Update 24 - Maandag 2 juli 2012

Maandag 2 juki en we zijn voor even ter,ug in Nederland. Maandje vakantie voor mij twee maanden voor Karin en de kinderen.

Een beetje tegen alle gespannen verwchtingen van mij inis de reis eigenlijk vrij soepeltjes verlopen. Gisteravond om negen uur hebben we ins door onzevaste chauffeurs op laten halen, half 10 op het vliegveld, 10 uur bij de gate. Meest soepele was nog wel het bagage droppen. Volgens het infobord waren rij 27 tot en met 29 voor ons, maar bij rij 27 stond niemand. Toch proberen loonde in dit geval, geen idee waarom al die kuddedieren allemaal zo braaf achterdie ellenlange rijen bij balie 28 en 29 gingen staan.

Ik zit dit trouwens te typen op een tablet die ik nog niet zo hel goed beheers. Als er vreemde typefouten in zitten komt dat daar door.

Uurtje wachten bij de gate ging ook vrij vlot, kinderen bezig gehouden met wat wandelen en spelletjes op de DS. Op tijd vertrokken, en volgens mij heeft Nina niet eens gemerkt dat we opstegen: die sliep al.... Tom en Sara was een ander verhaal. Tom was veel te nieuwsgierig naar alle filmpjes in het entertainmentsysteem, Sara gewoonnte wakker. Hebbe uiteindelijk ook wel geslapen, mar veel minder dan Nina. Wij hebben nauwelijks geslapen. Ik van noord Irak tot de zwarte zee, Karin nog minder. Hebben we na thuiskomst ingehaald. Uiteindelijk waren we om kwart over vijf op Schiphol, een haf uur eerder dan gepland. Die tijd hadden we ook wel nodig, aangezien we op de polderbaan landden en aan de F-pier gezet werden. Voordat we in de aankomsthal waren was het dus al bijna 6 uur.

De opa's en oma's stonden al te wachten, dus de kinderen waren meteen al niet meer te houden...

Na een paar welverdiende uurtjes slaap eerst maar dingen regelen hier. Bovenaan de lijst een telefoon hier. Nieuwe uitgezocht en dan wil je betalen maar dan blijkt een jaar toch te lang te zijn om je pincode te onthouden.... gelukkig deed mijn pas uit Qatar het hier wel. Die code wist ik nog wel. Nieuwe pincode is onderweg...

Verder blijkt een jaar niet fietsen desastreus voor je conditie. Ik was uitgeput toen ik in de stad was. Nou ben ik ook snotverkouden, maar dat ga ik niet als excuus gebruiken. Ik wilde oorspronkelijk Sara meenemen op defiets, maar die raakte helemaal in paniek toen ik haar in het stoeltje zette, heeft dat ook een jaar niet gednaan en vond het duidelijk doodeng. Proberen we morgen nog een keer.

Wat verder opviel? Dat ik ondeetussen belachelijk verwend ben met de grootte van alle in Doha. Letterlijk alles lijkt kleiner hier. Het huis vn mijn ouders (toch niet bepaald klein!), de koelkast, en zelfs e grootte van de colaflessen ben ik inmiddels blijkbaar aan Qatari afmetingen gewend. Tom vind de trappen bij opa en oma opeens eng en gaat achterstevoren naar beneden, en nu ik een jaar weggeweest ben snap ik hem wel, de trapen zijn een stuk steiler en de treden een stuk smaller dan wat we gewend zijn. Went allemaal wel weer, maar toch.

Nog iet dat opviel: het taalgebruik van de gemidelde winkelaar in de stad vanmiddag.... Mijn kinderen die een jaar lang meer engels dan Nederlands gesproken hebben maken minder fouten. En dan heb ik het niet over het lokale dialect, daar lig ik niet wakker van, maar het verschil tussen "die" en "dat" is toch echt niet zo moeilijk....

Ik ga nog en paar uur slaap inhalen, zal later deze week verder schrijven!

Tot Snel!
Olav