat. Voor die vulling heb je de keuze uit een stuk of 40 verschillende dingen: marsh mellows, gummy beertjes, amandelen, nootjes, taartbodem (mijn favoriet!), Twix, snickers, Oreo koekjes en ga maar door. Dat wordt op de tafel door je ijs geschept en vervolgens wordt het met een grote boog de lucht in gegooid en opgevangen in je bakje. Of niet. De bollen belanden regelmatig op de grond of boven op de ijskraam, waarna het hele circus opnieuw begint. Als je heel veel geluk hebt worden de ijsbollen ook nog over een meter of 30 door de mall gegooid en daar door een collega in het bakje opgevangen. Of niet, natuurlijk. Ik heb al een paar keer zo’n smak ijs bij iemand op tafel zien vallen. Ze smijten hem dan namelijk dwars door het foodcourt, en dat gaat wel eens mis. Meestal gaat het goed trouwens. Vorige week stond er een mevrouw naast ons die begon te klagen dat er blauwe spetters op haar arm vielen. Enig onderzoek wees uit dat dit van een smeltende ijsbol op het dak van de ijskraam was. Het lekte inmiddels door het plafond heen. Pas toen wij er erg smakelijk om moesten lachen zag ze er zelf ook de humor van in, maar dat kostte enige moeite.
Ik was nog niet klaar voordat Sara wakker werd omdat ik verder gegaan was met mijn managementcursus. Ik wilde vanmorgen nog een deel afkrijgen zodat ik vanavond het eerste cursusdeel af kon ronden. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik vanavond bij het inloggen een melding kreeg dat ik hem afgerond af en dat ik mijn certificaat uit kon printen. HUH? Volgens mij moet ik nog drie onderdelen! Bij wat terugdenken kwam ik erachter dat het waarschijnlijk door de pre-test komt. Voor die laatste drie onderdelen had ik daar een score van 100% op, en daardoor denkt dat programma waarschijnlijk dat ik dat al gedaan heb ofzo. Maar goed, vanavond heb ik de laatste onderdelen afgemaakt en me aangemeld voor deel twee. Vind het tot nu toe leuk om te doen, kost weinig tijd en gaat erg ontspannen. Kijken hoeveel onderdelen ik kan doen, want het is een nogal lange keten van losse cursussen.
Ga er nog even mee verder.
Tot Snel!
Olav
Vrijdag en dus een vreselijk luie dag. Zoals iedere week eigenlijk. Ik heb de vrijdagochtend hard nodig om bij te slapen. Kwart over zes opstaan zal wel nooit mijn hobby worden, en zeker het bijkomende gestress om het hele gevolg om zeven uur in de auto te hebben zorgt niet echt voor een rustige, ontspannen ochtend. Daar komt nog een redelijk gespannen ochtendspits bij waardoor het altijd maar afwachten is of je op tijd op school bent. Is tot nu toe altijd gelukt. Alhoewel ze nog geen dag ook daadwerkelijk om kwart voor acht begonnen zijn. Voor acht uur heb ik nog nooit een groep naar het eigen lokaal zien gaan. Verder natuurlijk de hele week erg druk en de laatste tijd een hoop stress van het regelen en de frustraties van alle tegenvallers die ik de afgelopen tijd voor mijn kiezen heb gehad. Die vrijdagochtend komt dan meestal net op tijd om even bij te slapen. Klokje rond kost over het algemeen geen enkele moeite. Ik werd vanmorgen om een uur of half twaalf wakker gemaakt.
Vervolgens met de jongste in bad. Hoef je niet voor te stellen, zodra er iemand in bad zit begint ze aan haar rompertje te plukken dat ze erbij wil. Zelf openmaken lukt nog niet erg, maar met een beetje hulp zit ze zo bij je. De oudste twee hadden die neiging niet erg: één zat beneden achter de computer, de ander lag in de zelfgebouwde tent op de DS te spelen. Eén en al rust in huis dus!
De rest van de dag dus heerlijk lui gedaan. Op Karin d’r vraag van gisteren “Wat gaan we doen morgen?” antwoordde ik dan ook in alle eerlijkheid “Zo min mogelijk.” Nog geen boodschappen.
Tom vroeg vanmorgen of we vandaag konden gaan bowlen. Prima! Het idee was om dat te doen terwijl Sara sliep zodat niemand haar bezig hoefde te houden. Lukte niet helemaal omdat ik toen nog niet klaar was. Uiteindelijk zijn we dus met zijn allen richting Villaggio gegaan voor het bowlen. Bowlingbanen heb je hier eigenlijk in de meeste malls wel, zeker als er nog zo’n indoor pretpark bij zit. Bij aankomst het eerste “probleem”: ik had wel sokken voor in de bowlingschoenen in de tas gedaan, maar we hadden op het laatste moment besloten om de luiers en fles voor Sara gewoon in Karin d’r tas te doen en niet de hele luiertas mee te nemen. Maar ja, daar zaten wel de sokken in. En op alle bordjes stond heel duidelijk “no socks, no bowling”! Op jacht naar sokken dus. Bij de Marks & Spencers en de H&M hadden ze alleen in megaverpakkingen, bij de Carrefour gelukkig wel in normale verpakkingen. Terug naar de baan, ingeschreven en dan wachten. “Hoe lang is de wachttijd eigenlijk?”. “Drie kwartier tot een uur, Sir!” Oei. OK, wachten dus maar. Na 10 minuten waren ze eigenlijk al niet meer kalm te houden en zijn we eerst maar eens een ijsje gaan halen en een rondje over de kermis gelopen. Ijsjes halen we hier bij de Coldstone, en dat is zeker voor de kinderen iedere keer groot feest. Je mag daar kiezen uit een stuk of 20 smaken, vervolgens zeggen wat je erdoor of er overheen wilt hebben, en dan begint het feest! Suikerspinijs is het favoriete smaakje van Tom en Nina. Dat is zo blauw dat alleen van het kleurtje het glazuur al van je tanden springt, en dan heb ik het nog niet over de mierzoete smaak!
Het ijs wordt hier niet met zo’n bolletjestang uit de bakken geschept, maar met twee lepels, waarmee eerst een flinke bol gemaakt wordt. Vervolgens lopen ze al jonglerend met die ijsbol naar de werktafel, waar de vulling er doorheen gaat. Voor die vulling heb je de keuze uit een stuk of 40 verschillende dingen: marsh mellows, gummy beertjes, amandelen, nootjes, taartbodem (mijn favoriet!), Twix, snickers, Oreo koekjes en ga maar door. Dat wordt op de tafel door je ijs geschept en vervolgens wordt het met een grote boog de lucht in gegooid en opgevangen in je bakje. Of niet. De bollen belanden regelmatig op de grond of boven op de ijskraam, waarna het hele circus opnieuw begint. Als je heel veel geluk hebt worden de ijsbollen ook nog over een meter of 30 door de mall gegooid en daar door een collega in het bakje opgevangen. Of niet, natuurlijk. Ik heb al een paar keer zo’n smak ijs bij iemand op tafel zien vallen. Ze smijten hem dan namelijk dwars door het foodcourt, en dat gaat wel eens mis. Meestal gaat het goed trouwens. Vorige week stond er een mevrouw naast ons die begon te klagen dat er blauwe spetters op haar arm vielen. Enig onderzoek wees uit dat dit van een smeltende ijsbol op het dak van de ijskraam was. Het lekte inmiddels door het plafond heen. Pas toen wij er erg smakelijk om moesten lachen zag ze er zelf ook de humor van in, maar dat kostte enige moeite.
Ik was nog niet klaar voordat Sara wakker werd omdat ik verder gegaan was met mijn managementcursus. Ik wilde vanmorgen nog een deel afkrijgen zodat ik vanavond het eerste cursusdeel af kon ronden. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik vanavond bij het inloggen een melding kreeg dat ik hem afgerond af en dat ik mijn certificaat uit kon printen. HUH? Volgens mij moet ik nog drie onderdelen! Bij wat terugdenken kwam ik erachter dat het waarschijnlijk door de pre-test komt. Voor die laatste drie onderdelen had ik daar een score van 100% op, en daardoor denkt dat programma waarschijnlijk dat ik dat al gedaan heb ofzo. Maar goed, vanavond heb ik de laatste onderdelen afgemaakt en me aangemeld voor deel twee. Vind het tot nu toe leuk om te doen, kost weinig tijd en gaat erg ontspannen. Kijken hoeveel onderdelen ik kan doen, want het is een nogal lange keten van losse cursussen.
Ga er nog even mee verder.
Tot Snel!
Olav
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
