Update 17 – Zaterdag 14 januari 2012

Update 17 – Zaterdag 14 januari 2012

Hoog tijd voor een nieuwe update, ik zie namelijk net tot mijn schrik dat de vorige van 27 december vorig jaar was. Even ter geruststelling: de dames zijn inmiddels weer helemaal opgeknapt! Heeft dus een tijdje geduurd voordat ik weer in het toetsenbord klom, en daar is niet echt een duidelijke reden voor. Te druk? Ach, misschien.

Het werk is in ieder geval weer met hoge snelheid verder gegaan, gewoon in hetzelfde tempo als voor de vakantie. Een vakantie waar ik hard aan toe was trouwens. Ik ga hier niet zielig zitten doen, maar aangezien ik vanuit Ajax rechtstreeks hier naartoe gevlogen ben en in de tussentijd precies drie dagen vrij geweest ben werd het wel eens tijd. Ik heb de eerste tien dagen van de vakantie ook nauwelijks een vakantiegevoel gehad. Gewoon nog te druk in mijn hoofd denk ik. Heb de schade in de rest van de vakantie wel ingehaald trouwens. Eén belangrijke verandering op mijn werk: het nieuwe programmahoofd is begonnen. George is een Griek, komt van Panathinaikos en is aangetrokken om het Excellence in Football-programma te gaan leiden. Eerste indruk is prima: hij lijkt gemotiveerd en zeer geschikt om de kar naar een hoger niveau te gaan trekken. Volgens mij was het ook de bedoeling dat er op 1 januari nog een nieuwe fysioloog zou beginnen, maar op dat vlak is het nog oorverdovend stil. Toch eens vragen van de week. Zou het voor ons (op termijn!) wat rustiger maken, waardoor we meer de diepte in kunnen dan we op dit moment doen. En da’s toch een lang gekoesterde wens!

Wat ik buiten werken nog gedaan heb de afgelopen tijd? Mijn facebookvriendjes en –vriendinnetjes weten dat allang: naar het ATP-toernooi, naar de dierentuin, beetje muziek maken, Tom en Nina allebei bij vriendjes spelen of met vriendjes bij ons en ga zo maar door. Vooral dat laatste is belangrijk: er worden steeds meer contacten gelegd tussen het grut hier. En niet alleen de onvermijdelijke schoolvriendjes en vriendinnetjes, maar ook hier op de compound. Lastige voor Tom is dat er tot voor kort geen Nederlandse jongetjes van zijn leeftijd waren. Inmiddels wel, we zien wel hoe het contact daarmee gaat lopen. Ondertussen heeft hij wel contact met in ieder geval één Engels jongetje wat erg leuk lijkt te gaan. Vorige week heeft hij eindelijk een keer bij Giacomo gespeeld. Giacomo zat bij hem in de klas, maar is per januari naar een andere school gegaan. Tot groot verdriet van Tom, die er zelfs van maakte dat hij terug naar Italië ging. Op de laatste dag heb ik nog snel mijn mailadres aan zijn moeder gegeven om een keer af te spreken, maar het bleef maar stil. Tot vorige week dus. Tom helemaal gelukkig. En blijkbaar is het bevallen, want dat was op zaterdag en de maandag daarna heeft Giacomo ook al bij ons gespeeld en vandaag belde zijn moeder alweer. Heb het vandaag even afgehouden omdat Tom nogal moe leek, zeker na de dierentuin van vanmorgen. Nina heeft de afgelopen tijd een paar keer met Tilly gespeeld. Tilly is de dochter van Dale en Dale is weer degene met wie ik muziek maak. Kringetje is rond. Terwijl al het grut vorige week uitbesteed was hebben wij een Wii gekocht. Een wat? Nee, een Wii. Zo’n spelcomputer met balance board. Kunnen we in huis wat aan conditie enzo doen. Vooral voor Karin is het lastig om daar op een andere manier wat aan te doen met Sara om zich heen. Kijken of dit werkt. De kinderen zijn er in ieder geval al ernstig aan verslaafd. Vooral sinds ik gisteren de opblaasbare racewagen opgeblazen heb die we er gratisenvoorniks bij kregen opgeblazen heb. Sara wou er gisteren zelfs Sesamstraat in kijken: “toet toet!” Een auto doet hier niet broem, die doet hier toet. Nou ja, ook wel broem, maar toet valt meer op.

Ik ben zelf vandaag voor het eerst naar het krachthonk op de compound geweest. Het mag conditioneel allemaal wel iets beter, voor het mooie (?) mag er wel een paar kilo af en de belangrijkste reden is dat laatst gebleken is dat de botdichtheid in mijn onderrug nogal laag is. Ik had vorige week weer eens mijn geliefde DEXA-dienst en omdat ik toch geen barst te doen had heb ik mijn collega gevraagd een DEXA van mij te maken. Zo’n DEXA kijkt naar een aantal dingen en één daarvan is de botdichtheid. Op het plaatje dat dit oplevert kan dit variëren van wazig grijs (niet goed) tot fel wit (erg hard). Voordat de komedianten onder jullie opstaan zal ik het zelf vast zeggen: mijn schedel was inderdaad bijna fluorescerend wit. Knalhard inderdaad. Onderrug was een ander verhaal, daar keek mijn collega nogal zorgelijk naar, aangezien ik toch nogal fors van de norm bleek af te wijken. Daar moet dus wat aan gedaan worden, want helemaal zonder risico’s is dat niet. Beste manier om dat aan te pakken is simpelweg belasten van die onderrug. En daarmee dus direct in tegenspraak met het advies dat de meeste Nederlandse huisartsen in zo’n situatie geven. Ben benieuwd hoe ik me morgen voel, volgens mij voel ik de spierpijn al op komen zetten. En dan heb ik echt rustig aangedaan: half uurtje fietsen, drie krachtdingetjes met gewichten die die naam eigenlijk niet verdienen en wat rekken. Meer niet. Om voor mezelf een stok achter de deur te hebben heb ik van de week een mp3-speler gekocht om daar te gebruiken. Niet dat het ding nou een vermogen gekost heeft, maar ik ben dan weer Hollander genoeg om het toch ook zonde te vinden als dat ding er maar een beetje ligt. Op die manier dwing ik mezelf dan toch om ook echt te gaan.

Wat me wel al meteen beviel: ben een uurtje bezig geweest en heb mijn telefoon bewust thuis gelaten. Heerlijk: geen telefoontjes of sms’jes, geen email en internet binnen handbereik. Wat een rust. Ik had namelijk ook gewoon een berg muziek op mijn telefoon kunnen zetten, maar dan ga ik toch weer met dat ding lopen klooien en dat leidt alleen maar af. Dat ding wat ik nu heb kan muziekjes afspelen. Punt. OK, het kan ook filmpjes en foto’s laten zien, maar met zo’n klein schermpje en deze resolutie moet je wel een terminale junk zijn wil je er aan beginnen. Voel geen enkele verleiding. Ik zat daar wat verder over na te denken en heb mezelf ook meteen tot doel gesteld om dat soort dingen eens te minderen. Tijd achter mijn laptop als ik thuis ben, bedoel ik dan. Als eerste heb ik daarom net afscheid genomen van mijn SIMS account op Facebook. Dat was toch alleen nog maar zinloos, geconditioneerd geklik geworden. Kost een hoop tijd en de lol was er eigenlijk alweer een tijdje af. Heb er best een hoop lol van gehad, maar vind het genoeg zo. Zal jullie dus niet meer lastig vallen met verzoeken om spijkers, potloden of andere onzin. Facebook blijft leuk, maar niet meer van dat geklooi met dit soort apps.

Om even terug te gaan naar de DEXA: we hebben van de week weer een rondje metingen met het Olympisch Team gedaan. Dezelfde collega die de DEXA van me gemaakt had werd geacht om dat een beetje te coördineren. We begonnen om half negen, om vijf over half negen kwamen de eerste moordgedachten bij me opzetten en om negen uur heb ik een andere collega heel serieus verzocht om hem een tijdje uit mijn buurt te houden omdat ik inmiddels niet meer voor mezelf instond. Hij liep alleen maar volkomen overspannen heen en weer te rennen en mensen de meest achterlijke adviezen te geven om maar druk over te komen. Terwijl hij echt helemaal NIETS deed. Maar dan ook echt NIETS. Hij heeft me bij een speler geholpen, maar dat was binnen vijf seconde ruzie. In zoverre, als ik mij niet professioneel opgesteld had en mijn bezwaren even ingeslikt had. Hij begon waar de speler bij was te zeuren over het protocol. “Ik weet heel goed hoe het protocol in elkaar zit, dat heb ik namelijk zelf gemaakt, vorig jaar zomer toen jij op je luie reet op het strand zat en wij hier de 400+ biodexmetingen gedaan hebben die eigenlijk jouw werk waren, weet je nog?” dat van die luie reet en dat strand heb ik alleen maar gedacht. Op een rustig moment zijn we even gaan zitten. Rustige momenten geen bezwaar: van de 25 geplande spelers kwamen er precies 13 opdagen. Joechei. Begon hij weer over dat protocol te emmmeren, en vooral dat hij ons het protocol toch nog een keer gegeven had ter opfrissing? Ja, vijf minuten voordat we begonnen. En dat was niet het protocol dat wij gebruikt hebben, dat was een kopietje van de handleiding waar we nogal basale bezwaren tegen hebben. Jij vorig jaar ook nog. En dan duurt zo’n ochtend lang!

Nog ff lachen om dezelfde collega? Er is nogal wat verhuisd de afgelopen tijd en zoals bij iedere verhuizing raken daarbij dingen weg. Hij heeft me al zeker 12 keer gevraagd of ik naar een paar dingen wil kijken. Heb ik de eerste twee keer braaf gedaan, niet gevonden. Doorgegeven, maar hij blijft er op terugkomen. Dat hij bij mij kwam is overigens niet vreemd, de grens tussen Sports Science en Football excellence is natuurlijk niet al te scherp, dus ik zou dingen meegenomen kunnen hebben die eigenlijk van hem zijn. Heb ik ook gedaan, maar dat heeft-ie blijkbaar nog niet gemerkt. Anyways, terug naar het onderwerp. Iedereen die maar een beetje betrokken zou kunnen zijn kreeg van de week een mailtje om even te kijken of hij of zij bepaalde dingen had. Kijk vooral even goed in je kasten en laden svp! Onder de verdwenen items zijn een lopende band en een hometrainer. “Sorry, ik had die lopende band onder mijn bureau gezet, maar nu is-ie weg….” Ik zou die mail niet eens durven te versturen, zo gênant was het verwoord. Ga dan eerst even langs bij de mensen die verantwoordelijk zijn voor het verplaatsen van dat soort dingen, je moet hier overal 80 formulieren voor tekenen, dus hier is ook een handtekening voor. Dan weet je ook meteen wie ervoor getekend heeft en bij wie je dus moet zijn.

We zijn dus ook weer een keer naar de dierentuin geweest, vanmorgen om precies te zijn. Een absolute verademing vergeleken met vorige keer! Zie daarvoor één van mijn eerdere blog posts. Waarschijnlijk was het gewoon domme pech vorige keer dat het de eerste opening van het seizoen was ofzo, want het was één groot gekkenhuis. En dat dan op typisch Arabische manier, wie dat nooit meegemaakt heeft begrijpt dat niet. Maar een verademing dus vanmorgen: doodstil, alle tijd om lang te blijven staan waar je lang wilt staan om foto’s te maken of gewoon te kijken. OK, er waren weer wat idioten die de chimpansees aan het voeren waren, maar daar moeten we hier maar aan wennen ben ik bang. Net zoals ik maar moet wennen aan het feit dat de verpakking ook in de kooi vliegt als die leeg is. Beveiliging stond erbij en keek de andere kant op. Ik hoop dat we die van ons zo opvoeden dat dit niet klopt. Nadeel van dat het zo rustig was: ik had geen excuus om niet in het treintje te hoeven. Als er een rij van een paar uur staat is dat excuus makkelijk gevonden, maar afgezien van wat schoolklassen viel dat erg mee. Of tegen, hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Dat treintje is wel weer bijzonder: een ritje kost net zoveel als de toegang voor een volwassene voor de hele dierentuin. Voor kinderen tweeënhalf keer zoveel. OK, de toegang is dan ook maar QR 5,-, maar toch, de verhoudingen zijn een beetje uit hun verband gerukt. 5 Riyal is overigens iets meer dan 1 euro.

Ik zie net dat het hier inmiddels alweer zondag is en er straks dus weer gewerkt moet worden, ga er dus mee stoppen en naar bed. Morgenavond ga ik nog even bij Ajax B1 kijken die hier de halve finale tegen Juventus spelen. Ben gisteren met Tom en Nina naar hun laatste poulewedstrijd geweest en dat was toch wel weer erg leuk. Ik wilde eigenlijk vandaag even naar de training om iedereen even te spreken, maar aangezien ze het programma nogal omgooiden lukte dat niet, misschien later deze week nog even.

O ja, foto’s ga ik hier wat minder plaatsen, ik zit bijna aan mijn taks van 400 foto’s! Meeste foto’s zet ik inmiddels op facebook.

Nou nog één dingetje dan: wat was ik trots op jullie / onze koningin van de week. Niet dat ik nou zo’n vreselijke monarchist ben (ook geen republikein trouwens!), maar wat had Trix weinig woorden nodig om die hele voorspelbare ophef van Grote Geert tot zijn proporties terug te brengen. En laten we heel eerlijk zijn: iedere man die Maxima met die hoofddoek gezien heeft hoopt toch onmiddellijk dat voortaan iedere vrouw er verplicht zo bij moet lopen?? Maar serieus: ik wacht met spanning het moment af waarop Bea iets gereformeerds op de Veluwe bezoekt en daarbij een rok draagt. Ben heel benieuwd of Kuifje dan ook oreert over vrouwenonderdrukking. Want het zal toch niet alleen over de Islam gaan? Toch?

Tot Snel!
Olav