Update 4 - 15 oktober 2011

Even een korte update vandaag. Niet zozeer omdat er nou zoveel te bespreken valt, maar vooral als excuus om weer wat foto's te kunnen plaatsen!

In mijn vorige update heb ik al verteld over hoe het omzetten van de visa van Karin en de kinderen liep. Of eigenlijk hoe het niet liep. Tot mijn stomme verbazing kreeg ik donderdag bericht van de mevrouw die dat allemaal regelt bij Aspetar dat het gelukt was en dat ik zondag even wat formulieren moet tekenen en dat Karin waarschijnlijk maandag haar medische keuring heeft. Zou het dan toch nog een keer gaan lukken? Over al die allowances waar ik nog steeds recht op heb maar nog niet heb uiteraard nog geen nieuws. Ter verdediging van de organisatie: de mevrouw die ik er vorige week op gezet heb is deze week ziek geweest. Vooruit, excuus geaccepteerd.

Morgen komt Karin d'r moeder voor Karin d'r verjaardag. Ze blijft meteen maar tot Nina d'r verjaardag (4 november). Heb ik dus dik twee weken mijn schoonmoeder over de vloer. Grappen kan ik zelf ook genoeg verzinnen, maar ik laat ze in dit geval aan jullie over.

Vanmorgen ben ik met de kinderen op cadeautjesjacht voor Karin geweest en aangezien ze meeleest hou ik de details voor me, maar ik moet zeggen dat het allemaal wonderbaarlijk snel voor elkaar was. Zowel het vinden van de betreffende winkel als het uitzoeken van de cadeaus. Maandag kunnen we het ophalen, scheelde een hoop gesleep en geheimzinnigdoenerij. Zo waren we ook mooi op tijd terug om Sara in d'r bed te gooien, dat middagslaapje loopt wel eens niet helemaal zoals het hoort op dit soort dagen de afgelopen tijd.

Na dat schoonheidsslaapje met zijn vijven naar de souq. Dat is eigelijk een oude markt, of eigenlijk: een aantal oude markten. Ieder met zijn eigen specialiteit: goud, huishoudelijk spul, stoffen / kleding en speelgoed. Of wat daarvoor door gaat. Troep dus. Is zo'n beetje het enige authentieke stukje Doha dat nog bestaat, maar je voelt je er nogal een toerist. Grootste verschil met de souqs die ik in Marokko gezien heb: het stinkt er niet naar pis. Volgens Tom stonk het er wel, maar dat was meer door alle verschillende kruidengeuren die er hingen. Is even wennen en dan is het wel heel verleidelijk om het stinken te noemen. Nog een specialiteit: huisdieren. kleine kooitjes vol met vogeltjes, kittens, pups en konijnen. Erg in trek bij de kinderen dus. "Mogen we..." vul verder zelf maar in. Nee dus, zolang we hier zitten komen er geen huisdieren in. En dat is nog afgezien van de deplorabele staat waarin de meeste van die beesten verkeerden: mager, doffe huid, wonden, lethargisch gedrag: niets wat een normaal jong beest doet dus. OK, afgezien van die jonge kat die één van de vogels greep die zijn baas probeerde te verkopen. Instinct laat zich toch niet helemaal uitroeien. Nog zoiets leuks: gespoten kuikens. Oranje, roze, blauw en groen. Zit meestal een bijpassend kooitje bij. Ik heb ze vandaag niet gezien, maar ik ken foto's en verhalen over konijntjes waar hetzelfde mee gedaan wordt. Schijnen de kinderen hier geweldig te vinden.

Er liep op die dierenmarkt trouwens nog een attractie rond: mijn gezin. Er liep een team van fotografen rond die daar aan het werk waren, en die waren meer dan geïnteresseerd in mijn gezin. Zowel die drie Ariërs die ik voortgebracht heb als Karin. Ik ging even voorzichtig informeren waar die foto's voor waren. Pure nieuwsgierigheid. Eén van de assistenten schoot meteen in het defensief: het is legaal hoor, meneer. Dat geloof ik ook wel, ik ben gewoon nieuwsgierig. Opluchting. Vervolgens werd er uitgebreid uitgelegd waar het voor was. Waar het dan voor was? Geen idee. "Ministery of Environment", dat verstond ik, maar dat was ook het enige. Zal wel voor één of ander promotiefoldertje zijn.

Maar goed: foto's dus!