Update 12 – zaterdag 26 november 2011

Update 12 – zaterdag 26 november 2011

Alweer een week verder, en eigenlijk was het een beetje tam weekje. Niet zoveel te melden volgens mij. Ga toch een poging wagen!

Om te beginnen zijn opa en oma afgelopen donderdag geland. Blijven twee weken, tot 10 december. Vlucht was naar eigen zeggen goed gegaan en ook geen gedoe bij douane of bagage ofzo. Hooguit wat lastig voor mij was dat er een paar minuten voor ze een vliegtuig uit India landde en dat betekent dat de hele aankomsthal vol staat met afhalers: familie, maar vooral veel werkgevers / nieuwe collega’s die mensen op komen halen. Veel gezwaai met briefjes met de naam van de nieuwe werkgever erop dus. Nou ben ik over het algemeen een kop groter dan die Indiërs, dus ze zien me wel, maar als het zo druk is krijg ik toch nogal benauwd, dus ik heb maar buiten gewacht. Lang leve de sms, kan je dus gewoon doorgeven. Naar buiten lopen, direct linksaf en dan ff zoeken, sta daar ergens. Is toch grappig, toen Rieke hier een paar weken geleden met dezelfde vlucht aankwam was er geen hond in de aankomsthal en nu kon je er over de hoofden lopen. Zelfde vlucht, zelfde tijd.

De avond ervoor op weg naar Qatar Sports Club begaf mijn accu het. Zat er al een dag of twee aan te komen: starten ging steeds minder soepel en ik had me net voorgenomen om zaterdag even langs de verhuurder te gaan om naar de accu te laten kijken. Hoefde niet meer, na het tanken kon ik het verder vergeten. Is wel weer het voordeel van een huurbak: één telefoontje is genoeg. OK, en een heleboel geduld. Zeker als het ’s avonds rond half 6 gebeurt en de monteur dus dwars door de avondspits van de ene kant van de stad naar de andere moet komen. En dan moet het echte feest nog beginnen. Nieuwe accu had-ie bij zich, daar had ik ze al van kunnen overtuigen. Steeksleuteltje om de polen los te draaien ook. Maar een schroevendraaier was toch ook wel handig geweest. Dan ga je dus een accu verwisselen in een auto die je zelf verhuurt en dan mag je toch verwachten dat zo’n gozer weet wat-ie nodig heeft. Alsof je huisarts geen stethoscoop meeneemt als je hem belt met hartkloppingen. En ik heb er nog aangedacht om het te zeggen, want toen ik met de vorige auto met een dooie accu stond had-ie ook al geen schroevendraaier bij zich. Maar dan denk je dat zoiets één keer gebeurt. Fout.

Gisteravond hebben we bij een collega van Karin met een groep Nederlanders met kinderen Sinterklaas gevierd. Is voor het eerst dat ik Sinterklaas in de tuin gevierd heb. Korte broek zit er zelfs hier ’s avonds inmiddels niet meer in. Trui of vest vond ik nog niet nodig, jas heb ik niet eens meegenomen. Kinderen helemaal blij natuurlijk: Tom nieuwe zwemvliezen met duikbril en snorkel, Nina een apparaat om Hello Kitty-stickers mee te maken en Sara een poppenbuggy waar ze het hele huis mee onveilig maakt. De flippers van Tom hebben we helaas nog niet kunnen proberen. Te koud en te druk om te gaan zwemmen. Komt later deze week wel. Zie de foto’s!

Te druk dus, vooral omdat het hele weekend alweer volgeramd zat. Gisteren en vandaag was er een congres over de invloed van de Ramadan op voetbal. Was alleen wel op zijn Qatari georganiseerd. We konden ons via de site aanmelden, en dan ga je er vanuit dat je dan ook klaar bent. Fout. Ik hoorde twee weken geleden van het hoofd van de diëtisten van Aspire dat je aanvraag officieel goedgekeurd moet worden. Afgelopen donderdag had ik nog niets gehoord. Maar eens gemaild. Nee, sorry, we hebben je aanvraag niet goed gekeurd. Maar je kunt het natuurlijk gewoon proberen, het zal toch wel niet vol zitten. Ben gisteren dus gewoon gegaan en het was inderdaad geen enkel probleem om aan te sluiten. Begin was veelbelovend: goede presentaties. Tot 11 uur. Daarna zouden we een half uurtje pauze houden en dan verder gaan. Maar om de één of andere reden werd dat uitgesteld naar één uur. Twee uur pauze dus. Ik ben naar huis gegaan en vanmorgen terug gegaan voor dag twee. Was vandaag toch maar van plan om een uurtje of twee te gaan om niet het hele weekend vol te zitten. Was ook precies lang genoeg: goede, duidelijke verhalen en na de lunch zouden er toch alleen maar ervaringsdeskundigen aan het woord komen en daar zat ik niet erg op te wachten.

Mijn ouders zijn er natuurlijk en daar moet ik ook mee op pad. Gisteren waren we al kort langs wat plaatsen in Doha gereden (school van Tom en Nina, dierentuin, werk enzo), vanmorgen had ik ze afgezet bij Villaggio en afgesproken dat ik ze na het congres daar op zou halen om daar te lunchen en nog wat boodschappen te doen. De ervaren lezers weten het al, ik vind Villaggio een draak van een ding, maar je moet het wel gezien hebben als je hier geweest bent. Kitsch in het kwadraat en dan nog slechte kitsch ook.


Ik vergeet nog bijna het belangrijkste: HET REGENT HIER V#$%^&*(*&^%$#E AL DE HELE DAG! Toen ik vanmorgen naar het congres reed was er nog niets aan de hand, toen ik twee uur later weer naar buiten kwam stond heel Doha blank. Op sommige plekken tot ver over je enkels! Hier op de compound zijn ze de hele dag bezig geweest om het water weer weg te krijgen: mannetjes met wissers op straat dus. “Water naar de zee dragen” krijgt zo een hele nieuwe dimensie. Op een aantal plaatsen in de stad moest het riool leeggepompt worden om al het water af te kunnen voeren, zonder hulp lukte dat niet meer. Geen foto’s deze keer.

Vanwege de regen moest ons programma ook een beetje bijgesteld worden, we zijn ’s middags even naar City Centre gereden om daar nieuwe lampen te kopen. Zoals al eerder gezegd zijn de lampen die er nu staan nog te lelijk om stuk te gooien en wilden we daar wat anders voor. We hebben nieuwe gevonden bij de Afghaanse bazaar in City Centre. Typisch Arabisch design, kan wel proberen het te beschrijven, maar gelukkig zijn daar foto’s voor. Het begint steeds meer een eigen plek te worden in huis. Ondanks het feit dat alle huizen hier in de basis hetzelfde zijn, maakt toch iedereen er zijn eigen plek van, ik heb nog geen twee exact dezelfde huizen gezien. Volgende stap is het ophangen van het wandkleed: mijn ouders hebben een ding van ijzerdraad van Ikea meegenomen om hem aan op te hangen. Zijn we vanavond vol overgave aan begonnen, maar nog voordat het eerste gat geboord was waren allebeide batterijen van mijn boormachine leeg. Morgen verder. Hou de foto’s de komende week in de gaten!

De regen was wel een behoorlijke spelbreker voor Nina. Ze was uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Roza, de dochter van Hans en Judith. Het plan was om naar de dierentuin te gaan, maar daarvoor viel er toch iets teveel nattigheid naar beneden. Ik geloof niet dat ze er uiteindelijk erg veel last van gehad hebben. Zeker niet als ik de foto’s op facebook zo zie. Ze kwam niet minder stuiterend thuis dan van andere feestjes.

Tot Snel!
Olav